the elemental จิตวิญญาณแห่งธาตุ

3.2

เขียนโดย nepj

วันที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2554 เวลา 21.47 น.

  5 ตอน
  6 วิจารณ์
  10.50K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) การทดสอบ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ตอนนี้ทุกคนกำลังซ้อมกันยกใหญ่ไม่เว้นแม้แต่เซร่า เธอซ้อมอยู่กับมีนา และตอนนี้ของที่ใช้ซ้อมก็พร้อมแล้ว
                  "มีนาเธอแสดงอะไรงั้นเหรอ"
                  "ฉันเล่นฮาร์พจ้ะ"
                  "ฮาร์พ?"
                  "พิณฝรั่งไล่ะ แล้วเธอล่ะ"
                  "เปียโนน่ะแต่ไม่รู้จะผ่านรึเปล่านะ"
                  "อย่ากังวลสิเซร่า เดี๋ยวฉันเล่นให้ฟังนะฉันจะแสดงเพลงนี้"
"Fireflies" by Owl City (Harp cover) หาในยูทูบเอานะคะพอดีเอามาลงไม่ได้ขอโทษที่ทำให้ลำบากค่ะ
                  "โห~ สุดยอดเลยเธอทำได้ไงเนี่ย"
                  "ฝึกเอาสิจ๊ะรีบๆซ้อมเถอะ"
อีกด้านนึง ห้องซ้อมของลีโอ
                  "ยังต้องซ้อมอีกรึไงหึ ราชาไร้บัลลังค์" 
                  "กันไว้ก่อนไง เจ้าชายไร้อำนาจ"
บีราคถึงกับหลุดหัวเราะออกมาดังลั่น ดีนะที่ห้องนี้เป็นห้องเก้บเสียง
การที่ลีโอคุยกับบีราคมากกว่าคนอื่นก็เพราะเราเข้าใจกันทั้งสองฝ่าย ลีโอก็เสียแม่ไปตั้งแต่ยังเด็ก ส่วนบีราคก็เป็นเด็กกำพร้าที่ครอบครัวชนชั้นสูงมารับเขาไปเลี้ยง ทั้งคู่เลยเหมือนรู้ใจกัน
                   'ถ้ามีใครทำราชาน้ำแข็งหลุดได้คงเป็นคนที่สุดยอดมากแน่ๆ'
1 ชั่วโมงต่อมา
                   "เริ่มการทดสอบได้ หมายเลข1 บีราค เพย์พายน์"
บีราคเดินขึ้นเวทีแล้วโค้งคำนับทุกคน เหมือนกับมันเป็นแค่การแสดง ก่อนจะเป่าขลุ่ยสีขาวมุก ลวดลายสีทองอย่างชำนาญ และหลังจากเล่นจบ เขาก้ค้งให้ผู้ชมทุกคน แล้วป้ายของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีทองทันที
                   'ตื่นเต้นชะมัดเลย'
เซร่าและมีนาได้นั่งที่ติดกัน ป้ายของมีนาเป็นเบอร์5 ของมีนาเบอร์6 แล้วความกดดันยิ่งเพิ่มขึ้นเมื่อหมายเลข2ไม่ผ่านทั้งที่คนๆนั้นใช้การแสดงระดับประเทศ
                   "หมายเลข3 ลีโอ ไดแอมไพร์"
ทั่วทั้งห้องเงียบสงัด เมื่อชายเจ้าของชื่อเดินขึ้นเวทีไป ลีโอไม่แม้แต่จะโค้งให้คนดูเลยสักนิด เขาทำเพียงเปียโนไปเรื่อยๆเท่านั้น เมื่อเล่นจบป้ายก็เปลียนเป็นสีทอง แล้วเขาก็เดินไปห้องรับรองเลย
                   "หมอนั่นหยิ่งชะมัดว่ามั้ยมีนา"
                   "ได้ยินว่าทายาทของไดแอมไพร์ไม่ค่อยพูดเพิ่งเคยเห็นวันนี้นี่แหละ"
                   "แต่หมอนั่นเล่นเปียโนเหมือนฉันเลยนะ"
                   "อือ ไม่ต้องกังวลเธอเก่งอยู่แล้ว"
                   "หมายเลข5 มีนา วารีน่า"
                   "ตาฉันแล้ว อวยพรให้ด้วยล่ะ"
และก็เหมือนในห้องซ้อม มีนาเล่นได้อย่า่งพลิ้วไหว ไพเราะ แล้วป้ายของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีทองตั้งแต่ยังเล่นไม่จบ และก็มถึงตาของเซร่า
                   "หมายเลข6 เซรานี่ พีนาเคิล"
เซร่ารีบขึ้นเวทีเพื่อที่จะจบให้เร็วที่สุด หลังจากเล่นจบนั้นเซร่าไม่อยากจะหันไปดูป้ายเลยแต่เธอต้องดู แล้วป้ายก็..เป็นสีทอง!! เธอผ่านแล้ว
เวลาเย็น ห้องผอ.
                   "ว่าไงมีนา เจอคนที่หามั้ย"
                   "ค่ะ3คน คนนึงเป็นเพื่อนใหม่หนูซะด้วย"
                   "ฮะๆ งั้นเหรอ แล้วจะไปเมื่อไหร่ล่ะ"
                   "เร็วๆนี้ก็คงไปแล้วล่ะค่ะ"มีนาพูดขณะที่ร่างของเธอจางหายไปโดยที่เหลือเพียงผอ.ดีวาซอยู่ในห้องเท่านั้น
                   "เร็วๆนี้...งั้นเหรอ"
----------------------------- 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา