อัศวินจอมโหดกับนายองครักษ์

ฉันสวมเสื้ออย่างรวดเร็ว

" ฮึก ฮือออ " ฉันร้องให้อย่างหนัก

แอ๊ด~

" เอเลสิส เธออยู่มั้ย อ้ะ! เธอร้องไห้ O[]O " นายโรนานตัวดี รีบวิ่งเข้ามากอดฉันไว้ แต่เอ๊ะ! ทำไมอ้อมกอดของ

โรนานถึงได้อบอุ่นปานนี้หนอ

" ฮือออออ " ฉันยังไม่หยุดร้องไห้

" เป็นอะไร หืม ตอบฉันสิ ฉันกล้าทำ กล้ารับ " นายมันบ้า ฮือออออ

" ฮือออออ " ฉันยังไม่หยุด เขาก็ปลอบฉันไปเรื่อยๆ

" นี่ เอเลสิส ฉัน เอ่อ ฉัน เอ่อ ระ.. รักเธอ -///- " ว่าไงนะ โรนานบอกรักฉัน

" ฮึก ฉันก็ รักนาย ฮือออ " นี่ฉันพูดอะไรออกไป O[]O 

" หรอ " เขาถามฉัน อย่าง ไม่เชื่อหู

" อืม ฮึก ฮือ " แง~~~

" ไม่เป็นไรแ้ล้วนะ " เขาถามฉัน

" อืม " น้ำตาใสๆ ยังเอ่อคลออยู่ที่ดวงตาฉัน

" ไม่เป็นอะไรแล้ว " เขาปลอบฉันที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา ก่อนที่จะประทับริมฝีปากอุ่นๆ บนหน้าผากฉัน 

" อืม~ ไปซ้อมกันเถอะ " ฉันชวนเขา ฉันไม่รักหมอนี่หรอก เชื่อฉันสิ

" โอเค เธอว่ายังไง ฉันก็ว่าตาม " อ้าว~~

                                              ณ สนามซ้อม

" นี่ พวกเธอหายหน้าไปนานเลยนะ ไปทำอะไรกันหรอ " ท่านไนท์มาสเตอร์ถาม

" ฉันเหนื่อยน่ะ เลยไปพัก โรนานก็เหมือนกัน แล้วเขาจะนอนห้องไหนล่ะ " ที่ผ่านมานี้ ฉันพูดเป็นกันเลยกับท่าน

ไนท์มาสเตอร์แล้ว จากที่เกร็งๆ

" ห้องเธอแหละ " อืมๆ เฮ้ย! ทำไมอะ

" ห้องไม่ว่างอะ " เป็นเหตุผลที่ ดูดีมากกก -_-***

" ก็ได้ ฉันไปซ้อมนะ " ฉันพูดขอตัว

เคร้ง! พลั่ก! ปึก! ผัวะ! ตุ้บ!

คู่ซ้อมฉันลงไปนอนแอ้งแม้งกับพื้นอย่างง่าย ฉันให้ดาบชี้หน้าเขา คู่ซ้อมก็ยกมือไหว้แล้วก็วิ่งเตลิดไปไหนต่อไหน

แล้ว โรนานเขาสู้กับ 1:3 ได้ด้วย เก่งจริงๆ

" เอ่อ นายนอนห้องฉันนะ " ฉันพูดห้วนๆ 

" อื้ม~~ " ตอบเสียงซะ สดชื่นเชียว

ฮู่ว์~ ตกลง ฉันรักโรนานจริงๆรึป่าว รึอยากแค่หักอกเขาเล่น