Perform ปฏิบัติการให้หัวใจได้ปิ้งรัก

2
  สวัสดีฉันชื่อ คารากิสาว่า คารุ ฉันเป็นเด็กธรรมดาเป็นนักเรียนชั้นมัธยมปลายปี 2 ห้อง A-1
  ฉันตื่นขึ้นจากที่นอนและบิดขี้เกียจเพื่อให้ความขี้เกียจนั้นให้ไป ฉันลืมตาขึ้นมาและต้องหลับตาลงเพื่อปรับแสงและลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง
“เฮอ อากาศดีจังนะวันนี้” ฉันลุกขึ้นจากเตียงและไปดึงม่านออกให้แสงเขามายังห้อง และฉันเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อนักเรียนมาแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ ฉันถอดเสื้อนอนออกแล้วไปแขวนที่ราว ฉันเปิดฟักบัวให้น้ำเย็นผ่านตัวฉันตั้งแต่หัวไปถึงเท้า
  พอฉันอาบน้ำเสร็จ ฉันเดินมาจัดตารางเรียนที่โต๊ะและฉันเหลือบไปเห็นเอกสารที่ได้มาเมื่อวาน
“วันนี้ต้องเริ่มแล้วสินะ คุโรสูเกะ เรียว” ฉันหยิบเอกสารนั้นไว้ในกระเป๋าและเดินลงไปทานอาหารเช้าข้างล่าง
“อรุณสวัสดิ์ค่ะแม่ อรุณสวัสดิ์ค่ะพ่อ” ฉันเดินยิ้มเข้ามาในห้องรับประทานอาหารทักทายพ่อและแม่ที่นั่งกินโจ๊กก่อนไปนั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับแม่
“อรุณสวัสดิ์จ้ะ” แม่ฉัน คารากิสาว่า ยูมิโกะ ทักทายฉันตอบก่อนจะตักโจ๊กมาใส่ถ้วยของฉัน
“เป็นอะไรวันนี้ อารมภ์ดีเชียวนะ” พ่อฉัน คารากิสาว่า ชูโตะ เงยหน้าจากถ้วยโจ๊กก่อนถามฉันและดื่มน้ำตาม
“ก็วันนี้อากาศดีนี้ค่ะ” ฉันตอบพ่อก่อนทุกคนจะตั้งหน้าตั้งตาทานโจ๊กของตัวเอง
  พอฉันกินอาหารเช้าเสร็จฉันจึงเตรียมตัวไปโรงเรียน
“ไปก่อนนะค่ะ” ฉันตะโกนบอกแม่ขณะใส่รองเท้า และออกจากบ้าน
  ฉันเดินมาเรื่อยๆจนใกล้ถึงโรงเรียน
“คารุ!!!” เสียงหวานตะโกนตามหลังเรียกฉัน ฉันหันหลังไปตามเสียง
  หญิงสาวที่วิ่งกระหืนกระหอบ มีหน้าตาน่ารัก ผมสั้นสีน้ำตาลอ่อน นัยน์ตาสีเขียวน่ารัก สูง 159 เธอมีชื่อว่า อิเชเกะ ยูมิ เธอเป็นเพื่อนซี้ของฉันตั้งแต่มัธยมต้นและเราก็อยู่ห้องเดียวกันมาตลอด
“เธอเดียวเร็วจังนะ เดินช้าหน่อยได้ป่ะ ฉันวิ่งตามเธอไม่ทันเลย” ยูมิพูดไปหอบไป จนฉันฟังแทบไม่รู้เรื่อง แต่ก็พอจับใจความได้
“ฉันก็เดินตามปกติของฉันนี่หน่า”
“เอาละๆ ฉันยอมรับ ก็เธอน่ะขายาวกว่าฉันนี่จะยังไงได้ละ” ยูมิพูดหลังจากที่เธอหายหอบ
“เอาละฉันว่ารีบไปกันเถอะเดี๋ยวไปโรงเรียนสาย” ฉันพูดก่อนเดินนำ ยูมิรีบเดินมาเดินอยู่ข้างๆฉันและเราก็เดินไปที่โรงเรียนด้วยกัน
          ห้อง A-1
  ฉันและยูมิเดินเข้ามาในโรงเรียนและเดินตรงขึ้นมายังห้องเรียน
          กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!
ฉันและยูมิต้องยกมือปิดหูทันทีเพราะเสียงกรี๊ดร้อย 8 เดเซเบล จากเพื่อนผู้หญิงในห้อง และไม่มีใครในห้องที่สามารถเรียกเสียงกรี๊ดพวกนี้ได้นอกจาก
“หุบปาก!!!” เพียงเขาตะโดกนสั่งแค่ครั้งเดียวผู้หญิงทั้งห้องรีบปิดปากตัวเองทันที และไม่ใช่แค่ผู้หญิงในห้องเท่านั้นนะเพื่อนๆในห้องก็เงียบลงทันที และเจ้าของเสียงนั้นคือ หนุ่มฮอตของโรงเรียน คุโรสูเกะ เรียว
“คารุ!!!” ฉันไม่สนใจเสียงเรียกของยูมิ แต่ฉันก้าวเท้าไปหาคนที่ทำหน้าเหมือนน้องหมาที่ไม่ได้ถ่ายมาหลายนับสิบปี วะ เวอร์ไปคารุ (-. - ;)
“นี้!!! นายช่วยรักษามารยาทหน่อยได้ไหม”  ฉันว่าเขาทันทีที่มาถึงโต๊ะเขา เรียวหันหน้ามามองฉันที่ตอนนี้พร้อมจะฆ่าฉันได้ทุกที่
“นี้!!! เธอคิดว่าเธอเป็นแม่ฉันเหรอไง” เขาลุกขึ้นว่าฉันและจ้องตาฉันไม่วางตา         
“ฉันไม่ใช่ แต่ฉันก็เป็นเพศแม่นายนะ”
“นี้...เธอ” เรียวกำปั้นแน่น ฉันเห็นคิ้วของเขาเริ่มแทบจะมัดเป็นโบว์ได้แล้ว
“ฉันบอกอะไรให้นะ นายต้องไม่สงเสียงดังตามกฎระเบียบของห้องเรียนเข้าใจไหม”
“เอ๊าะ!!! อาจารย์มาแล้ว” ฉันพูดก่อนที่จะเรียวพูดอะไรเพราะได้ยินเสียงประตูเปิดพอดี และเห็นอาจารย์เดินเข้ามา
“ไปก่อนนะ ตั้งใจเรียนละ”ฉันบอกเขาก่อนและเดินไปนั่งที่โดยที่ยูมิเดินตามหลังมา
อบห้องก็ต้องเจอสายตาจากเพื่อนผู้หญิงในห้องส่งมาหาฉัน
          ออด~
  เสียงออดเป็นสัญญาณถึงเวลาพักกลางวัน ตอนนี้นักเรียนเริ่มทยอยออกไปนอกห้องเรียนแล้ว
“นี้คารุทำไมเธอถึงกล้าว่าเรียวละ เห็นแต่ก่อนฉันไม่ยั้งกะเห็น” ยูมิพูดกับฉัน
“อืม...เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟังนะ แต่ตอนนี้ฉันหิวแล้วอ่ะ” ฉันตอบเลี่ยงๆไป
  ยูมิเหมือนจะพูดอะไรแต่กลับเก็บเอาไว้พร้อมสายตามองไปที่ได้หลังของฉัน ฉันหันไปมองตามที่ยูมิมองอยู่และฉันก็เห็นรองเท้านักเรียวชายประมาณสองคู่และไล่ขึ้นมาก็กางเกงนักเรียนและเสื้อนักเรียน พอมองไล่ขึ้นมาสุดฉันก็เห็นใบหน้าเหมือนยักษ์ที่พร้อมจะอละวาด
“เธอกล้ามากที่ว่าฉัน”
“อะไร ฉันว่านายตอนไหน” ฉันแกล้งถามไปอย่างนั้นเองแหละ ที่จริงฉันรู้อยู่ว่าเขาพูดเรื่องอะไรอยู่
“อย่ามาทำไก๋!!!” เขาตะโกนเสียงดังทำให้ฉันและยูมิถึงกับสะดุ้ง
“หึ เธอกล้าดียังไงถึงได้มาว่าฉัน”
“รู้ไหมถ้าเธอว่าเพื่อนฉันละก็เธอคงตายดีแน่” เพื่อนเขาอีกคนที่ยืนอยู่หลังเขาก็เดินโผล่มา
  อะไรนะถึงกับตายเลยเหรอOoO นั้นฉันคงจะตายแน่ๆเพราะคนที่ยืนตรงหน้าฉันเนี่ยพร้อมที่จะฆ่าฉันได้แล้ว และฉันก็ไม่อยากตกเป็นข่าวหน้านึ่งนะ แบบนั้นม่ายยยอาววT^T ปญอ. สิ้นดีเลย (-.-;)
“แต่เผอิญเธอเป็นผู้หญิงเพื่อนฉันเลยไม่ทำอะไร” อ้าว ก็พึ่งมาบอก แต่ก็ดีที่ฉันเกิดมาเป็นผู้หญิงอิๆ นายนี้จะไม่กล้าฆ่าฉันแน่ๆ
“แล้วนายจะทำไรฉันมิทราบ”
“ฉันก็ทำให้เธอ...” เรียวเดินมาใกล้ฉัน แค่ก้าวเดินของเขาก็มาถึงตัวฉันแล้วแต่แค่นั้นยังไม่พอ เขายังก้มหน้าลงมาอีกอ่ะ
“อยากเข้ามานะ!!! ก็บอกว่าอยากเขามา” ฉันเดินถอยหลังออกมาเขาก็เดินหน้ามาด้วยแถมไม่เอาหน้าออกไปอีกอ่ะ ขอร้องเอาหน้าออกไปได้ม่ายยยTT^TT
“ตามที่ฉันสั่ง”
“แล้วทำไมฉันต้องทำตามที่นายสั่งละ” ถ้าฉันทำตามที่นายสั่งละก็ นั้นหมายความว่าฉันเป็นทาสนายละสิ เรื่งไรฉันจะยอมละจริงม่ะ
“ก็เป็นบทลงโทษ ที่เธอบังอาจว่าฉัน”
“เฮ้ย~ พอดีกว่าว่ะ ฉันหิวจะแย่แล้ว” ก่อนที่ฉันจะพูดอะไรเพื่อนของเรียวก็พูดขัดมาก่อน
“ก็ได้ ตกลงเธอต้องทำตามที่ฉันสั่งทุกอย่างละ ไปนะ” เรียวหันไปพูดกับเพื่อนเขาก่อนจะหันมาพูดกับฉันพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขาด้วยและเขาก็เดินผ่ายไป อะร๊ายยย!!! ฉันไปตอบนายตั้งแต่เมื่อไรก๊านนน กลับมาคุยก่อนTT^TT
******************************************************************************
เม้น+โหวตกันเยอะๆนะค่ะ จะได้มีแรงแต่นิยายต่อค่ะ