Help me กรี๊ด!ช่วยด้วย ฉันรักนายเข้าแล้ว

                                                     บทที่ 2

              "อ..เอ่อ..พี่มาตอนไหนคะเนี่ย"ฉันตอบไปตะกุกตะกัก เอาไงดีเนี่ย ตอนนี้ฉันปั้นหน้าไม่ได้ด้วยสิ หน้าฉันตอนนี้คงเหวอมาเลยสิเนี่ย ><

              "ก็ตั้งแต่น้องชิมก๋วยเตี๋ยวนั่นแล้วแหละ ^__^"พี่ส้มพูดพร้อมกับกะตุกยิ้มที่มุมปากนิดนึงแล้วหย่อนก้นลงนั่งข้างฉัน"พวกแกไปกินกันเหอะ ฉันจะอยู่กับเด็กพวกนี้"พี่ส้มออกคำสั่ง เมื่อเพื่อนที่มาด้วยประมาณ 5-6 คนได้ยินดังนั้นก็หมุนตัวแล้วเดินไปทันทีอย่างว่าง่าย

              -ตื๊ดดดด-ตื๊ดดดด-ตื๊ดดดด-

              "ฮัลโหล!"ฉันกระแทกใส่ปลายสายทันทีที่กดรับ

              <ดิวใช่มั้ย ? ตอนนี้พวกแกอยู่ไหนกันเนี่ย ?>เสียงอันคุ้นเคยของกิ๊บตอบกลับมาอย่างทันควัน

              "โรงอาหาร ร้าน 10 รีบมาด่วนเลย ฉันให้เวลา 5 นาที"

               <อืมๆ -ติ๊ด- >กิ๊บพูดแล้วตัดสายทิ้งทันที ฉันเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าแล้วแอบเหล่ไปทางพี่ส้ม ซึ่งก็ดูเหมือนเจ้าตัวจะรู้ว่ามีคนมองอยู่ แต่ไม่สนใจ พี่ส้มกลับหันหน้าหันหลังมองซ้ายมองขวา เหมือนหาอะไรซักอย่าง

               "ดิืวววว เค้ามาแล้ววว"กิ๊บพูดไปวิ่งไป แล้วเดินมาจับไหล่ฉัน พร้อมกับมองไปทางพี่ส้มสลับกับฉัน แล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย "นั่งด้วยคนนะ ^^"กิ๊บพูดแล้วนั่งลงข้างๆฉันทันที

               "อะไรของแกเนี่ย ฝั่งเพชรกับไนซ์ก็เหลือที่ตั้งเยอะ ไปนั่งตรงนู้นดิ เห็นปกติชอบนั่งด้วยกันไม่ใช่เหรอ ?"ฉันถามยัยกิ๊บที่นั่งยิ้มกริ่มอยู่คนเดียว

               "ก็วันนี้ฉันอยากนั่งกับแกอะ อีกอย่างนะ เหยิบไปหน่อยสิยะ ฉันจะตกแล้วเนี่ย!!"กิ๊บพูดพร้อมกับใช้ก้นดันฉันให้ใกล้พี่ส้มเข้าไปอีก

               "เฮ้ย.."ฉันลากเสียงยาวพร้อมกับค้อนยัยกิ๊บเขม็ง แต่ยัยนี่กลับทำหน้าระรื่นเหมือนได้กินโต๊ะจีนสิบๆโต๊ะ

               "เหยิบไปอีก ฉันนั่งไม่ถนัด"ยัยกิ๊บพูดแล้วใช้ก้นดันฉันให้ใกล้พี่ส้มเข้าไปอีก จนแขนฉันชนกับแขนพี่ส้ม ฉันได้แต่มองค้อนยัยนี่อย่างเดียว และเหมือนยัยนี่จะได้ใจ ยิ้มหน้าระรื่นนนชื่นบาน น่ากระโดดถีบขาคู่ซะจริงๆ

               "ฉันไปนั่งฝั่งยัยเพชรก็ได้ เชอะ !!"ฉันพูดแล้วสะบัดหน้าหนียัยกิ๊บโดยลืมไปว่าอีกข้างนึงมีพี่ส้มนั่งอยู่ หน้าฉันกับพี่ส้มในตอนนี้ห่างกันไม่ถึงคืบ พี่ส้มมองตาฉัน ฉันมองตาพี่ส้ม นัยตาเราทั้งคู่สั่นระริก เหมือนกำลังตกอยู่ในภวังค์อะไรซักอย่าง

               "เอ่อ..ขอโทษค่ะ.."ฉันเป็นคนหลุดจากภวังค์เป็นคนแรก และผงะออกจากพี่ส้มทันที พร้อมกับก้มหน้าปิดความเขิน เมื่อแอบมองไปทางพี่ส้มก็เห็นว่าพี่ส้มนั่งอมยิ้มอย่างขบขันกับท่าทางป้ำๆเป๋อๆของฉัน

    --กรี๊งงงงงงงงงงงงงง--

            เสียงระฆังบ่งบอกเวลาว่าได้เวลาเข้าแถว ฉันส่งซิกส์ทางสายตาให้เพื่อนทั้ง 3 คน เป็นเชิงรู้กันว่าควรจะลุกจากโต๊ะนี้ได้แล้ว แต่กิ๊บกับกดไหล่ฉันให้นั่งลงแล้วเอามือป้องหูฉัน

               "อยู่ตรงนี้ก่อน จะรีบไปไหน ฟ้ายังไม่มาเลย"กิ๊บกระซิบบอกฉันเบาๆ ฉันยินยอมนั่งลงแต่โดยดี เมื่อหันไปทางพี่ส้มก็เห็นว่าพี่ส้มมองซ้ายมองขวาเหมือนกำลังหาอะไรซักอย่าง อะไรของเค้ากันนะ เป็นแบบนี้มา 2 รอบแล้วเนี่ย

               "เอ่อ..พี่ส้มหาอะไรเหรอคะ ดิวเห็นพี่ส้มมองซ้ายมองขวามา 2-3 รอบแล้วอะค่ะ"ฉันถามไปหน้าตาเฉย พี่ส้มมองหน้าฉันงงๆ แล้วยิ้มอย่างเข้าใจความหมาย

               "เดี๋ยวน้องก็รู้เองแหละครับ ^^"พี่ส้มตอบแล้วส่งยิ้มหวานมาให้ ทำเอาฉันหลุดเข้าไปในภวังค์อีกครั้ง ฉันรู้สึกร้อนที่หน้าขึ้นอีกครั้ง ฉันก้มหน้ากลบดวงตากลมโตดวงนั้น แล้วกัดผ้าเช็ดหน้าข่มความเขินในใจที่มีอยู่เต็มปรี่

     @ ห้อง 313 --16.47 น.--

            ฉันกุลีกุจอพยายามจะออกจากห้องให้เร็วที่สุดเมื่อเสียงระฆังเงียบลง เพราะวันนี้มีนัดซ้อมบาสตอนเย็น ฉันลากกิ๊บเดินออกจากห้องโดยเร็วที่สุด เมื่อออกมาจากห้อง ก็พบว่าพี่ส้มมายืนรออยู่แล้ว ถ้ามองเผินๆคนทั่วไปจะดูไม่ออกเลยว่าพี่ส้มเป็นทอม ฉะนั้น ดี้ในห้องของฉันทั้งหลายเลยไม่สนใจคนเบื้องหน้าที่ยืนพิงกำแพงหน้าห้องของพวกเรา ฉันเดินไปหยุดอยู่เบื้องหน้าพี่ส้ม โดยที่ไม่สบตาพี่ส้มเลยแม้่แต่นิด ด้วยความเขินอายที่มีอยู่ พี่ส้มเห็นว่าฉันออกมาจากห้องแล้วก็เดินนำหน้าพวกเรา 2 คนไปโดยไม่พูดไม่จากันแม้แต่คำเดียว

               'เอ่อ..ทำไมพี่ส้มต้องมารับพวกเราด้วยล่ะคะ..'ฉันเกือบจะหลุดคำพูดประโยคนี้ออกไปแล้วเชียว แต่กลัวจะเป็นการเสียมารยาท ที่พี่เค้าอุตส่าห์มารับ เลยตัดใจไม่ถามซะดีกว่า แต่ฉันขอเข้าข้างตัวเองหน่อยได้มั้ย ? ว่าพี่ส้มก็คิดแบบฉันอยู่เหมือนกัน เพราะดูจากการกระทำแล้ว มันไม่น่าจะใช่แค่ รุ่นพี่รุ่นน้อง แล้วละ

     @สนามบาส --16.53 น.--

               'ปึ้ก..ปึ้ก..ปึ้ก..'เสียงลูกบาสกระทบกับพื้นอย่างเป็นจังหวะของพี่ส้ม ทำให้ฉันถึงกะอึ้งกับความเก่ง และความเท่ห์ของพี่้ส้มที่เลี้ยงลูกบาส หลบหลีกพี่น้ำ และ พี่ซายด์ อย่างคล่องแคล่ว ไปที่แป้นบาส ซึ่งเต็มไปด้วยเหล่าเซ็นเตอร์ 3 คน ที่อยู่ในจุด 2 แต้ม พี่ส้มเลี้ยงลูกบาสอยู่ข้างตัว ประมาณ 6-7 วินาที แล้วกระโดดพร้อมกับผลักลูกบาสออกจากตัว ฉันลุ้นตัวโก่งหวังว่าให้ลูกบาสลงห่วงอย่างสวยงาม และก็เป็นอย่างที่ฉันหวัง ลูกบาสเด้งไปแตะแป้นแล้วลอดลงห่วงอย่างน่าประทับใจ ฉันกรี๊ดลั่นสนามด้วยความดีใจ และ ชื่นชมสุดตัว พี่ส้มเดินมาหยิบขวดน้ำจากมือฉันไปดื่มอย่างกระหาย ด้วยความเหนื่อย

                "แค่ก..แค่ก..แค่ก..แค่ก.."พี่ส้มไอกระค่อกกระแค่ก เพราะสำลักน้ำ ฉันหัวเราะเบาๆเพราะท่าทางการไอของพี่ส้มมันน่ารักเหมือนกระต่ายตัวน้อยๆ

                "ขำอะไร..แค่กๆๆ ไม่ช่วยแล้วยังจะขำอีกนะ..แค่กๆ"พี่ส้มพูดไปไอไป ฉันมองพี่ส้มสำลักอยู่อย่างนั้นโดยไม่ตอบโต้อะไร ซักพักรอยยิ้มบางๆก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของฉัน แล้วต่อมาคำถามคำหนึ่งก็ผุดขึ้นในหัวของฉันเช่นกัน'พี่ส้มคือใครกันแน่ ??'มันทำให้ฉันถึงกับตกใจและผงะทันที..นั่นสิ พี่ส้มคือใครกันแน่นะ ??

                  ****************************************************