รักวุ่นวายของยัยน่ารัก

@ห้องเรียน

ตอนนี้ฉันอยุ่บนห้องแล้วค่าา><มันน่าทึ่งที่สุดเลยอ่ะ เพดานที่เต็มไปด้วยหยากไย่ใยแมงมุม กระดานไวท์บอร์ดที่มีสีสันจากการโดนเด็กนักเรียนขีดเขียน โต๊ะเก้าอี้ที่มีรอยอันไม่พึงประสงค์จากจิตรกรปีก่อน พื้นที่เหมือนไม่เคยได้รับการกวาดถูถ้ามันมีปากมันคงจะตะโกนออกมาแล้วว่า หัดทำความสะอาดกูบ้างนะโว้ยยย แบบนี้เลยอ่ะ โห!นี่มันห้องเรียนหรือบ้านร้างแว้

นากิ:ย..ยูโนะ นี่มันห้องเรียนใช่ร..รึเปล่า

ยูโนะ:อ่า..คงงั้นมั้ง

นากิ:ทำไมมันสกปรกงี้อ่ะ!!

ยูโนะ:ฉันจะไปรู้มั้ยฉันก็เข้ามาพร้อมเธอนี่แหละ- -

นากิ:ฉันว่าเราไปหาที่นั่งกันเถอะ

ยูโนะ:อืม

และแล้วฉันกับยูโนะก็ไปหาที่นั่งที่ถูกใจและตรงนั้นคือที่นั่งแถวหลังสุดโต๊ะตัวที่3(ยูโนะ)และ4(ฉัน)(เค้าจัดโต๊ะ10แถวแถวละ6ตัว)สักพักก็มีเพื่อนๆค่อยๆทยอยกันเข้ามาและเลือกที่นั่งที่ตัวเองชอบแล้วก็ไปเกาะกลุ่มกัน

เพื่อน:เฮ้ย!ครูมาแล้วโว้ยยกลับที่เร็ววว

โครมครามๆ

สักพักก็มีเพื่อนคนนึงตะโกนขึ้นมาแล้วตามด้วยเสียงดังโครมครามของเพื่อนๆในห้องที่กระโดดข้ามโต๊ะข้ามเก้าอี้กันแล้วไม่นานทุกอย่างก็กลับเข้าสู่ความสงบพร้อมกับการปรากฏตัวของคุณครูปริศนา(ที่ว่าปริศนาคือไม่รู้จักคุรครูเค้าสินะ MewTy)

หัวหน้าห้อง:ทั้งหมดทำความเคารพ

นักเรียนในห้อง:สวัสดีค่ะ/ครับ คุณครู

คุณครู:สวัสดีค่ะ นั่งลงได้

นักเรียนในห้อง:ขอบคุณค่ะคุณครู

คุณครู:มีใครรู้จักครูบ้างแล้วคะ

เงียบ

ครูยังไม่ได้บอกชื่อครูแล้วพวกเราจะไปตรัสรู้ได้ยังไงค้าา- -

คุณครู:เอาล่ะค่ะ คงจะไม่มีใครรุ้จักครู ครูชื่อครูสุรนีย์ หรือ ครูนกนะคะ รู้จักครูแล้วใช่มั้ยคะ

นักเรียนในห้อง:ค่ะ/ครับ

คงจะไม่รู้จักมั้งคะครูพึ่งบอกไปหยกๆ- -

คุณครู:เปิดเทอมแล้วมีใครเบื่อเพื่อนเก่าแล้วอยากได้เพื่อนใหม่บ้างมั้ยคะ

พรึ่บ

เพื่อนๆในห้องยกพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย

คุณครู:เยอะเลยนะคะ เทอมนี้เรามีเพื่อนใหม่2คน เอาล่ะพวกเธอ2คนเข้ามาในห้องได้แล้วจ้ะ

ทันใดนั้นก็มีนักเรียนชายหน้าหล่อ2คนเดินเข้ามาในห้อง

นายหน้าหล่อ1:สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อโฟกัส ย้ายมาจากเกาหลี ยินดีที่ได้รู้จักครับ ^^

นายหน้าหล่อนี่แนะนำตัวพลางส่งยิ้มหวานปานน้ำตาลมาให้สาวๆในห้อง ก็ไม่ได้อยากจะชมหรอกนะแต่ว่า...น่ารักอ่ะะ>//<(นี่น่ะหรือคือไม่อยากจะชม- - MewTy)

นายหน้าหล่อ2:สวัสดีครับ กระผมมีนามว่าอาร์ม ย้ายมาจากญี่ปุ่นยินดีที่ได้รู้จักน้าคร้าบบบ~^^

นายหน้าหล่ออีกคนก็ดูเป็นคนอารมณ์ดีดู(นิสัย)เด็กๆกว่านายหน้าหล่อคนแรกแต่ก็..น่ารักเหมือนกันอ่ะ>//<

คุณครู:เอาล่ะรู้จักเพื่อนใหม่กันแล้วใช่มั้ยคะ เอาล่ะทีนี้ก็ต้องหาที่นั่งให้เพื่อนใหม่ของเราแล้วสิ โฟกัสเธอไปนั่งข้าง....

นักเรียนหญิง:หนูค่ะครู//ไม่ๆนั่งข้างหนูค่ะ//ไม่นะคะเขาต้องนั่งข้างหนู

จะแย่งกันทำไมยะนายโฟกัสเอาทองมาแจกรึไง-*-

คุณครู:เอาล่ะๆ โฟกัสเธอไปนั่งข้างๆนากินะ

ห..หา! นั่งข้างฉันเนี่ยนะ สงสัยคุณครูจะเห็นฉันไม่มีปฏิกิริยาเหมือนคนอื่นๆเลยส่งนายโฟกัสมานั่งข้างฉัน โชคดีอ่ะ>//<

ชิ้งง

แต่..เฮือก ฉันรู้สึกเหมือนฉันโดนสายตาำอำมหิตนับสิบๆคู่จ้องเลยอ่ะ(ก็เธอเล่นได้นั่งข้างหนุ่มหล่อจากเกาหลีนี่- - MewTy)

คุณครู:ส่วนอาร์มไปนั่งข้าง...

นักเรียนหญิง:หนูค่ะ//ตอบพร้อมกันเลยทีเดียว

ยังคงแย่งกันีกตามเคยก็แค่ผู้ชายจะแย่งกันทำไมฟะก็แค่ให้ไปนั่งข้างๆไม่ได้ให้ไปขอคบสักหน่อย- -

คุณครู:งั้นเอายังงี้ ยูโนะเธอย้ายไปนั่งโต๊ะตัวที่2แถวหลังสุดให้อาร์มนั่งโต๊ะตัวที่3แทน

ยูโนะ:อ่า..ค่ะ

หา! นายอาร์มก็ได้นั่งข้างฉันเหรอเนี่ย

ชิ้งง

เฮือก อีกแล้วรู้สึกเหมือนโดรสายตาอำมหิตอีกแล้วว

และแล้วเวลาก็ผ่านไปไวเหมือนโกหก

ตอนนี้เที่ยงแล้ววดีใจจังได้พักสักที

นากิ:ยูโนะ ไปหาอะไรกินกันเถอะ^^

ยูโนะ:อืม ไปสิ^^

@ศูนย์อาหาร

ฮ้า~~ ที่แห่งความสุขของฉันคิดถึงจัง^^วันนี้จะกินอะไรดีหว่า อ้ะ นั่นร้านพิซซ่าเปิดใหม่นี่นาแวะดีกว่า

นากิ:โอโห! ในร้านหรูจัง

ยูโนะ:นั่นสิ แถมยังมีแต่เมนูน่ากินๆทั้งนั้นอีก

พนักงาน:รับอะไรดีครับ

นากิ:เอาเป็นพิซซ่าหน้าฮาวายเอี้ยนถาดใหญ่แล้วก็สปาเก็ตตี้คาโบนาร่าแล้วกันค่ะ

พนักงาน:ครับกรุณารอสักครู่ครับ

พนักงานที่นี่สุภาพจัง ร้่านก็หรู ค่าอาหารจะแพงมั้ยน้าา แต่ก็ช่างมันเถอะฉันมีตังค์จ่ายอยู่แล้ว^^(แม่คนรวย- - MewTy)

ผ่านไป30นาที

อาร์ม:รายการที่สั่งได้แล้วคร้าบบ

ยูโนะ,นากิ:อาร์ม!

อาร์ม:คร้าบ เรารู้จักกันด้วยเหรอคร้าบ

ฉันอยุ่ห้องเดียวกับแกนะทำไมแกไม่รู้จักฉัน!!(เค้าเป็นนักเรียนใหม่จะไปรู้จักเธอได้ยังไงกันล่ะ- - MewTy)

นากิ:ฉันชื่อนากิอยู่ห้องเดียวกับนายไง

อาร์ม:เห..เหรอฉันว่าไม่น่าจะใช่มั้ง โฟกัส โฟกัส

โฟกัส:ว่าไงอาร์ม

อาร์ม:คนนี้เค้าบอกว่าเค้าอยู่ห้องเดียวกับเราอ่ะนายเคยเห็นเค้าป่ะ

โฟกัส:หืม..ไหนดูหน้าหน่อยสิ

แล้วนายโฟกัสก็โน้มหน้าเข้ามาใกล้หน้าฉัน อร๊ายย แอบเขินนะ>//<(นี่แอบแล้วเหรอ- - MewTy)แล้วหมอนั่นก็เลื่อนหน้าออกไป

โฟกัส:ฉันว่าไม่น่าจะใช่นะ ห้องเราไม่มีคนหน้าตาขี้เหร่แบบนี้

นากิ:นายว่าไงนะ!!

โฟกัส:ว่าเธอขี้เหร่ไง ขี้เหร่แล้วยังหูหนวกอีกนะ

นากิ:ฉันไม่ได้หูหนวกโว้ยย

ยูโนะ:นากิ ฉันว่าเธอเงียบๆไปก่อนเถอะคนทั้งร้านเค้ามองเธอกันหมดแล้วนะ

หวา จริงด้วยเค้ามองฉันกันหมดเลยอ่า ฝากไว้ก่อนเถอะไอบ้าโฟกัสสักวันฉันจะเอาคืนนาย!!!

ผู้จัดการร้าน:อาร์ม โฟกัส ไปทำงานต่อได้แล้วทั้งร้านไม่ได้มีโต๊ะนี้โต๊ะเดียวนะเฟ้ย

โฟกัส:ฉันไปก่อนละกัน หวังว่าคงจะได้เจอกันอีกนะยัยขี้เหร่

แล้วมันกับอาร์มก็เดินจากไปแค้น แค้น แค้นอย่าให้ฉันได้เอาคืนนะโว้ยย ว้ากกก

ยูโนะ:รีบกินรีบไปกันเถอะ

นากิ:อืม

ด้วยความโมโหทำให้ฉันกินเร็วกว่าปกติถึง20เท่าเพราะใช้เวลาเพียง5นาทีฉันกับยูโนะก็กินอาหารหมดทั้งโตีะแล้ว

นากิ:เช็คบิลค่ะ

พนักงาน:ค่าอาหาร3500บาทครับ

นากิ:ทำไมมันแพงจังเลยคะ

พนักงาน:อ่า ที่จริงโต๊ะคุณ1200บาทครับแต่โฟกัสบอกว่าคุณเลี้ยงก็เลยสั่งพิซซ่า2ถาดใหญ่ไปครับ

หนอยเรื่องเดียวไม่พอยังมีเรื่องที่2อีกนะโกรธ โกรธ และ โกรธโว้ยย

ยูโนะ:เอาไป5000ไม่ต้องทอนค่ะ

พนักงาน:อ่า..ขอบคุณมากครับ

ยูโนะ:นากิใจเย็นไว้นะ

นากิ:อื้มมม

ใจเย็น ใจเย็น ใจเย็นไม่เป็นโว้ยย นายโฟกัสนายกล้าลองดีกับฉันงั้นเหรอระวังตัวไว้เถอะลองดีฉันก็จะให้นายเจอดี!