เรื่อง เเผนการรักพิชิตใจเธอ

1.0

เขียนโดย moo_noiy

วันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2555 เวลา 19.54 น.

  17 ตอน
  0 วิจารณ์
  23.56K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

15) วันที่แสนจ่ะวุ่นวาย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

วันที่แสนจ่ะวุ่นวาย

                                          กรี๊ด...  

                         “โอ๊ย  เสียงอะไรเนี่ยหนวกกหูชะมัด

                         “นิออกไปน่ะนายมานอนที่นี่ได้งัย ดูสิค่ะคุณผู้อ่าน เมื่อคืนบอกกับฉันว่าจะไปนอนทีโซฟา จะไม่มายุ่มย่ามกับฉันเด็ดขาด แต่ดูสิมานอนอยู่บนเตียงฉันเฉยเลย

                                          ขอนอนอีแป๊บเดียวน่า ดูสิยังจะมานอนต่ออีก ยังนี้มันต้องโดน

                                          ผลัก ตุบ โอ๊ย เหตุการณ์นี้คุ้นๆมั้ยค่ะ ก็เหมือนตอนที่เขาไปเฝ้าใข้ฉันน่ะค่ะ ฉันได้ถีบเขาร่วงเตียงไปอีกครั้งแล้ว

                                          โอ๊ย อีกแล้วน่ะยัยตัวแสบ เธอถีบฉันเป็นครั้งที่สองแล้วน่ะ 

                         “ อ๊ะ จำได้ด้วยหรอจะ ฉันยืนไปตั้งหลักอยู่หน้าประตูพลางพูดล้อเลียนเขาไปด้วย  โอ๊ย โอ๊ย เจ็บจังเลย ฉัยยังยืนล้อเลียนเขาอยู่อย่านั้น

                                          ยัยตัวแสบเธอตายแน่ หวานายชางมินทำหน้าโหดเตรียมจะพุง่ตัวมาหา 

ฉันแล้ว หนีก่อนดีกว่าใครจ่ะอยู่ล่ะ แต่ทว่านายชางมินไวเหมือนลิงลพบุลี วิ่งมาดักหน้าฉันซะงั้น 

                                หึ เธอหนีฉันไม่พ้นหรอก นายชางมินยิ้มกรุ่มกริ่มพลางเอามือกั้นฉันไว้ทั้งสองข้าง ทำให้หลังฉันติดกับประตูห้อง

                                  ฉันขอโทษฉันกลัวแล้ว ฉันหลับตาปี๊ตัวสั่นเหมือนลูกหมาตัวน้อยๆ   

                                  “ทีเมื่อกี้ยังเก่งอยู่เลยน่ะ                   

                         “ก็ตอนนี้ไม่เก่งแล้วนี่ ฉันยังคงหลับตาอยู่อย่างนั้น โดยไม่รู้เลยว่าคนตรงหน้าคิดจะทำอะไร

                                          ยังงี้มันต้องลงโทษ

                         “ลงทะ อุ๊บ ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบเหมือนกับว่ามีอะไรอุ่นๆมากระทบที่ริมฝีปากของฉัน พอฉันลืมตาขึ้นมาก็รู้ว่านายชางมินกำลังจูบฉันอยุ่ ฉันไม่ปฏิเสธจูบของเขากลับจูบตอบเขาไป จูบแบนี้มันรู้สึกดีจัง

                                          จูบเป็นแล้วนี่

                         “*///*” ฉันไม่พูดอะไรได้แต่ก้มหน้าหลบเขาอย่างเดียว ตอนนี้หน้าฉันร้อนไปหมดแล้วน่ะอย่ามองกันซิ

                                          ติ๊ด...ติ๊ด...ติ๊ด โทรศัพท์มาฉันไปรับก่อนน่ะ นายชางมินกดรับโทรศัพท์แล้วรีบเดินออกไปทันที ครูแยจินโทรมาหรือเปล่าน่ะ  เมื่อคืนนี้ฉันก็นั่งคิดเรื่องนี้อยู่นานเลยทีเดียว ฉัยนตัดสินใจแล้วล่ะว่าจะคืนชางมินให้กับครูแยจินซะเรื่องทั้งหมดมันจะได้จบซักที ฉันขอเจ็บเองคนเดียวดีกว่า ถึงฉันจะรักนายแต่ฉันก็ไม่ยอมให้นายมาเดือดร้อนเพราะฉันหรอกน่ะ  ฉันไม่ใช่คนเห็นแก่ตัวแบบนั้น วันนี้แหละฉันจะบอกนาย

                      เจ็บยิ่งกว่า

                                        หลังจากที่เราสองคนทานข้าวเช้าเสร็จนายชางมินก็ชวนฉันมานั่งดูทีวีที่ห้องรับแขก นั่งโซฟาตัวเดียวกัน ถึงเวลาแล้วซิน่ะที่ฉันจะบอกนาย

                                         ชางมิน ฉันหันไปคยกับเขาที่กำลังสนใจทีวีอยู่

                                         อะไรหรอ เขาตอบกับฉันโดยที่สายตายังจ้องอยู่กับทีวีอยู่

                                         นายไปคืนดีกับครูแยจินเถอะน่ะ

                         “....คำพูดของฉันทำให้เขาอึ้งไปทันที

                         “เรากลับไปหาครูแยจินเถอะน่ะ แล้วฉันจะเป็นฝ่ายไปเอง นายจะได้ไม่ต้องโดนครูแยจินทำร้ายงัย

                                         หมายความว่างัย!” เขาพูดกับฉันโดยทีไม่หันหน้ามามองฉันเลย แต่น้ำเสียงเขานิ่งมาก

                         “ก็คิดซะว่าเรื่องของเราไม่เคยเกิดขึ้นงัยแล้วนายก็กับไปคบกับครูแยจินเหมือนเดิม

                         “แสดงว่าเธอไม่ได้รักฉันเลยซิน่ะ ถึงได้ผลักใสฉันไปให้พ้นหน้าเธอขนาดเนี่ย

                         “ฉันไม่ได้หมายความยังงั้น

                         “แล้วแบบไหนล่ะที่เธอต้องการน่ะ!!” อยู่นายชางมินก็หันหน้ามาพูดกับฉันด้วยสีหน้าที่โกรธจัด

                                         นะนายจะทำอะไรฉัน

                         “ก็ทำให้เธอไม่มีวันหนีฉันไปไหนงัยล่ะ!!!” นายชางมินผลักตัวฉันให้นอนราบไปกับโซฟาโดยทีตัวของเขาอยู่ข้างบน เหตุการนี้มันเหมือนกับวันนั้นเลยวันเดียวกับที่ฉันถีบเขาตกเตียงแต่มันเป็นหลังจากนั้น แล้วรู้ไว้ซะน่ะแนกับนูน่าหรือครูแยจินของเธอน่ะเป็นพี่ฉันเอง นายล้อฉันเล่นหรอนายไม่ได้โกรหกฉันใช่มั้ย

                                         สิ่งที่นายพูดมามันไม่จริงใช่มั้ยฉันส่ายหน้าไม่เชื่อกับคำพูดของเขา

                                  จริง!สิ่งที่ฉันพูดมาทั้งหมดเป็นความจริงฉันกับพี่แยจินเราเป็นพี่น้องกัน ปาร์ค ชางมิน ปาร์คแยจิน เขาสองคนานมสกุลเดียวกันนิ นี่นายหรอกฉัน นายทำแบบนี้กับฉันได้งัย

                                 นายคงเห็นว่าฉันหรอกง่ายสิน่ะ

                             “ที่ฉันหรอกเธอมาที่นี่เพราะว่าฉันแค่อยากอยู่กับเธอสองคนและอยากจะรู้ใจของเธอด้วยว่ารักฉันจริงหรือเปล่า แต่ตอนนี้เธอคงไม่ได้รักฉันซิน่ะเธอถึงได้ผลักใสฉันแบบนี้งัย ฉันจะลงโทษเธอให้เข็ดเลยแล้วเขาก็โน้มหน้ามาใกล้หน้าฉันจนจมูกเราจะชนกันอยู่แล้

                          “นายอย่าทำอะไรบ้าๆน่ะ

                         “เรามาต่อจากวันนั้นกันเถอะน่ะ แล้วนายชางมินก็เบี่ยงหน้ามาซุกใซ้ที่ต้นคอของฉันอย่างบ้าคลั่งฉันพยายามเบี่ยงหน้าหลบเขา แต่มันก็ไม่สำเร็จฉันจึงร้องห้ามเขา

                      “หยุดเถอะอย่าทำแบบนี้เลยนายจะทำลายชีวิตฉันหรอ เขาไม่สนกับสิ่งที่ฉันพูด เขาบ้าไปแล้วไม่คิดเลยว่าขาจะกล้าเอาความรู้สึกของฉันมาล้อเล้นแบนี้นายกล้าหรอกฉัน                        

                              ฉันจะไม่ให้อภัยกับสิ่งที่นายทำไว้กลับฉันเลยคอยดู อยู่ๆน้ำตาฉันก็ไหลออกมา แต่ก็ไม่อาจหยุดเขาได้ เสื้อผ้าฉันโดนถอดไปตอนไหนไม่รู้แต่ตอนนี้เขากำลังลุกล้ำเข้ามาภายในร่างกายของฉัน ฉันสู้แรงผู้ชายที่แข็แกร่งไม่ได้จึงปล่อยให้เขาทำในสิ่งที่เขาต้องการ ดวงตาของฉันผ่าเลือนหลังจากนั้นก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย นี่ฉันคงต้องยอมแพ้นายซิน่ะชางมิน

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา