xoxo/prince.
9.2
1) love at first sight
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ◆ L0VE At first Si9ht ◆
"ทีโอเอ็มโอ .. โทโม..เหรอ? ไม่สิ.."
....
..
"โทโมะ"
.
.
......ฉันตบกระดาษโน้ตเล็กๆ ที่จับฉลากได้บนโต๊ะเสียงดัง ก่อนจะลุกขึ้นก้าวขาฉับๆ ตามหาเจ้าของชื่อดังกล่าวอย่างรวดเร็ว อย่าให้รู้นะว่าหมอนี่มันเป็นใคร ฉันจะกระโดดถีบยอดหน้ามันสักพันครั้ง ฉันใช้เวลาทั้งวันเพื่อแกะตัวอักษรให้มันเป็นชื่อเลยนะเฟ้ย T^T รู้ไหมมันยากลำบากแค่ไหนนะ หา!
.
......อ้อ! ยังไม่ได้แนะนำตัวสินะ ฉันชื่อ 'แก้วใจ' เฟรชชี่มหาลัยหน้าใหม่ ย้ำว่าฉันสวย! แต่ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงมีแต่ผู้หญิงมาจีบฉัน เกิดมาอายุจะ 20 ปีแล้วฉันยังไม่เคยมีความรักกุ๊กกิ๊กเหมือนคนอื่นๆ บ้างเลย! ยังๆ เรื่องยังไม่หมด ล่าสุดฉันกลายเป็นเพื่อนชายกับพวกบอยๆ ทั้งหลายไปแล้วด้วย โฮ! TOT
.
"สวัสดี"
.
"สวัสดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้คนตัวสูงที่เข้ามาทักอย่างขอไปทีโดยไม่ทันเหลียวมองใบหน้าที่ เอ่อ สูงกว่าฉันไปนิดนึง =_=
.
"เดี๋ยว...เจ้า...เอ่อ.. เธอชื่ออะไร"
.
....."ทำไมฉันต้องบะ...กรี๊ดดดดดดดด!" ฉันเงยหน้าขึ้นเพื่อตอบเจ้าของเสียงอย่างหาเรื่อง ก่อนจะกรี๊ดออกมาเบาๆ (?) นี่แหละรักแรกพบ!!!!! ไม่ๆ พ่อของลูกเลยดีกว่า -..-
.
"อูย..."
.
"หล่อ >O<"
.
"เธอชื่อ..."
.
"ฉันชื่อแก้วใจ แล้วนาย *O*"
.
"ขะ..ฉันเหรอ อืม.. โทโมะ"
.
"เหรอๆ ฉันคุ้นชื่อนายมากเลยล่ะ >_< บางทีเราอาจจะเคยพบเจอกันเมื่อชาติปางก่อน ♥"
.
"อ่า... เช่นนั้นรึ ฉันก็..."
.
"คุ้นมากเลยล่ะ อ๊ะ... เดี๋ยวนะ -*-"
.
"อะไรเหรอ?"
.
"นาย... นายคือพี่รหัส ...ที่คิดรหัสวกวนนั่นใช่ไหม?"
.
"เธอคือน้องรหัสของฉันเหรอ O_O"
.
....."เออสิ! เอาล่ะ ได้เวลาที่ต้องกระโดดถีบหน้านายแล้ว" ฉันพูดอย่างเอาเรื่อง ตอนแรกก็ว่าหล่ออยู่นะ พอรู้ว่าอีตานี่เป็นเจ้าของฉลากนั่น ความรู้สึกทั้งหมดก็หายวับไปเลย -_-
.
"แล้วทำไมฉันต้องยอมด้วยล่ะ ฉันเป็นถึง..."
.
"ทำไม? นายเป็นอะไร?"
.
"ช่างเถอะ.. เอาเป็นว่าถ้าเธอรู้ จะหนาวไปถึงขั้วหัวใจเลยทีเดียวล่ะ ^^"
.
"ทำไม นายเป็นช่างซ่อมแอร์หรือไง?"
.
"สาม...! เอ่อ ...ไม่ใช่ ฉันไม่ใช่ช่างซ่อมแอร์ -_-"
.
"เฮอะ.. แล้วไป"
.
"ถ้าเช่นนั้น วันนี้ขะ.. ฉันจะเลี้ยงไอศกรีมให้เธอ เป็นเกียรติแก่การหาฉันจนพบ เอาไหม?"
.
"อืม.. ขอคิดก่อน"
.
"เลี้ยงข้าวด้วยก็ได้ ฉันจ่ายให้ เธอไม่ต้องคืน"
.
"โอเค ก็ได้ เพราะนายจะเลี้ยงข้าวหรอกนะ"
.
"เธอน่ารักจัง ^^"
.
......"เหรอ ขอบคุณ"
ฉันพูดตอบเขาอย่างเคืองๆ แต่ได้กินข้าวฟรีก็โอเคอ่ะ เชอะ (เห็นแก่กินชัดๆ -_-)
'
'
'
==============================================
'
สวัสดีค่ะ ทุกๆ คน
นี่ก็เป็นบทที่หนึ่งสำหรับเรื่อง xoxo/prince นะคะ
ไรเตอร์ชื่อจูนนะ ทักกันได้ ไม่กัดจ้า
'
สามารถฝากนิยายในนี้ได้นะ เราไม่ว่า
เราจะไปอ่านให้ทันทีเลยยย :)
'
ณ ปัจจุบันไรเตอร์อายุ 15 (แก่ -.-)
อยู่ชั้น ม.3 จ้า กำลังจะขึ้น ม.4
สำหรับเพื่อนๆ ที่กำลังอยู่ในช่วงสอบ ก็ตั้งใจอ่านหนังสือกันนะ
ทั้งสอบ o-net สอบปลายภาคเลย
'
ที่จริงไรเตอร์ก็ต้องอ่านหนังสือแหละ แต่เบี้ยว 55
เกริ่นมาเยอะละ ยังไงก็ฝากตอนต่อไปๆ ด้วยนะคะ ^^
'
'
"ทีโอเอ็มโอ .. โทโม..เหรอ? ไม่สิ.."
....
..
"โทโมะ"
.
.
......ฉันตบกระดาษโน้ตเล็กๆ ที่จับฉลากได้บนโต๊ะเสียงดัง ก่อนจะลุกขึ้นก้าวขาฉับๆ ตามหาเจ้าของชื่อดังกล่าวอย่างรวดเร็ว อย่าให้รู้นะว่าหมอนี่มันเป็นใคร ฉันจะกระโดดถีบยอดหน้ามันสักพันครั้ง ฉันใช้เวลาทั้งวันเพื่อแกะตัวอักษรให้มันเป็นชื่อเลยนะเฟ้ย T^T รู้ไหมมันยากลำบากแค่ไหนนะ หา!
.
......อ้อ! ยังไม่ได้แนะนำตัวสินะ ฉันชื่อ 'แก้วใจ' เฟรชชี่มหาลัยหน้าใหม่ ย้ำว่าฉันสวย! แต่ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงมีแต่ผู้หญิงมาจีบฉัน เกิดมาอายุจะ 20 ปีแล้วฉันยังไม่เคยมีความรักกุ๊กกิ๊กเหมือนคนอื่นๆ บ้างเลย! ยังๆ เรื่องยังไม่หมด ล่าสุดฉันกลายเป็นเพื่อนชายกับพวกบอยๆ ทั้งหลายไปแล้วด้วย โฮ! TOT
.
"สวัสดี"
.
"สวัสดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้คนตัวสูงที่เข้ามาทักอย่างขอไปทีโดยไม่ทันเหลียวมองใบหน้าที่ เอ่อ สูงกว่าฉันไปนิดนึง =_=
.
"เดี๋ยว...เจ้า...เอ่อ.. เธอชื่ออะไร"
.
....."ทำไมฉันต้องบะ...กรี๊ดดดดดดดด!" ฉันเงยหน้าขึ้นเพื่อตอบเจ้าของเสียงอย่างหาเรื่อง ก่อนจะกรี๊ดออกมาเบาๆ (?) นี่แหละรักแรกพบ!!!!! ไม่ๆ พ่อของลูกเลยดีกว่า -..-
.
"อูย..."
.
"หล่อ >O<"
.
"เธอชื่อ..."
.
"ฉันชื่อแก้วใจ แล้วนาย *O*"
.
"ขะ..ฉันเหรอ อืม.. โทโมะ"
.
"เหรอๆ ฉันคุ้นชื่อนายมากเลยล่ะ >_< บางทีเราอาจจะเคยพบเจอกันเมื่อชาติปางก่อน ♥"
.
"อ่า... เช่นนั้นรึ ฉันก็..."
.
"คุ้นมากเลยล่ะ อ๊ะ... เดี๋ยวนะ -*-"
.
"อะไรเหรอ?"
.
"นาย... นายคือพี่รหัส ...ที่คิดรหัสวกวนนั่นใช่ไหม?"
.
"เธอคือน้องรหัสของฉันเหรอ O_O"
.
....."เออสิ! เอาล่ะ ได้เวลาที่ต้องกระโดดถีบหน้านายแล้ว" ฉันพูดอย่างเอาเรื่อง ตอนแรกก็ว่าหล่ออยู่นะ พอรู้ว่าอีตานี่เป็นเจ้าของฉลากนั่น ความรู้สึกทั้งหมดก็หายวับไปเลย -_-
.
"แล้วทำไมฉันต้องยอมด้วยล่ะ ฉันเป็นถึง..."
.
"ทำไม? นายเป็นอะไร?"
.
"ช่างเถอะ.. เอาเป็นว่าถ้าเธอรู้ จะหนาวไปถึงขั้วหัวใจเลยทีเดียวล่ะ ^^"
.
"ทำไม นายเป็นช่างซ่อมแอร์หรือไง?"
.
"สาม...! เอ่อ ...ไม่ใช่ ฉันไม่ใช่ช่างซ่อมแอร์ -_-"
.
"เฮอะ.. แล้วไป"
.
"ถ้าเช่นนั้น วันนี้ขะ.. ฉันจะเลี้ยงไอศกรีมให้เธอ เป็นเกียรติแก่การหาฉันจนพบ เอาไหม?"
.
"อืม.. ขอคิดก่อน"
.
"เลี้ยงข้าวด้วยก็ได้ ฉันจ่ายให้ เธอไม่ต้องคืน"
.
"โอเค ก็ได้ เพราะนายจะเลี้ยงข้าวหรอกนะ"
.
"เธอน่ารักจัง ^^"
.
......"เหรอ ขอบคุณ"
ฉันพูดตอบเขาอย่างเคืองๆ แต่ได้กินข้าวฟรีก็โอเคอ่ะ เชอะ (เห็นแก่กินชัดๆ -_-)
'
'
'
==============================================
'
สวัสดีค่ะ ทุกๆ คน
นี่ก็เป็นบทที่หนึ่งสำหรับเรื่อง xoxo/prince นะคะ
ไรเตอร์ชื่อจูนนะ ทักกันได้ ไม่กัดจ้า
'
สามารถฝากนิยายในนี้ได้นะ เราไม่ว่า
เราจะไปอ่านให้ทันทีเลยยย :)
'
ณ ปัจจุบันไรเตอร์อายุ 15 (แก่ -.-)
อยู่ชั้น ม.3 จ้า กำลังจะขึ้น ม.4
สำหรับเพื่อนๆ ที่กำลังอยู่ในช่วงสอบ ก็ตั้งใจอ่านหนังสือกันนะ
ทั้งสอบ o-net สอบปลายภาคเลย
'
ที่จริงไรเตอร์ก็ต้องอ่านหนังสือแหละ แต่เบี้ยว 55
เกริ่นมาเยอะละ ยังไงก็ฝากตอนต่อไปๆ ด้วยนะคะ ^^
'
'
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ