Thank you ที่ทนรัก Sorry ที่ฉันร้าย

ตอนที่ 14

“จริงเหรอแก้ว!!”

“เบาๆหน่อยไม่ได้เหรอไง คนมองกันแล้ว”

แก้วและหวายมองไปรอบๆก็เห็นคนกำลังมองที่พวกเธอสองคน คิดว่ายัยสองคนนี้หูตึงกันเหรอ อยู่กันแค่นนี้ต้องตะโกน

กันด้วย

“อะไรกัน พวกเธอตกลงคบกันแล้วตั้งแต่เมื่อไร แล้วไปรักกันตอนไหนทำไมฉันไม่รู้ แล้วใครจีบใครก่อน

เธอหรือเควิน ฉันว่าต้องเป็นเควินชัวร์ ”

“โอ๊ย! พอหวายทีล่ะคำถาม ตอบไม่ทัน”

“บอกมาเลยแก้ว เธอกับเควินคบกันตั้งแต่เมื่อไร ไม่บอกฉันเลยนะ”

“กำลังจะบอกอยุ่ไง”

“ฉันกับเควินเราคบกันเมื่อวานนี้”

“ว้าว~~ร้อนแรงจริงๆเลยนะเธอ”

“ฉันกับเค้าก็แค่ดูๆกันไปก่อน คบกันเฉยๆยังไม่ได้เป็นแฟนสักหน่อย”

“เดี๋ยวมันก็พัฒนาในไม่ช้านี่แหละ ฮ่าๆๆๆ”

“ดูเหมือนเธอจะดีใจกว่าฉันอีกนะหวาย”

“ฮ่าๆ ก็เธอมีแฟนแล้วฉันก็ดีใจด้วยไง”

หวายหัวเราะอย่างสนุกสนาน แต่ใจแต่เธอกับคิดอีกแบบหนึ่งด้วยความดีใจอย่างมาก

“เราฉลองดีกว่ามั้ยแก้ว”

“จะบ้าเหรอแค่นี่ทำไม่ต้องฉลอง”

“ก็อยากฉลองให้กับแก ว้า~วันนี้เควินไม่มีเรียนด้วย อ้าวแล้วเธอจะกลับไงอ่ะ”

“ตอนไม่มีเควินฉันก็กลับได้ แค่นี้เองฉันไม่ให้แต่สามขวบนะที่นะต้องให้ผู้ปกครองมารับ”

“งั้นเควินก็เป็นผู้ปกครองเธอไง ผู้ปกครองหัวใจ กิ๊วๆๆ~”

“ไอ้หวายบ้า!”

แก้วใช้หนังสือที่อยู่ในมือตีไปที่ไหล่หวายเบาๆ

“ว๊าย~~เขินด้วย”

“ฉันไม่ได้เขินสักหน่อย ไปล่ะเสียเวลาคุยกับเธอจริงๆ”

“จ้า~แม่คนกำลังมีความรัก”

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Part//โทโมะ หวาย

บรรยายกาศในรถก็เงียบเหมือนทุกวัน หวายไม่เปิดปากพูด  ถึงพูดไปโทโมะก็ไม่ตอบคำถามเธออยู่ดี จนเสียง

โทรศัพท์ของเธอดังขึ้น

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด~~

“ฮัลโหลว่าไงเควิน”

เธอกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์

(...)

“อ๋อแก้วกลับไปแล้ว เพิ่งแยกจากฉันเมื่อกี้นี้เอง ทำไมเหรอ”

(...)

“โทรศัพท์ยัยนั้นอาจจะแบตหมดก็ได้มั้ง แหม~รู้สึกว่าจะห่วงจังเลยนะคนนี่เนี่ย”

หวายพูดกระแทกเสียงแล้วชายตามองไปหาคนที่นั่งที่คนขับ

“อืม ไว้สักพักนายค่อยโทร.หาแล้วกัน”

(...)

“อืมๆ”

ติ๊ด!

เธอกดวางสายของเควินไป

“เฮ้ย~ห่วงกันจริงๆ ตั้งแต่มีแฟนเป็นยัยแก้วเนี่ย น่าอิจฉาสองคู่นี้จังเลย”

หวายพูดขึ้นมารอยๆ เหมือนจะพูดกระทบใครบ้างคน แต่เจ้าตัวกับตั้งใจมองไปที่ถนน เหมือนไม่สนใจเรื่องที่หวายพูด

----------------------------------------------------------------------------------------------

หน้าบ้าน หวาย

“พี่โทโมะฉันขอถามอะไรพี่หน่อยได้มั้ย”

หวายพูดขึ้น

“…”

“พี่รู้แล้วว่าแก้ว มีแฟนเป็นเควินแล้ว พี่จะยังต้องการแก้วอีกมั้ย”

“ทำไมฉันจะตอบคำถามเธอ -_-”

“พี่ชอบยัยแก้วเหรอ”

“ฉันจะรักใครชอบใครมันไม่เกี่ยวกับเธอ-_-”

“แต่พี่ก็รู้แล้วนิว่าแก้วมันมีแฟนแล้ว”

“หยุดถามคำถามไร้สาระแล้วลงไปซะ -_-”

“แต่...”

“ฉันบอกให้เธอลงไปซะ!”

“ก็ได้”

หวายก้าวลงมาจากลงของโทโมะ เธอมองถามรถของเค้าที่ขับของไปแล้วกำมือทั้งสองข้างไว้แน่

-----------------------------------------------------------------------------------------------

“ทำไมวันนี้ฉันโทร.หาเธอไม่ติดเลย”

“พอดีแบตฉันหมดนะ ว่าแต่นายมีไรถึงโทร.มาหาฉันล่ะ เห็นโทร.มาตั้งหายครั้งแหนะ”

“ก็ฉันจะถามเธอว่าเธอกลับบ้านยัง ถ้ากลับไม่ได้ฉันจะได้ไปรับ”

“ฉันไม่ใช่เด็กสามขวบทำไมต้องมารับ ฉันกลับเองได้”

“ก็ฉันเป็นห่วงเธอนิ”

“จ้า~ขอบใจ”

“แก้ว”

“หืม”

“เธอจะนอนรึยัง”

“ว่าจะนอนแล้วล่ะ ง่วงอยู่พอดี”

“ได้เวลาที่เจ้าชายจะส่งเจ้าหญิงเข้านอนแล้ว ฉันจะกล่อมเธอนอนเอง”

“หือ นายจะร้องเพลงแม่นกกาเหว่าให้ฉันฟังเลย”

“ไม่ใช่ล่ะ ฉันจะเล่นกีต้าร์แล้วร้องเพลงให้เธอฟังนะ”

“นายร้องเพลงเป็นเหรอ”

“ดูถูกกันเกินไปแล้วนะ ฉันอ่ะนักร้องของโรงเรียนเลยนะ”

“จริงเหรอ”

“โม้น่ะ ฮ่าๆๆๆเอาเป็นว่าฉันจะร้องให้เธอฟังแล้วกันนะ”

“อืมฉันจะฟัง”

เสียงดีดของกีต้าร์เริ่มขึ้น

~ใจหนึ่งแค่คิดถึง แต่อีกใจหนึ่งริรักเธอ 
คนมันเผลอห้ามใจไม่เก่ง
เธอมาใกล้ทีไร ใจก็คอยแต่เคลิ้มไปเอง 
ว่าได้เป็นคนนั้น คนที่เดินอยู่เคียงข้างเธอ 

แก้วเดินมานอนลงที่เตียง เธอตั้งใจฟังเพลงของเควิน แล้วอมยิ้ม ไม่เคยมีใครร้องเพลงให้เธอฟังก่อน

นอนเลย‘นายก็ร้องเพลงเพราะเหมือนกันนะเนี่ยเควิน’

แต่เปล่าเลย เปล่าเลย ก็ไม่ได้เคยจะหวังให้เธอเห็นใจ 
ขอแค่ปล่อยให้ฉันรักเธอ .. ได้ไหม
My Girl ฉันจะมีแต่เธอจากนี้ไป
เธอจะเป็นคนแรกที่ฉันนั้นรัก และก็คงไม่มีใคร
จะอยู่ในใจของฉันเหมือนเธอ

 My Girl. You're the one and only
My Girl รักแต่เธอแต่เธอนะ
แม้เธอมีใคร ใจฉันจะมีแต่เธอ
ได้แค่ฝันแค่เพ้อถึงเธอข้างเดียวก็พอ~

เธอฟังเสียงเพลงกับเสียงกีต้าร์ของเควินได้สักพัก แล้วก็เผลอหลับไป...

To Be Continued...