Thank you ที่ทนรัก Sorry ที่ฉันร้าย

ตอนที่ 13
 
2วันผ่านไป...(เร็วมาก!)
“ขอบใจที่มาส่งนะเควิน”
“อืม”
“ฉันไปล่ะนะ”
“เดี๋ยวแก้ว...”
แก้วกำลังจะเปิดประตูแล้วก้าวลงจากรถ แต่เควินก็ฉุดแขนเธอไว้ก่อน
“มีไรเหรอ”
เธอถามเควิน
“เธอลืมอะไรรึเปล่า พรุ่งนี้นะก็คบวันที่สามที่เธอจะให้คำตอบฉันแล้วนะ”
“อืม...ใช่พรุ่งนี้ก็คบสามวันแล้ว”
“เธอยังตัดสินใจคำตอบไม่ได้เหรอแก้ว”
 “ฉันทำให้เธอลังแลและกังวลใช่มั้ย”
แก้วเงียบไป
“เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ เจอกันที่สวนสาธาระบ้านฉันแล้วกันนะ ฉันจะให้คำตอบนายเอง”
“อืม”
“ฉันไปแล้วนะ”
“คร๊าบผม~~”
-----------------------------------------------------------------------------------------------
“เฮ้ย! ไอ้โทโมะมันเป็นไรว่ะ มันดูซึมๆไป แกรู้ป่ะว่ะเขื่อน”
ป๊อปปี้หันไปถามเขื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ใครไปฆ่าน้องสาวมันรึเปล่า”>>>เขื่อน
“เฮ้ย! ไอ้โทโมะไม่มีน้องสาว มีแต่พี่สาวกับพี่ชาย”>>>ป๊อปปี้
“เออ ฉันลืม หรือว่ามันจะอกหักว่ะ แหมะ! ใครช่างกล้าหักอกพ่อคาสโนวาของพี่เขื่อน”>>>เขื่อน
ป๊อปปี้และเขื่อนหันไปมองโทโมะที่นั่งออกไปไม่ห่างจากพวกเค้า วันนี้พวกเค้าห้าคนนัดกันออก
เที่ยวผับคลายเครียด แต่วันนี้กับมีคนหนึ่งที่กำลังเครียดอยู่ โทโมะนั่งแบบนี้มาได้สักพักใหญ่ๆ
ไม่ยอมแตะเครื่องมืออะไรเลย ผู้หญิงคนไหนเข้ามาก็ไม่สนใจ แต่กลับไล่ให้ออกไปห่างๆ
“คงไม่ใช่หรอกมั้ง มันจริงจังกับใครที่ไหนกัน” >>>ป๊อปปี้
“ผู้หญิงที่ชื่อหวายไง ผู้หญิงคนนั้นแน่ๆเลย” >>>เขื่อน
“ไม่น่าใช่นะ ดูแล้วไอ้โทโมะไม่ได้จริงจังกับผู้หญิงคนนั้น” >>>ป๊อปปี้
“อ้าวแล้วมันเป็นไร ประจำเดือนไม่มา อารมณ์เลยแปลปวนว่างั้น” >>>เขื่อน
“แกลองไปถามมันดิ” >>>ป๊อปปี้
ป๊อปปี้สั่งเขื่อน แล้วเขื่อนก็หันไปทางโทโมะ
“เฮ้ย!ไอ้โทโมะแกเป็นอะไรรึเปล่าว่ะ ฉันชวนแกให้มาสนุกนะเฟ้ย! แต่แกกับนั่งซึมซะงั้นเป็นไรป่ะว่ะ”
เขื่อนหันไปถามโทโมะ แต่เจ้าตัวกับไม่ตอบอะไร
“โอเคๆ ฉันรู้ว่าแกอยากนั่งคนเดียว ตามสบายเลยว่ะ ไม่กวนแหละ”
“ปล่อยมันไปแหละกันฉันว่า แล้วนี่ไอ้จงเบกับไอ้เคนตะมันหายไปไหนแล้วว่ะ”
“นู้นไง”
เขื่อนชี้ไปทางจงเบและเคนตะที่ตอนนนี้กำลังโดนเหล่าสาวๆพากันรุมอยากใกล้ชิดสองคนนี้
“เฮ้อ~อิจฉาคนโสดว่ะ ฉันอยากร้องเพลงนี้จัง~~ ก็โสด โสดอยู่ทางนี้~~ แต่มันร้องไม่ได้ว่ะT^T”
แล้วป๊อปปี้กับเขื่อนก็หันหน้าเข้าหากัน เหมือนจะบอกเป็นนัยๆว่าเราสองคนหัวอกเดียวกันT^T
-----------------------------------------------------------------------------------------------
วันต่อมา
นี่ก็เป็นเวลาประมาณห้าโมงเย็นกว่าๆที่ฉันนัดเควินให้มาพบที่สวนสาธารณะแถวบ้านฉัน
“แก้วรอนานมั้ย โทษทีนะที่มาช้า”
“ไม่เป็นไรฉันก็เพิ่งมาเหมือนกัน”
“สวนสาธารณะแถวบ้านเธอนี้สวยมากๆเลย ฉันชอบมันจริงๆ”
“เควิน...เรามาเข้าเรื่องของเราดีกว่านะ”
ฉันหันไปมองหน้าเควิน และสีหน้าของเค้าก็ดูจะจริงจังด้วย
“ฉันตัดสินใจแล้ว…”
“ฉันบอกแล้วไงไม่ว่าคำตอบมันจะออกมาเป็นยังไงฉันก็จะยอมรับมันและฉันเตรียมใจมาแล้วแหละถ้าเธอจะ
ปฎิเสธ”
“ถ้าฉันจะบอกว่าเราเป็นแค่เพื่อนกันดีกว่าน่ะเหรอ”
“อืม เพราะมันเป็นการตัดสินใจของเธอนะ”
ฉันสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ
“ฉันจะบอกนายว่า ถ้าเราสองคนจะลองคบกันดูก็ได้ เพราะว่านายก็ดีกับฉันทุกๆอย่าง”
“จริงเหรอ! เธอพูดจริงๆเหรอแก้ว อย่าล้อฉันเล่นนะ ^^”
“อื้ม ฉันจะล้อนายเล่นทำไมล่ะ ฉันก็พูดจริงนะสิ”
“เย้~ฉันดีใจที่สุด ขอบใจมากนะแก้ว ขอกอดทีดิ^^”
เควินอ้าแขนเหมือนจะทำท่ากอดฉัน
“หยุดเลย ไม่อายคนเค้าบางเหรอไง”
“อายทำไม ไม่อายหรอก ^^”
“แต่ฉันอายนิ”
“ฮ่าๆๆๆ ^^”
รอยยิ้มของเควินยิ้มมันเหมือนทำให้ฉันมีความสุขได้ตลอดเวลา แต่ว่ารอยยิ้มนี้มันเหมือนทำให้ฉันรู้สึกเกลียดตัวเอง
ขอโทษนะเควิน ที่ฉันคบกับนายเพื่อที่ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับใครบ้างคนอีกและจะได้ตัดใจให้มันได้สักที
ฉันมันเห็นตัวใช่มั้ย...
 To Be Continued...