Sugar Love หลุมรักร้าย ของนายหน้าหวาน

Sougr Love หลุมรักร้าย... ของนายหน้าหวาน 
  
Chapter 3
 
หลังจากมีเรื่องกับอีตาบ้าโทโมะเสร็จ ฉันก็เดินลากเท้ารอยหน้ารอยตา ไปที่ร้านขนมหวาน
ข้างๆโรงเรียนทันที รู้สึกหิว จนแสบท้องไปหมดแล้ว ลืมไปเลยว่ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องฉันตั้งแต่เช้าแล้ว T T
นั่นก็เป็นเพราะไอ้ผีหญี่ปุนนั่นคนเดียวที่ทำให้ฉันอารมณ์เสีย อ๋อ... ลืมบอกไปว่าฉันเจอยัยเพื่อน
บ้าแล้วนะ
 
" นี่ เค้าว่ากันว่าเค้กที่ร้านนั้น อร่อยมากเลยนะแก  "
เสียงดี๊ด๊าของยัยฟางเอ่ยขึ้น ในขณะ ที่เราสองคนกำลังเดินไปร้านขนมหวาน
 
" เหรอ -_-"
ฉันพยักหน้าอย่างเอียมระอา ยังรู้สึกเคืองๆยัยฟางเล็กน้อย ก็กว่าจะตามหายัยนี่เจอ
ขาฉันแทบจะหลุดออกมาเสียให้ได้ เหนื่อยเป็นบ้าเลย ไปๆมาๆ ยัยฟางกับไปมุ่ดหัวอยู่กับผู้ชาย
ซะงั้น แถมหนุ่มหน้าตาตี่ๆ ขาวๆ คนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน 'ป๊อปปี้' ผู้ชายน่ารักที่เคยช่วยฉันเอา
ไว้นั่นเอง ^^
แต่ตอนนี้...ยัยฟางคลาบไปกินเรียบร้อยแล้ววววเจ้าค่า  นี่เหรอเพื่อนฉันนนนนนนนน -_-^
 
" กริ๊ดดดดดดดดดดดด >0<"
 
ละหว่างทางเดิน ก็มีเสียงของสาวๆ ที่ดังอยู่หน้าโรงเรียน ทำเอาฉันสะดุ้งขึ้นมาทันที
อะไรกันเฟ้ย!! หนวกหูซะมัดเลย นี่ฉันว่าตัวเองเสียงแหลมบรรลัยแล้วน่ะ แต่ยังๆก็แพ้เสียง
แปดหลอดของยัยพวกนี้อยู่ดี =.=
 
" ยัยแก้ว พวกหล่อนจะกรี๊ดกันทำไมอ่ะ "
ฟางกระตุกที่แขนเสื้อของฉันเบาๆ
 
" แล้วฉันจะรู้มั้ยล่ะ - - "
 
เราสองคนพามองอย่างสงสัย ยัยฟางก็ยกมือขึ้นมาจิ้มๆที่หน้าผาก ใช้ความคิดอยู่สักพัก
เพราะยัยผู้หญิงพวกนั้นดันยืนกริ๊ดกร๊าดอยู่แถวๆประตูทางเข้าของโรงเรียน ทำให้เดินออกไป
ไม่ได้ เหอะๆ อะไรกัน ฉันหิวไส้จะขาดอยู่แล้ว ยืนขวางกันอยู่ได้ น่ารำคาญจริ๊ง...
 
" อืมมมม เดี๋ยวฉันไปดูเอง แกรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ "
จากนั้นยัยฟางก็วิ่งไปรวมฝูงกับผู้หญิงพวกนั้น ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เรียกง่ายๆว่า
( สอด ) นั่นเอง  - -
ประมาณสักห้า นาที ยัยฟางก็วิ่งมา หน้าตาตื่นทีเดียวเชียวแหละ
 
" เขาหล่อมากเลยอ่ะแก *0*"
นี่คือคำแรก ที่ยัยฟางบอกฉัน
 
" อะไรนะ "
 
" หนุ่มคนนั้นชื่อโทโมะ ทั้งเก่ง ทั้งรวย ทั้งฮอต และที่สำคัญอ่ะนะ หล่อเวอร์ >_< "
 
" หา =0="
คำบรรยายของยัยฟางเล่นเอาฉันถึงกับตัวแข็งเป็นหีน โทโมะๆๆๆๆๆ!! โทโมะอีกแล้วหรอ
เมื่อไรชื่อนี้จะหลุดออกจากหัวฉันสักทีเนี่ย ไปให้มันพ้นๆเลยยิ่งดี (ตัวของเขาก็ด้วย)
 
" ฟาง ฉันไม่เข้าใจเลย ในเมื่อก็เห็นโทโมะอยู่ทุกวี่ทุกวัน พวกนั้นยังจะกริ๊ดอะไรนักหนา
ไม่เบื่อบ้างเลยรึไง "
ฉันจู๋ปากพลางขมวดคิ้วยุ่งๆ หิวโว๊ย!! จะกินช้างได้ทั้งตัวอยู่แล้ว
 
" แต่วันนี้ มันพิเคษกว่าทุกๆวัน "
 
" ยังไง - -̏  "
 
" ก็วันนี้เนี่ย โทโมะเขาแต่งตัวโครตเทห์ แถมยังถือช้อดอกไม้ใหญ่เบอะเริ้มมาด้วย ไม่รู้เหมือน
กันว่ามาให้ใคร ^0^"
ยัยฟางพูดเสียงที่ตื่นเต้นสุดๆ มีไรให้ตื่นเต้นตรงไหนย๊ะ หมอนั่นจะเป็นจะตายยังไงมันก็ไม่
ใช่เรื่องของฉัน ไม่สนใจหรอก เชอะๆ -*-
 
" นี่ฟาง ฉันว่าเราออกไปจากประตูด้านหลังดีกว่านะ "
 
" เอ่อๆ จริงด้วย เอางั้นก็ได้ "
เราเคลื่อนย้ายออกไปทันที ฉันพยายามเร่งฝีเท้าให้เร็วที่สุดเพราะหิวข้าวมาก
อย่ากกินข้าว!! ส่วนตาขวาก็ไม่รู้เป็นอะไรดันกระตุกแรงขึ้นเรื่อยๆ =_=^
 
" แก้วววว!!"
ฉันมั่นใจได้เลยว่านี่คือเสียงของตาบ้าหน้าหวานแน่ๆเลย ว่าแต่เรียกฉันทำไมนะ
ช่างเถอะไม่รู้ไม่ชี้ ทำเป็นไม่ได้ยินก็แล้วกัน
 
ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ~~!!
ฉันรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วกว่าเมื่อตะกี้อีก จะแทบวิ่งเลยก็ว่าได้
 
" ยัยกะ...แก้วฉันว่าโทโมะเขา เขาเรียกแกนะ -0-"
ยัยฟางกระชิบที่ข้างหูฉัน ปนหอบนิดหน่อย ก็แง่ล่ะสิ ยัยนี่วิ่งตามฉันมานี่น่า ก็ต้องมีเหนื่อย
บ้างอะไรบ้าง
 
"..."
ฉันไม่ตอบอะไร นอกจากเดินหนีอย่างเดียว บ้าไปแล้วแน่ๆ เรื่องไรจะยอมหยุดล่ะ
 
หมับ!!
ฉันรู้สึกว่ามีคนมาจับมือของฉันไว้ โดยใครคนหนึง ฉันสะงักก่อนจะหันกลับไปมอง
เจ้าของมือนั่น 'โทโมะ' เป็นเขาจริงๆด้วย กล้าแต๊ะอั๋งฉันหรอเนี่ย!!!! เขาอยู่ในชุดที่โคตรเทห์
อย่างที่ยัยฟางบอกจริงๆด้วย เขานั่งคุกเข่าลงและมองหน้าฉันตาปรอย
ส่วนฉันก็มองเขากลับเหมือนกัน อยากบอกว่า ฉันโครตสงสัยที่สุดของที่สุดๆๆเลยแหละ
 
" แก้วใจ~~ (' ' )"
โทโมะพูดเสียงอ่อย
 
"นาย..."
 
" ฉันขอโทษนะ "
อะ... อะไรของเขาเนี่ย ทำบ้าอะไรฟ่ะ -^-"
 
" ฉันรู้ว่าฉันมันเป็นผู้ชายที่เจ้าชู้มาก และมันทำให้เธอเสียใจ..."
ใช่!! นายกำลังทำให้ฉันเสียใจ... นายกำลังทำให้ฉันเป็นจุดเด็นไปแล้ว หน้าอายซะมัดเลย
คนมองเต็มเลย ทำกับว่านี่คือละครฉากใหญ่ยังไงยังงั้น
เอ๊ะ!! 0_0 ว่าแต่โทโมะพูดเรื่องอะไรกันอ่ะ ฉันงงไปหมดแล้ว
 
" อย่าเลิกกับฉันเลยนะ ฉันขาดเธอไปไม่ได้จริงๆ "
ฉันมองคนตรงหน้าด้วยสายตากระอักกระอ่วนสุดๆ เพราะฉันเหลือบไปเห็น ปฎิกิริยาของ
ผู้หญิงจำนวนมากที่กำลังจ้องฉันกับโทโมะเป็นตาเดียวกันหมด  สีหน้าของยัยพวกนั้น
ถึงกับช็อกไปเลยในสถานการณ์แบบนี้ รวมทั้งยัยเพื่อนบ้าของฉันด้วย =[]=
 
" แก้ว "
เขาทำหน้าอ้อนวอน ฉันมั่นใจ 1000% เลยว่า นี่คือการแสดงของโทโมะเพื่อจะแกล้งฉันเล่นๆ
ตาบ้าเอ๊ย!! ฉันไปเป็นแฟนของนายตั้งแต่ชาติปางไหนนนนนน กันย่ะ
 
" คืนดีกับฉันเถอะนะ ฉันสัญญาว่าจะมีเธอเพียงคนเดียว "
บ้าๆๆ ยังไม่ได้คบจะคืนดีได้ไงว่ะ T^T ฉันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ไอ้ผีหญี่ปุนแกล้งฉันเพื่อ
จะให้ฉันขายขี้หน้า  เมื่อไรนายจะเลิกจองเวรจองกรรธกับฉันซะที!!
 
" นะๆๆ ฉันขาดเธอไม่ได้จริงๆ แก้วใจที่รัก~~"
 
หมอนี่ยังเล่นไม่เลิก ฉันรู้สึกอยากจะฆ่าคนขึ้นมากระทันหัน อย่าให้ถึงตาฉันบ้างก็แล้วกัน
ฉันแยกเขี๋ยวใส่นายกะล่อนตรงหน้า สุดทนโว๊ย!! หิวก็หิว เดี๋ยวกระโดดกัดหัวซะเลยนิ ==
 
" ชิ!!"
ฉันสะบัดหน้าไปอีกทาง หน็อย~~ กล้าดียังไงมาแกล้งฉัน แสบนักนะ ใครจะไปคิดล่ะ
ว่าผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา จนหน้าฟัด หน้า จูบ อย่างโทโมะ จะซ้อนความร้ายกาจ
เอาไว้ถึงขนาดนี้
ถ้าลับตาคนเมื่อไร... ฉันเอานายตายแน่ ค่อยดูสิ
 
" ถ้าแก้วยังไม่ยกโทษให้ โมะจะจูบที่รักเดี๋ยว มามะ เบบี้ ^_^"
 
" อย่านะ ไอ้บ้า T0T อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย "
 
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 

เม้นเยอะๆแล้วจะรีบอัพนะจ๊ะ