คดีอำพราง

วันนี้ก็เป็นวันที่ต้องออกมาทำงานตามปกติ ซึ่งในวันนี้ผมกับคู่หูของผมต้องเดินทางไปทำคดีคนหายยังโรงแรมที่มีชื่อว่า โรงแรมฮูสตัน และตอนนี้เราก็ยืนอยู่หน้าห้องของคุณ นิกสันฮูสตันแล้ว
***
ทันทีที่พนักงานต้อนรับพาเรามาถึงยังห้องที่ออกจะดูหรูหรา แล้วก็พาเราทั้งสองคนเข้าไปพบกับชายที่อายุก็น่าจะใกล้เคียงกับ คุณเกรนแฮม แตงตัวด้วยชุดสูทสีกรมนั่งสูบซิการ์อยู่ที่โต๊ะรับแขกริมหน้าต่าง
"สวัสดีครับคุณตำรวจ เชิญนั่งก่อนครับเดี๋ยวจะให้พนักงานเอาของว่างและเครื่องดื่มมาให้" ชายคนนั้นพูดพร้อมกับมองไปทางพนักงานที่พาพวกเราขึ้นมา
"นิโคลัส ช่วยจัดการให้ด้วยนะ"
"ครับคุณ นิกสัน " เขาพูดและเเดินออกจากห้องไป
พวกเรานั่งลงยังเก้าอี้ตรงข้ามกับคุณ นิกสัน 
"อ่อ ลืมแนะนำตัวไปน่ะครับ ผมนิกสัน ฮูสตัน เป็นเจ้าของโรงแรมแห่งนี้ครับ" เขาพูดและยื่นมือมาจับมือกับเราทั้งสองคน
"ผมสารวัตร กอร์ดอน ครับ และนี่คู่หูของผมจ่าฮูเปอร์" ผมและจ่าฮูเปอร์สัมผัสมือกับคุณนิกสัน
"ผมต้องขอขอบคุณ คุณทั้งสองมากนะครับ ที่อุตสาห์แวะมาดูเกี่ยวกับคดีคนหายแบบนี้" และเขาก็ดับซิการ์ลง
"ด้วยความยินดีครับ คุณช่วยเล่าเรื่องคร่าวๆให้ฟังหน่อยได้ไหมครับคุณ นิกสัน"
จ่าฮูเปอร์ถามในขณะที่มือถือสมุดโน็ตกับปากกาไว้แล้ว
"คืออย่างนี้ครับ ลูกสาวของผมคริสติน่าเธอได้หายตัวไป เธอเป็นลูกคนที่สองของผมโดยมี คริสโตเฟอร์ เป็นพี่ชายและ แอนนา เป็นน้องคนสุดท้องคือผมมีลูกทั้งหมดสามคนน่ะครับ"
แล้วเขาก็ดึงซองเอกสารออกมายื่นให้ผม โดยในซองเอกสารมีรูปของ คริสติน่า ไว้จำนวนหนึ่ง ผมยื่นซองไปให้ยังจ่าฮูเปอร์
"ถ้าจำไม่ผิด คริสติน่า หายตัวไปสองวันก่อนที่คุณจะแจ้งความ ก็คือวันศุกร์ที่ 6 ใช่ไหมครับ" จ่าฮูเปอร์ถามต่อ
"ถ้าอย่างนั้นคุณก็แจ้งความวันอาทิตย์ แล้ววันนี้วันจันทร์ก็เป็นวันที่สามเข้าไปแล้วสินะ" ผมเสริมต่อ
"ถูกต้องแแล้วครับสารวัตร กอร์ดอน ที่ผมไม่รีบแจ้งความหลังจาก 24 ชั่วโมงเพราะคิดว่าเธอจะกลับมาเหมือนทุกๆครั้ง ที่เธอออกไปเที่ยวคลับกับเพื่อนๆของเธอ"
"ไม่ทราบว่าคลับชื่ออะไรครับ" จ่าฮูเปอร์ยังคงจดต่อไป
"อื่ม ชื่อแฟนตาซีคลับ ครับ ไม่ได้อยู่แถวอเวนิวนี่หรอกครับ แต่อยู่แถวชานเมือง
 ทางเหนือนู้นน่ะครับ"
"อื่ม...ครับ แถวนั้นน่าจะเป็นย่านแหล่งท่องเที่ยงใหม่สินะครับ"
 
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงเคาะประตูและเปิดออก พนักงานนิโคลัสนั้นเอง เขาเดินเข้ามาพร้อมกับ
รถเข็นแบบที่ใช้ในบริการรูมเซอร์วิสของโรงแรม เขาจัดแจงรินกาแฟให้พวกเราสามแก้ว และ
ขนมเค้กชิ้นเล็กอีกคนละชิ้น
"ขอบใจนิโคลัส"
"ด้วยความยินดีครับ คุณนิกสัน" แลิวเขาก็เข็นรถเข็นออกไป
"หลังจากที่เธอออกไปที่คลับนั้นแล้วเธอก็หายตัวไปเลย ถูกต้องไหมครับ" ผมถาม
"ครับ" เขาตอบสั้นๆ
 
ทันใดนั้นก็มีชายอีกคนที่แต่งตัวดูดีไว้ผมรองทรงสีดดำเข้มเดินเข้ามา
"โอ้นี่เรามีแขกเหรอครับ ไม่เห็นมีใครบอกผมเลย"
เขาพูดขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาโดยที่ไม่ได้เคาะประตูด้วยซ้ำ
"เสียมารยาท คริตโตเฟอร์" คุณ นิกสัน พูกับลูกชายของเขา
"นี่สารวัตร กอร์ดอน และ จ่าฮูเปอร์ เขาเป็นตำรวจสืบสวนสอบสวน" เขาพูดต่อไป
"แล้วตำรวจมาทำอะไรไม่ทราบ" คริตโตเฟอร์พูดและมองผมด้วยหางตา
"ก็เรื่องน้องสาวของแกนะสิ ฉันเป็นคนแจ้งความไปเอง"
"อะไรกันพ่อ! ก็แค่มันไปเที่ยว 2-3 วัน ไม่เห็นจะน่าตกใจอะไรเลย"
สังเกตุจากการพูดของเขา ดูเหมือนจะมีอารมย์บ้างแล้ว
 
ดูเหมือนว่า คริตโตเฟอร์ จะไม่ค่อยชอบตำรวจเท่าไร ผมรู้สึกว่าวันนี้คงพอแต่เพียงเท่านี้แล้ว
จึงได้ขอตัวกลับก่อน ในระหว่างที่ขับรถกลับสำนักงานผมได้ปรึกษากับจ่าฮูเปอร์ว่าจะเอา
อย่างไรกันต่อไปหลังจากนี้
"ผมคิดว่าเราคงต้องเริ่มกันที่คลับนั้นก่อนแล้วหล่ะ ฮูเปอร์"
"เอาเป็นคืนนี้เลยนะครับ สารวัตร" จ่าฮูเปอร์เริ่มคึกอีกแแล้ว
                  
**********************************************