Demension demensions มิติแห่งเทพนิยาย

                                    บทที่ 1
                               โพรงปริศนา
“กึกๆกึกๆกึกๆกึก”T^Tผมรู้สึกรีบเร่งไปพร้อมกับเสียใจที่รู้ว่าทำไมฮาเลนซ์ถึงดีกับผม……ถ้าอยากรู้……..ก็อ่านต่อสิ
15นาทีก่อนหน้านั้น
‘กลับมาพบกับเทเลทับบี้อีกเช่นเคยกับเช้าที่แสนสด…’ ‘ตี๊ด’ผมกดปิดรีโมททีวี
“รายการปัญญาอ่อน”ผมพูดกับตัวเอง
พร้อมเดินไปทำกิจวัตรประจำวันของผม
แล้วทันใดนั้น…
กริ๊งๆกริ๊ง~
[คอชฉันโทรมาบอกว่าฮาเลนซ์จะย้ายบ้านแล้วลาออก]
“O^O”
‘…’
ตี๊ด~ตี๊ด~T^T
เหตุการณ์ก็เป็นแบบนี้แหละตอนนี้ผมก็ดึงมือเธอไปสวนหลังโรงเรียน
5 นาทีผ่านไป
“พาฉันมาทำไม”ฮาเลนซ์ถามผม
“ก็…โพรงนั้นไง”ผมพูดแต่ความจริงมันคือข้อแก้ตัว
“คราวหลังไม่ต้องจับมือกันแล้วก็ได้0///0”ฮาเลนซ์บอกผมพลางเดินดูโพรงปริศนานั้นไปพลางๆ
“อือ”ผมตอบกลับไปพร้อมกับหันไปมอง
“จะทำอะไรน่ะ”เสียงยาม2คนดังขึ้น
“ลงมาเร็ว!!”เสียงฮาเลนซ์ดังขึ้น
“แต่…”ผมหันไปฮาเลนซ์ก็ลงโพรงไปแล้ว
“เห้ยรอด้วย!!!0[]0”ผมตะโกน
‘เฮ้อเด็กพวกนี้รอดอีกจนได้’ยาม2คนพูดขึ้นแล้วผมก็….
‘มืด’…ผมตื่นมาพร้อมกับความ “มืด”
ผมเดินออกมาจากโพรงไม้พบว่าตัวเองมีหางสีม่วงคาดชมพูแถมชุดอะไรก็ไม่รู้-^-
“สายแล้ว สายแล้ว ”ผมเห็นกระต่ายตัวนึงแต่งตัวเหมือนในเรื่อง ‘Alice in wonderland’แล้วนั่นกำลังจูงมือ… ‘ฮาเลนซ์0[]0’ในชุดสีฟ้าหวานๆ
“รอด้วยดิ”ผมพูด
“นาย0[]0”ฮาเลนซ์หันมา
“อย่าพูด!!!”ฉันรู้ว่าเราคิดเหมือนกัน