The Fairies & Mermaid รักต้องห้าม

รุ่งเช้าเจฟและเรโนวต่างก็พากันเปิดร้านและจัดของก่อนจะถึงเวลาขายและระหว่างที่กำลังจัดร้านนั้นก็มีเสียงดังมาจากโขดหินที่มักจะมีโจรสลัดไปกินเลี้ยงและร้องเพลงกันอยู่บริเวณนั้นแทบจะทุกคืน  คนในเมืองต่างพากันแห่ไปดูและภาพที่เห็นคือพวกโจรสลัดถูกถอดเสื้อผ้าท้อนบนออกที่คอนั้นมีรอยเหมือนถูกอะไรสักอย่างกัดกินจนแหว่ง ชาวบ้านพากันซุบซิบว่าต้องเป็นฝีมือของนางเงือกอย่างแน่นอนเพราะนางเงือกนั้นชอบเสียงเพลงและเมื่อไรที่มนุษย์ร้องเพลงพวกนางเงือกนั้นจะคิดว่านั้นคืออาหารยกเว้นนางเงือกด้วยกันเอง ชาวบ้านช่วยกันพาศพของพวกโจรสลัดไปฝังที่หลังโบสที่มีหลุมศพเรียงรายกันเป็นแถว
"ข้าคิดว่าข้าสงสัยคนๆนึง" เรโนวพูดพรางถูคาง
"เจ้ารู้" เจฟหันไปทางเรโนว "เจ้ารู้ได้ยังไง หลวงพ่อบอกเจ้าหรอ" เจฟดูท่าทางอยากรู้มาก
"เจ้าจำหญิงสาวที่เราเห็นเมื่อคืนได้มั้ย ข้าคิดว่าต้องเป็นพวกนางแน่เพราะพวกนางมีทีท่าแปลกๆ" เรโนวดูท่าทางมั่นใจสุดๆ
"ข้าว่าหลวงพ่อน่าจะรู้" เรโนวและเจฟเดินเข้าไปในโบสเพื่อถามเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นแต่พวกเค้าต้องชะงักกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า หญิงสาวสองคนที่เห็นเมื่อคืนนี้พวกเธอเดินสวนกับเจฟและเรโนวออกจากโบสไปอย่างเย็นชาเหมือนไม่เคยพบหรือพูดคุยกันมาก่อน พวกเธอมีท่าทางเหมือนเมื่อคืนไม่มีผิดรุกรี้รุกรน ไม่สบตาใครเอาแต่ก้มหน้า สอยเท้าไว และจับหมวกอยู่ตลอดเจฟและเรโนวเดินตามไปอย่างเงียบๆ และมาหยุดอยู่ที่ร้านขายของชำที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเป็นร้านที่มีทุกอย่าง พวกเธอเดินเข้าไปในร้านเฉยๆ เจฟและเรโนวทำท่าว่าจะซื้อของแต่จริงๆแล้วพวกเขาอยากเห็นหน้าที่แท้จริงของหญิงสาวเท่านั้นและอยากรู้ว่าพวกเธอเป็นฆาตกรที่ข้าพวกโจรสลัดจริงๆรึเปล่า
"หวัดดี" เจฟร้องขึ้น "ข้าต้องการจะซื้อกระเป๋าใส่สะเบียง" หญิงสาวคนนึงโผล่ขึ้นที่เคาทเตอร์หน้าร้านอย่างรวดเร็วจนทำให้สองหนุ่มสะดุ้งเธอดูสะอาดและสวยมากเธอสวมชุดกระโปรงเลยเข่าไปนิดหน่อยสีฟ้าครามและรองเท้าบูทสีครีมยาวผมของเธอถูกปัดเบี่ยงไปทางซ้าย ผมสีน้ำตาลทองของเธอนั้นยาวและพริ้วไหวดูเป็นธรรมชาติมาก
"กระเป๋าใส่สะเบียงอย่างนั้นหรอ ข้าไม่เคยเห็นเจ้าเดินทางไปไหนซะที" เธอใช้ศอกทั้งสองข้างค้ำลงกับโต๊ะ "แล้วเจ้าอยากได้แบบไหน อยากได้แบบไหนก็บอกเพื่อนข้าได้นางอยู่ชั้นกระเป๋าพอดี" เธอเดินเดินนำไปที่ ๆ เพื่อนของเธอกำลังจัดเตรียมของ
"เจ้า!" เรโนวร้องขึ้นทันทีที่เห็นหญิงที่สนทนากับเค้าเมื่อคืน 
"อะไร" เธอยิ้ม "ข้าเป็นไร" เธอค่อยๆเดินมาและใกล้เจฟกับเรโนวมากขึ้น "อ่อ! ข้าจำเจ้าได้แล้ว เจ้าคือคนที่หาว่าข้าเป็นสาวบริการนี่เอง เจ้ามาที่นี่ทำไม แล้วดอกไม้เจ้าละ ไม่ต้องดูแลแล้วรึไง เจ้าอีกคนเจ้าหนอนหนังสือไม่กลัวหนังสือหายรึไงทิ้งร้านมาทั้งสองคนแบบนี้"
"เรามีเรื่องจะคุยกับพวกเจ้า" เรโนวขรึม
"พวกข้าอย่างนั้นหรอ น่าขำดีนี่" สาวที่เจอหน้าร้านกล่าวขึ้น
"ข้าสงสัยว่าเจ้าทั้งสองคือคนที่ฆ่าพวกโจรสลัดพวกนั้น และด้วยท่าทีของพวกเจ้ายิ่งทำให้ข้ามั่นใจว่าต้องเป็นพวกเจ้าอย่างแน่นอน" เจฟมั่นใจ
"ไม่เอาน่า....พวกข้าบอบบางแบบนี้จะฆ่าใครได้" หญิงที่เจอหน้าร้านพูดขึ้น
"พวกเจ้าสองคนกำลังกล่าวหาพวกข้าโดยที่ไม่มีหลักฐาน" หญิงสาวอีกคนพูด "ให้เจ้าหาหลักฐาน
ได้ซะก่อน ก่อนที่จะมากล่าวหาพวกข้าแบบนี้"
"งั้นก็บอกข้ามาสิว่า..เวลานั้นพวกเจ้าทำไมถึงยังไม่กลับบ้าน" เรโนวมองหน้า
"พวกข้าเพิ่งจัดร้านเสร็จ ก็กลับดึกเป็นธรรมดา แล้วทีพวกเจ้าละ"
"ข้าอยู่กับหลวงพ่อ!!!" เรโนวเสียงสูง
"พอได้แล้ว" หญิงคนแรกโมโห "ตกลงว่าพวกเจ้าไม่ต้องการกระเป๋าแล้วใช่มั้ย ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ขอเชิญ
ออกจากร้านข้าเดี๋ยวนี้"
"พวกข้าจะคอยดูพวกเจ้า" เรโนวหงุดหงิด
"เอริส เจ้าควรที่จะระงับอารมณ์ไว้บ้างนะ" หญิงคนแรกหันกลับมามองหน้า
"เจ้าก็เห็นพวกนั้นเกือบจะจับเราได้อยู่แล้ว"
"ข้ารู้..ข้ารู้ แต่มีหลายวิธีที่ทำให้พวกนั้นเชื่อว่าเราไม่ได้ทำ ดีที่ข้าไล่พวกนั้นกลับไป"
"ทีฟา เจ้าคิดว่าพวกเราจะทำเป็นตีสนิทและค่อยหาทางกำจัดพวกนั้นดีมั้ย"
"กำจัดหรอ" ทีฟางง "พอที ข้าไม่อยากฆ่าใครอีกแล้ว" ทีฟารู้สึกผิด
"ข้าเองก็ไม่อยากทำ แต่แค่ปิดปากเองนะ"
"ไม่...ยังไงข้าก็จะไม่ทำ"
"แล้วเจ้าจะเอายังไง" เอริสกอดอก ทีฟาเดินเข้าไปหลังร้านเฉยๆ เอริสส่ายหัวและออกจากร้านแบบสงสัย
ว่าทำไมทีฟาเงียบไปเฉยๆ เพราะปกติเธอเป็นคนที่ถามเมื่อไหร่ตอบเมื่อนี้นแต่ครั้งนี้ไม่เป็นอย่างนั้นเลย
เอริสหงุดหงิดแล้วหัวเสียมาก เธอเดินไปเรื่อยแบบไม่มีเป้าหมายและสะดุดอยู่ที่ร้านดอกไม้ของเรโนว
"เลือกได้เลย ข้ากำลังจะออกไป" เสียงของเรโนวดังมาจากด้านหล้ง เมื่อเค้ามาถึงหน้าร้านก็ต้องเกิดอา
การเบื่อขึ้นมาทันที "เจ้าต้องการอะไร"
"ข้ามีชื่อนะ" เอริสทำเสียงหวาน เรโนวรู้สึกไม่ค่อยไว้วางใจ
"แล้ว...เจ้าชื่ออะไร"
"เอริส" เธอยิ้มให้กับเรโนว เขารู้สึกอายอย่างบอกไม่ถูกเมื่อนางยิ้มให้ "ข้อขอเข้าไปข้างในได้มั้ย"
"เจ้าจะเข้ามาทำอะไร" เรโนวเอามือปิดหน้าอกไว้
"เจ้าขายดอกไม้นี่ ข้าก็ต้องเข้าไปดูดอกไม้สิ" เธอเดินเข้าไปทันทีที่พูดเสร็จ
"เจ้าอยากจะได้ดอกอะไร เดี๋ยวข้าจัดใส่ช่อให้" เรโนวเดินตามเข้ามาอย่าช้าๆ และระแวง
"ข้าอยาก........" เธอหันกลับมาอย่างเร็วหน้าของเธอและเขาอยู่ห่างกันไม่มากและแทบจะจูบอยู่แล้ว "จะพัก
ที่นี่กับเจ้า"
"อะไรนะ!!" เขาตีตัวออกห่างทันที "เจ้าบ้าไปแล้วรึไง"
"ข้าไม่ได้บ้า ข้าทะเลาะกับเพื่อนข้า ข้าต้องการที่พัก ได้โปรด ข้าขอโทษที่ว่าเจ้า เรโนว" เสียงของเธอ
อ่อนนุ่มเหมือนเสียงของเจ้าหญิงในเวลาที่นางมีความสุข
"เรื่องข้ากับเพื่อนรึเปล่า"
"เปล่า แต่ข้าบอกเจ้าไม่ได้" เอริสทำหน้าเศร้า
"ได้ ตกลง ข้าจะไปพักกับเจฟและเจ้าก็นอนที่บ้านข้า ตกลงมั้ย"
"ไม่! อยู่เป็นเพื่อนข้าเถอะ ข้ากลัวเวลาที่ต้องอยู่คนเดียว"
"แล้วปกติเจ้าอยู่กับใคร"
"ท่าน" เธอรีบเอามือปิดปากก่อนจะเริ่มพูดใหม่ "พ่อแม่ของข้าแล้วก็พี่น้องข้า"
เมื่อพลบค่ำทีฟาพยายามออกตามหาเอริสและได้พบกับเจฟเข้า
"เจ้า เจฟ" ทีฟาร้องขึ้น
"เจ้า..เรียกข้าอย่างนันหรอ"
"ใช่ ข้าแค่อยากถามว่าเห็นเพื่อนข้าบ้างมั้ย"
"เพื่อนเจ้า" เจฟยิ้มนิดๆ "ข้าคิดว่าข้าไม่เห็นนะ มีอะไรรึเปล่า"
"นางไม่อยู่ที่ร้าน และก็ที่่บ้าน ข้าสงสัยว่านางจะไปเดินเล่นที่ไปไหนไกลแล้วถูกพวกโจรสลัดจับตัวไป"
"ให้ข้าช่วยหามั้ย"
"กับเพื่อนเจ้าหรอ"
"เปล่าๆ วันนี้เจ้าานั้นปิดร้านไวมากข้าเองก็ไม่เข้าใจไปเถอะ" ทั้งสองคนเดินตรงไปทางตลาดที่กำลังคึกคัก
"เฮ้อ!" เอริสถอนหายใจ "เกือบไปแล้ว"
"เพื่อนเจ้านี่ก็ดีนะ ตามหาเจ้าด้วยทั้งๆ ที่ทะเลาะกับเจ้าแท้ๆ"
"นางทำไปอย่างนั้นเองแหละไปเถอะข้าหิวแล้ว" เอริสเดินตรงไปที่ครัว เรโนวรู้สึกขนรุกขึ้นมาทันที่นางเดิน
ผ่านแต่เรโนวก็ยังเดินตามนางเข้าไปในครัวก่อนจะถามว่าจะกินไรดี และแล้วพวกเขาก็เริ่มทำอาหาร และ
ใข่เวลาทำอาหารชั่วโมงเต็ม
"ว้าว!!เจ้าเองก็ทำอาหารเก่งไม่ใช่เล่นนี่"
"เก่งเฉยๆ ไม่ได้นะ เจ้าต้องลองกินดูถึงจะรู้ว่าสวรรค์อยู่ในจานบนหน้าเจ้า"
"อือ......." เธอกินเนื้อเข้าไปคำนึงกับมันบด "อือ..สวรรค์อยู่ตรงหน้าจริงๆ ด้วย" ทั้งสองกินอาหารด้วยและ
หัวเราะด้วยกันอย่างมีความสุข เมื่อทั้งสองกินอาหารเสร็จและอาบน้ำเรียบร้อยแล้วก็จัดที่นอนแต่เรโนวจะ
ไปนอนที่โซฟาและให้เอริสนอนที่เตียงของเค้า เวลาผ่านราวๆ สองสามชั่งโมงเอริสเดินตรงมาที่เรโนวก่อน
ก่อนจะค่อยๆก้มลงกัดที่คอของเรโนวแต่จู่ๆทีฟาก็กระชากแขนของเอริสเพื่อจะให้เอริสออกห่างจากเรโนว
"เจ้าจะทำอะไร" ทีฟากระซิบ
"ข้าก็กำลังจัดการฆ่ามันนะสิ"
"ไม่ กลับกับข้า" ทีฟาเดินไปที่ห้องนอนของเรโนวที่อยู่ชั้นบนและกางปีกออกแล้วบินออกไปพร้อมกับจับมือ
ของเอริสไว้เพื่อจะส่งที่บ้านเพราะเอริสนั้นบินไม่ได้