นิยาย : ฉันกับเธอ. . .รักนี้จะเป็นอย่างไร

Lessson 5 กลับบ้านพร้อมกัน

 

--------------------บนรถเมล์(ขากลับ) --------------------

 

“เห้ย ๆ ป้ายหน้าก็ถึงแล้วนี่หว่า หวานใจมึงอ่ะ”  ไอบอยแซวผม

 

“จะบ้าไง !! บอกเพื่อนกู เพื่อนกู” ผมย้อนไอบอย

 

เอี๊ยด ด ดดด !!

 

หญิงสาวเดินขึ้นมาบนรถด้วยสำภาระที่เต็มไม้เต็มมือ หันไปมองชายหนุ่มที่เธอนัดไว้ ทันใดนั้นเองก็มีเสียงชายหนุ่มพูดมาข้างหลัง “ปุ๋ย เด๋วเราช่วยเธอถือ”

 

“นึกว่าจะไม่ช่วยชั้นซะแล้ว” ยัยปุ๋ยว่าผม

 

“นี่ชั้นช่วย เธอยังมาด่าชั้นอีก เธอนี่แย่จริง ๆ” ผมบ่น

 

“ชั้นถือคนเดียวก็ได้ ปล่อย !!”

 

“ชั้นล้อเล่น เธอไปนั่งข้างหลังสิ ชั้นให้รุ่นน้องจองที่ไว้หมดแล้ว” ผมพูดแล้วพร้างชี้ เธอพยายามชะเง้อหน้ามองไปเบาะข้างหลังเห็นชายหนุ่มประมาณ20กว่าคนเธอจึงหันหน้ามาบอกผม

 

“ไม่เอาอ่ะ ชั้นยืนดีกว่า”

 

“อืม ๆ แล้วแต่เธอ” ผมพูดเบา ๆ

 

“แล้วแฟนเธอหล่ะ ? ไปไหนแล้ว” ผมถามเธอ

 

“เค้าก็มีธุระส่วนตัวบ้างสิ”เธอพูดน้ำเสียงเศร้า ๆ

 

“ทั้ง ๆ ที่กลับบ้านทางเดียวกันนี่นะ” ผมแย้ง

 

“เหอะน่า !! เลิกยุ่งกับเรื่องของชั้นซักทีได้มั้ย ? ” เธอพูดใส่อารมณ์ ทำไม ๆ เวลาเธอพูดแบบนี้หัวใจของชั้นมันยิ่งเต้นแรง เหมือนรางกายเป็นอะไรซักอย่าง

 

“….”  ผมยืนเงียบตลอดทาง ผมได้แต่แอบมองเวลาเธอยืนอยู่บนรถเมล์ ดู ๆ ไปแล้วเธอก็น่ารักดีเหมือนกัน

ตัวเล็ก ๆ ขาว ๆ หมวย ๆ  แต่ชั้นไม่เข้าใจอย่างเดียวทุกอย่างในตัวเธอดีหมดยกเว้นปาก !!

 

อ๊อด ด ด ดดด. . . !!!!

 

“ตาทึ่มนายไม่ลองรึไง ?? ” ยัยปุ๋ยทักผม

 

“อืม ๆ โทษทีชั้นเม่อนะ ~ กลับบ้านแล้วเพื่อนโชคดี” ผมเดินลงจากรถ ยัยนั่นวันนี้มาแปลก ๆ ยังไงไม่รู้ พฤติกรรมเธอเปลี่ยนไป

 

“เอ่อ. . .บนรถเมื่อกี้ชั้นขอโทษนะที่พูดแรงไปหน่อย” เธอพูดกับผมอย่างเศร้า

 

“อืม ๆ เธอรีบกลับบ้านมั้ย ? ชั้นอยากนั่งกินลมสวนน้ำท้ายหมู่บ้านก่อนสิ ไปด้วยกันมั้ย ? ” ผมเชื้อเชิญเธอ

 

“ใครจะไปกับนายหล่ะ. . .ท่านายข่มขืนชั้นขึ้นมาชั้นจะทำไงหล่ะ ?”

 

“เธอจะบ้าไปแล้วหรอ ?? ใช่สิ เด๋วนี้เธอมันโตแล้วหนิไม่เหมือนตอนเด็ก” ผมพูดอย่างน้อยใจ

 

“เออ ๆ งั้นชั้นคิดดูก่อนละกัน” เธอพูดแบบผลัด ๆ

 

“6โมงครึ่ง (18.30 น.) ชั้นรอเธอที่สวนท้ายหมู่บ้านท่าเธอไม่มาก็ไม่เป็นไร” ผมพูดก่อนจะเรียกวินมอไซให้เธอ

 

“ชั้นบอกแล้วไงขอคิดก่อน นายอย่ากดดันได้มั้ย ?” เธอโวยวาย

 

“เธอขึ้นวินไปก่อนเลยเด๋วชั้นตามไป” ผมบอกเธอ

 

“...” เธอไม่พูดอะไรแล้วขึ้นวินมอไซร์ไป

 

“คนอะไรว่ะ ขอบคุณซักคำก็ไม่มี !!”

 

. . . .

 

-------------------สวนท้ายหมู่บ้าน-------------------- 18.45น.

 

ชายร่างสูงนั่งรอสาวน้อยเธอนัดกันไว้เมื่อเย็น บัดนี้ชายหนุ่มนั่งรอตั้งแต่6โมงเย็น ชายร่างสูงคิดในใจแค่เพียงอยากนั่งคุยกับสาวน้อยที่เขานัดไว้ เพื่อที่จะคุยเรื่องราวต่าง ๆ สมัยยังเด็กและถามไถ่เรื่องราวของแฟนหนุ่มของเธอด้วยความเป้นห่วงว่าจะถูกหลอก ระหว่างที่ชายหนุ่มนั่งครุ่นคิดอยู่นั้น ได้มีเสียงกิ่งไม้ที่แห้งถูกเหยียบ

 

“แกร๊บ !!”  ชายหนุ่มรีบหันกลับมาดูกลับพบเพียงความว่างเปล่าไม่มีใครอยู่บริเวณนั้นเลยชายหนุ่มยังคงนึกที่จะรอสาวน้อยต่อไปแต่ก็มีเสียงกิ่งโม้ถูกเหยียบอีก “ใครอ่ะ ออกมาเด๋วนี้นะ” ชายหนุ่มตะโกน ในทันใดนั้นเองชายหนุ่มเดินไปตามเสียงที่ตนเองได้ยินและแล้วก็พบกับ เงาสีดำ ๆ ลักษณะคล้ายคนกำลังวิ่งหนีชายหนุ่มอยู่นั่นเอง

ชายหนุ่มวิ่งตามเงาดำ ๆ นั้นไปแต่เขาพลาดวิ่งตามเงานั้นไม่ทัน ในใจชายหนุ่มขณะนั้นเองคงคิดว่าตัวเองเจอดีเข้าซะแล้ว เพราะเวลาก็โพลเพล้แล้วด้วยชายหนุ่มจีงรีบกลับบ้านอย่างทันที เมื่อเดินผ่านหน้าบ้านสาวน้อยชายหนุ่มได้แต่มองไปที่ห้องนอนของสาวน้อย ในใจนึกครุ่นคิดทำไมสาวน้อยไม่มาตามที่นัดไว้

 

-------------------กล้า--------------------

 

“ป้าเทืองครับ. . .วันนี้มีอะไรทานป้า” ผมพูดกับป้าเทืองพลันเอามือลูบท้อง

 

“วันนี้มีแกงจืด กับ ปลาเก๋าลาดพริก อาหารจานโปรดของคุณหนูเลยจ่ะ” ป้าเทืองพูดแล้วยิ้มน้อย ๆ

 

ผมแอบดีใจที่ป้ายังจำอาหารจานโปรดของผมได้ “ป้าเทืองทานพร้อมกันมั้ยครับ”

 

“คุณหนู. . .ทานก่อนเลยจ่ะ เด๋วป้าไปทำธุระก่อน คุณหนูทานเยอะ ๆ นะค่ะ ป้าไปหล่ะ” ป้าเทืองพูดก่อนรีบไปธุระข้างนอก

 

“เอ้อ. .คุณหนู ป้าลืมบอกไป ป้ากลับพรุ่งนี้ค่ำนะจ๊ะ” ป้าเทืองเดินย้อนกลับมาบอกผม

 

“ครับป้า. ..ไม่เป็นอะไรครับ” ผมพูดแล้วยิ้ม ๆ

 

 

ที่มันก็วันที่เท่าไหร่แล้วที่ผมนั่งกินข้าวคนเดียว ผมนั่งคิดระหว่างกินข้าวเย็นอย่างอร่อยด้วยฝีมือป้าเทือง

เมื่อผมกินข้าวเสร็จจึงไปเปิดซีดีเพลง ทุกครั้งที่ผมอยู่บ้านหรือหอคนเดียวผมก็จะเปิดเพลงหล่ะครับมันช่วยให้ความเหงานั้นลดน้อยลงไปได้

 

ตุ้บ !!  เสียงถุงน้ำอะไรสักอย่างกระทบกับกระจกห้องผม

 

“อีตาบ้า~ ลดเสียงหน่อยเสียงดังหนกหูชั้นจะวาดรูป” ยัยปุ๋ยตะโกนมาจากหน้าต่าง

 

“แล้วใครใช้ให้เธอฟังหล่ะ ห๊ะ !! ยัยหัวกะทิ” ผมย้อนเธอกลับ

 

“อะไรย๊ะ !! นายว่าใครหัวกะทิ นายนั่นแหละไอหน้าลิง ปิดเสียงเพลงนายก่อนได้มั้ยชั้นหนกหู” ยัยปุ๋ยเรื่อมโวยวาย

 

ผมเดินไปปิดเครื่องเสียงหันกลับมาทะเลาะกับยัยปุ๋ยต่อต่อ “หน๊อย~ย ย ชั้นก็ว่าเธอไง ยัยหัวกะทิ”

 

“ชั้นเหมือนหัวกะทิตรงไหน” เธอถามผม

 

“ชั้นจำเป้นจะบอกต้องบอกให้เธอรู้ด้วยไง ?” ผมพูดพร้อมทำหน้าตากวนตีน !!

 

“ชั้นไม่อยากคุยกับนายละ ” เธอปิดหน้าต่างก่อนที่จะปิดไฟในห้องลงนอน