อัศวินจอมโหดกับนายองครักษ์

ณ เมืองหุ่นยนต์
แผลของฉันที่ถูกดาบกรีดออกเป็นวงกว้าง ยังไม่หายดี ท่านไนท์มาสเตอร์ก็บอกอย่าฝืนๆ แต่ฉันก็ดื้อรั้นใส่
เสื้อเกราะแขนยาวมาร่วมรบกับเพื่อน
“แผลหายดีแล้วหรอ” เลย์ถามฉันคนแรก ฉันส่ายหน้า
        “ยังหรอก”
        “อ้าว แล้วทำไมมาที่นี่ล่ะ!”
        “ฉันอยากช่วยทุกคน เห็นทุกคนเหนื่อยมามากพอแล้ว” ฉันตอบเรียบๆเหมือนตัดบท และเดินไปหาโรนาน
ทันที
         “เป็นไงบ้าง” เขาทักฉันด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทั้งๆที่เมื่อวานเราก็ยังดีๆอยู่เลยด้วยซ้ำ ดีโอมองฉันด้วยสายตา
เป็นห่วง แต่ฉันก็ตวัดสายตาไปมองเขาและฟาดดาบลงหุ่นยนต์เคราะห์ร้ายตัวแรกแทน
          เคร้ง! พลั่ก!
          ไอ้หุ่นยนต์บ้าเลือดตัวหนึ่ง ฟันก็ไม่ตาย -O- หนังเหนียวโคตรๆ แล้วต่อยท้องฉันอย่างแรงจนฉันจุก
จุกมากๆเลยอะ T_T ไม่มีท่าทีจะล้มด้วย! ไลร์ยิงธนูไปกี่รอบๆก็ได้ยินแต่เสียงเคร้งๆๆๆ เลย์ก็พยายามจะต่อสู้แต่ก็
ไร้ผล ดีโอเข้ามาช่วยแต่ว่าผลก็เหมือนเดิม สุดท้าย อาร์มใช้เวทมนต์ สะกดมันไปชั่วขณะและมาพยุงฉัน
          "เป็นยังไงบ้าง" อาร์มหันมาถามฉัน
          "ปวดท้อง นิดหน่อย" ฉันยิ้มน้อยๆและหันไปทำสัญลักษณ์โอเคให้อาร์ม เธอหันไปร่ายเวทใส่หุ่นยนต์ตัว
อื่นๆแทน และให้โรนานมาดูแลฉันแทน
          "โอเคปะ?"
          "สบาย"
          "สมกับเป็นเธอ" โรนานหัวเราะเล็กๆ 
          "อื้มม~" ฉันลากเสียงยาวพยายามใช้ดาบพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น แต่ว่า 
          มันก็ล้มลงอย่างสวยงาม เยี่ยม!
          "ไม่ไหวมั้งเนี่ย" เขาหัวเราะเล็กๆและช้อนตัวฉันขึ้น
  "ปล่อยน่า~ ฉันดูแลตัวเองได้"
___________เดี๋ยวกลับมาอัพนะคะ