The Fairies & Mermaid รักต้องห้าม

ท้องฟ้าสีทองก้อนเมฆสีขาวปนทองลอยล่องอยู่บนท้องฟ้าอย่างเชื่องช้า และค่อย ๆ เคลื่อนตัวลงไปทางตะวันตก ที่ท่าเทียบเรือก็มีชาวประมงค่อย ๆ ทยอยกลับสู่ฝั่งและที่เห็นอยู่ประจำคือเหล่าโจรสลัดที่มักจะมาพักและดื่มความสุขอยู่ที่ร้านเหล้าที่มุมถนนอยู่เป็นประจำแต่ไม่ใช่พวกโจรสลัดหน้าเดิม ๆ บางครั้งก็เป็นโจรสลัดใจเสาะแต่ก็ไม่ได้สำคัญอะไรเท่ากับที่ตลาดในเมืองแห่งนี้ซึ่งครึกครื้น ร่าเริง และเป็นกันเองและไม่ว่าจะอยู่แห่งหนใดของเมืองก็มักจะได้ยินเสียงของคลื่นทะเลกระทบกับท่าเรือและโขดหินอยู่แทบจะทุกที่

คนในเมืองนี้มักจะเชื่อในเรื่องของสิ่งมีชีวิตที่หลวงพ่อในโบสมักจะพูดอยู่เสมอว่าสิ่งมีชีวิตที่ไม่สามารถพบได้ปกติเหมือนปลา หรือนกอินทรี ซึ่งนั้นคือเรื่องเล่าที่ว่า

"เวลาตอนกลางวันใกล้พลบค่ำห้ามย่างกายเข้าไปในป่าหลังเมืองเพราะถ้าหากทำอย่างนั้นอาจจะไม่ได้กลับเข้ามาในเมืองได้อีก และเมื่อฟ้ามืดก็ห้ามออกหาปลาหรือล่าสมบัติเพราะจะมีการโจมตีจากสิ่งมีชีวิตที่ภายนอกบอบบางแต่ภายในนั้นเต็มไปด้วยความกระหาย" หลวงพ่อหลับตาและหายใจเข้าไปอย่างเต็มปอดก่อนจะถอนหายใจอย่างช้า ๆ

"สองสิ่งที่ท่านพูดถึงคืออะไร พอจะบอกข้าได้มั้ย" ชายหนุ่มผู้ซึ่งเป็นคนขายดอกไม้ถามอย่างงุนงงและสงสัยมาตลอดแต่เมื่อถามทีไรหลวงพ่อมักจะหันหน้าหนีและเดินจากไปอย่างช้า ชายคนนี้มีชื่อว่า "เรโนว  แจ็ค" และเพื่อนของเค้าที่มักจะมาที่โบสอยู่เป็นประจำ "เจฟ  เคอร์ที้" เจฟซึ่งทำงานอยู่ที่ร้านขายหนังสือที่เปิดติดกับร้านของเรโนว 

"พ่อบอกอะไรเจ้าไม่ได้หรอกนะเรโนว พ่อคิดว่าสิ่งที่พ่อพูดนั้นถ้าเจ้าทั้งสองทำตามก็ถือว่าไม่ต้องเป็นอันตรายอะไร" หลวงพ่อปิดหนังสือ "พ่อขอตัว" หลวงพ่อพูดอย่างช้าๆแต่หนักแน่

"แล้วข้าจะเชื่่อได้ยังไงว่าที่ท่านพูดนั้นเป็นความจริง" เจฟสวนขึ้น

"เพราะว่าพ่อเคยเจอกับตัวมาแล้ว" หลวงพ่อเปิดประตูออกและเดินเข้าไปในห้องเล็ก ๆ ห้องหนึ่ง  ทั้งสองถึงกับอึ้งในคำตอบของหลวงพ่อทั้งสองมองหน้ากันอย่างตกใจ  ทั้งสองเดินออกจากโบสไปอย่างช้า ๆ จนมาเจอกับหญิงสาวสองคนที่ดูท่าทางรุกรี้รุกรนผิดปกติเธอทั้งสองแยกกันไปคนละทางคนนึงไปทางฝั่งของทะเลส่วนอีกคนไปทางที่นำไปสู่ป่าเธอทั้งสองสวมหมวกไว้นั้นยิ่งทำให้น่าสงสัยเพราะมืดขนาดนี้ยังจะสวมหมวกทำไม เรโนวเดินตามหญิงที่มีการแต่งการแบบแปลก ๆ ซึ่งเสื้อผ้าของเธอเหมือนกันชุดที่โจรสลัดใส่แต่เธอไม่มีอาวุธอะไรเลยนอกจากหวกที่เธอสวมอยู่

"นี่! เจ้าช่วยบอกข้าทีว่าเจ้าไม่ใช่สาวบริการ" เรโนวหยุดอยู่กับที่เพราะเธอหลังจากที่ได้ยินคำถามของเรโนวก็ถึงกับชะงัก เธอค่อย ๆ หันมาและถอดหวกที่สวมไว้ออก ใบหน้าของเธอดูสะอาดผิวดูผุดผ่องและผมของเธอยาวสลวย

"เจ้า!!!" เธอทำหน้าไม่พอใจ "กล้ามากที่ว่าข้าเป็นสาวบริการ บอกสิว่าข้าเหมือนสาวบริการตรงไหน อ่อ! เจ้าคงเป็นโจรสลัดกิ๊กก๊อกที่ต้องการจะแอ้มสาวบริการละสิขอบอกว่า...อย่าหวัง" เธอสวมหมวกและเดินต่อไป

"ข้าเป็นทหารที่คอยคุ้มกันเมืองนี้ต่างหาก" เรโนวจับแขนของสาวคนนี้ไว้อย่างแน่นก่อนจะค่อย ๆ คลายออกและหยิบหมวกออกออกจาศีรษะของเธอแล้วโยนทิ้งไป เธอยิ้มที่มุมปาก

"งั้นหรอ...ข้านึกว่าเจ้าเป็นคนขายดอกไม้ซะอีก เรโนว" เธอสะบัดแขนออกจากมือของเรโนวและวิ่งไปทางทะเลอย่างเร็ว แต่เรโนวยังคงอึ้งและสงสัยว่าเธอรู้ได้ยังไงว่าเค้าชื่อเรโนว  ทางด้านของเจฟที่เดินตามหญิงสาวอีกคนไปพร้อมกับผิวปากในเพลง Fly to your heart อย่างสะบายใจแต่เธอที่ถูกตามนั้นกลับหนวกหูจนไม่ได้ที่จะหันมาต่อว่า

"ถ้าเจ้าไม่ได้ร้องเพลงมันจะให้เจ้าหัวใจหยุดเต้นรึไง" เธอตรงไปและมองหน้าเจฟ "ไปให้พ้นซะไอ้เจ้าหนอนหนังสือ เจฟ" เธอพลักเค้าล้มลงกับพื้นและเมือเค้าหันกลับมาก็ไม่เห็นเธอคนนั้นแล้ว

เรโนวและเจฟต่างก็คิดถึงตอนที่พวกเธอนั้นรู้ว่าพวกเขาชื่ออะไรและทำงานอยู่แห่งใดของเมือง พวกเธอเป็นใครกัน "ข้าจะต้องรู้ให้ได้..