The Final Sky:หน้ากากแห่งการปฏิวัติ

"งืม....."ผมรู้สึกมึนหัวมาก....อืมเกิดอะไรขึ้นนะ......"โอ๊ะ!!~ใช่สิอยู่ดีๆตอนเราก็ฟุ่บลงไปนอนเลยนี้.....แล้วที่นี่มัน....แล้วไหงทุกอย่างมันตรงข้ามหมดเลยละ....."เมื่อผมมองดูดีๆผมอยู่บนเตียง....ในโรงพยาบาล....แต่ดูเหมือนไม่มีใครอยู่เลย...ในใจนั่นผมก็คิดขึ้นมาเลยว่า"ไซเลนท์ ฮิล ภาคพิเศษมาเล่นตลกกับผมเหรอ..."ผมพูดประชดโลกที่ผมอยู่ เป็นโลกความฝันที่ชัดจริงๆ....

ซู่ววววว......

แต่...เมื่อผมลุกจากเตียงโลกนี้ก็เริ่มเปลี่ยนไป....มีสนิมขึ้นตามเหล็กมเชื้อราสีแปลกๆขึ้น บนฝาผนัง....ผ้าม่านปิดไปเอง.....ความฝันอีกนั่นแหละผมไม่กลัวหรอก....ยังไงก็ขอท่องโลกแห่งความฝันหน่อยเหอะ....ผมเปิดประตูออกไป...พบว่าเจอตัวอะไรไม่รู้มี2แขนก็จริงแต่มันยาวและรีดมาก ตัวของเขารีดสุดๆแล้วขาก็ยาวประมาณ2ฟุตได้....เขาเหวี่ยงแขนฟาดผมอย่างแรง....ทั้งๆที่แขนรีดแต่เหมือนมีกล้ามเอแบบนักกีฬาโอลิมปิก........มันทำให้ผมจุ๊กสุดๆ..........

ผัวะ!!~

ตึง!!~

"อ๊อก!!~"นี้คงไม่ใช่ความฝันแล้วละ= =เจ็บอย่างงีไม่ใช่แน่นอน........

"ต...ตัวอะไรฟะ...."ผมพยายามลุกขึ้นมา......แล้วเรียกยาฉะออกมา....ถ้านี้ไม่ใช่ความฝัน ยาฉะ ก็คงจะมานั่นแหละ....."ยาฉะ!!~"......ไหงไม่มีใครมาเลยละ........แล้วดาบกับชุดสีดำนั่นหายไปไหน.....เวรละ นี้มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย!!~

(มีอะไรเหรอ....)

"ทำไมแกไม่ออกมาฟะ!!~"กาอาระวิ่งหนีหลบการโจมตีของไอ้ตัวรีดๆนั่น.....

(ก็นี้มันจิตใจของนายท่านดิฉันทำอะไรไม่ได้หรอก)

"อ้าว นายเป็นผู้หญิงหรอกเหรอ ทำไมทำตัวอย่างกะผู้ชาย"ผมเกาหัวแกร๊กๆ

(ก็หากนายท่านไม่พอใจที่ข้าไม่ได้เป็นตัวของตัวเองละ อย่างที่คิดเลย นายท่านห่วงใยคนอื่น ที่ดิฉันเปลี่ยนกริยาการพูดหน้ามือเป็นหลังมือ ก็เพราะว่า นายท่าน เป็เจ้านายของยาฉะแล้วนะสิเจ้าคะ....)ยาฉะผมไม่ใช่คนที่ห่วงใยคนหรอกนะ= =แล้วจะเอาไงกะไอ้ยักษ์นี้ดีฟระ!!~....แต่ว่า....ยาฉะ....นาย....

ฟิ้ว!!~

ไอ้ตัวรีดมันปาของมาอีกแล้ว!!~

เพล้ง!!~

!!

เสียงกระจกแตก ทำให้ผมต้องหันไปมองพึ่งจะรู้ตัว ว่าโลกไม่กลับด้านกันแล้ว....งั้นก็.....โลกที่กลับด้านคือพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสสินะ......งั้นก็....

หลังจากนั่นกาอาระได้คิดว่าตัวเองพลิก วิกฤตให้เป็นโอกาสได้ระดับเซียน ทำให้โลก หมุนกลับเตียงได้ตกลงมาออกจากหน้าต่าง รวมถึงไอ้รีด กับ กาอาระ ด้วย......

"ว้าก!!~"ผมต้องรีบเปลี่ยนความคิด!!~

ฟุ่บ....

กี๊ซ!!~

หลังจากนั่นก็ตามด้วยเสียงของปีศาจที่ตกจากตึก....

ตึง!!~

"วุ้ว...."หลังจากนั่นกาอาระก็เปลี่ยนความคิดกลับเป็นคนที่พลิกวิกฤตเป็นโอกาสเหมือนเดิม.....รู้สึกแปลกๆเหมือนกันแหะ ที่เปลี่ยน ความคิดตัวเองได้อย่างฉับพลัน.....!!....

กึกๆ!!~

เสียงแผ่นดินไหวดังขึ้นในจิตใจของกาอาระ.....หลังจากนั่นก็ปรากฏผู้หญิงผมยาวคนหนึ่ง....ผิวเธอสีขาวสวย....แววตาเป็นประกายสีน้ำเงิน.....ใส่ผ้าบางเฉียบ....บาง....บางสุดๆ.....หุ่นเธอคนนั่น X จริงๆ.....อีกนิดเดียว....ขยับไปตรงแสงหน่อยสิ.....โอ๊ะ...เยส!!~เธอขยับไปตรงแสงแล้ว....โปร่ง โปร่ง....โปร่งแสงสุดๆ!!~ในที่สุดเราก็เห็น สิ่งที่เราต้องการเห็นแล้ว นี้ สินะ ที่เรียกว่า รางวัล แห่งชัยชนะ หนะ โอ้!!~จิตใจของผมสุดยอดที่สุด!!~

"นายท่านลามก...."เสียงใครอะ!?

"นายท่านหื่นกาม...."เสียงของผู้หญิงคนนั่น....นี้หว่า....เสียงคุ้นๆ....หรือว่า!?

"ยาฉะคะ....จิตใจนายท่านนี้ลามกจริงๆ= ="เสียงของยาฉะจริงๆด้วย!!~

"ว้าก!!~เธอมาอยุ่นี้ได้ไง ไหนบอกว่า ไม่ได้อยู่ที่นี่ไง...."ผมภามแบบงงๆ

"จะมาบอกวิธีการปลดปล่อยอาภรณ์อสูรขั้นที่2หนะคะ....ถ้าไม่ทำแบบนี้ในจิตใจของท่าน....ท่านจะสู้ จูกูเลเตอร์(นักสะบั้นหัว)ไม่ได้....แล้วท่านจะ..."

"ฉันไม่ต้องการพลังนั่น.....ฉันอยากใช้ชีวิตแบบธรรมดาๆ....จูกูเลเตอร์คืออะไรฉันไม่สน....ไปละ"กาอาระหันหลังเดินไปอย่างเซ็งๆ คิดว่าจะมีอะไรซะอีก ก็แค่ จูกูเลเตอร์ ของภาษา สเปน หรือ อิตาลี เนี่ยแหละ นักสะบั้นหัวอะไรกัน น่าขำสิ้นดี ถ้ามน มีจริงๆ มันคงไม่ฆ่าฉันหรอก..........

"แต่...."

"อะไรอีกอะ= ="ผมหันหน้าไปหายาฉะ

"คุณควรรู้เรื่อง อาภรณ์อสูรไว้..."

"อ๋อการทำนาย อนาคตของฉันหนะเหรอ ตั้งแต่ เด็กแล้วละ....เพราะฉันควบคุมอาภรณ์อะไรนั่นไม่ได้แต่เด็กฉันเลยเห็นเรื่องแปลกๆ อีกร้อยปีข้างหน้า....แต่ตอนนั่นฉันก็ตายพอดีแหละ ไม่สนหรอก"ผมพูดแล้วเดินไปที่ไหนก็ได้ที่มีประตูทางออก.....ขอให้เจอเถอะนะ- -

"อาภรณ์อสูร หนะ มีต้นกำเนิดมาจาก...ความชั่วร้ายในติดใจของคน.....ที่ก่อตัวเป็นรูป....เพื่อที่จะให้คนๆนั่นบรรลุเป้าหมายของความชั่วร้ายนั่น.....จึงได้ให้พลังที่จะทำให้บรรลุ เป้าหมายได้.....เขาทำไปเพื่อปลดปล่อยราชันย์แห่งเสียงเพลง.....ชายผ้ที่เป็นต้นกำเนิดแห่งจักรวาลและเป็นผู้สร้างโลก....."

"เดี๋ยวๆๆ!~แล้วราชันย์แห่งเสียงเพลงอะไรนั่นมีชื่อว่าอะไรละ...."ผมพูดขึ้นด้วยความสงสัย....

"เราจะไม่เอ่ยชื่อเขา...."

"หมายความว่ายังไง ยาฉะ..."ผมงงมากทำไมกะอีกแค่ชื่อของคนหนึ่งคนต้องปิดบังกันด้วย.....

"บอกไม่ได้คะ..."

"ต่อ- -"

"หากทำให้คน8ชาติพระเจ้าหรือ8พันล้านคน ได้บรรลุเป้าหมาย......ราชันย์จะถูกปลดปล่อยมาในคราบมนุษย์แล้วจะล้างโลก...อีกครั้ง....เพื่อที่จะได้บรรลุเป้าหมายของตัวราชันย์เอง....หากราชันย์บรรลุเป้าหมาย ราชันย์จะได้พลังที่ไร้ขีดจำกัด....และได้เวลาเปลี่ยนจักรวาล....โดยทำการลบพวกเราไม่ให้เหลือบนเนื้อเรื่องนี้อีกต่อไป....หลังจากนั่นพวกเราจะถูกส่งไปยังห้องขาว ห้องที่ไร้ที่สิ้นสุด....เราจะอยู่ที่นั่นตลอดกาล....มีเพียงทางเดียวที่จะหยุดเขาได้คือ...ผนึกเขาตอนกำเนิดใหม่.....เราทำพิธีนี้มา8ครั้งแล้ว ท่านคือผู้ถูกเลือกให้เป็นผู้ผนึกท่านที่9..."

"เอ่อ...ฉันไม่อยาก....เป็น"

"งั้นท่านก็จงตายเถอะคะ....คิดซะว่าทำเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง"

"อ...เออ..."

"การปลดปล่อยอาภรณ์อสูรมี3ขั้นด้วยกัน ขั้นแรก ชื่อว่า อสูรคร่ำครวญ หมายถึง อสูรที่ต้องการจะให้เจ้าของร่างที่ตนสิงใช้พลังของตน เพื่อที่จะบรรลุเป้าหมาย ขั้นที่2 เรียกว่า อาภรณ์อสูร...คือพลังรูปลักษณ์ที่แท้จริงของอสูร...เพื่อที่จะให้ได้พลังที่บรรลุเป้าหมายได้ไวขึ้น ขั้นที่3 ความเกรงขามของอสูร....คือพลังขั้นสุดท้าย หากใช้แล้วบรรลุพลังไม่ได้ อาภรณ์อสูรอย่างพวกเราจะออกไปจากร่างท่านทันที กว่าจะฝึกถึงขั้นนี้ได้ใช้เวลา73ปีไวที่สุด ช้าสุดก็89ปีคะ......"

"หา!?"

"จบ"

"อะไรนะ!?"ผมยังไม่ค่อยเข้าใจอะไรเลยนะเว้ย!!~

"หากอยากรู้มากกว่านี้จงหาชื่อฉันให้ครบ ยาฉะ ไม่ใช่ชื่อเต็มของดิฉันคะ ถ้าชื่อ ฉันครบ จะมีความทรงจำครบ..."

"โอ้ๆ....แค่นี้ก็รู้แล้ว ชื่อคือส่วนหนึ่งของความทรงจำ..."เฮ้อ ทำไมผมต้องเป็นอย่างนี้....

วิ้ง!!~

!!

"นายท่าน!!"

"โอ้เอาฉันกลับไปที่โลกความจริงที่ฉันเห็น...ฟินิกส์สีดำ บินมาที่เมืองนี้"กาอาระพูดแล้วรีบหาทางออก

"นี่คะ นายท่าน!!~"ผมไม่อยากจะขอความช่วยเหลือจาก ยาฉะหรอกนะ ที่จริงก็ไม่อยากไปช่วยด้วยแต่ว่า....มันมุ่งไปร้านราเม็ง แสนอร่อยของผม ผมไม่ยอมเด็ดขาด คูปองลดแหลกยังไม่ได้ใช่เลยนะเฟ้ย!!~

หลังจากนั่นผมก็ตื่นขึ้นมาในโณงพยาบาล....เอวาน กับ อาบาราอิไม่อยู่ แต่ผมเห็นโอคิคาว่ากำลังอยู่นอกหน้าต่าง...ลอยอยู่ด้วย!!~แล้วผู้ชายผิวซีดนั่นมัน...

"คะ...ท่านเคคาล์ก...."โอคิคาว่า!?หรือว่าเธอ....รู้จักหมอนั่น!!~

ฟุ่บ!!~

อยู่ดีๆ ชายที่ ยืนต่อหน้า โอคิคาว่าหายไป แล้วมาอยู่ต่อหน้ากาอาระ....หยิบปืนสีดำสลักคำว่า เอ่อ...แองเจล่ามั้งมองไม่ค่อยชัด....

ปัง!!~

กระสานผ่านหัวกาอาระ ลงไปนอนกองกับเตียงคนไข้.....ยาฉะไม่รู้ว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น......

"ลาก่อนตลอดกาลนะ....มาซาโมริคุง...."

ติดตามตอนต่อไป.......

ข่าวอัพเดท!!~

รายการสนทนาตัวละครมีข่าวใหม่

ปิ๊งๆ!!~

พิธีกรมีคำถามคร้าบ!!~

"เอ่อผมอยากแต่งนิยายลงหนังสือหนะต้องทำยังไงบ้า อายุ14เนี่ย พอจะแต่งนิยายได้อะเปล่าครับ- -ผมดูคลิปวีดีโอเพลงของ มิกุ ฮาสึเนะ มาทำให้ผมรู้สึกชอบมากเลย.....ผมอยากลองแต่งนิยายแนว Life School อย่างที่ผมฝันมานานแล้ว........หากใครรู้วิธีการทำนิยายลงเล่มวางแผงขายบอกผมที่เน้อ ผมอยากลองทำตามสิ่งที่ผมต้องการดูบ้าง.......และอีกเรื่อง......ผมจะแต่งนิยายเพิ่ม1เรื่อง ชื่อเรื่องว่า โรงเรียนป่วนกับเจ้าชายเย็นชา....ข้อดีคือ!!~เราจะไม่มีโปสเตอร์แปะเป็นภาพเราจะไม่ก็อปภาพในอนิเมชั่น ของญี่ปุ่นหรือ ประเทศใดๆลงเลย มันจะมีแค่คำว่า Noposter ในนิยายของผม เพราะว่าผมอยากเอานิยายเรื่องที่ผมแต่งลงเล่มขายในเซเว่นสักครั้งหนึ่ง!!~"

ขอบคุณที่ช่วยฟังผมพูดคร้าบ!!~

"หลอนชิบ..."