Perform ปฏิบัติการให้หัวใจได้ปิ้งรัก

20
“คารุจ้ะ ตื่นได้แล้วเดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ” แม่ฉันเรียกมาจากข้างนอกห้อง
  ฉันลุกขึ้นมาอย่างยากลำบากและเดินเข้าไปในห้องน้ำ ฉันจัดการถอดเสื้อผ้าออกและไปแขวนไว้ที่ราว ฉันหันตัวมามองกระจกและยิ้มออกมา ที่ยิ้มไม่ใช่อะไร แต่ยิ้มนี้เพื่อความสมเพชรตัวเองนั้นแหละ
  เงาของฉันที่อยู่ในกระจก ตอนนี้มีรูปร่างเหมือนซอมบี้เลย ก็แหง่ซิก็ฉันร้องไห้ทั้งคืนเลยนิ
“หึ น่าสมเพชรชะมัด” ฉันพูดกับตัวเองก่อนจะเดินไปอาบน้ำ
  น่าแปลกไหมทั้งๆทีตอนนี้เป็นเดือนธันวาคม แต่ฉันกลับอาบน้ำเย็นและไม่รู้สึกหนาวเลยสักนิด พออาบน้ำเสร็จฉันก็เดินออกมาใส่เสื้อนักเรียน หวีผม ทาแป้งลงใบหน้าเพื่อปกปิดดวงตาที่ดูบวมๆนั้น และหยิบกระเป๋านักเรียนเตรียมจะเดินออกจากห้องแต่...
          พรึบ
  เสียงกระดาษอะไรสักอย่างหล่นฉันหันหลังไปดูก็รู้ว่านั้นเป็นข้อมูลคนที่ฉันยังไม่สามารถลดการขี้โวยวายของเขาได้เลย
“หึ” ฉันยิ้มออกมา และน้ำตาก็เริ่มซึมแล้ว ก่อนที่มันจะไหลฉันปาดออกไปแล้วเดินออกจากห้อง
“นี้ คุณวันนี้ดูแปลกๆไหม” แม่ของคารุถามผู้เป็นสามีที่อ่านหนังสือพิมพ์ที่โต๊ะอาหาร หลังจากที่เธอเดินไปปลุกลูกสาวของตน
“แปลกยังไง” พ่อขางคารุลดหนังสือพิมพ์ลงแล้วหันมาพูดกับภรรยาของตน
“ก็ปกติคารุจะตื่นเช้านะ แต่วันนี้กลับตื่นสายกว่าปกตินะ”
“คงไม่มีอะไรมั่ง คุณอย่าคิดมากไปสิ”
“ไม่คิดมากได้ไงคุณ เมื่อวานคารุกลับมาจากโรงเรียนตาของลูกมันบวมๆเหมือนคนร้องไห้ และไม่ยอมลงมากินข้าวเลยนะ” แม่สวนกลับ
“นั้นมันก็จริง...เอ๊ะคารุจะไปไหนนะ” เมื่อเห็นลูกสาวกำลังเดินออกไป ผู้เป็นพ่อเลยเรียก
“จะไปโรงเรียนค่ะ” ฉันตอบกลับ
“ไม่กินข้าวเหรอลูกคารุ”
“ไม่ค่ะ”
“เหรอจ้ะ แล้วนี้เรียวไม่มารับลูกเหรอจ้ะ แม่เห็นไม่มาหลายวันแล้วนะ”
“เดี๋ยวสาย หนูไปก่อนนะค่ะ” ฉันตอบแม่ไปเพื่อเลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถามนั้น ฉันก้มใส่รองเท้าและเดินออกจากบ้านไปและเดินตรงไปยังโรงเรียน
  พอฉันเดินเข้ามาในห้อง สายตาของเพื่อนๆมองยังฉันเมื่อฉันเปิดประตูเข้ามา สายตานั้นมันแปลกๆนะ
“คารุ”ยูมิเดินมาเรียกฉันพร้อมชินจิ ทั้งคู่ดูเศร้าๆนะ แต่ชินจิฉันสังเกตว่าหน้าหล่อๆของเขามันมีรอยแดงๆด้วยละ
“มีอะไรเหรอ” รู้สึกลางไม่ดีเลย
“เรียวเขา”ยูมิพูดถึงเรียวด้วยน้ำเสียงที่เศร้ายังไงไม่รู้ และเพื่อนก็หน้าสลดลงทันที
“เรียวทำไม” ใจมันรู้สึกไม่ดีแล้วนะ
“เรียวย้ายห้องไปแล้ว”ชินจิพูดเมื่อเห็นว่ายูมินั้นไม่ยอมพูด
“ย้ายห้อง!!!”ฉันตะโกนออกมา
“ใช่”ชินจิตอบ
“ย้ายห้อง ย้ายไปห้องไหน”
“เออ...คือ”ยูมิอำอึ้ง
“บอกมาสิ”ตอนนี้น้ำตามฉันไหลแล้วนะ
“ย้ายไปห้องไอโกะอยู่”ชินจิตอบแต่หันหน้าไปทางอื่น
“คารุ!!!”เสียงประสานของชินจิและยูมิเรียกชื่อฉันแต่ฉันไม่สน
  ขาของฉันมันออกวิ่งอัตโนมัตและวิ่งยังไปห้องที่ยัยประธานนั้นใช่เรียน ก่อนจะถึงห้องนั้นประตูก็เปิดออกและมีคนเดินออกมาและนั้นก็คือ...
“เรียว”ฉันอุทานออกมาเบาและคิดว่าเรียวคงไม่ได้ยิน
  แต่ฉันคิดว่าเรียวคงได้ยิน เพราะหลังจากที่ฉันอุทานออกมาเขาหันมามองฉันและตกใจนิดๆ ฉันมองสายตานั้น สายตาของเรียวมันมีความรู้สึกที่ฉันแยกไม่ออกมันปนกันไปหมด
  ฉันเห็นเรียวกำลังเดินไปอีกทางแต่ฉันก็ไม่อย่างให้เรียวเดินหนีฉันอีกแล้ว ฉันเดินไปจับมือของเรียวทันที เรียวสะดุ้งทันทีที่ฉันจับแขนเขา เรียวหันหน้ามามองฉันก่อนจะหันกลับไปเหมือนเดิม
“ทำไมต้องทำแบบนี้”ฉันตะโกนทันที
“...”
“ทำไมนายต้องย้ายห้องด้วย”
“...”
  ฉันเหวี่ยงแขนเรียวเต็มแรงและตัวเขาก็หันมาเผชิญกับฉัน
          เพี๊ย!!!
 พอเรียวหันตัวมาเผชิญกับฉันแล้วฉันก็ตบเรียวทันที เรียวก็เซนิดนึงแต่ก็ทรงตัวได้ นักเรียนที่อยู่ในห้องก็พากันมาออที่หน้าอย่างอยากรู้อยากเห็นว่ามีอะไรเกินขึ้นแต่ฉันไม่สนใจ แต่ฉันสนคนตรงหน้านี้
“พูดมาสิ ว่านายทำไมต้องย้ายห้อง ทำไมเอาแต่หลบหน้าฉัน ทำไมต้องไปคบยัยประธานบ้านั้น ทำไมนายไม่กล้าบอกเลิกฉันแบบเผชิญหน้าละ” ฉันถามเรียวเป็นชุด และฉันก็ต้องหอบขึ้นทันทีก็เมื่อกี้ยังกะพูดมารธอนเลย มันมีช่องวางให้หายใจเลย
“...”
 ฉันเดินไปจับตัวเรียวให้หันหน้ามากะว่าจะให้เรียวบอกเลิกฉันแบบซึ้งๆหน้าแต่เรียวเอาผมปิดหน้าไว้ ฉันต้องจับหน้าเรียวและก้มลงมามองฉัน
“พูดสิ พูดเลิกกับฉัน พูดแบบเผชิญหน้า” ดวงตาของเรียวสั่นและในนั้นก็มีเงาของฉันอยู่ด้วย นัยน์ตาของเรียวมีความรู้สึกปะปนกันไปหมด แต่ฉันแยกออกมาได้ว่าเรียวมีความรู้สึกเจ็บปวด ความรู้สึกเศร้า
“ฉัน...”เรียวพูดได้แค่นั้นและหันหน้าไปอีกทาง
“นายไม่กล้าบอกเลิกฉันแบเผชิญหน้า แสดงว่านายไม่ต้องการเลิกกับฉันจริงๆ” และฉันก็จับเรียวให้หันมามองฉันอีก
“ใช่ไหม” ตาเราสองสบตากัน และเรียวกำลังจะพูดอะไรบางอย่างออกมาแต่ก็มีเสียงใครไม่รู้มาขัด
“นี้พวกนายทำอะไรกัน” เสียงยัยประธานนี้เอง เรียวตกใจรีบถอยห่างจากฉันทันทีและหันหลังให้ฉัน
“เรียว...”ฉันกำลังจะพูดแต่ยัยไอโกะก็มาจับไหล่ฉันและเหวี่ยงฉันไปชนกำแพงอย่างแรง
“โอ๊ย!!!”
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
ขอโทษที่ผิดสัญญานะ เมื่อวานกลับมาก็ปวดหัวแรงทันทีเลย ไม่ว่ากันนะ แต่ยังไงก็ขอโทษนะ
เม้น&โหวตกันเยอะๆนะค่ะ