Hot Devil Boy รักวายร้ายของนายเฮี้ยวกับยัยจอมเฮ้ว

   Let's go, S.I.S.T.A.R. (Sistar) Baby stop breakin' my heart (oh no) ~ ~ ~   You heard me No more next time I hope you got that boy ~ ~ ~ ~ ~
   (เพลง Ma Boy)
   "ไง"
   (เรีย เธออยู่ไหนเนี่ย การบ้านคณิตจะลอกไม่ลอกหา! รีบมาหาฉันที่ห้องเลยนะ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ!)
   "ลอกสิๆ T-T ฉันมาซื้อชาเย็นที่ร้านโนบอดี้แป็บเดียวเองน้า~ เนยรอนิดนึงเซ่"
   (ย่ะ รีบมาเลย แค่นี้ล่ะ)
   ตู๊ด!
   ชิ! ยัยเนยนะยัยเนย จะเร่งอะไรนักหนา ตอนนี่ยังเจ็ดโมงเช้าอยู่เลยย่ะ เวลามีตั้งถมถืดในการลอกงานวิชาคณิตนะเว้ย
   กรี๊ด! จริงดิ คณิต สอบแก้!! O0O!! ตายล่ะ ทำไงดีเนี่ย TOT ฉันยิ่งโง่คณิตอยู่ด้วย ฮือๆๆๆ
   ไม่เป็นไรน่า ยังไงๆยัยเนยก็เก่งคณิตอยู่แล้ว ค่อยให้ยัยนี่ติวให้ก็ได้ แม้ว่าเนยจะ...โหดไปหน่อยก็เถอะ Y~Y
   "นี่ค่ะ" ฉันรับเงินทอนแล้วรีบวิ่งออกจากร้านโนบอดี้ แหม ตั้งชื่อร้านได้แนวจริงๆ -_-*
   "ยัยบ้า!" เสียงใครคนหนึ่งตะโกน
   "หยุดนะ ยัยปากกรรไกร" โอ๊ย โวยวายอยู่ได้ หนวกหูที่สุด!
   "บอกให้หยุดไงยัยกรรไกร" เดี๋ยวนะ กรรไกรเหรอ o_O คุ้นๆแฮะ ช่างเถอะ อย่าไปสนใจเลย =_=
   หมับ 
   ใครคนหนึ่งมาจับแขนซ้ายของฉันอย่างแรง ฉันชะงักก่อนที่จะหันไปมอง  
   เฮ้ยยย O_O ชัดเลย ชัดจริงๆ ไม่อิงนิยาย ทำไมต้องตามาหลอกหลอนด้วยหา ไอ้ซาดิสม์!!
   "กว่าจะหาเจอได้นะ" อีตาหน้าหล่อแต่ใจปีศาจส่งยิ้มอาบยาพิษมาให้
   หลังจากที่ช็อกได้สองวินาที ฉันก็ปรับสีหน้าเป็นงุนงง
   "เอ... ที่นี่มันโรงเรียนนี่นะ ไม่ใช่ศรีธัญญา ทำไม่ถึงมีคนบ้าซาดิสม์มาอาละวาดแถวนี่ซะได้~" ฉันพูดลอยๆ
   "ยัยกรรไกร! เธอว่าฉันเหรอ"
   "ก็ใช่น่ะสิ >_<"
   "ยัยนี่หนิ ฉันคือคนที่มีเรื่องกับเธอเมื่อวานไงเล่า" ก๊ากๆๆ นายซาเทียร์โกรธแล้ว
   "เมื่อวาน อ๋อ" ฉันแกล้งนึกได้ "ฉันจำนายไม่ค่อยได้หรอก เพราะนายน่ะ" ฉันยิ้มเยาะทีหนึ่ง "ไม่สำคัญ"     
   พนันว่าซาเทียร์ได้ยินประโยคนี้อีตานี่ต้องเดือดแน่ๆ แล้วฉันก็ไม่ผิดหวังซะด้วย ^^ (นิสัยชอบท้าทายคน) 
   "เธอ! กล้าคิดว่าฉันไม่สำคัญเหรอ!"
   เฮ้อ นายซาดิสม์ นายจะรู้มั้ยนะ ว่าตอนนี้ บรรดาไทยมุงทั้งหลายได้มามุงเราสองคน เอ๊ย! ฉันกับนายต่างหากล่ะ
   "นี่นาย ถ้านายมีปัญหาอะไรก็มาเคลียร์กับฉันตัวต่อตัวได้นะ แต่ตอนนี้ฉัน ไม่ว่าง! การบ้านยังไม่ลอกเพื่อนที ย้ำ ไม่ว่าง อย่ามากวน" ฉันแทรกด้วยความรำคาญสุดๆ
   "เหรอ" ซาเทียร์ทำท่ากวนประสาท "ถ้างั้นฉันไม่ให้เธอเข้าเรียนเลยดีมะ~"
   เห็นท่าว่าหมอนี่คงไม่ปล่อยฉันไปง่ายๆ ฉันจึง...
   สเต็บ 1  ผวัะ   ชกไปที่เบ้าตาข้างซ้ายด้วยมือขวา(มือซ้ายถูกจับอยู่)
   สเต็บ 2  ปั่ก   เตะไปที่หน้าแข้งจนไอ้ซาดิสม์ร้องจ๊าก -_-^
   สเต็บ 3  ตึกๆๆ   วิ่งตาตั้ง ไม่สนใจอะไรแล้ว ถ้าฉันไม่วิ่ง หมอนี่จับฉันไปต้มแน่!
  
  
   ฟู่ววววว -0-
   เฮ้อ ฉันโชคดีเป็นบ้าที่ลอกการบ้านคณิตเสร็จจนได้ แต่กว่าฉันจะไปถึงห้องเรียนได้ก็เจ็ดโมงสี่สิบห้าแล้ว ฉันจึงต้องปั่นหยิกๆๆๆๆ (แถมยังโดนยัยเนยบ่นอีก -^-) โอย มือช้าน TOT
   ฮึ่ย!! เพราะนายซาเทียร์คนเดียวที่ทำฉันมือแทบเคล็ดขนาดนี้(เริ่มพาล)
   ออด~~~
   "กรี๊ด เรีย ได้เวลาทานข้าวแล้ว>O<" พอออดพักเที่ยงดังขึ้นเท่านั้นแหละ ยัยเนยเพื่อนรักของฉันก็เปลี่ยนจากเด็กเรียนผู้เรียบร้อยกลายเป็นยัยตะกละทันที ไม่ค่อยจริงๆ เพื่อนฉัน =_=;;
   "เออๆ ฉันรู้น่า ไม่ต้องทำท่าเหมือนได้กินอุนจิขนาดนั้นหรอก" ฉันแหย่
   "ยัยเรีย! ยัยกวนประสาท เดี๋ยวปั๊ดไม่ให้ลอกการบ้านคณิตเลยดีมั้ย" เนยถามเสียงเขียว
   "เฮ้ยๆ ไม่ได้นะ (>_<  )(  >_<)(>_<  )(  >_<)" ฉันรีบส่ายหน้ารัว ขืนไม่ลอกยัยเนยมีหวังติด ร. วิชาคณิตศาสตร์แน่ๆ "ฉันล้อเล่น อย่าโกรธเลยน้า~"
   "ดีจ้ะเพื่อนรัก" ฮู่ว~ โล่งอก
   พวกเราก็เดินมาเรื่อยๆ จนกระทั่ง
   "ถึงโรงอาหารแล้ว คราวนี้ฉันจะกินให้พุงกางเล้ย >_<" เนยกระโดดโหยงเหยงไปทันที หวังว่ายัยนี่คงไม่จบลงโดยไปดีท็อกลำไส้ในส้วมหรอกนะ =_=