นิยาย : ฉันกับเธอ. . .รักนี้จะเป็นอย่างไร

Lessson 7 ยัยนี่ขี้เหงายั่งงั้นหรอ ?
 
------------------หน้าบ้านปุ๋ย------------------
 
ติ๊ง น่อง ง งง !!~
 
เด็กสาวร่างเล็กเดินมาเปิดประตูหน้าบ้านเพื่อให้ชายหนุ่มร่างสูงเข้าไป
 
“ชั้น~ นึกว่านายจะตกบ่อน้ำตายไปแล้วนะเนี่ย !!” ยัยปุ๋ยพูด
 
“โห !! เจอหน้าก็ทักกันอย่างงี้ล่ะ ชั้นกลับดีกว่า” ผมพูดอย่างน้อยใจ
 
“จะกลับก็กลับไปเหอะ ว่าแต่นายจะเข้าบ้านยังไง ไม่หิวข้าวหรอ ?” ยัยปุ๋ยพูดเชิงเชื้อเชิญ
 
“หิวดิ ว่าแต่บ้านเธอมีไรกินบ้างหล่ะ ?”
 
“มีหลายอย่างอ่ะ เมนูเด็ดก็ปลาเก๋าราดพริก” ปุ๋ยบอกกับผม ยัยนี่ทำกับข้าวเป็นด้วยหรอเนี่ย ?
 
“แล้วจะไม่ชวนชั้นเข้าไปกินเลยหรอ” ผมพูด
 
“นายนี่มัน เล่นตัวจริง ๆ เข้ามา ๆ” ยัยปุ๋ยเปิดประตูบ้านชวนผมเข้าไป
 
“โห !! กับข้าวน่ากินจังเลย” ผมพูดเพื่อให้ยัยปุ๋ยดีใจ
 
“งั้นก็กินเยอะ ๆ สิ ชั้นไม่รู้ว่าอร่อยรึเปล่า”
 
“กินละน้า~ อั๊ม !! ” ผมกินเข้าไปคำแรก
 
“เป็นไงอร่อยมั้ย ?” ยัยปุ๋ยถาม
 
“…” ผมเงียบเนื่องจากเคี้ยวข้าวอยู่
 
“ไม่อร่อยอย่างงั้นสิ เด๋วชั้นเอาไปทิ้งก็ได้” ยัยปุ๋ยพูดแล้วหยิบจานกับข้าวที่ผมกำลังกิน
 
“อร่อยจะตาย. ..จะทิ้งทำไมหล่ะเสียดาย ”
 
“ไม่ต้องฝืนก็ได้นะท่ามันไม่อร่อย !” ยัยปุ๋ยเรื่องน้อยใจ
 
“ไม่เชื่อเธอลองกินดู” ผมตักปลาเก๋าที่เธอทำพร้อมกับข้าวใส่ในช้อนของผม
 
 
“อ้าปาก !!~” ผมตะคอก
 
“…” ยัยปุ๋ยปิดปากสนิท
 
“เธอ~ รังเกียจชั้นขนาดนั้นจริง ๆ สินะ” ผมพูดอย่างน้อยใจก่อนที่จะวางช้อนลง
 
“อ้อน อา อิ (ป้อน มา ดิ)” ยัยปุ๋ยพูดขณะที่อ้าปาก
 
“อะ อะ อั้ม อร่อยมั้ยเด็กดี” ผมพูดแล้วยิ้ม ๆ ทำเหมือนยัยปุ๋ยเป็นเด็ก
 
“ชั้นโตแล้วนะไม่ใช่เด็ก” ยัยปุ๋ยค้อนหน้าใส่ผม
 
มื้อนั้นเรากินข้าวเย้นกันอย่างมีความสุข ก่อนที่แสงไฟในบ้านผมจะเปิด เป็นสัณญาณว่า ป้าเทืองกลับมาจากธุระแล้ว ผมจึงลายัยปุ๋ยกลับก่อน
 
“ปุ๋ย ชั้นกลับแล้วนะ” ผมพูดพร้อมลุกยืนเพื่อเตรียมตัวกลับ
 
“จะไปไหนก็ไปเหอะ” ปุ๋ยพูดทั้ง ๆที่ไม่มองหน้าผม ผมเดินผ่านห้องครัวไปทางประตูใหญ่
ทันใดนั้นเอง
 
“เด๋วสิ นายกล้าอยู่เป็นเพื่อนชั้นก่อน” ยัยปุ๋ยตะโกนออกมา
 
“ก็เธอไม่อยากให้ชั้นอยู่ไม่ใช่หรอ” ผมเล่นตัวเล็กน้อย
 
“ชั้นมีเรื่องอยากปรึกษานายหน่ะ มาคุยหน่อยสิ” ยัยปุ๋ยเรียกผม อยากมีเรื่องปรึกษาสงสัยเป้นเรื่องของเจ้าหมอนั่นแน่ ๆ ผมเดินไปหาเธอที่โต๊ะกินข้าว
 
“นายว่าชั้นจะทำยังไงกับ บี ดี ?” ยัยปุ๋ยถามผมด้วยน้ำเสียงเศร้า ๆ
 
“เรื่องของคนสองคนชั้นตัดสินใจแทนเธอไม่ได้หรอก แต่ท่าเป็นชั้นแล้วเห็นยั่งงั้น ชั้นเลิกกับเขาแล้วหล่ะ” ผมพูด สินน้ำเสียงของผมยัยปุ๋ยทำหน้าเศร้า ได้แต่ก้มหน้า  ผมจึงถามเธออีก
 
“แล้วเธอคุยอะไรกับหมอนั่นหล่ะ ?”
 
“เค้าบอกให้ชั้นรอเค้า เค้าบอกว่าที่ไม่อยู่กับ เมย์ เพราะว่าครอบครัวของ 2 คนนั้นมีธุรกิจเกี่ยวข้องกัน” เธอสะอื้นเล็กน้อย
 
“เธอ~ เชื่อเขาหรอ คำพูดผู้ชาย” ผมปรอบใจเธอ
 
“แต่ชั้น. . .เค้ามากหนิ” น้ำสียงเธอแผ่วเบา
 
“ห๊ะ ??” ผมไม่ได้ยินคำที่เธอพูด ผมไม่รู้จะปลอบใจเธอยังไงดี แต่ว่า การที่เธอพูดถึงแฟนเธอแบบนี้ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลย
 
“เอางี้ ไว้ชั้นเจอกับหมอนั่น ชั้นจะคุยกับเค้าเองแล้วกัน”
 
“อืม~ ขอบคุณนะ” ยัยปุ๋ยเอามือปาดน้ำตา
 
“เอาน่า~ อย่างน้อยเธอก็ยังมีชั้นอยู่ข้าง ๆ เธอเสมอจำไว้ เอาไว้พรุ่งนี้ชั้นจะมาหาเธอแต่เช้า”
 
“มาหาชั้นทำไม ชั้นไม่อยากตื่นแต่เช้า” ยัยปุ๋ย เกาหัว
 
“เอาน่าเด๋วก็รู้เอง แต่งตัวน่ารัก ๆ ไว้หล่ะ” ผมพูดแล้วเดินกลับบ้านไป
 
------------------บ้านผม------------------
 
“ป้าเทืองกลับมานานยังครับ” ผมถามป้า
 
“ก็ ซักพักแล้วค่ะคุณหนู คุณหนูทานอะไรยังค่ะ ?” ป้าถามผมอย่างเป้นกันเอง
 
“เรียบร้อยแล้วครับป้า พรุ่งนี้ปลุกผมด้วยนะป้า ผมต้องตื่นแต่เช้า”
 
“เอ๊ะ !! คุณหนูพรุ่งนี้วันเสาร์ไม่ใช่หรอค่ะ ? คุณหนูจะไปเที่ยวไหนหรอ ?” ป้าถามด้วยความสงสัย
 
“ผมจะไป ‘ออกเดท’ หน่อยครับป้า ^^.” ผมพูดแล้วยิ้ม ๆ แล้วขึ้นห้องไปเพื่อเตรียมชุดหล่อ ๆไปเที่ยวกับยัยปุ๋ยพรุ่งนี้    หวังว่าเธอคงเต็มใจ  ออกเดท  กับชั้นนะ ถึงแม้ว่าชั้นจะคิดว่าเป็นเดทของชั้นคนเดียวก็เหอะ  Zzz