Help me กรี๊ด!ช่วยด้วย ฉันรักนายเข้าแล้ว

                                                     บทที่1

                "ถ..ถ้าพี่อยากไปก็ไปก็ได้ค่ะ"ฉันตอบด้วยน้ำเสียงเกรงใจเล็กน้อย

          พี่ส้มเอื้อมมือมาจับมือฉัน ในตอนนี้ ฉันรู้สึกร้อนๆที่หน้าเล็กน้อย ผิดกับพี่ส้ม ที่เดินไปยิ้มไปอย่างมีความสุข ตกลงพี่ส้มเป็นใครกันนะ  อยู่ๆก็มาทำให้หัวใจฉันทำงานผิดปกติแบบนี้  ทั้งเต้นเร็ว เต้นแรง อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

                "ดิว..ดิวเคยแอบชอบใคร..แล้วคนๆนั้นมีแฟนแล้วมั้ย ?"อะไรกันเนี่ย จู่ๆพี่ส้มก็พูดขึ้นมาลอยๆโดยที่ตายังมองตรง พร้อมทั้งรอยยิ้มเศร้าๆ

                "ม..ไม่เคยค่ะ เกิดมาดิวยังไม่เคยแอบชอบใครเลย.."ฉันตอบพลางก้มหน้าหลบสายตาของพี่ส้ม

                "ดีจังเนอะ ถ้าพี่เกิดมาเป็นดิว พี่ก็คงไม่เศร้าแบบนี้หรอก"เศร้า ?? พี่ส้มกำลังเศร้าอยู่เหรอ ?? ดูท่าทางไม่เห็นเหมือนคนกำลังเศร้าเลยนะ

                "ม..หมายความว่าไงคะ"ฉันถามออกไปทั้งๆที่พอจะรู้ความหมายที่พี่ส้มต้องการจะสื่อ

                "ไม่มีอะไรหรอก พี่พูดไปเฉยๆน่ะ(^_^) ว่าแต่ นี่ก็ถึงซอยบ้านดิวแล้วนี่"พี่ส้มพูดพร้อมยิ้มแห้งๆซึ่งดูก็รู้้ว่าเป็นการฝืนยิ้ม ฉันมองใบหน้าที่แฝงไปด้วยความเศร้าของพี่ส้มก่อนจะโบกมือลาแล้วเดินเข้าซอย ใจหนึ่งก็คิดเป็นห่วงพี่ส้ม อีกใจก็อยากจะเดินไปหาแล้วกอดให้พี่ส้มหายเศร้า

                      @ วันรุ่งขึ้น

                    ฉันเดินทางมาโรงเรียนตามปกติ โดยที่ในใจยังคงนึกถึงใบหน้าพี่ส้มในเมื่อวาน มันทำให้ฉันถึงกับใจหาย ฉันไม่อยากให้พี่ส้มทำหน้าแบบนั้นเลย ฉันรู้สึกว่า มันน่าหดหู่เหลือเกิน

                 "อีดิวววววว!!"เสียงอันคุ้นเคยของเพชรที่ยืนอยู่ข้างห้องปกครองดังขึ้นพร้อมกับโบกมือเรียก ฉันหันไปตามเสียงเรียกร้องทันทีที่ไหว้พระเสร็จ ฉันวิ่งเข้าไปหาเพชรแล้วพากันเดินไปที่ห้องก็พบว่าไนซ์ยืนกดโทรศัพท์เหมือนกำลังจะโทร.หาใครซักคน แต่เมื่อเห็นฉันกับเพชรก็รีบเก็บโทรศัพท์แล้วโบกมือเรียกด้วยท่าทางดีใจ แล้ววิ่งลงบันไดมาหาฉันและเพชรทันที

                 "ไปกินข้าวกัน"นั่นเป็นประโยคทักทายแรกที่ไนซ์มันจะพูดทุกวันที่เห็นหน้าเพื่อน=_= แต่ยัยไนซ์นี่กินเท่าไหร่ก็ไม่ยอมอ้วนซักทีนะ -_-  ฉัน เพชร และไนซ์ พากันเดินมาที่โรงอาหาร โดยไม่สนใจว่ายัยฟ้ากับยัยกิ๊บจะมาหรือไม่มา เพราะยังไงๆยัยนั่นก็ต้องโทร.มาหาอยู่แล้วถ้าไม่เจอพวกเราอยู่ในห้อง เพชรและไนซ์ กินข้าวกันแค่ 2 คน เพราะปกติ ฉันจะไม่ค่อยกินข้าวเช้าอยู่แล้วแหละ จะกินก็แต่แซนด์วิสกับกาแฟ แค่นั้น ง่ายๆ

                 "ดิว"เพชรเรียกชื่อฉันพร้อมกับยื่นช้อนที่มีเส้นก๋วยเตี๋ยวมาจ่อที่ปากฉัน ฉันอ้าปากรับทันที เมื่อก๋วยเตี๋ยวเข้าปากฉันแทบจะคายทิ้งทันที

                 "โหยเพชร!!ทำไมมันเผ็ดงี้อะ~"ฉันพูดพลางหยิบแก้วน้ำของไนซ์มาดื่มทันที ไนซ์ตบหัวฉัน 1 ครั้งแล้วหยิบแก้วน้ำกลับไปวางไว้ข้างจานข้าวตัวเอง ขณะที่ฉันนั่งสำลักอยู่

                 "เผ็ดเหรอ ฉันไม่เห็นจะเผ็ดเลย"เพชรบอกหน้าตาเฉย นี่ขนาดไม่เผ็ดนะ ถ้าเผ็ดของมันที่ก็คงลำไส้ทะลุอะ

                 "ไอ้บ้า ลิ้นตายด้านหรือไง เผ็ดตายชัก"ฉันด่ายัยเพชรเสียงดังลั่น ในขณะนั้นกลุ่มของพี่ส้มก็เดินผ่านโต๊ะของฉันพอดี

                 "โห!!ด่าซะดังเลยนะสาวน้อย =)"พี่ส้มพูดแล้วยิ้มให้ฉัน

        *****กรี๊ดดด!!พี่ส้มแซวฉันด้วยละ แบบนี้ฉันคงหน้าแดงแปร๊ดเลยสินะ ติดตามชมตอนต่อไปด้วยนะ*****