Dangerous ✗รักอันตราย

 
 
 
 
 
                       องค์กร NIS
 
 
 
 
                         “อีกห้านาทีเตรียมเข้าประชุมนะคะ เอกสารเตรียมไว้รอที่ห้องเรียบร้อยแล้วคะ” ฮโยยอนหน้าที่เลขาของหน่อยสืบสวนทีม A ร้องบอก เจ้าหน้าที่ทุกคนจึงเตรียมกันเข้าประชุมทันที
 
 
 
 
                      หน่วยสืบสวนสอบสวนแผนกความสัมพันธ์ระหว่างประเทศแบ่งออกเป็นสองทีน คือทีม A และทีม B มีเจ้าหน้าที่ทีม ทีมละหกคน สมาชิกของทีม A ประกอบด้วยเจ้าหน้าที่ลีทงเฮหัวหน้าทีม โจคยูฮยอน   อิมยุนอา  ปาร์คจองซู(อีทึก)  ควอนยูริ และคิมฮโยฮยอนเลขานุการประจำทีม และแน่นอนว่าทุกคนในองค์กรได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดีเยี่ยมไม่ว่าทางด้านสมองและร่างกาย   
 
 
 
 
                       “ตอนนี้ทีมของเรามีงานชิ้นใหม่ คดีที่เราทำก่อนหน้านี้ถูกโอนไปให้ทีมบีดูแลเรียบร้อยแล้ว..งานของเราในตอนนี้เป็นคดีของแก๊งค์มังกรดำ…” ทงเฮพูดเมื่อทุกคนพร้อมจากนั้นจึงเริ่มเปิดสไลด์ที่ได้ข้อมูลจากหน่วยข่าวกรองขององค์กร
 
 
 
                      ภาพแรกปรากฏบนจอผ้าใบขนาดใหญ่เป็นรูปของชายหนุ่มร่างสูงโปร่งวัยยี่สิบปลายๆ สีผิวเข้ม แววตาสะท้อนได้ถึงความเย็นชา
 
 
 
 
                    “นี่คือคิมคิบอม หัวหน้าแก๊งค์มังกรดำ อายุไม่เท่าไหร่แต่ได้คุมทั้งแก๊งค์ ไหนจะธุรกิจผิดกฎหมายของพวกมันอีกเป็นสิบๆล้าน” ทงเฮอธิบายแล้วกดเปลี่ยนสล์ต่อเป็นภาพของชายหนุ่มอีกคน ตัวเล็กกว่าคนแรกแต่ดูแข็งอรง นัยน์ตาสะท้อนอารมณ์แบบเดียวกันไม่มีผิด “นี่เป็นมือขวาของคิมคิบอม…ชื่อฮันเกิง ฝีมือฉกาจ..แต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะสู่กับพวกเราได้หรือเปล่านะ”  ชายหนุ่มพูดยิ้มๆ
 
 
 
 
                  “ถึงอย่างนั้นก็สู้พวกเราไม่ได้หรอกครับ” จองซูพูดแทรกขึ้น แต่ทงเฮส่ายหน้า
 
 
 
 
                  “จะเก่งจนเราต่อกรกับมันไม่ไหวน่ะสิ”
 
 
 
 
                    “พวกเราเองก็ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดี คงจะไม่ถึงขั้นนั้นหรอกมั้งคะ” ยูริพูดพร้อมกับที่ทงเฮกดสไลด์เปลี่ยนไปอีกครั้ง…อีกครั้ง….และอีกครั้ง
 
 
 
 
                   สรุปสมาชิกหลักๆของแก๊งค์มังกรดำประกอบไปด้วย คิมคิบอม หัวหน้าแก๊งค์ใหญ่ ฮันเกิงสมุนมือขวา  และคนสนิทอีกสามคนคือ อึนฮยอก คังอินและหญิงสาวหน้าตาสะสวยอีกคนคือซอฮยอน นอกนั้นก็เป็นเพียงลูกสมุนปลายแถวที่ไม่มีอะไรน่าสนใจเท่าไหร่นัก
 
 
 
 
                       “มีรายงานเข้ามาว่าพวกมังกรดำจะติดต่อธุรกิจบางอย่างกับประธานชเวชีวอนในวันพรุ่งนี้ ซึ่งจะถูกกฎหมายหรือไม่นั้นก็เป็นหน้าที่ของเรา” ทงเฮพูด
 
 
 
 
                    “งั้นเราก็ต้องไปนั่งเฝ้าประธานชเวทุกวันเหมือนคดีของทงบังงั้นสิคะ” ฮโยฮยอนถามขึ้น เมื่อนึกย้อยไปถึงคดีใหญ่เมื่อปีที่ผ่านมา
 
 
 
 
                      “ก็คงจะต้องอย่างนั้น” ชายหนุ่มพยักหน้ารับ “เตรียมตัวให้พร้อม เซ็ตระบบให้ดีล่ะ อย่าให้มีอะไรผิดพลาดเด็ดขาด เราจะเริ่มคดีกันพรุ่งนี้”
 
 
 
 
                       “แล้วแผนล่ะครับ”  จองซูถาม
 
 
 
 
                       “ทั้งสองฝ่ายนัดเจอกันที่ร้านอาหารจีนคงจู และเราจะแฝงตัวเข้าไป…”
 
 
 
 
:::Dangerous:::
 
 
 
 
                          ร้านอาหารจีนคงจู 18.00 น.
 
 
 
 
                          รถตู้โปนิว่าที่ดัดแปลงมาจากรถตู้ทำความเย็นขนาดสี่ล้อสำหรับจัดส่งอาหารจอดสนิทอยู่ทางด้านหลังของร้านเพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกตมากนัก แต่ถึงจะมีใครผ่านมาเห็น…มันก็คงจะเป็นเพียงแค่รถขนส่งธรรมดาเท่านั้น ถึงแม่ความจริงภายในจะเต็มไปด้วยเครื่องมืออิเล็กทรอนิกมากมายและเจ้าหน้าที่ของ NIS อีกสามคน
 
 
 
 
                         หลังครัวกำลังดูวุ่นวายเพราะจำนวนลูกค้าที่สั่งอาหารกันมาแบบไม่ขาดสาย ทำให้กุ๊กต้องเร่งทำอาหารให้ทัน ซองจูที่อยู่ในชุดพ่อครัวเองก็กำลังง่วนกับการจัดอาหารก่อนจะใส่ถาดส่งให้ยุนอาที่ยืนรออยู่ ข้างกายมีร่างบางของยูริ โดยสองสาวแต่งหน้าเข้มกว่าปกติและสวมชุดชาวจีนสีแดงคลิปกระโปรงยาวปิดข้อท้าวแต่กลับผ่าถึงต้นขา
 
 
 
                           “ทำเองหรือคะเนี่ย” ยุนอาถามอย่างแปลกใจ จองซูยิ้มตาหยีให้ก่อนตอบ
 
 
 
 
                        “ไม่คิดว่าฉันจะทำอาหารเป็นใช่มั้ยล่ะ”
 
 
 
 
                         “น่าตาไม่น่าทำเป็นน่ะเนี่ย” ยูริกัดเล่น
 
 
 
 
                         “พูดมากน่า รีบเอาไปเถอะ…ระวังตัวด้วยนะ” ชายหนุ่มย้ำ สองสาวพยักหน้ารับก่อนเดินออกไปพร้อมกับถาดอาหาร
 
 
 
 
                        ตลอดทางเต็มไปด้วยชายชุดดำที่ยืนกันเป็นระยะเพื่อ่รักษาความปรอดภัยให้กับคนที่อยู่ด้านในห้องอาหาร นิ้วเรียวของยุนอาจึงกดกระชับเครื่องดักฟังขนาดเล็กไว้ใต้ถาดเพื่อไม่ให้เป็นการผิดสังเกตในขณะที่ยูริค่อยๆเปิดประตูเข้าไปในห้องช้าๆ ภายในห้องมีชายหนุ่มอยู่หกคน และสองสาวรู้จักพวกเข้าดี ประธานชเวชีวอน เจ้าของยริษัทผลิตรถยนต์รายใหญ่ของประเทศกับเญซองลูกน้องคนสนิท อีกฝั่งคือหัวหน้าแก๊งค์มังกรดำ คิมคิบอม ฮันเกิงมือขวาของเขาและลูกสมุนอีกสองคนที่ยืนอยู่ หญิงสาวทั้งคู่โค้งคำนับช้าๆตามมารยาทก่อนจะเริ่มเสิร์ฟอาหารทันที
 
 
 
 
                        “พนักงานที่นีสวยดีนะครับ ไม่ผิดหวังจริงๆที่คุณแนะนำมา” ชีวอนพูดพร้อมจ้องหน้ายูริไม่กระพริบ หญิงสาวเองก็ปรายตามองเล็กน้อยก่อนจะส่งยิ้มหวานให้
 
 
 
 
                         “ผมรู้ว่าคุณชอบของสวยๆงามๆแบบนี้แหละ..แต่พวกเธออยู่ด้วย เราอาจจะคุยกันสะดวกนักก็ได้ครับ” คิบอมพูดแล้วยกยิ้มเล็กน้อย
 
 
 
 
                           “ถ้าคุณต้องการ…ฉันจะนั่งดื่มเป็นเพื่อนก็ได้คะ” ยูริพูดด้วยสายตาเชิญชวนนิดๆ
 
 
 
 
                        “ผมว่าน่าสนใจนะครับคุณคิม” ชีวอนพูดพร้อมกับดึงมือยูริให้นั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆตัว ก่อนจะผายมือชวนให้ยุนอานั่งลงข้างคิบอมด้วย
 
 
 
 
                       หญิงสาวทั้งสองลอบมองตากันเล็กน้อย ยุนอาใช้โอกาสที่ยรูกำลังรินเหล้าเพื่อติดเครื่องดักฟังไปที่โต๊ะก่อนจะส่งสายตาเป็นสัญญาณ
 
 
                        แม้จะรำคาญอยู่ไม่น้อยที่มือปลาหมึกของชีวอนจะเทียวจับตรงนู้นทีตรงนี้บ้าง ทำให้ยูริต้องปัดออกอยู่เรื่อย ผิดกับคิบอมที่แค่โอบไหล่ยุนอาไว้หลวมๆเท่านั้น
 
 
 
 
                     “บอกข้อเสนอของคุณมาดีกว่าครับ ว่าอยากให้บริษัทของผมทำอะไร” ชีวอนเริ่มเรื่อง
 
 
 
 
                   “ทางเราต้องการแค่ร่วมธุรกิจกับคุณ ผมต้องการช่องทางการส่งออกของ และถ่ายโอนสินค้าบองส่วนเท่านั่นเอง”  คิบอมตอบ
 
 
 
 
                    “แล้วผลประโยชน์ล่ะ…มันคงต้องคุ้มค่ากับความเสี่ยงซักหน่อยนะครับ”
 
 
 
 
                     “เรื่องนั้น…เราตกลงกันทีหลังดีมั้ยครับ” พูดพร้อมกับยกแก้วเหล้ากรอกใส่ปาก  “ผมคิดว่า…ไหนๆวันนี้ก็มีความสุขให้มันเต็มที่ดีกว่าครับ” ชีวอนเพียงแค่ยักไหล่ก่อนจะหันไปสนใจหญิงสาวข้างกายแทน
 
 
 
 
                        “อ๊ะ!...ฉันคิดว่า ฉันควรจะไปทำงานต่อแล้วนะคะ” ยูนิพูดขึ้นทันทีพร้อมกับดันตัวออกห่างจากชายหนุ่มที่มีท่าทีว่าจะล่วงเกินเธอไปมากกว่านี้
 
 
 
 
                         “หึ….จะให้ฉันซื้อตัวเธอสองคนไว้ทั้งคืนก็ได้ยะ” ชีวอนรั้งมือยูริไว้เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะลุกออกไป
 
 
 
 
                     “ขอโทดนะคะ แต่เราไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น…ขอตัวนะคะ” ยุนอาเป็นฝ่ายพูดขึ้นแทนฝืนยิ้มตามมารยาทก่อนจะจับมือของคิบอมที่วางพาดไหล่เธอไว้ออก และลุกออกไปทันทีจนยูริแทบตามไม่ทัน
 
 
 
 
                     “ออกมาแบบนี้พวกนั้นจะไม่สงสัยเอารึไง” ยูริพูด
 
 
 
 
                      “ก็ดีกว่าปล่อยให้เธอถูกไดอ้ประธานหน้าม่อนั่นลวนลามมั้ยล่ะ” ยันอาหันมาพูดยิ้มๆ ก่อนจะเดินนำไปที่หลังครัว
 
 
 
 
:::Dangerous:::
 
 
 
 
                       ปัง!
 
 
 
 
                        เสียงคยูฮยอนปิดประตูรถอย่างดัง เรียกเอาทุกคนที่กำลังตั้งใจจดจ่ออยู่กับจอมอนิเตอร์หันมองรวมทั้งยุนอาและยูริที่เพิ่งเข้ามาก่อนหน้านี้ด้วย
 
 
 
 
                         “เป็นอะไรน่ะคยูฮยอน” ทงเฮถามขึ้น
 
 
 
 
                      “ปะ…เปล่าครับ” ชายหนุ่มตอบตะกุกตุกักแต่แววตาเป็นไฟอยู่รอมร่อ ก่อนจะหันไปทำหน้ามุ่ยใส่ยุนอา
 
 
 
 
                         “เป็นอะไรคะ…เหนื่อยหรือเปล่า” ยุนอาเข้าไปจับแก้วคนรักอย่างเบามือ
 
 
 
 
                       “เปล่าหรอก ผมแค่…..”
 
 
 
 
                     “อ๋ออออ….คงจะหึงล่ะสิ เห็นแฟนตัวเองโดนคนอื่นโอบเข้าหน่อยละก็..” ยูริลากเสียงยาว
 
 
 
 
                   “หยุดพูดไปเลยยูริ”คยูฮยอนตัดบท
 
 
 
 
                    “เอาไว้ก่อนเถอะคะ พวกนั้นกำลังออกจากห้องอาหารกันแล้ว” ฮโยฮยอนพูดขึ้น เรียกให้ทุกคนหันมาสนใจที่จอมอนิเตอร์ทั้งหมดอีกครั้ง
 
 
 
 
                        “จะให้ตามมั้ยครับ” จองซูถาม
 
 
 
 
                       “ไม่ต้อง…ดูเหมือนวันนี้จะยังไม่มีอะไร”  ทงเฮบอก   “เฮ้อออ… สรุปวันนี้ก็ไม่ได้อะไรอีกตามเคยสินะ..”
 
 
 
 
                         “แถมยังเกือบเสียตัวอีกแหนะ ฮ่าๆ ๆ “  ยริหัวเราะร่วน แต่ทำเอาคยูฮยอนฉุดกึก
 
 
 
 
                        “ทำไมเดี๋ยวนี้คุณทำงานเสี่ยงจังเลนห้ะ…ผมไม่สบายใจเลนนะ” ชายหนุ่มทำงอแงกับยุนอา
 
 
 
 
                     “เสี่ยงอะไรกันคะ ฉันดูแลตัวเองได้น่า”
 
 
 
 
                      “คุณหัวหน้าครับ ดูน้องสาวคุณสิ..ดื้อจริงๆเลยนะ” คยูฮยอนทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอก่อนจะหันไปบุ้ยใบ้กับ ทงเฮ
 
 
 
 
                       “ฉันไม่ปล่อยให้น้องสาวฉันเป็นอะไรหรอกนะ ยังไงเราก็มีกันแค่สองคน…นายสบายใจได้เลย”  ทงเฮตอบพร้อมกับเดินเข้ามาโอบไหล่ยุนอา ทำให้หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างปลื้มใจ
 
 
 
 
                         “ซึ้งกันพอเถอะพอ เรากลับไปที่ศูนย์บัญชากันเถอะ” จองซูพูด