Sugar Love หลุมรักร้าย ของนายหน้าหวาน

 
Sougr Love หลุมรักร้าย... ของนายหน้าหวาน

Chapter 8

 
 
FANG TALK 
 
ฉันนั่งรอยัยแก้วตั้งแต่เช้าแล้ว แต่ยัยนั่นดันไม่มาโรงเรียน มือถือก็ติดต่อไม่ได้ ไม่รู้ว่าหายไปไหน ยัยแก้วนะยัยแก้ว ไปไหนของแกกันนะ !!
 
คิดไปคิดมาก็เริ่มหิวขึ้นมาแล้วสิ ไปหาไรกินดีกว่า 
 
" คนสวยจะไปไหนจ๊ะ ^0^ "
 
" น้องฟางเดินคนเดียวคงเหงาแย่เลย ให้พี่ เบกับ ไอ้เคนตะ เดินเป็นเพื่อนมั้ยละ "
 
" หรือจะให้เดินเป็นแฟนก็ได้นร้า ฮิ้วๆๆๆ>0< "
 
" ไม่ต้อง ฉันไม่ใช่ คนขี้เหงา เดินเองได้!!"
ละหว่างทาง ก็มีเสียงนก เสียงกา แถวนี้แซว มาประจำแหละ 
ฉันอมยิ้ม พลางเดิน สบัดหน้าต่อไป ชินแล้วละ ไอ้พวกนี้ก็ชอบแซวอยู่เรื่อยเลย 
 

" พี่ค่ะ ขอเค้กช็อกโกแล็ตที่หนึ่งค่ะ "
พอเดินมาถึงร้านขนมหวานเล็กๆ แต่ น่ารัก ฉันก็เอ่ยบอกพนักงานสาวเสียงหวานทันที
" แล้วคุณน้องล่ะค่ะ จะเอาอะไร "
พนักงานคนนั้นถามซ้ำอีกรอบ อ้าวพี่ ฉันก็บอกไปแล้วไง ว่าเอาเค้กช็อกโกแล็ตอ่ะ เค้ก... 
หูหนอกรึไงกัน 

" ผมเอาแบบคนนี้ผมครับ "
หมับ~~!
เอ๊ะ ใครกล้ามาจับมือฉันว่ะ จากนั้นฉันก็รีบเงยหน้ามองผู้ชายที่ยืนอยู่ข้าๆฉัน ป๊อปปี้ หนุ่มฮอตนี่หว่า!!
หมอนั่นมาตั้งแต่เมื่อไร  

" เห้ย... นาย!! "
ฉันทักท้วงออกมาเสียงดัง เมื่อมือหนาของเขาบีบมือฉันแน่น  กล้ามาแต๊กอั๋ง 
ฉันหรอ มันจะมากเกินไปแล้วนะ 
" ตกใจอะไร คนนะ ไม่ใช่ผี"
" นายน่ะ หน้ากลัวกว่าผีซะอีก แถมยังบ้าด้วย "
ฉันว่าก่อนจะสะบัดมือออก แต่มือของไอ้หน้าหมีเนี่ยก็เหนียวยังกะตังเม สะบัดยังไงก็ไม่ออก 
แขนฉันจะหลุดออกมาอยู่แล้วเสียให้ได้ ฉันเลยจำใจให้เขาจับต่อไป 
" ถึงจะบ้า ก็บ้ารักนะเอ่อ ฉันหล่อขนาดนี้ เธอไม่คิดจะสนใจบ้างเหรอ"
เขายักคิ้วให้ฉันอย่างกวนๆ
 
" หลงตัวเอง "
ฉันเบ้ปากใส่ แต่ป๊อปปี้กลับ ยิ้ม 
 
ป๊อปปี้เนี่ย เขาตามจีบฉันมาระยะหนึงแล้วละ แต่ฉันไม่ตอบรับความรักของเขาหรอก เพราะหมอนี่ คือแฟนเก่าของเฟย์ น้องสาวของฉัน !! เขาหักอกเฟย์อย่างเลือดเย็น ฉันไม่มีทางรักคนที่ทำร้ายจิตใจ น้องสาวสุดที่รักของฉันเด็ดขาด
 
" ฟาง เธอโดดเรียนหรอ "
 
" ใครบอกนายว่าฉันโดด "
ฉันกัดฟันกรอด ทำไมเขาชอบยุ้งเรื่องของฉันไปซะทุกเรื่องเลยนะ
 
" แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่ "
เขาถาม 
 
" มาร้านขนม เพื่อจะมาอึมั่ง - - "
 
" โธ่!! ฟาง… -*- "
 
" รีบๆ ปล่อยมือของฉันได้แล้ว!!" 
 
ฉันเริ่มสบัดมือเขาอีกที แต่เขาคงรู้ว่าฉันกำลังอารมณ์เสีย เขาเลย ปล่อยมือออกแต่โดยดี 
 
" ไม่กงไม่กิน มันแล้วเค้กอะไรเนี้ย !! "
จากนั่นฉันก็เดินย้ำเท่า ออกมาจากจุดนั้นทักที่ ไปให้ไกลจากป๊อปปี้ ไอ้หน้าหมีนั่น ให้เร็วที่สุด
 
" ฟาง~~"
 
" ปะ ป๊อป ทำบ้าไรอะ !!"
 
ฉันร้องออกมาเสียงหลง ก็ป๊อปปี้ดันวิ่งเข้ามาสวมกอด ฉันจากด้านหลัง ริมทาง เนี่ยนะ!! หมอนี่ทำไรไม่คิด ไม่รู้สึกอายบ้างรึไง อ๊ากกกกกกกกกกก >^<
 
" ให้โอกาสฉันแก้ตัวหน่อยได้มั้ย? ถึงจะจะทำเลวกับน้องสาวของเธอไว้มาก "
 
"....................."
 
"ฉันอยากบอกเธอน่ะ ว่าฉันไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ ฉันหมดรักเฟย์แล้ว แต่ฉันเริ่มที่จะรัก..."
 
"หยุดเดี๋ยวนี้นะป๊อป!! ยิ่งนายพูด มันยิ่งทำให้นายเห็นแก่ตัวมากขึ้นเท่านั้น นายหมดรักเฟย์ได้ ถ้าอย่างนั้น สักวันนายก็จะหมดรักฉันได้หมือนกัน !!!"
 
ฉันตะคอก พลางใช่มือ ป้ายน้ำตาไสๆที่ไหลออกมา แต่เมื่อไรไม่รู้
อย่าออนแอ อย่าใจอ่อน!! ฉันได้แต่เตือนตัวเองแบบนี้เสมอ
 
" เธอไม่เคยรู้ ที่ฉันทำไป ฉันมีเหตุผลบางอย่าง "
 
" เหตุผล ? เหตุผลอะไร "
 
ฉันทวนคำ ป๊อปปี้เอาแต่เงียบ
 
" ตอนนี้ ยังบอกไม่ได้ครับ "
 
จู่ๆ เขาก็กะชากมือของฉัน ให้เดินตามไปกลับเขา
 
" กริ๊ดดดดดด นี่ ป๊อป!! จะพาฉันไปไหน เบาๆก็ได้ เจ็บนะ !!"
 
ฉันได้แต่ร้องกริ๊ด แล้วก็ต้องยอมให้เขาลากไปแต่โดยดี ฉันไม่เคยขัดใจหมอนี่ ได้เลยสักครั้ง
แม้แต่ตอนที่เขากำลังคบกับเฟย์ เมื่อไรไอ้หมีพู นี่จะเลิกใช่ความรุ่นแรงสักที่นะ !!
 
" ฉันจะพาเธอไป แก้ตัวไงละ "
เขากล่าวพลางยิ้มหวาน ถึงจะดูฝืนๆก็เหอะ
 
" จะพาฉันไปไหนน่ะ ไอ้หมีพูบ้า "
 
" บอกไป แล้วจะสนุกอะไร เธอนี่ "
 
ว่าแล้วก็ส่งสายตาดุๆมาให้ฉัน ทำไมเปลี่ยนอารมณ์ ได้เร็วอย่างนี้นะ เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย ฉันสักจะตามอารมณ์ของเขาไม่ทันแล้ว -0-
 
ฉันโดนลากสังขาร มายังรถเฟอร์รารี่เอ็นโช สีแดงสุดคลาสสิคของเขา ให้ตายสิ ได้ข่าวว่ารถนี่ ราคาแพงอันดับ 5 ของโลกเลยนะเนี่ย *^*
 
เขาเปิดประตูรถ แล้วจับฉันขึ้นรถ ที่ว่านั่น  
 
ตลอดทางฉันเอาแต่นั่งเงียบ และคิดอะไรเรื่อยเปื่อย อาทิเช่น
 
ไอ้หมีพูบ้านี่ จะพาฉันไปไหน แล้วตกลงมันคือเหตุผลอะไร แล้วทำไมต้องทำรุนแรงกับฉัน แล้วทำไมถึงได้รถนี่มาได้ แล้วๆทำไมถึงหล่อ อร๊ายยยยยยยยย ไม่ใช่แล้วววว >0<