เมื่อโลกนี้ไม่มีเธอ (หยาบ)

เสียงอื้ออึงของนักเรียนในห้องเบาลงอย่างรวดเร็วเมื่อเด็กหนุ่มก้าวเข้ามาในห้อง เขาเดินไปหยุดอยู่หน้าเก้าอี้ที่อาจารย์ประจำชั้นใด้ให้นั่งไปเมื่อวาน เสียงกระซิบกระซาบวิจารย์เริ่มค่อยๆดังขึ้นอีกครั้ง แม้เขาจะจับใจความของคำพูดเหล่านั้นได้ทั้งหมด แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย ร่างสูงย่อลงนั่งกลับด้านหันหลังให้หน้าห้อง เอาแผ่นอกทาบพนักพิง แล้วจึงเงยหน้ามามองกรรซึ่งมาก่อนแล้ว และบอกว่ายอดไปเข้าห้องน้ำ จู่ๆก็มีเด็กหนุ่มร่างหนาบึกบึนเดินเข้ามาหา เขาตัดผมสกินเฮด ดวงตาสีดำทะมึน  คิ้วเข้มหนา บนใบหน้ามีรอยข่วนยาว 

"เฮ้ย เมื่อวานเจ๋งว่ะ วชิรินทร์ใช่มะ" เขาเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น 

"อะไร..." 

"ก็ที่มึงกล้าขัดแก๊งพี่ซี๊ดไง โหดว่ะ" 

"จะต้องให้กูบอกพวกมึงทั้งโลกรึไงว่ากูไม่รู้จักพวกแม่ง เฮ้อ" เวย์ถอนหายใจยาว 

"อ่าวเหรอ ช่างเหอะ กูชื่อนนท์" ร่างใหญ่แนะนำตัว

"ต่อไปนี้เรียกกูว่าเวย์ก็ได้" 

"โอเค...ว่าแต่ มึงคิดจะมีแก๊งเป็นของตัวเองบ้างป่าววะ" นนท์ถามทันที 

"เพื่ออะไรวะ" 

"ไว้ป้องกันตัวไง" กรรตอบแทน "วันไหนแก๊งพี่ซี๊ดจะมาเอาเรื่องมึงก็ไม่รู้" 

"อ่าว เชี่ยนนท์..." ยอดปรากฏตัวขึ้น เขาเดินเข้ามาในกลุ่มสนทนา "ทำไรวะ" 

"กำลังถามว่าเวย์จะตั้งแก๊งป่าว" 

"อ่อ...เออ เอาดิวะ กลัวอะไร มึงไปมีเรื่องไว้ด้วยนี่นา" ยอดเห็นด้วยอีกคน 

"ก็ได้วะ แต่กูไม่เคยมีแก๊ง ให้กูทำอะไรล่ะ" 

"จริงดิ ไม่มี...แล้วมึงไปหัดเก๋ามาจากไหนวะเนี่ย" นนท์เลิกคิ้วด้วยความสงสัย 

"ว่างๆค่อยเล่า เรื่องแม่งยาว" เวย์ตัดบท แล้วกลับมาหันสนใจเรื่องเดิม "...แก๊งประมาณกี่คนดีวะ..." 

"ยิ่งเยอะยิ่งดี..." นนท์ตอบ "แต่ก็ต้องเลือก ไม่ใช่เอามาสุ่มสี่สุ่มห้า" 

"แก๊งเราชื่ออะไรดีวะ" กรรแทรก "ถ้าจะมีอะไรมากกว่าแก๊งพี่ซี๊ดก็คือชื่อนี่แหละว่ะ" 

"นอกเรื่อง..." เวย์ค้าน 

"และไม่จำเป็น" นนท์ต่อ 

"เอาซะหน่อยเหอะน่า" กรรขอ "ไม่เสียหายหรอก" 

"ปัญญาอ่อนแล้วว่ะมึง" ยอดว่า "หาคนก่อน" 

"ก็ได้วะ" กรรยอมแพ้ 

"เรื่องคนกูพอมีเส้นสายอยู่บ้าง กูจัดเอง" นนท์อาสา "เอางี้ปะ เดี๋ยวตอนพักเช้าเรามาวางแผน แล้วเริ่มแม่งพักเที่ยงนี้เลย" 

สองคาบเช้าผ่านไปอย่างรวดเร็ว พักเช้าไม่จำเป็นต้องไปก็ได้ นักเรียนส่วนใหญ่จะไปที่โรงอาหารเพื่อหาอาหารว่างกินกัน นนท์เดินนำเพื่อนหนุ่มทั้งสามไปเรื่อย ทั้งสี่ออกจากรั้วโรงเรียนไปที่ตึกร้างซึ่งใช้เป็นที่จอดรถของโรงเรียน กำแพงตึกถูกพ่นด้วยสเปรย์กราฟิตี้ทุกชั้น 

"โอเค กูจะเล่าเรื่องการปกครองของที่นี่ให้เวย์ฟังเอง" นนท์กล่าวขึ้น "ส่วนพวกมึงก็ฟังๆไป เผื่อมีอะไรที่ยังไม่รู้" 

กรรและยอดพยักหน้า นนท์จึงเริ่มเล่า 

"โรงเรียนเรามีชั้นละสี่ห้อง แทบทุกห้องจะมีซักคนในนั้นที่คุมอยู่ แปลว่าเป็นใหญ่และมีคนในห้องเป็นสาวกทั้งหมดหรือเกือบหมด อันนี้ไม่รวมพวกผู้หญิงอยู่แล้ว และมันก็เป็นอยู่อย่างนี้มาตลอด จนกระทั่งพี่ซี๊ดที่มึงเจอเมื่อวานเริ่มมีความคิดที่จะรวมห้อง ปีที่แล้วพี่ซี๊ดอยู่ม.ห้าห้องสี่ พี่ทยอยยกห้องไปต่อยเรียงขึ้นมาจากห้องสามสองแล้วก็หนึ่ง พี่คุมได้ทั้งชั้น จากนั้นยังไม่พอ เพื่อจะผนึกกำลังสำหรับปีนี้ พี่เขาลงมาต่อยกับพวกม.ที่ที่ปีนี้อยู่ม.ห้า สรุปพี่แม่งคุมสองชั้น... 

"แก๊งพี่มีตัวหลักอยู่แปดคนรวมพี่เขาด้วย ปีนี้พี่ซี๊ดคุมอยู่ม.หกห้องหนึ่ง พี่เอิร์ธที่คุมม.หกห้องสอง พี่แทน ม.หกห้องสาม พี่ภู ม.หกห้องสี่ แล้วก็พวกที่คุมม.ห้ามีพี่น่าน ม.ห้าห้องหนึ่ง พี่โชห้องสอง พี่แบงค์ห้องสาม แล้วก็พี่ก็อตห้องสี่ สาวกห้องละเกือบสามสิบ ก็รวมเป็นเกือบสองร้อยสี่สิบคน แต่เอาเข้าจริงๆก็มีพวกที่ไม่ร่วมด้วยอยู่บ้าง ก็เหลือประมาณสองร้อยคนพอดี... 

เด็กหนุ่มอธิบายยาวเหยียด โดยที่อีกสามคนก็ตั้งใจฟังกันอย่างดี 

"เยอะว่ะ สองร้อยคน..." ยอดเปรยออกมาลอยๆ 

"ไม่หรอก..." เวย์เอ่ยขึ้นหลังจากเงียบมานาน "ชั้นเราซักร้อยคน ต่อยคนละสองคนก็ชนะ" 

"โห..." นนท์รูซึ้งถึงรุ่นพี่เหล่านั้นดี "กูว่าเราสี่คนถึงต่อยม.หกได้ซักคนว่ะ..." 

"งั้นก็ต้องฝึกฝนกันนิดนึงแล้วค่อยไปต่อยกับพวกแม่ง" 

"ไม่นิดว่ะ...ถ้าฝึกก็หนักเลยแหละ" กรรกล่าวบ้าง "แต่กูว่าเราขึ้นไปตีม.ห้ามาอยู่ฝั่งเรามั่งดีกว่า" 

"เฮ้ยมึงนี่ก็บ้าดีเนอะ" นนท์ต่อว่า 

"ความคิดเข้าท่าดีออก..." เวย์เงยหน้าขึ้น 

"นั่นไง...กูว่าละ" นนท์ส่ายหน้า "งานงอกเลยกู"