Sugar Love หลุมรักร้าย ของนายหน้าหวาน

10.0

เขียนโดย evan

วันที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 19.04 น.

  14 chapter
  89 วิจารณ์
  22.10K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

13)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ


     
แก้วใจ มาทำอะไรตรงนี้เนี่ย

 

       ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงโทโมะที่ดังมาจากด้านหลัง พอฉันนอนเต็มอี่มฉันก็เลยเดินออกมาข้างนอก

 

      

มา...มารับลม นายมีอะไร

 

     

       “มารับลม?


 

       “อือใช่



      น่าตีไหมเนี่ยเพิ่งจะหายหวัดออกมารับลม เข้าบ้านเดี๋ยวนี้เลย



 

       เขาฉุดแขนฉันก่อนจะลากเข้าบ้าน ทำไมหมอนี่มันถึงได้จู้จี้จุกจิกกับฉันจังเลยเนี่ยคนไม่สบายเนี่ยมันขยับอะไรก็ผิดไปหมดเลยใช่ป่ะ



 

       “โอ๊ยยย !! เจ็บบบ


 

       ฉันร้องเสียงดังเพราะฉันเดินชนราวบันไดแถมตรงที่ชนก็เป็นตรงแผลที่ยัยพิมฝากเอาไว้ด้วย เจ็บมากเลยอ่ะ T^T เลือดไหลแน่เลย ทำไมฉันถึงได้ซุ่มซ่ามขนาดนี้เนี่ยราวบันไดมันอยู่ดีๆ ของมันไปเดินชนมันทำไมเจ็บตัวเลย


 

       “เป็นไรอ่ะ


 

       “เดินชนราวบันได T^T”


 

       “หึ เธอคิดว่าราวบันไดมันนิ่มรึไงฮะ


 

       “ก็แอบคิดอยู่เหมือนกันนะ - -+++


 
 ฉันมองค้อนโทโมะที่หยุดหันมาดูอาการฉัน ถ้าเลือกได้ฉันก็ไม่เลือกที่จะเดินไปชนมันหรอกย่ะไอคิวฉันสูงพอนะเฟ้ย


 

       “แง เลือดไหลเลยอ่ะ


 

       ฉันมองมือของตัวเองที่มีเลือดติดอยู่ก่อนจะหันไปมองแผลบนแขนด้านซ้ายก็เห็นเลือดมันไหลซึมออกมาจากผ้ากอซ เลือดมันไหลค่ะท่านผู้อ่าน O_O!!! ไหลเยอะซะด้วยมันจะไหลหมดตัวฉันไหมเนี่ย



 

       “เธอเนี่ยน้า ซุ่มซ่ามไม่เข้าเรื่อง


 

       ไม่ต้องมาดุฉันเลย คนล้มอย่าข้ามอ่ะเคยได้ยินป่ะ


 

       “โอเค ไม่ดุก็ได้ไปทำแผลก่อนไป 


 

       เขาจูงมือฉันเดินขึ้นไปบนห้องของฉัน พอมาถึงเขาก็กดไหล่ฉันให้นั่งลงบนเตียงก่อนจะเดินมาแกะผ้ากอซออกจากแผลของฉัน โอ้...พอฉันเห็นแผลของตัวเองแล้วฉันก็แทบจะเป็นลม แผลฉันมันยาวประมาณสามเซนติเมตรได้แต่ไม่ลึกมากรอบๆ แผลก็มีเลือดติดอยู่ อยากจะเป็นลมจัง - -


 

       “เจ็บอ่ะ


 

       “ยังไม่ทันทำอะไรเลย -*-


 

       โทโมะพูดเสียงดุเมื่อฉันร้องขึ้นมาที่เห็นเขากำลังจะเอาผ้าชุบน้ำที่เขาเพิ่งจะเดินเข้าไปเอาในห้องน้ำมาเช็ดเลือดที่แผลของฉัน ร้องไว้ก่อนไม่ได้หรือไงถือซะว่าเป็นการเตรียมใจเพราะฉันรู้ว่ามันจะต้องเจ็บแน่นอน


 

       “เจ็บเปล่า



 

       ฉันส่ายหน้าเบาๆ แทนคำตอบ เขาจึงก้มหน้าลงไปเช็ดเลือดที่แผลให้ฉันต่อ ฉันจะเป็นลมก็เลยหันหน้าไปทางอื่นไม่ได้มองดูการกระทำของเขาจนกระทั่ง...


 

       “โอ๊ย! แสบ...!!


 

       ฉันร้องและหันขวับไปมองโทโมะนายทำอะไรกับแผลฉันเนี่ยมันแสบนะเฟ้ย


 

       “นายทำอะไรเนี่ย


 

       “อ้าว ก็ทายาไง


 

       “แล้วบอกกันสักคำไม่ได้หรือไงว่าจะทายาอ่ะ -*-


 

       “ก็ฉันเห็นเธอหันหน้าไปทางอื่นฉันก็คิดว่าเธอปลงตกแล้วก็เลยใส่ไปเต็มที่เลย ^^;”


 

       โธ่เอ๊ย ฉันล่ะอยากจะเอายากอกปากตานี่จริงๆ เลย นายคิดว่าฉันเป็นมนุษย์ตายด้านหรือไงยะ ฉันยังมีความรู้สึกอยู่นะเฟ้ยต่อมรับความรู้สึกฉันยังไม่ได้เสื่อมสักหน่อย


 

       “ทำไมอ่ะ แสบหรอ



 

       “อือสิ ไม่แสบจะร้องหรอ


 

       “ฮ่าๆๆ ฉันขอโทษๆ



 

       ยังจะมีหน้ามาหัวเราะอีกฉันไม่เอาสำลีในกล่องยานี่ยัดปากนายก็ดีเท่าไหร่แล้ว คิดได้ยังไงว่าฉันปลงตก - -



      “เสร็จแล้วๆ


 

       “ขอบคุณนะ

 


 

       “ไม่มีค่าจ้างหน่อยหรอ

 

     

       “จะเอาไรอ่ะ


 

       “ไม่เอา


 

       “ไม่เอาแล้วถามทำไมอะโมะ


 

       ฉันแขวะใส่เขาทันที นายอยากมีแผลเป็นเพื่อนฉันป่ะเดี๋ยวฉันจัดให้ตอนนี้เลยถ้านายไม่ตายฉันก็ไม่เลิก โอเคไหม



 

       “ฉันยังอาบน้ำไม่ได้ใช่ป่ะ


 

       “ใช่ รอแผลหายดีกว่านี้ก่อนถึงจะอาบได้


 

       “แล้วเมื่อไหร่แผลฉันจะหายอ่ะ


 

       “คงจะอีกสองสามวันมั้ง


 

       โห่ กว่าจะถึงตอนนั้นฉันคงเน่าได้ที่เลยล่ะมั้งเนี่ย ฮ่าๆๆ


 

       “ทำไมมันนานจังอ่ะ

 

      

       “จะไปรู้หรอ แต่ถ้าเธอให้ฉันนอนกอดเธอทั้งคืนนะรับรองพรุ่งนี้หายสนิท ^^”


 

       โทโมะยกมือขึ้นกอดอกก่อนจะพูดกับฉันด้วยสีหน้าพร้อมกับแววตาเจ้าเล่ห์ แหม นายคิดว่าฉันจะโง่ขนาดนั้นเลยหรือไงอย่าดูถูกไอคิวของฉันนักสิ เดี๋ยวแม่ก็ฟรีคิกออกนอกห้องซะเลยหนิหมั่นไส้มานานแล้วนะ


 

       “จริงหรอ

    

       “จริ๊ง จะรองดูไหมล่ะ ^^


 

       “ก็เอาสิ ถ้านายเข้ามาระวังจะสูญพันธ์ ^^


   ฉันพูดเสียงดังเพื่อให้เขาได้ยินชัดเต็มสองรูหู และมันก็ได้ผลเขาหยุดฝีเท้าลงทันทีที่ฉันขู่ ฮ่าๆๆ เชื่อคนง่ายนี่หว่านายคิดว่าฉันจะกล้าทำนายสูญพันธ์หรือไงคนหล่อได้หมดโลกกันพอดี       

      “โหดร้าย ฉันอุตส่าห์ทำแผลให้เธอนะ T^T”

     

     

       “จะโหดกว่านี้ถ้านายไม่ยอมออกไปจากห้องของฉัน

 

 

     

 ฉันเบ้ปากใสหมอนี่ หึ ถึงไม่ใช่บ้านฉันก็เหอะ ในเมื่อเขายกห้องให้ฉันแล้ว มันก็ต้องเป็นของฉันสิ เหอๆ ( ใครสอนมาเนี่ย - -)

     

        “ แก้วอะ


       “ฉันไม่ได้ขอสักหน่อย จะออกดีๆ หรือจะให้ฉันเนรเทศนายออกไป 


       ฉันลุกขึ้นยืนพลางพูดเสียงโหด ฉันรู้สึกว่าถ้าฉันยังอยู่ในห้องนี้กับเขาอีกสักห้านาทีคุณอาต้องเสียงบประมาณค่างานศพหมอนี่แน่นอน พูดจาน่าฆ่ามากเลย -*-


 

       “ออกดีๆ ก็ได้ แต่ก่อนไป...

       

         ฟอดดดด !!

     

      กรี๊ด!!! นี่นาย...


       “แหะๆ ฝันดีนะครับที่รัก ^-^”


 

       โทโมะหันมาพูดกับฉันแบบเร็วๆ และรีบเปิดประตูวิ่งออกจากห้องฉันไปก่อนที่หมอนในมือฉันมันจะบินไปกระทบกับหัวงามๆ ของเขา ฉันรีบวิ่งตามออกไปดูก็เห็นว่าเขาวิ่งลงบันไดไปแล้ว เชอะ วันนี้นายโชคดีนะแต่วันหน้าถ้านายมาทำหอมแก้มฉันโดยที่ฉันยังไม่อนุญาตล่ะก็นายเจอดีแน่ !!

 

ฉันเดินฟึดฟัดกลับเข้ามาในห้องแต่จู่ๆ อารมณ์ก็เปลี่ยนไป ฉันยกมือขึ้นไปจับแก้มข้างซ้ายของตัวเองที่เพิ่งจะโดนไอ้หน้าหวานหอมไปหยกๆ เล่นทำเอาหัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะเลือดไหลเวียนดีโดยเฉพาะที่ใบหน้า - - คืนนี้จะนอนหลับไหมเนี่ย

 

 

 

ณ โรงเรียน ...

 


 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา