รักวุ่นวายของยัยน่ารัก

วันนี้ฉันมาโรงเรียนด้วยใบหน้าที่บูดเหมือนกันตูดเป็ด ยิ่งคิดถึงเรื่องเมื่อวานแล้วก็ยิ่งหงุดหงิด ฮึ่ยๆๆๆๆๆๆ นายโฟกัสนายทำฉันแสบมากกฉันต้องแก้แค้นนายให้ได้!!!!
"เอ่อ...นากิฉันว่าเธอเลิกขมวดคิ้วเถอะจะผูกกันเป็นเงื่อนตายอยุ่แล้ว เดี๋ยวหน้าจะแก่นะ"เสียงยูโนะเอ่ยทักหลังจากที่ฉันทำหน้าบูดแล้วขมวดคิ้วตั้งแต่มาโรงเรียนจนจะเริ่มเรียนคาบแรกให้เลิกขมวดคิ้วซึ่งมันก็ได้ผลคิ้วฉันคลายออกจากกันโดยอัตโนมัติเพราะความกลัวว่าหน้าจะแก่- -
"อืม"ฉันตอบพลางพยายามทำใจให้ร่มพอที่คิ้วจะไม่ขมวดหากันอีกแต่ใช่ว่าจะทำได้นานเพราะไอตัวต้นเหตุที่ทำให้คิ้วฉันขมวดกันก็เดินเข้าห้องมา
"นี่เธออยู่ห้องเดียวกันกับฉันจริงๆด้วยสินะ แถมยังนั่งใกล้ซะจนจะรวมร่างกันได้อีกต่างหาก ฉันคงเป็นชายผู้โชคร้ายที่สุดในโลกเลยสินะT^T"(ทำไมไอบ้านี่ถึงได้นั่งใกล้นากินะถ้าเป็นฉันฉันจะโคตรดีใจเลย :นักเรียนชายในห้อง)นายโฟกัสพูดพลางทำหน้าเหมือนเสียใจเหลือเกินที่ได้นั่งใกล้ฉัน หนอย นึกว่าฉันดีใจที่ได้นั่งใกล้แกรึไงห้ะเมื่อวานทำอะไรไว้ฉันยังไม่ลืมนะเฟ้ย
"นึกว่าฉันอยากนั่งใกล้นายนักรึไงห้ะ ฉันก็คงเป็นผู้หญิงที่โชคร้ายที่สุดเหมือนกันล่ะที่ได้นั่งใกล้ผู้ชายปากปีจอแถมมารยาทก็ทราม ทร้าม ทรามแบบนายน่ะ"ฉันพูดพลางใช้หางตามองนายโฟกัส เหอะคงคิดว่าตัวเองหล่อเลิศเลอเพอเฟคล่ะสิ เออ หล่อน่ะฉันไม่เถียงแต่นิสัยนายนี่มันน่า...ฮึ่ย ไม่อยากจะพูด-*-
"นี่เธอกล้าว่าฉันงั้นเหรอ-*-"นายโฟกัสขึ้นเสียงพลางจ้องหน้าฉันอย่างกับจะจับฉันฉีกเป็นชิ้นๆ
"ทำไม นายจะทำไมนายยังว่าฉันได้เลยนี่"ใช่ว่าฉันจะกลัว ฉันจ้องหน้าเขาอย่างท้าทายประมาณว่า 'นายจะมีปัญญาทำอะไรฉันได้'ยิ่งทำให้หมอนั่นเดือดดาลขึ้นไปอีก
"ฉันกับเธอมันคนละชั้นกัน ฉันคือลูกชายเจ้าของบริษัทABA(คิดชื่อไม่ออก)ส่วนเธอก็เป็นแค่คุณหนูที่ถูกเลี้ยงดูมาแบบห่วยๆเท่านั้นแหละ"หนอยยย ดูถูกฉันงั้นเหรอ 
"อ้อเหรอ ฉันก็เป็นลูกสาวเจ้าของบริษัทCDCบริษัทของนายจะสุ้บริษัทฉันได้งั้นเหรอ"ฉันตอบพลางยักคิ้วหลิ่วตาใส่
"แน่นอน ฉันขอเอาชื่อบริษัทของฉันเป็นเดิมพัน"เหอะๆๆ บริษัทนายงั้นเหรอยังไงก็สู้บริษัทฉันไม่ได้หรอก
"หึๆ งั้นเหรองั้นเดี๋ยวเราได้เจอกันแน่เรียกพ่อนายมาคุยกับพ่อฉันสิและฉันขอประกาศตัวว่านับแต่วันนี้เป็นต้นไปฉันกับนายจะได้เป็นศัตรูกันอย่างเป็นทางการ"ฉันชี้หน้าโฟกัสแล้วประกาศกร้าว
"ได้ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน"สิ้นเสียงของโฟกัสฉันและหมอนั่นก็นั่งหันหลังให้กัน
หึๆนายจะได้เห็นดีกันโฟกัสฉันจะทำให้ทั้งชีวิตนี้นายก็ลืมฮันไม่ลง!!!
 
โปรดติดตามตอนต่อไป.....
 
คุยกับWriter
อัพตอนที่สองแล้วนะคะอาจจะไม่สนุกเท่าไหร่ แต่ก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้กับทุกคนนะคะเม้นกันเยอะๆติชมได้ไม่ว่ากันค่ะ  สุดท้ายขอขอบคุณReaderทุกคนที่ติดตามอ่านนิยายเรื่องนี้หากผิดพลาดประการใดก็ขอโทษด้วยค่ะ Writerจะพยายามพัฒนาฝีมือให้ดีขึ้นเรื่อยๆนะคะ^^