Sugar Love หลุมรักร้าย ของนายหน้าหวาน
evan
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความSougr Love หลุมรักร้าย... ของนายหน้าหวาน
Chapter 2
" นี่เธอ "
มีเสียงทุ้มดังขึ้นจากด้านหลัง ในขณะทีฉันกำลังสะเง้อคอ มองผู้ชายหน้ารักเหมือนหมีพู
คนเมื่อกี้อยู่ อะไรอีกเนี่ย ว่าแล้วฉันก็หนุ่นตัวกลับมาทันที
" โทโมะ!!"
ฉันอุทานออกมาเสียงหลง เมื่อเจอหน้า โทโมะ คู่อริของฉันมาตั้งแต่ตอนเด็กๆ
หมอนี่อ่ะนะโครต เจ้าชู้ หาเรื่องเก่ง แถมชอบกวนประสาทฉันตลอด จนฉันแทบจะบ้าตาย
เลยล่ะ ทำไมฟ่ะ!! โลกกมจริงๆ มาเจอ โทโมะได้ยังไงกัน ขนาดฉันย้ายโรงเรียนแล้วนะ
ซวยซะมัด- -
" ดีใจจัง ที่ยังจำชื่อของฉันได้ด้วย "
" ฉันก็ไม่ได้อยากจำนักหรอก รกสมองเปล่าๆ "
ฉันว่าก่อนจะรีบหันหลังขวับไปที่เดิม เพราะไม่อยากมีเรื่อง ถ้าเขาฉลาดคงเดาออกว่าฉันไม่อยากเสวนาด้วย และ รีบไปซะให้พ้นๆ
แต่สงสัยว่าเขาจะไม่ฉลาด เพราะหมอนั่นก้าวขามายืนอยู่ตรงหน้าฉัน
" ไง... เรียนที่นี้ด้วยหรอ ^^ "
โทโมะว่า พร้อมกับกระตุกยิ้ม ไม่อยากบอกว่าชั่วร้ายมาก ไม่เหมือนรอยยิ้ม หนุ่มหมีพูคนนั่นเลย
" เป็นใบ้รึไง ฉันถามทำไมไม่ตอบ "
โทโมะยังถามฉันไม่เลิก เขาหรี่ตามองฉันตาไม่กระพริบ อยากจะบ้าตายจริงๆ นี่เขาไม่รู้หรอ
ว่าฉันไม่อยากคุยด้วย
ฉันยกมือขึ้นมากอดอก พลางหลบสายตาคมกรีบของเขาไปด้วย
ขืนเขายังจ้องฉันนานๆ แบบนี้ มีหวังละลายแน่ๆเลย เพราะเขาคือชาตานในร่างของเทพ
บุดสุดหล่อยังไงล่ะ
" ฉันเพิ่งรู้นะ ว่าเธอเป็นพวกไม่มีมารยาท "
ปิ๊ดเลย...>_< ควันฉุนแล่นจมูกเข้าสู่สมองและเส้นประสาททุกเส้นในร่างกายของฉัน
มันน่าโมโหมั้ยล่ะ
" นี่ ถ้าฉันไม่เรียนที่นี้ แล้วฉันจะมายืนทำแปะอะไรอยู่ตรงนี้ ตอบแล้วพอใจยัง ห๊ะ!!!"
ฉันกระแทกเสียงแรงๆใส่หน้าที่หวานๆของโทโมะ เสียงดังฟังชัด พอที่จะทะลุผ่านแก้วหู
ของโทโมะได้เป็นอย่างดี
" เมื่อเช้าเธอยัดลำโพงเข้าปากเป็นอาหารมารึไง พูดเสียงดังซะมัด "
" แล้วจะทำไมเล่า ไอ้ผีหญี่ปุ่นหน้าหวาน!! "
ฉันทำท่าล้อเลียน แต่โทโมะกับขมวดคิ้วงยุ่งๆส่งมาให้ฉัน สีหน้าของเขาเริ่มจะหงุดหงิดขึ้นมา
อย่างเห็นได้ชัด อะไร คนที่ควนจะหงุดหงิดหน้าจะเป็นฉันมากกว่านะ
" ก็ไม่ทำไมหรอก ฉันยืนอยู่ใกล้เธอแค่นี้เอง หรือว่าเธอสายตาสั้น
งั้นฉันจะเข้าไปใกล้กว่านี้ก็ได้นะ "
พูดจบโทโมะก็ขยับเข้ามาชิดแทบจะติดตัวฉัน จมูกฉันเกือบจะแปะกับชอกคอ ของเขาอยู่
แล้วเนี่ย นี่ดีนะที่โทโมะตัวสูง ไม่อย่างนั่นนะ ปาก กับจมูกของฉัน ได้แนบชิดบนหน้าใสๆของ
เขาแน่ๆเลย บ้าเอ๊ย... นี่ จะไม่รอคำตอบจากฉันเลยใช่มั้ย
" คราวนี้เห็นชัดยัง แก้วใจ "
เขาก้มลงมากระชิบที่ข้างหูของฉันเสียงแผ่วเบา รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ วูบหนึ่ง เมื่อลมหายใจอุ่นๆ
ของเขา สัมผสกับแก้มข้างซ้ายของฉัน
ฉันเม้นปาก กลืนน้ำลายเอี้อกใหญ่ กะ ใกล้เกินไปแล้ววว~ ตาบ้านั่นจะก้มหน้าลงต่ำทำไมอีก
อ๊ายยยย >< ปากเรียวสวย แดงฉ่ำ อย่างกะรีมฝีปากผู้หญิง เลือนลงมาแตะที่แก้มของฉัน
เบาๆ โอ๊ย!! โทโมะกำลังทำให้ฉันหายใจไม่ทั่วท้อง หัวใจก็เต้นแรงจนเจ็บหน้าอกไปหมด
นี่แหละ คือสาเหตุที่ฉันไม่อยากเข้าใกล้กับ ตาบ้าโทโมะไง... -///-
" ถอยไปไกลๆเลยนะ "
เมื่อฉันเริ่มตั้งสติได้ ฉันก็รีบผลักเขาสุดแรงเกิดเพื่อที่จะให้เขาถอยออกไปห่างๆ
ปรากฎว่าได้พื้นที่เพิ่มมาแค่จิ๊ดเดียวเอง
" เขินหรอ "
ดูไอ้หน้าหวานถามฉันสิ นี่จะซ้ำเติมฉันไปถึงไหนเนี่ย แค่มองตาก็รู้แล้วว่านายนะแกล้งฉัน
ชิ -^-
" ถ้าฉันรู้ว่า โรงเรียนแห่งนี้ มีคนอย่างนายเรียนอยู่ด้วย ฉันจะไม่มาเข้าเรียนที่นี่เด็ดขาด "
ฉันจ้อง ตาแทบจะหลุดออกมาจากเบ้า รู้สึกไม่ชอบขี้หน้า อีตาบ้าหน้าหวานเอามากๆเลย
" ไม่พอใจก็ย้ายออกไปเซ่ ไม่ได้ห้าม!!"
โทโมะหัวเราะ หึๆ พร้อมกับจ้องฉันกลับอย่างท่าทาย
" ไม่ต้องมาสั่ง ถอยไป!! "
จากนั่นฉันก็ สะบัดหน้าเดินเข้าไปชนไหร่ของเขาอย่างตั้งใจ ก่อนจะรีบเดินผ่านไป หน้าตาเฉย
เชิดหน้าเดินเข้าไว้แก้ว...
" แล้วเราจะได้เห็นดีกัน แก้วใจคนสวย ฮ่าๆๆๆ "
ฉันกดฝันกรอด อย่างเจ็บใจ นี่ฉันเดินมาไกลแล้วนะ แต่โทโมะก็ยังอุตส่าห์ตะโกนมาอีก
บ้าบอคอแตกที่สุด!! ทำไมคนหล่อมักจะนิสัยแย่กันนะ อึ่ยๆ!! พูดแล้วเสียดายเป็นของบ้าเลย
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ติดตามด้วยนะค่ะ นักอ่านที่รัก
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
