the elemental จิตวิญญาณแห่งธาตุ

ตอนนี้ทุกคนกำลังซ้อมกันยกใหญ่ไม่เว้นแม้แต่เซร่า เธอซ้อมอยู่กับมีนา และตอนนี้ของที่ใช้ซ้อมก็พร้อมแล้ว

                  "มีนาเธอแสดงอะไรงั้นเหรอ"

                  "ฉันเล่นฮาร์พจ้ะ"

                  "ฮาร์พ?"

                  "พิณฝรั่งไล่ะ แล้วเธอล่ะ"

                  "เปียโนน่ะแต่ไม่รู้จะผ่านรึเปล่านะ"

                  "อย่ากังวลสิเซร่า เดี๋ยวฉันเล่นให้ฟังนะฉันจะแสดงเพลงนี้"

"Fireflies" by Owl City (Harp cover) หาในยูทูบเอานะคะพอดีเอามาลงไม่ได้ขอโทษที่ทำให้ลำบากค่ะ

                  "โห~ สุดยอดเลยเธอทำได้ไงเนี่ย"

                  "ฝึกเอาสิจ๊ะรีบๆซ้อมเถอะ"

อีกด้านนึง ห้องซ้อมของลีโอ

                  "ยังต้องซ้อมอีกรึไงหึ ราชาไร้บัลลังค์" 

                  "กันไว้ก่อนไง เจ้าชายไร้อำนาจ"

บีราคถึงกับหลุดหัวเราะออกมาดังลั่น ดีนะที่ห้องนี้เป็นห้องเก้บเสียง

การที่ลีโอคุยกับบีราคมากกว่าคนอื่นก็เพราะเราเข้าใจกันทั้งสองฝ่าย ลีโอก็เสียแม่ไปตั้งแต่ยังเด็ก ส่วนบีราคก็เป็นเด็กกำพร้าที่ครอบครัวชนชั้นสูงมารับเขาไปเลี้ยง ทั้งคู่เลยเหมือนรู้ใจกัน

                   'ถ้ามีใครทำราชาน้ำแข็งหลุดได้คงเป็นคนที่สุดยอดมากแน่ๆ'

1 ชั่วโมงต่อมา

                   "เริ่มการทดสอบได้ หมายเลข1 บีราค เพย์พายน์"

บีราคเดินขึ้นเวทีแล้วโค้งคำนับทุกคน เหมือนกับมันเป็นแค่การแสดง ก่อนจะเป่าขลุ่ยสีขาวมุก ลวดลายสีทองอย่างชำนาญ และหลังจากเล่นจบ เขาก้ค้งให้ผู้ชมทุกคน แล้วป้ายของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีทองทันที

                   'ตื่นเต้นชะมัดเลย'

เซร่าและมีนาได้นั่งที่ติดกัน ป้ายของมีนาเป็นเบอร์5 ของมีนาเบอร์6 แล้วความกดดันยิ่งเพิ่มขึ้นเมื่อหมายเลข2ไม่ผ่านทั้งที่คนๆนั้นใช้การแสดงระดับประเทศ

                   "หมายเลข3 ลีโอ ไดแอมไพร์"

ทั่วทั้งห้องเงียบสงัด เมื่อชายเจ้าของชื่อเดินขึ้นเวทีไป ลีโอไม่แม้แต่จะโค้งให้คนดูเลยสักนิด เขาทำเพียงเปียโนไปเรื่อยๆเท่านั้น เมื่อเล่นจบป้ายก็เปลียนเป็นสีทอง แล้วเขาก็เดินไปห้องรับรองเลย

                   "หมอนั่นหยิ่งชะมัดว่ามั้ยมีนา"

                   "ได้ยินว่าทายาทของไดแอมไพร์ไม่ค่อยพูดเพิ่งเคยเห็นวันนี้นี่แหละ"

                   "แต่หมอนั่นเล่นเปียโนเหมือนฉันเลยนะ"

                   "อือ ไม่ต้องกังวลเธอเก่งอยู่แล้ว"

                   "หมายเลข5 มีนา วารีน่า"

                   "ตาฉันแล้ว อวยพรให้ด้วยล่ะ"

และก็เหมือนในห้องซ้อม มีนาเล่นได้อย่า่งพลิ้วไหว ไพเราะ แล้วป้ายของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีทองตั้งแต่ยังเล่นไม่จบ และก็มถึงตาของเซร่า

                   "หมายเลข6 เซรานี่ พีนาเคิล"

เซร่ารีบขึ้นเวทีเพื่อที่จะจบให้เร็วที่สุด หลังจากเล่นจบนั้นเซร่าไม่อยากจะหันไปดูป้ายเลยแต่เธอต้องดู แล้วป้ายก็..เป็นสีทอง!! เธอผ่านแล้ว

เวลาเย็น ห้องผอ.

                   "ว่าไงมีนา เจอคนที่หามั้ย"

                   "ค่ะ3คน คนนึงเป็นเพื่อนใหม่หนูซะด้วย"

                   "ฮะๆ งั้นเหรอ แล้วจะไปเมื่อไหร่ล่ะ"

                   "เร็วๆนี้ก็คงไปแล้วล่ะค่ะ"มีนาพูดขณะที่ร่างของเธอจางหายไปโดยที่เหลือเพียงผอ.ดีวาซอยู่ในห้องเท่านั้น

                   "เร็วๆนี้...งั้นเหรอ"

-----------------------------