Demension demensions มิติแห่งเทพนิยาย

                                    บทที่ 1

                               โพรงปริศนา

“กึกๆกึกๆกึกๆกึก”T^Tผมรู้สึกรีบเร่งไปพร้อมกับเสียใจที่รู้ว่าทำไมฮาเลนซ์ถึงดีกับผม……ถ้าอยากรู้……..ก็อ่านต่อสิ

15นาทีก่อนหน้านั้น

‘กลับมาพบกับเทเลทับบี้อีกเช่นเคยกับเช้าที่แสนสด…’ ‘ตี๊ด’ผมกดปิดรีโมททีวี

“รายการปัญญาอ่อน”ผมพูดกับตัวเอง

พร้อมเดินไปทำกิจวัตรประจำวันของผม

แล้วทันใดนั้น…

กริ๊งๆกริ๊ง~

[คอชฉันโทรมาบอกว่าฮาเลนซ์จะย้ายบ้านแล้วลาออก]

“O^O”

‘…’

ตี๊ด~ตี๊ด~T^T

เหตุการณ์ก็เป็นแบบนี้แหละตอนนี้ผมก็ดึงมือเธอไปสวนหลังโรงเรียน

5 นาทีผ่านไป

“พาฉันมาทำไม”ฮาเลนซ์ถามผม

“ก็…โพรงนั้นไง”ผมพูดแต่ความจริงมันคือข้อแก้ตัว

“คราวหลังไม่ต้องจับมือกันแล้วก็ได้0///0”ฮาเลนซ์บอกผมพลางเดินดูโพรงปริศนานั้นไปพลางๆ

“อือ”ผมตอบกลับไปพร้อมกับหันไปมอง

“จะทำอะไรน่ะ”เสียงยาม2คนดังขึ้น

“ลงมาเร็ว!!”เสียงฮาเลนซ์ดังขึ้น

“แต่…”ผมหันไปฮาเลนซ์ก็ลงโพรงไปแล้ว

“เห้ยรอด้วย!!!0[]0”ผมตะโกน

‘เฮ้อเด็กพวกนี้รอดอีกจนได้’ยาม2คนพูดขึ้นแล้วผมก็….

‘มืด’…ผมตื่นมาพร้อมกับความ “มืด”

ผมเดินออกมาจากโพรงไม้พบว่าตัวเองมีหางสีม่วงคาดชมพูแถมชุดอะไรก็ไม่รู้-^-

“สายแล้ว สายแล้ว ”ผมเห็นกระต่ายตัวนึงแต่งตัวเหมือนในเรื่อง ‘Alice in wonderland’แล้วนั่นกำลังจูงมือ… ‘ฮาเลนซ์0[]0’ในชุดสีฟ้าหวานๆ

“รอด้วยดิ”ผมพูด

“นาย0[]0”ฮาเลนซ์หันมา

“อย่าพูด!!!”ฉันรู้ว่าเราคิดเหมือนกัน