Thank you ที่ทนรัก Sorry ที่ฉันร้าย
MU~MU
21)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 21
ในรถของเควิน
“เป็นอะไรไปแก้วสีหน้าของเธอดูไม่สดชื่นเลยนะ”
เควินถามเหมือนเห็นความผิดปกติของแก้ว
“เธอปวดหัวเหรอ ไปหาหมอมั้ย เดี๋ยวฉันพาไป”
เควินทำสีหน้าตกใจด้วยความเป็นห่วง
“ไปหาหมอทำไม ฉันไม่ได้เป็นอะไร ฉันสบายดี”
“แต่หน้าเธอมันไม่บ่งบอก เหมือนอย่างที่เธอพูดเลยนะ เครียดเรื่องไรหรือมีอะไรก็บอกฉันได้นะ”
“ไม่มีไรซักหน่อย และอีกอย่างนะหน้าฉันมันก็เป็นแบบนี้ ปกติธรรมดาเหมือนเดิมนิ”
“ไม่ใช่เลย เมื่อเช้าเธอยังอารมณ์ดี ไม่เป็นแบบนี้ เธอไม่ยิ้มเลยนะ”
“ฉันไม่ใช่คนบ้าที่จะยิ้มได้ตลอดเวลา”
“เธอต้องยิ้มเพราะฉันจะทำให้เธอยิ้มเอง”
ว่าแล้วเควินก็เอื้อมมือสองข้างของเค้ามายิกที่แก้มของแก้ว
“โอ๊ย! เควินปล่อยฉัน ฉันเจ็บ”
“เธอต้องยิ้มแบบนี้ ต่อไปห้ามทำหน้าบูดหรือเครียดอีกนะ”
“นายเป็นพ่อฉันหรือไง”
“พ่อทูนหัวได้ป่ะล่ะ”
“ไร้สาระ ชิ! ไปแล้ว”
“ครับผม”
แก้วเปิดประตูรถแล้วเธอก็ก้าวลงจากรถของเควิน สายตาเควินมองไปที่หญิงสาวที่กำลังเดินเข้าไปในบ้าน
“เฮ้อ~”เควินถอนหายใจออกมา
“ฉันกลัว...”
“กลัว...สักวันหนึ่ง คนที่เธอเลือกจะไม่ใช่ฉัน”
-----------------------------------------------------------------------------------------------
แก้วทิ้งตัวนอนลงตียงแสนนุ่มในห้องของตัวเอง เธอถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แล้วมองไปยังเพดานของห้อง
‘ฉันจะไว้ใจเธอได้มากแค่ไหนแก้ว’
‘เธอไม่ชอบพี่เค้าก็ดีแล้ว’
แก้วพรางคิดถึงคำพูดของเพื่อนสาวเธอ
“ถ้าฉันจะกลับคำล่ะหวาย เฮ้อ~”
แล้วเธอก็ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง
ติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ด!
แล้วเสียงโทรศัพท์ของแก้วก็ดังขึ้น
เจ้าของเบอร์ที่โทร.เข้ามาก็คือคนที่เพิ่งจะแยกกับเธอไม่เมื่อไม่ถึงสามสิบนาทีที่ผ่านมา
“แยกกันยังไม่ข้ามวันเลย ว่าไง”
(พรุ่งนี้ไปเดตกัน)
“ว่าไงนะ นี่นายกำลังชวนฉันไปเดตว่างั้น”
(ก็อย่างที่เธอได้ยิน แต่เธอห้ามปฎิเสธนะ นี่มันคือเดตแรกของเรา ฉันบังคับด้วย)
“มีแบบนี้ด้วยเหรอไง”
(ฮ่าๆๆ)
“นายบังคับผู้หญิงที่ไปเดตกับนายทุกคนแบบนี้ด้วยรึเปล่า”
(ฉันไม่เคยบังคับใครเลยนะ เธอคนแรกเลย)
“งั้นแสดงว่านายก็เคยไปเดตกับผู้หญิงนะสิ”
(พูดอย่างนี้หึงเหรอไง^^)
“ไม่เคย”
(วู้~ใจร้ายจัง อยากให้เธอหึงฉันเลย)
“แล้วนายจะพาฉันไปเดตที่ไหนล่ะ”
(ไม่บอก)
“งั้นไม่ไป”
(อ้าว~ก็ฉันจะเซอร์ไพร์เธอไง)
“โอเค”
(เธอตกลงใช่ป่ะ)
“ก็นายบอกว่าบังคับไง”
(น่ารักที่สุดเลย^^)
“งั้น แค่นี้นะ”
(ครับผม)
แก้วกดวางสายเควินไป
ติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ด!
แล้วเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังอีกครั้ง
“โอ๊ย!นี่ฉันเป็นนักธุรกิจใหญ่เหรอไงเนี่ย เพิ่งว่างอีกคน อีกคนก็โทร.มา”
แก้วมองดูชื่อสายใหม่ที่โทร.เข้ามาหาเธอ
“โทโมะ”
เธอเรียกชื่อของเจ้าของเบอร์นี้
“ฮัลโหล”
(ให้เดานะ เธอเพิ่งวางสายไอ้ชุ้นั้นไป)
“อืม”
(หึ...)
“แล้วที่โทร.มาเนี่ยมีธุระไรมิทราบ”
(ทำไม ฉันโทร.มาหาเธอต้องมีธุระด้วยเหรอไง ใช่สิฉันมันไม่ใช่ไอ้หมอนั้นนิ)
“นี่นายกำลังงอนอยู่รึเปล่าเนี่ย”
(…)
โทโมะไม่ตอบ
“ฮ่าๆๆๆ”
(เธอขำอะไร มีไรหน้าขำ-_-)
“ขำเสียงนายไง เสียงนายเหมือนคนกำลังงอนเลยนะ”
(ใช่-_-)
“เสียงนายตอนงอนเนี่ย เหมือนเด็กกำลังงอนแม่ ตอนไม่ซื้อของเล่นให้เลย ฮ่าๆๆ”
(ตลกมากมั้ย -_-)
“ฮ่าๆๆมากสิ ว้า~นายงอนใหญ่ซะแล้ว”
เธอก็ยังแซวโทโมะไม่หยุด
(พอรึยัง-_-)
“พอแล้วก็ได้ ฮ่าๆๆ”
(พรุ่งนี้เธอก็คงไม่อยู่บ้านสินะ จะออกไปกับไอ้หมอนั้น)
“ฉันว่านายควรไปเปิด สำนักดูดวงอะไรทำนองนี้นะ รู้ไปซะหมด ลองดูดวงให้ฉันบ้างสิ ว่าอนาคตฉันจะเป็นยังไง”
(อนาคตเธอนะเหรอ เอิ่ม~อนาคตเธอนะ ต้องเป็นของฉัน หึ)
“จบ พอไม่แม่นแล้ว -_-”
(แล้วมันจะพาเธอไปไหน-_-)
“ไปเดต”
(ฉันควรจะให้เธอไปเหรอไง-_-)
“ฉันตกลงไปแล้ว”
(ใครอนุญาต-_-)
น้ำเสียงของโทโมะเหมือนจะดูเย็นชากว่าเก่า
“ฉันอนุญาตตัวเอง แค่นี้แหละไม่อยากมานั่งใส่อารมณ์กับนาย”
To Be Continued...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
