อัศวินจอมโหดกับนายองครักษ์

ฉันสวมเสื้ออย่างรวดเร็ว
 
" ฮึก ฮือออ " ฉันร้องให้อย่างหนัก
 
แอ๊ด~
 
" เอเลสิส เธออยู่มั้ย อ้ะ! เธอร้องไห้ O[]O " นายโรนานตัวดี รีบวิ่งเข้ามากอดฉันไว้ แต่เอ๊ะ! ทำไมอ้อมกอดของ
 
โรนานถึงได้อบอุ่นปานนี้หนอ
 
" ฮือออออ " ฉันยังไม่หยุดร้องไห้
 
" เป็นอะไร หืม ตอบฉันสิ ฉันกล้าทำ กล้ารับ " นายมันบ้า ฮือออออ
 
" ฮือออออ " ฉันยังไม่หยุด เขาก็ปลอบฉันไปเรื่อยๆ
 
" นี่ เอเลสิส ฉัน เอ่อ ฉัน เอ่อ ระ.. รักเธอ -///- " ว่าไงนะ โรนานบอกรักฉัน
 
" ฮึก ฉันก็ รักนาย ฮือออ " นี่ฉันพูดอะไรออกไป O[]O 
 
" หรอ " เขาถามฉัน อย่าง ไม่เชื่อหู
 
" อืม ฮึก ฮือ " แง~~~
 
" ไม่เป็นไรแ้ล้วนะ " เขาถามฉัน
 
" อืม " น้ำตาใสๆ ยังเอ่อคลออยู่ที่ดวงตาฉัน
 
" ไม่เป็นอะไรแล้ว " เขาปลอบฉันที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา ก่อนที่จะประทับริมฝีปากอุ่นๆ บนหน้าผากฉัน 
 
" อืม~ ไปซ้อมกันเถอะ " ฉันชวนเขา ฉันไม่รักหมอนี่หรอก เชื่อฉันสิ
 
" โอเค เธอว่ายังไง ฉันก็ว่าตาม " อ้าว~~
 
                                              ณ สนามซ้อม
 
" นี่ พวกเธอหายหน้าไปนานเลยนะ ไปทำอะไรกันหรอ " ท่านไนท์มาสเตอร์ถาม
 
" ฉันเหนื่อยน่ะ เลยไปพัก โรนานก็เหมือนกัน แล้วเขาจะนอนห้องไหนล่ะ " ที่ผ่านมานี้ ฉันพูดเป็นกันเลยกับท่าน
 
ไนท์มาสเตอร์แล้ว จากที่เกร็งๆ
 
" ห้องเธอแหละ " อืมๆ เฮ้ย! ทำไมอะ
 
" ห้องไม่ว่างอะ " เป็นเหตุผลที่ ดูดีมากกก -_-***
 
" ก็ได้ ฉันไปซ้อมนะ " ฉันพูดขอตัว
 
เคร้ง! พลั่ก! ปึก! ผัวะ! ตุ้บ!
 
คู่ซ้อมฉันลงไปนอนแอ้งแม้งกับพื้นอย่างง่าย ฉันให้ดาบชี้หน้าเขา คู่ซ้อมก็ยกมือไหว้แล้วก็วิ่งเตลิดไปไหนต่อไหน
 
แล้ว โรนานเขาสู้กับ 1:3 ได้ด้วย เก่งจริงๆ
 
" เอ่อ นายนอนห้องฉันนะ " ฉันพูดห้วนๆ 
 
" อื้ม~~ " ตอบเสียงซะ สดชื่นเชียว
 
ฮู่ว์~ ตกลง ฉันรักโรนานจริงๆรึป่าว รึอยากแค่หักอกเขาเล่น