Perform ปฏิบัติการให้หัวใจได้ปิ้งรัก

19

เมื่อผมพาคารุไปส่งบ้านแล้ว พ่อและแม่ของคารุก็ถามกันใหญ่ว่าแผลตามตัวคารุไปโดนอะไรมา แต่แฟนผมนี้โกหกได้เนียนจริงๆเลย รู้ไหมเธอโกหกไปว่าอะไร

“หนูแต่หกล้มเท่านั้นเองค่ะ และที่ท้องกับขานั้นหนูถูกลูกบาสเองค่ะ” เอออันแรกมันก็เชื่ออยู่หรอกแต่อันหลังเนี่ย เหอะ โกหกไปได้ไงเนี่ย

  และผมก็ลาพ่อและแม่ของคารุกะว่าจะไปบ้านนะ แต่อยู่ๆสมองผมนึกอะไรขึ้นมาได้เลยกลับรถและมุ่งหน้าไปที่ๆหนึ่ง

ณ โรงเรียน...

  ผมมาที่นี้เพราะว่าผมต้องมาเครียอะไรสักอย่าง ผมลงมาจากรถและรีบส่อยเท้ามายังห้องประธานนักเรียนทันที ถึงเวลานี้นักเรียนจะไม่อยู่กัน แต่ประธานอยู่โรงเรียนเพราะต้องคอยเช็คห้องเรียนแต่ละห้องให้เรียบร้อย ประมาณว่ามีห้องไหนลืมปิดไฟอะไรประมาณนี้แหละ

          ปัง!!!!!

  ผมผลักประตูเข้ามาอย่างแรงจนทำให้สมาชิกประธานที่อยู่ในนี้ถึงกับสะดุ้งและมองมาที่ผมเป็นตาเดียว สายตาผมมองไปรอบห้องเพื่อจะหาใครสักคนและก็เจอ ยัยนั้นนั่งอยู่ที่โต๊ะประธานนักเรียนสีหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกินขึ้น

“พวกเธอออกไปให้หมด ไป!!!” ผมตะโกนสั่ง และพวกประธานนักเรียนก็พากันรีบออกไปทันที ตอนนี้ในห้องมีกันแค่ 2 คน คือ ผม กับยัยประธานไอโกะ

“มีอะไรเหรอเรียว ถึงมาหาฉันถึงที่นี้ละ คิดถึงฉันเหรอ” ไอโกะเดินมาหาผมและมาเกาะแขนผม ผมละขยะแขยงยัยนี้จริงๆ ผมเลยแกะมือยัยนี้ออกและจับแขนพร้อมออกแรงบีบแขนยัยนี้

“โอ๊ย!! ฉันเจ็บนะ” ยัยนี้ตะโกนออกมา

“เจ็บเหรอ แค่นี้มันยังไม่พอที่ทำกับคารุหรอก” ผมตะโกนใส่หน้า

“ทำไมมีแต่ยัยนั้น ทำไม ฉันมันไม่ดีตรงไหนถึงหลงมันน่ะ” ยัยนี้กระชากแขนตัวเองออกอย่างแรงทำให้มือผมที่จบแขนยัยนี้เลยปล่อยออกมา และตะโกนออกมา

“บอกฉันมาทำเธอถึงทำคารุ” ผมพูดรอดไร้ฟันและตาก็จ้องยัยนี้แบบไม่วางตาแบบไม่กระพริบ

“เพราะฉันต้องการนายไง” ตอบมาได้

“แต่ฉันไม่ต้องการเธอ ฉันต้องการแค่คารุเท่านั้น และอีกอย่างเธอมีผัวเต็มบ้านเต็มเมืองไม่ใช่เหรอ”

          เพี๊ย!!!! ยัยนี้กล้าตบผมเหรอ ผมเซนิดนึง

“มันจะมากไปแล้วนะ ใช่ ฉันเป็นคนมีผัวเต็มบ้านเต็มเมือง แล้วไง ผู้ชายที่ฉันต้องการมากที่สุดก็คือนาย” น้ำตาของยัยนี้ไหลออกมา แต่มันไม่มีผลกับผมหรอก แต่มีคนเดียวเท่านั้น น้ำตาคนเดียวเท่านั้นที่มีผลกับผมก็คือคารุคนเดียวเท่านั้น!!!

“เธอ”

“ทำไม แค้นเหรอ ก็เอาซี้ถ้านายกล้าทำ” ยัยนี้ท้าผม ไม่ต้องผมก็จะทำอยู่แล้ว

“ฉันมีข้อเสนอสนใจไหม” ยัยนี้ยิ้มอะไร พิลึกชอบกล

“ข้อเสนออะไรของเธอ”

“นายต้องมาเป็นแฟนฉันแลกกับนายห้ามยุ่งกับยัยนั้น” อะไรนะ ไม่มีทางผมไม่มีวันเป็นยัยนี้เด็ดขาด

“เธอ ไม่มีทาง”

“ลองดูเซ่ แต่ฉันไม่รับรองว่ายัยนั้นจะได้อีกแผลแน่”

“เธอ” และผมก็เดินออกมาและขึ้นรถไปพร้อมเหยียบขันเร่งเต็มแรง

ณ สวนธารณะ...

“โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย” ผมตะโกนสุดเสียง ผมไม่รู้จะทำไงแล้วตอนนี้สมองตันไปหมด ข้อเสนอของประธานบ้านั้นมันทำให้ผมแทบบ้า ถ้าผมตกลงผมต้องเป็นแฟนยัยนั้น แต่ถ้าไม่คารุต้องเจ็บ ตอนนี้ผมไม่รู้จะปรึกษาใครแล้ว

“โว๊ยยยยยยยยยยยยยยยย”

ตอนเช้า...

ผมมาหยุดที่หน้าบ้านหลังหนึ่งเพื่อรอบางคน

“อ้าว ลมอะไรหอบมาเนี่ย” ไอโกะไง

“...” ผมไม่ตอบแต่เดินไปเปิดประตู

“นั้นแสดงว่านายยอมข้อตกลง”

“อย่าพูดมาก ขึ้นรถ” พอไอโกะขึ้นผมก็ขับรถออกไป

  ผมนอนคิกมาทั้งคืนแล้วจะเอาไง แต่มีวิธีนี้เท่านั้นที่คารุจะปลอดภัย พอมาถึงโรงเรียนก็เจอพวกผู้หญิงนินทาใส่ไอโกะ

“อ้าว แผลหายแล้วเหรอ อึดเหมือนกันนี้” ไอโกะพูด ผมสงสัยว่าไอโกะคุยกับใครแต่พอหันไปผมตกใจทันที คนที่คุยกับไอคือเจ้าของหัวใจผม คารุ

 “ฉันไม่เหมือนเธอ ที่คอยแต่สอยของคนอื่น”

“เธอมีอะไร”

“ทำไมนายถึงได้ มากับไอโกะได้ละ”

“ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ”ผมพูดแต่หันหน้าไปอีกทาง

“ทำไมไม่เกี่ยวกับฉันละ”

“...”

“บอกมาสิ”

“หยุดได้แล้ว!!!” ผมตะโกน ทำให้ทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นหันมามองเราเป็นตาเดียว

 “ฉันก็แค่เริ่มจะเบื่อเธอก็แค่นั้น” ผมพูดโดยไม่มองหน้าฉันสะนิด

“อะไรนะ” ยูมิและชินจิตะโกนออกมารวมฉันด้วย ตอนนี้ผมไม่กล้ามองหน้าคารุเลยแต่ผมรู้สึกว่าคารุต้องร้องไห้แน่ๆ ผมอยากเข้าไปเช็คน้ำตา อยากเข้าไปปลอบ อยากทำแบบที่เคยทำ แต่ผมทำแบบนั้นไม่ได้ ผมต้องคอยห้ามตัวเอง

“เบื่อ เบื่ออะไร นี้นายอย่าบอกนะว่านายกำลังจะบอกเลิกฉัน” เสียงคารุเริ่มสั้น

“ใช่”

“นายล้อเล่นอยู่ใช่ไหม ฉันไม่สนุกนะ”

“ฉันไม่ล้อเล่น เธอห้ามมายุ่งกับฉันอีก” แล้วผมก็เดินผ่านฉันไปโดยไม่สนใจ ผมไม่สามารถที่จะอยู่ตรงนั้นได้อีกแล้ว ขอโทษนะคารุ มันเป็นวิธีเดียวที่จะให้เธอปลอดภัยได้ ฉันขอโทษ

 ********************************************************************************

เม้น&โหวตกันเยอะๆนะค่ะ