เรื่อง เเผนการรักพิชิตใจเธอ

เวลาของเราสองคน

                                 “ นั่งอยู่ตรงนี่เอง”

                    “ - _- อื่มฉันกำลังคิดอะไรเพลินๆน่ะ” นายชางมินหย่อนก้นลงมานั่งบนขอนไม้ไกล้ๆฉัน เราสองคนนั่งหันหน้าให้กับทะเลที่กว้างใกลหนทางข้างหน้าทั้งมืดและมองไม่เห็น นี่เป็นเวลากลางคืน มีเพียงแสงไฟที่สว่างอยู่ภายในบ้านเท่านั้น

                                 “ แล้วคิดถึงเรื่องอะไรล่ะ อ๊ะหรือว่าคิดเรื่องฉัน” นายชางมินหันมาถามด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม นายนี่ร่าเริงได้ทุกเวลาเลยน่ะ แม้กระทั่งตอนนี้

                                 “ใช่ก็เรื่องนายกับครูแยจินงัย”

                                 “ทำไมหรอ”

                    “นายนี่แปลกคนจริงๆ ไม่ทุกไม่ร้อนเลยน่ะ”

                    “เรื่องอะไรหรอ” ?_? ยังจะมาทำหน้ามีเครื่องหมายคำถามอีก

                    “นายลืมไปแล้วหรอว่าเราต้องมาที่นี่เพราะอะไร”

                    “ อ่ะ อ๋อ ฉันไม่ลืมหรอกน่าเพียงแต่ว่าฉันไม่อยากเก็บมันมาให้รกสมองน่ะ”

                    “นายทำเหมือนกับว่า ไม่รู้สึกอะไรที่เรากำลังโดนตามฆ่าอย่างนั้น”

                    “ ไม่ใช่ฉันไม่รู้สึกอะไร”

                    “....” นายชางมินหยุดคำพูดนั้น สักพักเหมือนว่าเขากำลังจะประโยชน์ต่อไป

                    “ เพียงแต่ว่า เวลาอยู่กับเธอสองคน ฉันไม่อยากคิดถึงเรื่องนี้”

                    “....” หมายความว่ายังงัยกับสิ่งที่นายพูด ฉันไม่เข้าใจจริงๆ

                    “ ฉันอยากคิดแค่เรื่องเราสองคนเท่านั้น”

                    “....” ฉันนั่งเงียบฟังเขาพูดต่อไป

                    “เมื่อถึงเวลานั้นมันอาจจะไม่เป็นอย่างที่คิดก็ได้ และเมื่อถึงวลานั้นจริงฉันจะเป็นคนแก้ปัญหานั้นเอง เธอไม่ต้องห่วงหรอก”

                                 “ ฉันเป็นห่วงนายน่ะชางมิน”

                                 “เลิกคิดถึงเรื่องนั้นสักทีเถอะ ทำเหมือนกับว่าเรามาพักร้อนก็แล้วกันน่ะ” ^_^

                                 “ จ่ะฉันจะไม่คิดถึงเรื่อนนั้นอีก”^_^เราสองคนนั่งกอดกันอยู่อย่างนั้นจนเวลาร่วงเลยไปนาน  หวังว่าเราจะผ่านช่วงเวลานี้ไปด้วยกันนะ โดยที่ไม่มีใครคนใดคนหนึ่งต้องเป็นอะไร     

                           ปาร์ค แยจิน

                                      “ครูค่ะต้นหอมไปไหนค่ะทำไมถึงยังไม่กลับ” นิวเพื่อนของต้นหอมถามด้วยท่าทางเป็นห่วง เมื่อเห็นว่าเพื่อนของตนหายไป แล้วฉันจะตอบยังงัยล่ะ ไอ้น้องตัวแสบเอ้ย              

                                      “ อ๋อ ครูให้ต้นหอมไปทำธุระที่โรงแรมนิดหน่อนน่ะจ่ะ ต้นหอมคงไปรอเราที่โรงแรมแล้วล่ะ” เฮ่อ ฉันต้องมาโกรหกนักเรียนหรอเนี่ย

                                      “หรอค่ะแล้วต้นหอมไปกับใครค่ะ”

                       “น้องครูเองน่ะจ่ะ”

                       “ เอ๋ คนไหนค่ะ ?”นิวทำหน้าสงสัยถามฉันอีก

                       “ก็ ผู้ชายที่มาหาครูบ่อยๆงัย”

                       “ หนูก็คอดว่าผู้ชายคนนั้นเป็นแฟนครูซะอีก” ทำใมเด็กพวกนี้ถึงคิดกันไปเองน่ะ ฉันก็เสยหายหมดน่ะสิ

                                      “น้องแท้ๆคานตามกันมาจ่ะ”

                                      “เข้าใจแล้วค่ะงั้นหนูไปดูตุ๊กตาหมีกับเพื่อนๆต่อน่ะค่ะ”^-^

                       “จร้า” เฮ่อ หวังว่ากับไปน้องชายตัวแสบคงจะเอาตัวต้นหอมมาคืนก่อนที่ฉันจะพานักเรียนกลับไปถึงน่ะ ถ้ายังไม่มาล่ะหน้าดู