Sugar Love หลุมรักร้าย ของนายหน้าหวาน

Sougr Love หลุมรักร้าย... ของนายหน้าหวาน 

  

Chapter 3

 

หลังจากมีเรื่องกับอีตาบ้าโทโมะเสร็จ ฉันก็เดินลากเท้ารอยหน้ารอยตา ไปที่ร้านขนมหวาน

ข้างๆโรงเรียนทันที รู้สึกหิว จนแสบท้องไปหมดแล้ว ลืมไปเลยว่ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องฉันตั้งแต่เช้าแล้ว T T

นั่นก็เป็นเพราะไอ้ผีหญี่ปุนนั่นคนเดียวที่ทำให้ฉันอารมณ์เสีย อ๋อ... ลืมบอกไปว่าฉันเจอยัยเพื่อน

บ้าแล้วนะ

 

" นี่ เค้าว่ากันว่าเค้กที่ร้านนั้น อร่อยมากเลยนะแก  "

เสียงดี๊ด๊าของยัยฟางเอ่ยขึ้น ในขณะ ที่เราสองคนกำลังเดินไปร้านขนมหวาน

 

" เหรอ -_-"

ฉันพยักหน้าอย่างเอียมระอา ยังรู้สึกเคืองๆยัยฟางเล็กน้อย ก็กว่าจะตามหายัยนี่เจอ

ขาฉันแทบจะหลุดออกมาเสียให้ได้ เหนื่อยเป็นบ้าเลย ไปๆมาๆ ยัยฟางกับไปมุ่ดหัวอยู่กับผู้ชาย

ซะงั้น แถมหนุ่มหน้าตาตี่ๆ ขาวๆ คนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน 'ป๊อปปี้' ผู้ชายน่ารักที่เคยช่วยฉันเอา

ไว้นั่นเอง ^^

แต่ตอนนี้...ยัยฟางคลาบไปกินเรียบร้อยแล้ววววเจ้าค่า  นี่เหรอเพื่อนฉันนนนนนนนน -_-^

 

" กริ๊ดดดดดดดดดดดด >0<"

 

ละหว่างทางเดิน ก็มีเสียงของสาวๆ ที่ดังอยู่หน้าโรงเรียน ทำเอาฉันสะดุ้งขึ้นมาทันที

อะไรกันเฟ้ย!! หนวกหูซะมัดเลย นี่ฉันว่าตัวเองเสียงแหลมบรรลัยแล้วน่ะ แต่ยังๆก็แพ้เสียง

แปดหลอดของยัยพวกนี้อยู่ดี =.=

 

" ยัยแก้ว พวกหล่อนจะกรี๊ดกันทำไมอ่ะ "

ฟางกระตุกที่แขนเสื้อของฉันเบาๆ

 

" แล้วฉันจะรู้มั้ยล่ะ - - "

 

เราสองคนพามองอย่างสงสัย ยัยฟางก็ยกมือขึ้นมาจิ้มๆที่หน้าผาก ใช้ความคิดอยู่สักพัก

เพราะยัยผู้หญิงพวกนั้นดันยืนกริ๊ดกร๊าดอยู่แถวๆประตูทางเข้าของโรงเรียน ทำให้เดินออกไป

ไม่ได้ เหอะๆ อะไรกัน ฉันหิวไส้จะขาดอยู่แล้ว ยืนขวางกันอยู่ได้ น่ารำคาญจริ๊ง...

 

" อืมมมม เดี๋ยวฉันไปดูเอง แกรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ "

จากนั้นยัยฟางก็วิ่งไปรวมฝูงกับผู้หญิงพวกนั้น ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เรียกง่ายๆว่า

( สอด ) นั่นเอง  - -

ประมาณสักห้า นาที ยัยฟางก็วิ่งมา หน้าตาตื่นทีเดียวเชียวแหละ

 

" เขาหล่อมากเลยอ่ะแก *0*"

นี่คือคำแรก ที่ยัยฟางบอกฉัน

 

" อะไรนะ "

 

" หนุ่มคนนั้นชื่อโทโมะ ทั้งเก่ง ทั้งรวย ทั้งฮอต และที่สำคัญอ่ะนะ หล่อเวอร์ >_< "

 

" หา =0="

คำบรรยายของยัยฟางเล่นเอาฉันถึงกับตัวแข็งเป็นหีน โทโมะๆๆๆๆๆ!! โทโมะอีกแล้วหรอ

เมื่อไรชื่อนี้จะหลุดออกจากหัวฉันสักทีเนี่ย ไปให้มันพ้นๆเลยยิ่งดี (ตัวของเขาก็ด้วย)

 

" ฟาง ฉันไม่เข้าใจเลย ในเมื่อก็เห็นโทโมะอยู่ทุกวี่ทุกวัน พวกนั้นยังจะกริ๊ดอะไรนักหนา

ไม่เบื่อบ้างเลยรึไง "

ฉันจู๋ปากพลางขมวดคิ้วยุ่งๆ หิวโว๊ย!! จะกินช้างได้ทั้งตัวอยู่แล้ว

 

" แต่วันนี้ มันพิเคษกว่าทุกๆวัน "

 

" ยังไง - -̏  "

 

" ก็วันนี้เนี่ย โทโมะเขาแต่งตัวโครตเทห์ แถมยังถือช้อดอกไม้ใหญ่เบอะเริ้มมาด้วย ไม่รู้เหมือน

กันว่ามาให้ใคร ^0^"

ยัยฟางพูดเสียงที่ตื่นเต้นสุดๆ มีไรให้ตื่นเต้นตรงไหนย๊ะ หมอนั่นจะเป็นจะตายยังไงมันก็ไม่

ใช่เรื่องของฉัน ไม่สนใจหรอก เชอะๆ -*-

 

" นี่ฟาง ฉันว่าเราออกไปจากประตูด้านหลังดีกว่านะ "

 

" เอ่อๆ จริงด้วย เอางั้นก็ได้ "

เราเคลื่อนย้ายออกไปทันที ฉันพยายามเร่งฝีเท้าให้เร็วที่สุดเพราะหิวข้าวมาก

อย่ากกินข้าว!! ส่วนตาขวาก็ไม่รู้เป็นอะไรดันกระตุกแรงขึ้นเรื่อยๆ =_=^

 

" แก้วววว!!"

ฉันมั่นใจได้เลยว่านี่คือเสียงของตาบ้าหน้าหวานแน่ๆเลย ว่าแต่เรียกฉันทำไมนะ

ช่างเถอะไม่รู้ไม่ชี้ ทำเป็นไม่ได้ยินก็แล้วกัน

 

ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ~~!!

ฉันรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วกว่าเมื่อตะกี้อีก จะแทบวิ่งเลยก็ว่าได้

 

" ยัยกะ...แก้วฉันว่าโทโมะเขา เขาเรียกแกนะ -0-"

ยัยฟางกระชิบที่ข้างหูฉัน ปนหอบนิดหน่อย ก็แง่ล่ะสิ ยัยนี่วิ่งตามฉันมานี่น่า ก็ต้องมีเหนื่อย

บ้างอะไรบ้าง

 

"..."

ฉันไม่ตอบอะไร นอกจากเดินหนีอย่างเดียว บ้าไปแล้วแน่ๆ เรื่องไรจะยอมหยุดล่ะ

 

หมับ!!

ฉันรู้สึกว่ามีคนมาจับมือของฉันไว้ โดยใครคนหนึง ฉันสะงักก่อนจะหันกลับไปมอง

เจ้าของมือนั่น 'โทโมะ' เป็นเขาจริงๆด้วย กล้าแต๊ะอั๋งฉันหรอเนี่ย!!!! เขาอยู่ในชุดที่โคตรเทห์

อย่างที่ยัยฟางบอกจริงๆด้วย เขานั่งคุกเข่าลงและมองหน้าฉันตาปรอย

ส่วนฉันก็มองเขากลับเหมือนกัน อยากบอกว่า ฉันโครตสงสัยที่สุดของที่สุดๆๆเลยแหละ

 

" แก้วใจ~~ (' ' )"

โทโมะพูดเสียงอ่อย

 

"นาย..."

 

" ฉันขอโทษนะ "

อะ... อะไรของเขาเนี่ย ทำบ้าอะไรฟ่ะ -^-"

 

" ฉันรู้ว่าฉันมันเป็นผู้ชายที่เจ้าชู้มาก และมันทำให้เธอเสียใจ..."

ใช่!! นายกำลังทำให้ฉันเสียใจ... นายกำลังทำให้ฉันเป็นจุดเด็นไปแล้ว หน้าอายซะมัดเลย

คนมองเต็มเลย ทำกับว่านี่คือละครฉากใหญ่ยังไงยังงั้น

เอ๊ะ!! 0_0 ว่าแต่โทโมะพูดเรื่องอะไรกันอ่ะ ฉันงงไปหมดแล้ว

 

" อย่าเลิกกับฉันเลยนะ ฉันขาดเธอไปไม่ได้จริงๆ "

ฉันมองคนตรงหน้าด้วยสายตากระอักกระอ่วนสุดๆ เพราะฉันเหลือบไปเห็น ปฎิกิริยาของ

ผู้หญิงจำนวนมากที่กำลังจ้องฉันกับโทโมะเป็นตาเดียวกันหมด  สีหน้าของยัยพวกนั้น

ถึงกับช็อกไปเลยในสถานการณ์แบบนี้ รวมทั้งยัยเพื่อนบ้าของฉันด้วย =[]=

 

" แก้ว "

เขาทำหน้าอ้อนวอน ฉันมั่นใจ 1000% เลยว่า นี่คือการแสดงของโทโมะเพื่อจะแกล้งฉันเล่นๆ

ตาบ้าเอ๊ย!! ฉันไปเป็นแฟนของนายตั้งแต่ชาติปางไหนนนนนน กันย่ะ

 

" คืนดีกับฉันเถอะนะ ฉันสัญญาว่าจะมีเธอเพียงคนเดียว "

บ้าๆๆ ยังไม่ได้คบจะคืนดีได้ไงว่ะ T^T ฉันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ไอ้ผีหญี่ปุนแกล้งฉันเพื่อ

จะให้ฉันขายขี้หน้า  เมื่อไรนายจะเลิกจองเวรจองกรรธกับฉันซะที!!

 

" นะๆๆ ฉันขาดเธอไม่ได้จริงๆ แก้วใจที่รัก~~"

 

หมอนี่ยังเล่นไม่เลิก ฉันรู้สึกอยากจะฆ่าคนขึ้นมากระทันหัน อย่าให้ถึงตาฉันบ้างก็แล้วกัน

ฉันแยกเขี๋ยวใส่นายกะล่อนตรงหน้า สุดทนโว๊ย!! หิวก็หิว เดี๋ยวกระโดดกัดหัวซะเลยนิ ==

 

" ชิ!!"

ฉันสะบัดหน้าไปอีกทาง หน็อย~~ กล้าดียังไงมาแกล้งฉัน แสบนักนะ ใครจะไปคิดล่ะ

ว่าผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา จนหน้าฟัด หน้า จูบ อย่างโทโมะ จะซ้อนความร้ายกาจ

เอาไว้ถึงขนาดนี้

ถ้าลับตาคนเมื่อไร... ฉันเอานายตายแน่ ค่อยดูสิ

 

" ถ้าแก้วยังไม่ยกโทษให้ โมะจะจูบที่รักเดี๋ยว มามะ เบบี้ ^_^"

 

" อย่านะ ไอ้บ้า T0T อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย "

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

เม้นเยอะๆแล้วจะรีบอัพนะจ๊ะ