Thank you ที่ทนรัก Sorry ที่ฉันร้าย

ตอนที่ 22
 
Coffee Pimmy
“โอ๊ย!หงุดหงิด!!!”
โทโมะร้องขึ้น
“หงุดหงิดก็อย่างระบายใส่ฉัน ฉันไม่ใช่ส่วมสาธารณะ”
“แล้วอีกอย่างนะ นายอ่ะมาทีหลังรู้ไว้ด้วย”
“ฉันมาก่อนไอ้หมอนั้น”
“มันก็ใช่แต่ตอนนี้เธอเป็นแฟนกับผู้ชายคนนั้นอยู่”
“แล้วไง”
“แล้วไงเหรอ นายก็ควรจะยอมให้เธอไป”
“ยอมเหรอ แต่นั้นมันผู้หญิงของฉันนะ”
“ผู้หญิงของนาย กล้าพูดได้ไง”
“หงุดหงิด!!”
โทโมะระบายความหงุดหงิดของตัวเองออกมา ตอนนี้มีเรื่องเดียวเท่านั้นทีทำให้เค้าต้องเป็นแบบนี้ คือเรื่องไปที่แก้วไป
เดตกับเควิน
“มาร้านฉันไม่คิดจะสั่งอะไรกินเลยเหรอไง กะจะว่านั่งเฉยๆว่างั้น”
“ไม่มีอารมณ์กิน-_-”
“ชิ!”
“ฉันควรจะนั่งอยู่เฉยๆแบบนี้ ให้ผู้หญิงของตัวเองไปเดตกับผู้ชายคนอื่นงั้นเหรอ-_-”
“นายจะไปตามเธอกลับมาเหรอไง นายรู้เหรอว่าตอนนี่เธออยู่ไหน”
“หึ...”
-----------------------------------------------------------------------------------------------
ทางด้านแก้วและเควิน
“นี่น่ะเหรอเซอร์ไพร์ของนาย”
“อืม^^”
ฉันถามเควินเมื่อเค้าพาฉันมาถึงร้านอาหารหรูที่หนึ่ง
“ร้านอาหารแม่ฉันเอง^^”
“พาฉันมาเดตที่ร้านอาหารตัวเองเนี่ยน่ะ คิดจะจีบหญิงไม่ลงทุนเลยนะไอ้น้อง”
“พามาร้านฉันเนี่ยแหละดีแล้ว อาหารร้านฉันอร่อยนะ^^”
“ฉันคิดว่านายจะพาฉันไปเที่ยวที่ไหนสักแห่งในประเทศไทย”
“นี่ไง ร้านฉันก็อยู่ส่วนหนึ่งของประเทศไทยนะ”
“อ่อ จ๊ะ-_- เดตครั้งนี้คะแนนเต็มสิบฉันให้นายหก”
“มีคะแนนด้วยเหรอ”
“อืม”
“แล้วทำไมได้แค่หกอ่ะ -_-”
“โทษฐานที่นายไม่ลงทุน ฮ่าๆๆๆ”
“OK ต่อจากนี้ไปเธอต้องให้ฉันเต็มสิบแน่เลย^^”
แล้วฉันกับเควินก็เดินมาถึงโต๊ะ มุมนี้มันเป็นที่นั่งติดกับแผ่นกระจกใส มองออกไปก็เห็นวิวของกรุงเทพ
นี่มันตึกใบหยกสามรึไง
“สวยจังเลย”
“เธอชอบใช่ป่ะล่ะ นี่แหละเซอร์ไพร์ฉัน”
“งั้นฉันให้เก้า”
“อะไรกัน อีกคะแนนเดียวเองงกไปได้”
-----------------------------------------------------------------------------------------------
“อาหารร้านฉันอร่อยใช่ป่ะ”
“อร่อยนะ โอเคมากเลย”
“ให้สิบเลยป่ะ”
“สิบเต็มก็ได้”
“^^”
“แล้วนี่แม่นายล่ะ แม่นายไม่อยู่หรอกเหรอ”
“แม่ฉันต้องดูแลอีกที่นะ ฉันมีอีกทีอยู่ที่พัทยา”
“อื้มๆ”
“เธออยากเป็นเจ้าของกิจการร้านอาหารห้าดาวป่ะล่ะ แต่งงานกับฉันสิแล้วฉันจะยกให้^^”
“จากสิบเหลือเก้าเหมือนเดิม โทษฐานพูดอะไรไร้สาระ-_-”
“อะไรอ่ะ-_-”
“แก้ว”
“ว่า”
“ฉันมี...”
ติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ด!
แล้วเสียงโทรศัพท์ของแก้วก็ดังขึ้น
“แปปนะ”
แก้วเดินลุกออกมาคุยโทรศัพท์ที่ห้องน้ำ
“ว่าไงพิมมีธุระอะไรเหรอ”
แล้วคนที่โทร.มานั้นก็คือพิม
(เอ่อ แก้วเธอยู่ไหนเหรอ)
“ตอนนี้ฉันอยู่กับ...”
(เธอรีบไปที่คอนโดฯโทโมะด่วนเลยนะ)
“ไปทำไมอ่ะ โทโมะเป็นอะไร”
(คือว่าฉัน ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เอาเป็นว่าเธอรีบมาแล้วกันนะ แค่นี้นะ)
ติ๊ด!
แล้วพิมก็ตัดสายของแก้วไป
“อะ...อ้าว”
-----------------------------------------------------------------------------------------------
แล้วแก้วก็กลับมานั่งที่โต๊ะเหมือนเดิม
“เควิน”
“มีไร”
“คือว่า...ขอโทษนะพอดีว่าฉันมีธุระที่ฉันต้องไปนะ”
“ธุระมันสำคัญมากเลยเหรอ”
“เอ่อ...”
“ถ้ามันสำคัญมากเธอก็ไปเถอะ”
“นายไม่โกธรฉันเหรอ”
“ไม่หรอกน่า ว่าแต่เธอจะไปไหนล่ะ ฉันไปส่งมั้ย”
“มะ...ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันไปเอง ขอโทษนายจริงๆนะที่ต้องทำร้าย...”
“ช่างมันเถอะธุระของเธอสำคัญกว่า^^”
เควินยิ้มอย่างฝืดๆให้แก้ว
“ฉันไปนะ”
“อื้ม”
แล้วเธอก็เดินออกมาจากร้านอาหารของเควิน
“เควิน ฉันทำผิดต่อนายอีกแล้ว”
 
ด้านเควิน
วันนี้เป็นวันที่เค้าดีใจๆสุดๆที่จะได้มาเดตกับแก้วครั้งแรกแล้ววันนี้ก็ยังเป็นวันเกิดของเค้าอีกด้วย เค้าอยากบอกเธอที่หลัง
หลังจากที่เค้าเดตกับเธอจบ เค้าไม่ต้องการอะไรแค่อยากให้เธอได้อวยพนวันเกิดใน เค้าก็ดีใจแล้ว แต่ว่ามันก็คงเป็น
ไปได้แล้วล่ะ
“เฮ้อ~สุดท้ายคนที่เธอเลือกก็ไม่ใช่ฉัน”
To Be Continued...