นิยาย : ฉันกับเธอ. . .รักนี้จะเป็นอย่างไร

Lesson 3  : ไปรร.ด้วยกัน

 

-------------------ป้ายรถเมล์หน้าหมู่บ้าน-------------------

 

สายลมหนาว ๆ พัดมาพบกับร่างกายที่อุ่น ๆ ของตัวผม นี่ก็หน้าหนาวแล้วสินะ อีกไม่กี่เดือนผมก็จบจากสถาบันนี้แล้ว ผมเหลือบไปมองนาฬิกาข้อมือ นี่ ก็จะ 7 โมงแล้ว ทำไมยั่ยนั่นไม่มาซักทีนะ

 

“ขอโทษ. .. ที่มาช้า” เสียงนึงดังจากข้างหลังผม

 

“มาก็ยังดีกว่าไม่มาหล่ะน่า  ว่าแต่เธอไปทำอะไรมา ถึงได้มาช้าขนาดนี้ ” ผมถามด้วยความสงสัย

 

“ก็แฟนของชั้นนะสิ เค้าไม่ยอมโทรมาปลุก”

 

“...” ผมเงียบ

 

“ทุกที. . .เค้าจะโทรมาปลุกชั้นทุกวันแต่วันนี้เค้าไม่โทรมาปลุกแถมเมื่อคืนก็คุยกันแปลก ๆ” เธอพูดพรางสีหน้าเศร้า ๆ

 

“เอาน่า~ เค้าคงมีธุระของเค้ามั้ง !!” ผมปลอบใจเธอ

 

“อืม” เธอยิ้มอย่างเล็กน้อย

 

ทำไมตอนที่เธอบอกชั้นว่า เธอมีแฟนทำไมใจของชั้นมันสั่นขนาดนี้หล่ะ เพราะอะไร

 

“เห้ !! นี่นาย นั่งเม่อร์ไปถึงไหน” เธอเรียกผม

 

“ห่ะ~ป่าว ๆ ” ผมรีบพูดออกไปกลัวเจอจับได้

 

“นั่นแน่ ~ แล้วแฟนนายเค้าไม่โทรมาบ้างหรอก” เธอถามผมแบบคนอยากรู้มาก ๆ

 

“อ่อ. . . เอ้อนั้น รถเมล์มาพอดี” ผมเดินออกไปโบกรถก่อนที่จะทิ้งคำถามนั้นไว้ให้เธอสงสัยต่อไป ^^’

 

----------------------บนรถเมล์----------------------

 

“เห้ย !! พวกเราพี่กล้าขึ้นรถมาแล้ว พี่กล้า สวัสดีครับ~” เสียงรุ่นน้องจากท้ายรถสวัสดีผม

 

ผมรีบหาที่นั่ง2คน เพื่อจะได้ชวนยัยปุ๋ยมานั่งด้วย.

 

“นี่เธอ. . . ไม่มานั่งใกล้ ๆ กันหล่ะ” ผมพูดเชื้อเชิญเธอมานั่งข้าง ๆ

 

“ไม่เอาอ่ะเด๋ว แฟนชั้นเค้าจะเข้าใจผิด” เธอพูดแล้วสะบันหน้าหนีอย่างเร็วและทำสีหน้าเหมือนรังเกียจ

 

ระหว่างทางเพื่อนพี่น้องร่วมสถาบันผมก็ขึ้นมาเรื่อย ๆ จนเกือบถึงครึ่งคันรถเมล์ สายตาคนบนรถเมล์มองพวกเราเหมือนกับพวก “เหลือเดน” พวก อันธพาล ผู้คนส่วนใหญ่รังเกียจเพราะมองทางด้านเดียวว่า พวกเรานั้น ยกพวกตีกันอย่างเดียว ไม่ลองหันกลับไปมองบ้างหล่ะว่า. . . อุตสาหกรรมบ้านเราเจริญเติบโตก็เพราะใคร ?

 

ระหว่างที่ผมคิดระหว่างทาง ผมก็ได้ยินเสียงชายหนุ่มกระซิบกับเด็กสาวน้อย “ปุ๋ย~ว่ามั้ย ? พวกเด็กช่างชอบทำตัวเป็นกุ๋ยข้างถนน ทำตัวเป็นนักเลง”

 

ผมโมโหมากกำลังจะเดินเข้าไปถามมันว่ามันรังเกียจอะไรพวกผมนักหนา ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น “เห้ย !! ไอหน้าตี๋ ท่ามึงยังไม่อยากตายมึงลงจากรถไปเด๋วนี้” ไอบอยหันไปตะคอกพร้อมชี้หน้า

 

สาวน้อยคนนนั้นหันมามองทางผม แล้วพูดว่า “นี่นาย. . .ช่วยบอกเพื่อนนายอย่าทำตัวนักเลงได้มั้ย ?”

 

“ก็. . .แฟนเธอมาด่าพวกเราก่อนทำไมหล่ะ ?” เสียงไอแมนเพื่อนผม สวนกลับไปอย่างดุเดือด

 

“แล้วนายจะทำไมหล่ะ ห๊ะ !! ไอหน้าหนังลิง” สาวน้อยเธอด่าเพื่อนผมอย่างไม่เกรงกลัวใด ๆ

 

“มันจะมากเกินไปแล้วนะ !!~” ไอแมนพูดพร้อมกับยกกำปั้น

 

ผู้คนยืนมองพวกเราอย่างสมเพศ นี่หล่ะนะชีวิตประสบการณ์ข้างถนนท่าผู้คนที่ไม่ได้ผ่านมาพวกคุณก็ไม่รู้หรอกว่า ชีวิตที่พวกเราไปโรงเรียนนั้นมันมีอะไรแอบแผงอยู่

 

“เห้ย !! แมนคนนี้เราขอเหอะว่ะ เพื่อนเราเอง เด๋วเราบอกเค้าให้” ผมพูดพร้อมกับเอาตัวเข้าไปบังยัยปุ๋ยที่กำลังขดตัวหลับตา ปิ๊บ ๆ

 

“ทำไมว่ะ. .มันด่ากูนะเว่ย” ไอแมนพูดด้วยความโมโหเข้าไปอีก

 

“…” ผมไม่พูดได้แต่ยักคิ้วให้

 

“…” ไอ ทำท่างงอ้าปาก แล้วยักคิ้วตอบให้ผม เป็นอันรู้กัน

 

“เออ. . . กูเห็นว่ามึงขอหรอก แต่กูต้องการให้ไอหน้าตี๋นี่ลงไปอ่ะ” ไอแมนพูดพร้อมชี้หน้าไปทางแฟนยัยปุ๋ย

 

“ไอหน้าตี๋. . .มึงได้ยินแล้วใช่มั้ย ? ลงไปได้แล้ว ” ผมพูดอย่างสุภาพที่สุด

 

“คะ คะ ครับพี่. .ผมลงก็ได้ครับอีกแค่สองป้ายรถเมล์เอง ” ไอหน้าตี๋พูดพร้อมเดินหลังค่อม ๆผ่านหน้าพวกผม

 

ติ๊ด !!!~ เสียงกดกริ่งรถเมล์เพื่อนเป็นสัญญาณให้รถจอด

 

“เห้ย !! ไอหน้าตี๋ ” ไอบอยพูดเสียงดัง ๆ พร้อมทำท่าทางจะถีบ

 

“พี่อย่าพี่ ผมกลัว” ไอหน้าตี๋พูดผมวิ่งลงจากรถเมล์ทันที

 

“ฮา ฮ่า ฮ้า” เสียงพวกผมหัวเราะกันอย่างดัง โดยที่มีเด็กรุ่นน้องมองทางพวกผมอยู่ ผมหันมามองรุ่นน้องพร้อมยักคิ้วให้ รุ่นน้องก้มหัวตอบรับ ผมหันหน้ากลับมาที่เดิม มีแววตาอาฆาตอยู่หนึ่งคู่

 

“ตอนเย็น นายตายแน่ !!” สาวน้อยวัยใสพูดกลับผม

 

“เอ๋. . ??” ผมทำหน้างง ๆ พร้อมชี้หน้าตัวเอง

 

“เธอ...ไม่ได้โดนด่าเหมือนพวกเราเธอคงไม่เข้าใจเราหรอก”

 

“ก็ดูพวกนายทำตัวสิ แย่ที่สุดทำนิสัยเกเรเป็นอันธพาล ” เธอพูดพลันส่ายหน้าไปมา

 

สายตาพี่น้องร่วมสถาบันผมทั้งรถมองมาที่เธอคนเดียว ก่อนที่เธอจะลงจากรถเมล์เพื่อเข้า โรงเรียน

 

“หลบไป ไอ่หน้าลิง” เธอพูดพลันเอามือมาแหวกทาง

 

“เชิญ~ ครับคุณหญิง” ผมทำท่าทางเหมือนบ๋อยในร้านอาหาร

 

เอี๊อด !!!~ เสียงรถเมล์จอด เธอลงจากรถพร้อมกับแววตาของเธอที่เปลี่ยนไปท่าถามผมว่าผมรู้สึกผิดมั้ย ? ผมตอบได้เต็มปากว่าผมรู้สึกผิดเหมือนกันแต่ว่า ใครจะยอมให้คนอื่นดูถูก เหยียดหยามพวกเรา   ใช่ !! หลายคนคงคิดว่าพวกเราใช้กำลังตัดสินปัญแต่ว่าพวกคุณเคยมองในด้านดีของพวกเราบ้างมั้ย ?

 

ระหว่างผมเม่อไอบอยถามผม “เห้ย~ ไอกล้าสาวน้อยเมื่อกี้ใครว่ะ ? ”

 

“เพื่อนกูสมัยเด็ก ทำไม มึงจะจีบไง ?”

 

“ไม่รู้ว่ะ. . .ขาว น่ารัก น่าฟัดชิบหาย 555.” ไอบอยพูดแล้วทำท่าทางหื่น ๆ

 

“5 5 5. ท่ามึงจะจีบคงยากอ่ะ” ผมพูดอย่างมีชั้นเชิง

 

“มึงจะจีบเองอ่ะดิกูรู้นะ  คนก่อนมึงยังพูดแบบนี้เลย” ไอบอยพูดเหมือนให้ผมอาย

 

“…” ผมส่ายหัวเป็นการตัดบท สนทนา ผมหันไปมองรุ่นน้อง ที่กำลังนั่งถูกไอแมนสอนรุ่นน้องอยู่หลังรถเมล์

 

ผมพูดกลับรุ่นน้องว่า “เห้ย !! พวกเอ็งเข้าเรียนให้ตั้งใจเรียนนะไอ่สัส พี่เห็นพวกเอ็งเล่นหรือหลับเรื่องยาว !!”