นายไม่คิดจะรักเพื่อนคนนี้เลยหลอ...

ตัดใจได้แล้ว
แก้วเดินคนเดียวเหมือนทุกวันผ่านไปแล้ว1เดือน...ความเหงาที่ฉันไม่เคยได้รู้จักแต่เด๊วนี้มันเป็นคือเพื่อน
แท้ของฉันแล้วละโทโมะแกอยูไหนนะ...
หมับ!!
เอ๋มือใหญ่ๆแบบนี้ความรู้สึกสดชื่นมาทันใจแบบนี้ไอ้โมะแน่ๆ
แก้ว:ไอ้โมะ!!
โทโมะ:เออ
แก้ว:แกนึกไงมาหาฉันอ่ะ??
โทโมะ:ก็คนมันตัดใจได้แล้ว
แก้ว:อ่อหลอ
แก้วตอบเหมือนธรรมดาแต่ในใจรู้สึกเหมือนเจ็บแปลกๆ
แก้ว:แล้วตอนนี้แกชอบใครวะ??
โทโมะ:แกไปตายไหนมาวะฉันชอบประธานนักเรียนเว๊ยน่ารักสวยด้วย
แก้ว:เล่นของสูงนี่หว่า
แก้วตีหัวโทโมะทั้งๆที่ในใจมันอยากร้องไห้หรือเกิน
โทโมะ:งั้นฉันขอไปหาประธานนักเรียนก่อนนะเว๊ย
แก้ว:อื้อ
แก้วตอบแบบง่ายๆแล้วมองร่างสูงที่วิ่งไปก่อนแล้ว
          ในห้องเรียน
แก้วมีเรื่องร้อนใจมีเพื่อนแท้คนนึงที่แก้วต้องปรึกษาด้วยคือเอิญ
แก้ว:เอิญ!!
แก้วตะโกนเรียกชื่อสาวน้อยน่ารักอยู่คนนึง
เอิญ:จ๋า0.0
เอิญลุดขึ้นมาทันที
แก้ว:ฉันมีเรื่องปรึกษาน่ะ
เอิญ:ว่ามา
แก้วก็ได้เล่าเรื่องอาการแปลกๆที่เกิดขึ้นกับโทโมะ
เอิญ:ฉันว่าเธอคงชอบโทโมะ
แก้ว:ฉันคิดว่าชอบมันแค่30เปอร์น่ะ
เอิญ:งั้นฉันจะลองถามไอ้โมะนะ
แก้ว:อย่านะ!!
ไม่ทันการเสียแล้วเอิญสะกิดถามกับโทโมะแต่แก้วทำเป็นไม่ได้ยิน
เอิญ:นี่โมะแกชอบแก้วป่ะ
โทโมะ:ไม่อ่ะฉันชอบใบตองคนเดียว
เปาะ!!เสียงน้ำตาที่ไหลออกมาเสียงที่หยาดน้ำตากระทบกับหนังสือ
เอิญ:เห๊ยแก้ว!!
เอิญรีบหาผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาของแก้ว
แก้ว:ฉัน..ไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย...
เอิญ:แน่นะ??
แก้ว:อื้อ
โทโมะไม่ได้สนใจแก้วเลยกลับตานั่งเพ้อถึงคนแอบชอบ
----------------------------------------------------------------------------------------------