The Final Sky:หน้ากากแห่งการปฏิวัติ

9.0

เขียนโดย SeNGoKUInw

วันที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 เวลา 13.54 น.

  8 chapter
  2 วิจารณ์
  14.04K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) เอ๋!?หน้ากากเนี่ยใช้ปฏิวัติด้วยเหรอ!?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
"ความมืดจงกลืนกิน.....ความมืดจงเผาผลาญ...แสงสว่างจงนำทางข้า...ยาฉะ!!~(ปีศาจ________รู้ชื่อไม่ทั้งหมด...)"กาอาระได้ทำการปลดปล่อยพลังของเขา พลังที่คิดว่ามีแค่เพียงทำนายอนาคต....แต่ตอนนี้ไม่ใช่....พลังนั่นนำพาไปสู่จุดเปลี่ยนของชีวิตของเขาโดยสิ้นเชิง......
"อาภรณ์อสูร...."เสียงชายหนุ่มผิวซีดใส่สูทสีขาว....เน็กไทป์สีดำและมีปืนใส่อยู่ที่ข้างหลังกางเกงของเขา สีดำและสีขาวสลับกัน2กระบอก....กระบอกดำสลักชื่อไว้ว่า....แองเจล่า....กระบอกขาวใส่ชื่อไว้ว่า....สโนว์ไวท์....พลังที่เปี่ยมล้น เจือปนไม่ว่าจะเป็นความมืดหรือแสงสว่าง พลังที่ดูไม่ออก เหมือนพระเจ้ากับปีศาจกำลังทะเลาะกันเรื่อง เมีย ผัว ใช่...มันเหมือนพลังที่ดูดีและชั่วร้ายแต่เป็นมิตร....สายตาที่จ้องมองกาอาระหนุ่ม3สมบัติ(1.ความมืด 2.เพลิงผลาญ 3.แสงสว่าง)พลังที่นานๆจะเห็นครั้งที่ให้เขามีกะจิตกะใจจะลุกขึ้นมาดูการต่อสู้....และเหมือนหนุ่มผิวซีดคนนั่น กำลังอ่านข้อมูลอะไรบางอยางเกี่ยวกับตัวกาอาระ....พลังพิเศษนั่นคืออะไรกัน..!?
-----------------------------------------------------
ตูม!!~
"..."ผมรู้สึกตื่นเต้นและตกใจสุดๆ เมื่อผมฟื้นขึ้นมาหลังจากคุยกับคนในตัวผม...ไม่รู้มันคืออะไรแต่ว่า.....มันทำให้ผมมีพลัง....ฮะๆ...ผมชนะเจ้าฟินิกส์ สีดำ นั่นแน่ ผมมั่นใจในพลังของตัวเอง ส่วนใครอีกคนหนึ่งในตัวผม สงสัยตอนนี้จะถูกพบสยบพลังไปแล้วละสิ ถึงได้ไม่เรียกชื่อผมอีก....เรานี้ก็เก่งจริงๆเล้ย....!!.....โอคิคาว่าคุงละ!?
ผมนึกขึ้นได้แล้วหันซ้าย หัน ขวา หาโอคิคาว่า ส่วน อาบาราอิ กับ เอวาน ผมไม่สนใจหรอก พวกเขาถึก กระดูกคงหักสัก ซี่2ซี่ ละมั้ง....แต่โอคิคาว่าหนะสิ พลังที่เธอโชว์ออกมา มันคืออะไรกัน....น้ำแข็งนั่น.....เธอคงเป็นคนเดียว ที่รู้ถึงพลังในตัวเรา......เจอแล้ว!!~...เธอนอนนิ่ง ไม่ตอบอะไรเลย แถมไอน้ำยังจะเกาะตัวเธอมากกว่าเดิมอีก!!~บัดซบ!!
ผมแกว่งเคียวสีแดงออกไปเพราะคิดว่ามันคงเป็นไฟ ทำให้ละลายไอน้ำได้ และผมก็เดาถูก ไฟลุกโชนซู่ม!!~ขึ้นมาจากลอบตัวโอคิคาว่าเลย!?
...................
แต่นั่นเป็นแค่จินตนาการ.....ไอ้เคียวกับชุดบางๆเนี่ย ทำไมมันหนักจังวะ!?เฮ้ย!!~แล้วผมจะสู้ยังไงละเนี่ย เป็นงี้ตายๆๆๆ ผมตายแน่!!~ไอ้ชุดบางสีดำ มันทำมาจากเหล็กรึไง!? แล้วไอ้เคียวเนี่ยใครเป็นคนตีขึ้นมาฟะ หนักชิบ!?โง่ๆๆๆๆ คนตีนี้โง่เง่าจริงๆ ไมเคิ้ล แจ๊คสัน เป็นคนตีดาบนี้รึไงฟะ!?เฮ้ยฟินิกส์สีดำมันมองมาทางเรากำลังจะโจมตีแล้วเอาไงดีฟะ!!~ขยับดิ ขยับ!!~
"ขยับสิเว้ย!!~"จากร่างที่ทำเข้ม ในที่สุดผมก็ต้องตะโกนออกมาจนได้ มันคงเสียลุค ของผมมากสินะT-T
(หุบปากเหอะน่า....)
!?
"ใครหนะ!?"ผมหันซ้ายหันขวา....
(ฉันคือไอ้บ้าที่นายคิดว่าสยบพลังได้แล้วนี้ไง...ถ้านายสยบพลังฉันได้นายคงไม่มีเกราะเท่ๆมาใส่อย่างงี้หรอก ส่วนไอ้คนที่ตีดาบกับเสื้อนี้ ไม่ใช่ ไมเคิล แจ๊คสัน แต่เป็น ท่าน เอ็ดเวริด์ต่างงหาก- -)ทันใดนั่นเสียงนั่นก็ร่ายยาวจนผมงงไปหมด...แต่ก็พอรู้ว่า ไอ้หมอนี้กำลังกวนประสาทผมอยู่.......
(ทำนายอนาคตซะ)
"อะไรนะ"ผมงง
(แกทำนายอนาคตได้ไม่ใช่เหรอ)หลังจากที่ ยาฉะ(ไอ้บ้าที่กาอาระคิดว่าสยบพลังได้) ได้ใช้เคียว ส่วนหนึ่งของร่างมันฟาดไปที่หัวผมเต็มๆ!!~
ผัวะ!!~
"อ๊าก!!~"ผมขยับตัวได้นั่งลงกุมหัวทิ้งเคียวกับดาบลงไปทำให้เขาหลบการโมตีของ ฟินิกส์ดำ ได้อย่างหวุดหวิด แสงสีดำนั่นพุ่งปะทะกับกำแพงโรงเรียนเป็นรู....ทันใดที่กาอาระเห็นเลือดที่ไหลจ๊อกๆบนหัวตัวเอง....เขาก็ลุกขึ้นมา...เดินไปที่เคียวของเขากับดาบที่ไข้อยู่....ยกเท้าขึ้น....
กระทืบ!!!!!!~
ผัวะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
(อ๊าก!!~แกทำบ้าอะไรวะ!!~)
"น้องไม่เห็นเหรอว่าน้องทำหัวพี่แตก หัวที่พี่รักษามาหนมนานนอนทำให้มันผ่าเป็น2ท่อน น้องไม่ได้ตายดีแน่+_+"กาอาระพูดแล้วก็มีความอำมหิตพุ่งพรวดจนดาบเงียบ....ฟินิกส์ไม่รอช้าพุ่งเข้าใส่กาอาระที่กำลังด่าว่า ยาฉะฉอดๆ.........
ตึง!!~
------------------------------------------------
"อู้ว!~"เสียงของชายผิวซีดที่เห็นแล้วสยองสุดๆคือ กาอาระโดนฟินิกส์ชนหลังเข้าอย่างจัง...
"เขาโดนแบล็คเบริด์ชนเข้าอย่างจังอย่างงี้คงไม่รอดหรอก= =แบล็คเบริด์หนะเป็นสัตว์ปีกที่มีพลังสูงมากลเยหนะโดยเฉพาะการทำลายหนะ= =จะเอายังไงเคคาล์กนายจะทนดูอย่างงี้เหรอ...."หญิงคนหนึ่งเดินมาแตะไหล่เคคาล์ก ทำให้เขาหันไปมองหน้านิ่งๆ.....แล้วคิดในใจว่า...
เราอ่านเจอในหนังสือตีสนิท การตั้งชื่อล้อเลียน หรือชื่อเล่นให้นั่น จะทำให้คนเราสนิทกันมากขึ้น...เขาจึงตอบไปว่า.......
"อืม....ยัยขี้เหร่...."เขาหันไปมองด้วยสีหน้าไร้อารมณืแล้วพูดคำต้องห้ามไป....
"สู้ตายค่า!!~"ผู้หญิงคนนนั่นลุกขึ้นจะต่อยเคคาล์กแต่มีคนมาห้ามไว้
หมับ!!~
"ใจเย็นไฟท์เตอร์!!~เคคาล์กคือกำลังสำคัญของเรานะ!!~ที่เขาว่าเธอยัยขี้เหร่หนะไม่ได้ตั้งใจหรอก!!~"ชายใส่หน้ากากพุ่งเข้ามาหยุดไฟท์เตอร์เอาไว้....
"หุบปากไปเลยโทบิ!!~"ไฟท์เตอร์สลัดหลุดจากโทบิแล้ว ฮุกเข้าหน้าโทบิอย่างจัง พร้อมกระโดดก้านคอเคคาล์กที่นั่งเอ๋ออยู่.........
ตึง!!~
"ดูนั่น!!~"โทบิคลานมามองที่ๆกาอาระกำลังสู้อยู่ทั้งๆที่น่าตะแพ้ไปแล้วแต่.......
"ช้างตัวเมียประจำเดือนไม่มาอาละวาดคร้าบ- -"เคคาล์กไม่หยุดตั้งชื่อเล่นแต่ เสียงนั่นไฟท์เตอร์ไม่สนใจเลยสนใจแต่ชายที่ยืนอยู่ในม่านควัน.....
----------------------------------------------------------
ฟู่..........
"อย่ามายุ่งตอนคนเขากำลังคุยกันสิเว้ย!!~"กาอาระพุ่งเข้าชกหน้าฟินิกส์ดำอย่างจังทำให้ ฟินิกส์ดำหรือแบล็คเบริ์ดกลิ้ง หกล้มคะเมนตีลังกา หมุนติ้วๆ ไปกระแทกกับกำแพง....ของโรงเรียน สงสัยรายรับน้อย รายจ่าย บานแน่พี่น้องครับ= =ไม่นานฟินิกส์ตัวนั่นก็สลายไป ในหมัดเดียว!?ของกาอาระ......กาอาระไม่รอช้าวิ่งไปหาโอคิคาว่าที่ไอน้ำเกาะตัวจะหมดแล้ว.........
"โอคิคา...."ยังไม่ทันพูดชื่อโอคิคาว่าคุง กาอาระก็ฟุ่บลงไปนอนกองกับพื้นชุดสีดำได้สลายไปกลับกลายเป็นชุดนักเรียนธรรมดาอีกครั้ง....
"คุณหนู!!~"เสียงของ อาบาราอิ ดังขึ้นมาแต่...เหมือนมันเบาจังเลย....เบามาก....ผมอยากหลับจริงๆ....
(เก่งมากเจ้าหนูไม่นานก็ดึงพลังออกมาใช้ได้มากขนาดนี้ พลังกายของเขาสุดยอดจริงๆ...แต่ดูท่าว่า อาภรณ์อสูร อย่างฉัน เขาคงควบคุมไม่อยู่สินะ....กะแล้วเชียว...ทำไมต้องให้ผมมาอยู่ในร่างเด็กคนนี้ด้วยนะ...เจ้านาย....แล้วชื่อเต็มๆของผมชื่ออะไรละ.....ยาฉะงั้นเหรอ....แค่ยาฉะจริงๆเหรอ...)ยาฉะได้คิดอย่างหนัก......แต่ว่าก็คงทำอะไรไม่ได้มาก....เพราะตอนนี้เขาอยู่ในจิตใจของเด็กหนุ่มที่มีแต่ ตึดสูงชัน ที่หมายถึงความหวังไร้ที่สิ้นสุด โลกที่กลับด้านกันไปหมด.....ที่หมายถึงโอกาส.....และยังมีแสงสว่างที่เจิดจ้าราวกับมีพระอาทิตย์2ดวงมาฟิวชั่นกัน เกิดเป็น อัลติเมท ซัน ยังไงอย่างนั่น...........
(อยู่ไปสักพักแล้วกัน)หลังจากนั่นร่างยาฉะสีดำได้หายตัวไป.........
ฟุ่บ!
---------------------------------------------------------------------
ณ ห้องสีดำแห่งหนึ่งที่พวกเคคาล์กอยู่....
"เด็กนั่น...."ไฟท์เตอร์ครุ่นคิดอย่างหนัก เมื่อได้เห็นกาอาระหมัดเดียวจอด Black Bird.....แต่ข้างหลังของเธอมีทหารเอกตายอยู่2คน มีพระนามว่า เคคาล์ก และ โทบิ สลักชื่อไว้ พร้อมฝัง......
"ไม่นาน....ไม่นานเด็กนั่นจะสามารถทำหน้ากาก ปฏิวัติได้.........แล้วพวกเราจะได้บรรลุเป้าหมาย...."เคคาล์กพูดขณะจมกองเลือด.........
"คิดดีแล้วเหรอ ที่ให้ คนที่มีอาภรณ์อสูรระดับนั่น มาร่วมสู้ในสงคราม หน้ากาก ปฏิวัติหนะ....จะสเยคนดีไปเลยนะ...."โทบิพูดขณะจมกองเลือดเช่นกัน.........
"ถ้าพวกเราไม่สู้แล้วใครละจะสู้....ไม่ใช่เพื่อโลก....แต่เพื่อตัวเรา....ถ้าเราแพ้ เราตาย ถ้าเราไม่ทำอะไร เราก็ตาย หน้ากากปฏิวัติ คือความหวังของเราไม่ใช่เหรอ และพวกเรามี....แต่ยังไม่มากพอที่จะสู้กับ จูเกเรเตอร์ได้...(นักสะบั้นหัว)เพราะงั้นต้องมีเขา....เขาที่จะช่วยพวกเราได้....."ไฟท์เตอร์พูดจบแล้วเดินออกจากห้องไป.....
"นั่นสินะ"โทบิก็หายตัวไป....
"อืม....น่าสงสารเด็กคนนั่นจังเลยนะ...ที่ต้องอยู่ใต้ความดูแลของช้างตัวเมียประจำเดือนไม่มาหนะ...."เคคาล์กพูดจบก็มี บาทาไร้เทียมทาน ของไฟท์เตอร์พุ่งลงมาที่หน้าของเขา.........
ตูม!!~
"ยังอยู่หรอกเหรอ..."เคคาล์กพูด....ใต้ เท้า ของไฟท์เตอร์......
"เออ!!~"แล้วไฟท์เตอร์ก็หายไป........
"หึ...."ขณะนั่นเคคาล์กก็ได้ยื่นมือไปบนกลางอากาศ มีอณูสีดำ สีขาว มารวมกันบนมือ....แล้วกับกลายเป็นหน้ากาก ที่มีเขายาวมาก สีขาวที่หน้ากาก มีเพียงสีแดงข้างพบขวาของหน้ากาก เป็นเหมือนรอยข่วนสีแดงฉานเหมือนสีเพลิง.......เขาใส่มันแล้วหายไป.........
พรึ่บ...........
"แล้วเราจะได้เจอกัน........มาซาโมริ กาอาระ....บุตรของ มาซาโมริ ชิโฮอิน..."
ติดตามตอนต่อไป..............
"อาภรณ์อสูร หนะ หมายถึง...."
ตูม!!~
------------------------------------------------------------
ปิ๊งป๊อง!!~
"สวัสดีครับ!!~ผมชื่อ กันต์ เกตุคำ อาศัย อยู่ที่โรงเรียนเซนต์ ม.2.2 สูง181ซม. หนัก70กม.วันนี้ผมขอเปิดตัวอย่างเป็นทางการกับรายการ สนทนากับตัวละครในนิยายของผมเอง!?"
"จบครับ บ๊ายบาย เจอกันตอนหน้าครับ!!"
ไหงงั้นอะ!!~

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา