นิยาย : ฉันกับเธอ. . .รักนี้จะเป็นอย่างไร

10.0

เขียนโดย WinsBlue

วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2554 เวลา 20.13 น.

  34 ตอน
  19 วิจารณ์
  42.18K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

28) Lessson 28

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Lessson 28

 

RRRrrr !! เสียงโทรศัพท์ยัยปุ๋ยดังจากข้างบน

 

“ปล่อยก่อนนายกล้า” เธอผลักผมออกเบา ๆ เธอรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องของเธอ ส่วนผมทิ้งตัวลงบนโซฟาดูหนังต่อด้วยอารมณ์ เซง ๆ ฉากละครตอนนี้เป้นตอนที่นางเอกแอบพระเอกไปคุยโทรศัพท์พอดี ผมจึงเอ๊ะใจว่าทำไมคุยนานนัก ผมจึงแอบเดินขึ้นไปข้างบนเบา ๆ ได้ยินเสียงเธอคุยโทรศัพท์ ผมตั้งสติฟังเธออยู่ซักพักจึงอดใจไม่ไหว เปิดประตูเข้าไป !!

 

 

------------------ ปุ๋ย ------------------

ฉันผลักตัวนายกล้าออกแล้วรีบวิ่งไปรับโทรศัพท์เพราะรู้ดีเวลานี้มีใครที่โทรมา

 

“ฮัลโหล” ฉันรับโทรศัพท์

 

“ปุ๋ย~ อาบน้ำยังคับ ? ” เสียงผู้ชายในโทรศัพท์ถามฉัน

 

“อืม. ..อาบแล้ว บีโทรมามีอะไรหรอ ? ”

 

ฉันถามเขา

 

“เอิ่ม. ..บีแค่โทรมาคุยด้วยนะ ว่าแต่ ปิดเทมอปุ๋ยอยากไปเที่ยวไหนหล่ะ ? ”

 

“ไม่รู้สิ” ฉันตอบเขาไปอย่างเบื่อหน่าย

 

“แล้วปุ๋ยทำไรอยู่ ? ”

 

“ก็ไม่ได้ทำไร”  ฉันตอบเขาส่ง ๆ

 

“ปุ๋ย~ เราสองคนพอมีโอกาศกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย ? ” บีถามฉันด้วยน้ำเสียงเศร้า ๆ

 

“คงไม่แหละ. ..ปุ๋ยอยากอยู่คนเดียว ” ฉันตอบเขาไปอย่างเย็นชา

 

“ให้โอกาศบีแก้ไขตัวอีกสักครั้งนะ ”

 

เขาขอร้องฉัน

 

“ก็บอกแล้วไง. ..ว่าอยากอยู่คนเดียว อยากอยู่คนเดียว !! ” ฉันตะคอกใส่เขา ฉันได้ยินเสียงบีกำลังสะอื้นเล็กน้อย ใจหนึ่งฉันก็เห็นใจบี ใจหนึ่งฉันก็มีกล้าอยู่แล้ว และฉันก็เลือกที่จะอยู่กับกล้าจึงไม่ได้สนใจบี ซักพักเหมือนบีเขารู้คำตอบว่ายังไงฉันก็ไม่กลับไปหาเขา เขาจึงวางสายไป แต่แล้วจู่ ๆบานประตูก็เปิดออก

 

แอ๊ด !. ..(เสียงประตูเปิด)

 

ภาพที่ฉันเห็นอยู่ตรงหน้านี้เป็นภาพนายกล้าเปิดประตูแล้วเดินมามองหน้าฉัน

 

“ฉันได้ยินหมดแล้วหล่ะ. ..ถ้าเธอต้องการอย่างนั้นชั้นก็จะทำให้”

 

เสียงเขาพูดเหมือนโมโห

 

“เอ๋ ??? นายพูดถึงเรื่องอะไร. ...” ฉันถามเขา แต่เขากลับเดินหันหลังกลับลงไปข้างล่าง ฉันรีบวิ่งตามไปทันที

 

“นี่นาย !! นายเป็นอะไรของนายเนี่ย ” ฉันขว้ามือเขาไว้

 

“ถ้าเธอฝืนใจคุยกับชั้น  ไม่ต้องคุยก็กับชั้นก็ได้นะชั้นไม่ว่าอะไร”

 

เขาทำน้ำเสียงเย็นชา เหมือนที่ฉันทำกับบี

 

“นายเป็นอะไรก็บอกชั้นมาสิ ”

 

“เธอคง~ ไม่อยากให้ฉันอยู่ข้าง ๆสินะ” เขาตอบมาอย่างเศร้า ๆ

 

“. . .” ฉันเงียบ เพราะตะลึงในคำที่เขาพูดทั้ง ๆที่ฉันทุ่มเทให้เขาไปหมดใจ แต่เขากลับไม่รับรู้อะไรเลยหรอ ?

 

“ถ้าเป็นอย่างนั้นชั้นจะไปจากชีวิตเธอเอง”

 

เขาพูดพรางซะบัดมือฉันออกอย่างแรง

 

“ดะ. ..ดะ. ..เดี๋ยว !! ” ฉันตะโกนออกไป  ไม่ทันแล้วเขาเดินไปเปิดประตูหน้าบ้านแล้ว ฉันรีบวิ่งไปตามเขา แต่เขาหันกลับมาพูดกลับด้วยน้ำเสียงที่ทำร้ายจิตใจ

 

“เธอไม่ต้องวิ่งตามชั้นมากหรอก. ..ชั้นกำลังทำตามในสิ่งที่เธอต้องการอยู่ ”

 

เมื่อสิ้นน้ำเสียงเขา เหมือนมีสายลมเบา ๆมาผลักให้ฉันล้มกองอยู่กับพื้น น้ำตาเริ่มไหลมาอาบแก้มบาง ๆ ฉันไม่รู้ตัวว่าฉันทำอะไรผิด ฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะถูกทิ้งให้อยู่ลำพังเหมือนเคย ฉันตั้งสติ รีบวิ่งกลับขึ้นไปบนห้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา. . ..

 

“เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ กรุณา. ...”

 

เสียงคอลเซนเตอร์บอกว่า นายกล้าปิดโทรศัพท์

 

ฉันทิ้งตัวลงนอนบนเตียง นึกไล่ลำดับภาพเหตุ ว่าฉันทำอะไรผิด แต่แล้วฉันก็นึกไม่ออก ยิ่งฉันนึกมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งเจ็บช้ำ และมีน้ำตาไหลออกมาเท่านั้น ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูรูปภาพของนายกล้า พลันน้ำตาไหล “นี่ฉันกำลังเป็นอะไรอยู่ ฉันกำลังจะเสียเขาไปอย่างนั้นหรอ หรือว่าฉัน. . .”

 

ติ้ง ติ้ง !! (เสียงข้อความในโทรศัพท์)

 

“พรุ่งนี้. ..ขอคุยด้วยหนอย ชั้นยังทำใจไม่ได้ ”

 

ฉันรีบโทรกลับไปยังเบอร์ของเขาทันที แต่แล้วโทรไปเขาก็ปิดเครื่องเหมือนเดิมซะแล้ว ฉันรู้สึกไม่มีแรงทำอะไร โลกทั้งใบมีแต่ความว่างเปล่า ฉันได้แต่นอนร้องไห้กอดโทรศัพท์ ที่มีรูปของเขาแล้วข้อความของเขาจนเผลอหลับไปทั้งน้ำตา

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา