นิยาย : ฉันกับเธอ. . .รักนี้จะเป็นอย่างไร

Lesson 3  : ไปรร.ด้วยกัน
 
-------------------ป้ายรถเมล์หน้าหมู่บ้าน-------------------
 
สายลมหนาว ๆ พัดมาพบกับร่างกายที่อุ่น ๆ ของตัวผม นี่ก็หน้าหนาวแล้วสินะ อีกไม่กี่เดือนผมก็จบจากสถาบันนี้แล้ว ผมเหลือบไปมองนาฬิกาข้อมือ นี่ ก็จะ 7 โมงแล้ว ทำไมยั่ยนั่นไม่มาซักทีนะ
 
“ขอโทษ. .. ที่มาช้า” เสียงนึงดังจากข้างหลังผม
 
“มาก็ยังดีกว่าไม่มาหล่ะน่า  ว่าแต่เธอไปทำอะไรมา ถึงได้มาช้าขนาดนี้ ” ผมถามด้วยความสงสัย
 
“ก็แฟนของชั้นนะสิ เค้าไม่ยอมโทรมาปลุก”
 
“...” ผมเงียบ
 
“ทุกที. . .เค้าจะโทรมาปลุกชั้นทุกวันแต่วันนี้เค้าไม่โทรมาปลุกแถมเมื่อคืนก็คุยกันแปลก ๆ” เธอพูดพรางสีหน้าเศร้า ๆ
 
“เอาน่า~ เค้าคงมีธุระของเค้ามั้ง !!” ผมปลอบใจเธอ
 
“อืม” เธอยิ้มอย่างเล็กน้อย
 
ทำไมตอนที่เธอบอกชั้นว่า เธอมีแฟนทำไมใจของชั้นมันสั่นขนาดนี้หล่ะ เพราะอะไร
 
“เห้ !! นี่นาย นั่งเม่อร์ไปถึงไหน” เธอเรียกผม
 
“ห่ะ~ป่าว ๆ ” ผมรีบพูดออกไปกลัวเจอจับได้
 
“นั่นแน่ ~ แล้วแฟนนายเค้าไม่โทรมาบ้างหรอก” เธอถามผมแบบคนอยากรู้มาก ๆ
 
“อ่อ. . . เอ้อนั้น รถเมล์มาพอดี” ผมเดินออกไปโบกรถก่อนที่จะทิ้งคำถามนั้นไว้ให้เธอสงสัยต่อไป ^^’
 
----------------------บนรถเมล์----------------------
 
“เห้ย !! พวกเราพี่กล้าขึ้นรถมาแล้ว พี่กล้า สวัสดีครับ~” เสียงรุ่นน้องจากท้ายรถสวัสดีผม
 
ผมรีบหาที่นั่ง2คน เพื่อจะได้ชวนยัยปุ๋ยมานั่งด้วย.
 
“นี่เธอ. . . ไม่มานั่งใกล้ ๆ กันหล่ะ” ผมพูดเชื้อเชิญเธอมานั่งข้าง ๆ
 
“ไม่เอาอ่ะเด๋ว แฟนชั้นเค้าจะเข้าใจผิด” เธอพูดแล้วสะบันหน้าหนีอย่างเร็วและทำสีหน้าเหมือนรังเกียจ
 
ระหว่างทางเพื่อนพี่น้องร่วมสถาบันผมก็ขึ้นมาเรื่อย ๆ จนเกือบถึงครึ่งคันรถเมล์ สายตาคนบนรถเมล์มองพวกเราเหมือนกับพวก “เหลือเดน” พวก อันธพาล ผู้คนส่วนใหญ่รังเกียจเพราะมองทางด้านเดียวว่า พวกเรานั้น ยกพวกตีกันอย่างเดียว ไม่ลองหันกลับไปมองบ้างหล่ะว่า. . . อุตสาหกรรมบ้านเราเจริญเติบโตก็เพราะใคร ?
 
ระหว่างที่ผมคิดระหว่างทาง ผมก็ได้ยินเสียงชายหนุ่มกระซิบกับเด็กสาวน้อย “ปุ๋ย~ว่ามั้ย ? พวกเด็กช่างชอบทำตัวเป็นกุ๋ยข้างถนน ทำตัวเป็นนักเลง”
 
ผมโมโหมากกำลังจะเดินเข้าไปถามมันว่ามันรังเกียจอะไรพวกผมนักหนา ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น “เห้ย !! ไอหน้าตี๋ ท่ามึงยังไม่อยากตายมึงลงจากรถไปเด๋วนี้” ไอบอยหันไปตะคอกพร้อมชี้หน้า
 
สาวน้อยคนนนั้นหันมามองทางผม แล้วพูดว่า “นี่นาย. . .ช่วยบอกเพื่อนนายอย่าทำตัวนักเลงได้มั้ย ?”
 
“ก็. . .แฟนเธอมาด่าพวกเราก่อนทำไมหล่ะ ?” เสียงไอแมนเพื่อนผม สวนกลับไปอย่างดุเดือด
 
“แล้วนายจะทำไมหล่ะ ห๊ะ !! ไอหน้าหนังลิง” สาวน้อยเธอด่าเพื่อนผมอย่างไม่เกรงกลัวใด ๆ
 
“มันจะมากเกินไปแล้วนะ !!~” ไอแมนพูดพร้อมกับยกกำปั้น
 
ผู้คนยืนมองพวกเราอย่างสมเพศ นี่หล่ะนะชีวิตประสบการณ์ข้างถนนท่าผู้คนที่ไม่ได้ผ่านมาพวกคุณก็ไม่รู้หรอกว่า ชีวิตที่พวกเราไปโรงเรียนนั้นมันมีอะไรแอบแผงอยู่
 
“เห้ย !! แมนคนนี้เราขอเหอะว่ะ เพื่อนเราเอง เด๋วเราบอกเค้าให้” ผมพูดพร้อมกับเอาตัวเข้าไปบังยัยปุ๋ยที่กำลังขดตัวหลับตา ปิ๊บ ๆ
 
“ทำไมว่ะ. .มันด่ากูนะเว่ย” ไอแมนพูดด้วยความโมโหเข้าไปอีก
 
“…” ผมไม่พูดได้แต่ยักคิ้วให้
 
“…” ไอ ทำท่างงอ้าปาก แล้วยักคิ้วตอบให้ผม เป็นอันรู้กัน
 
“เออ. . . กูเห็นว่ามึงขอหรอก แต่กูต้องการให้ไอหน้าตี๋นี่ลงไปอ่ะ” ไอแมนพูดพร้อมชี้หน้าไปทางแฟนยัยปุ๋ย
 
“ไอหน้าตี๋. . .มึงได้ยินแล้วใช่มั้ย ? ลงไปได้แล้ว ” ผมพูดอย่างสุภาพที่สุด
 
“คะ คะ ครับพี่. .ผมลงก็ได้ครับอีกแค่สองป้ายรถเมล์เอง ” ไอหน้าตี๋พูดพร้อมเดินหลังค่อม ๆผ่านหน้าพวกผม
 
ติ๊ด !!!~ เสียงกดกริ่งรถเมล์เพื่อนเป็นสัญญาณให้รถจอด
 
“เห้ย !! ไอหน้าตี๋ ” ไอบอยพูดเสียงดัง ๆ พร้อมทำท่าทางจะถีบ
 
“พี่อย่าพี่ ผมกลัว” ไอหน้าตี๋พูดผมวิ่งลงจากรถเมล์ทันที
 
“ฮา ฮ่า ฮ้า” เสียงพวกผมหัวเราะกันอย่างดัง โดยที่มีเด็กรุ่นน้องมองทางพวกผมอยู่ ผมหันมามองรุ่นน้องพร้อมยักคิ้วให้ รุ่นน้องก้มหัวตอบรับ ผมหันหน้ากลับมาที่เดิม มีแววตาอาฆาตอยู่หนึ่งคู่
 
“ตอนเย็น นายตายแน่ !!” สาวน้อยวัยใสพูดกลับผม
 
“เอ๋. . ??” ผมทำหน้างง ๆ พร้อมชี้หน้าตัวเอง
 
“เธอ...ไม่ได้โดนด่าเหมือนพวกเราเธอคงไม่เข้าใจเราหรอก”
 
“ก็ดูพวกนายทำตัวสิ แย่ที่สุดทำนิสัยเกเรเป็นอันธพาล ” เธอพูดพลันส่ายหน้าไปมา
 
สายตาพี่น้องร่วมสถาบันผมทั้งรถมองมาที่เธอคนเดียว ก่อนที่เธอจะลงจากรถเมล์เพื่อเข้า โรงเรียน
 
“หลบไป ไอ่หน้าลิง” เธอพูดพลันเอามือมาแหวกทาง
 
“เชิญ~ ครับคุณหญิง” ผมทำท่าทางเหมือนบ๋อยในร้านอาหาร
 
เอี๊อด !!!~ เสียงรถเมล์จอด เธอลงจากรถพร้อมกับแววตาของเธอที่เปลี่ยนไปท่าถามผมว่าผมรู้สึกผิดมั้ย ? ผมตอบได้เต็มปากว่าผมรู้สึกผิดเหมือนกันแต่ว่า ใครจะยอมให้คนอื่นดูถูก เหยียดหยามพวกเรา   ใช่ !! หลายคนคงคิดว่าพวกเราใช้กำลังตัดสินปัญแต่ว่าพวกคุณเคยมองในด้านดีของพวกเราบ้างมั้ย ?
 
ระหว่างผมเม่อไอบอยถามผม “เห้ย~ ไอกล้าสาวน้อยเมื่อกี้ใครว่ะ ? ”
 
“เพื่อนกูสมัยเด็ก ทำไม มึงจะจีบไง ?”
 
“ไม่รู้ว่ะ. . .ขาว น่ารัก น่าฟัดชิบหาย 555.” ไอบอยพูดแล้วทำท่าทางหื่น ๆ
 
“5 5 5. ท่ามึงจะจีบคงยากอ่ะ” ผมพูดอย่างมีชั้นเชิง
 
“มึงจะจีบเองอ่ะดิกูรู้นะ  คนก่อนมึงยังพูดแบบนี้เลย” ไอบอยพูดเหมือนให้ผมอาย
 
“…” ผมส่ายหัวเป็นการตัดบท สนทนา ผมหันไปมองรุ่นน้อง ที่กำลังนั่งถูกไอแมนสอนรุ่นน้องอยู่หลังรถเมล์
 
ผมพูดกลับรุ่นน้องว่า “เห้ย !! พวกเอ็งเข้าเรียนให้ตั้งใจเรียนนะไอ่สัส พี่เห็นพวกเอ็งเล่นหรือหลับเรื่องยาว !!”