นิยาย : ฉันกับเธอ. . .รักนี้จะเป็นอย่างไร

Lessson 24
 
“กลับมาแล้วค่า !! ” ฉันตะโกนเข้าไปในบ้าน แต่บ้านกับเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่
 
“พ่อ. ..แม่ !! ปุ๋ยกับมาแล้ว อยู่ไหน” ฉันเดินไปสำรวจบริเวณในบ้านกับไม่มีใครอยู่เลยมีแต่แผ่นโน๊ตเขียนไว้บนโต๊ะกับข้าว
 
“พ่อกับแม่ ไปธุระด่วน อีก2อาทิตย์กลับจ่ะ ” เนื้อความในโน๊ต
 
“นี่เราต้องอยู่คนเดียวอีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย ? ” ฉันบ่นคนเดียว ก่อนที่จะไปนั่งบนโซฟาดูทีวี แต่ความรู้สึกแปลก ๆเหมือนมีคนอยู่ข้างหลังก็เกิดขึ้น ฉันคงคิดว่าชั้นคิดไปเองแน่ ๆจึงไม่เอ๊ะใจอะไร
 
เพล้ง !! เสียงแก้วน้ำในห้องครัว
 
“ใครหน่ะ !!  ออกมาเด๋วนี้ไม่งั้นชั้นโทรแจ้งตำรวจ” ฉันตะโกนไปตามเสียงที่ได้ยิน
 
“อย่า ๆนี่บีเอง”
 
เขาโผล่หน้าขึ้นมา
 
“นี่บี เข้ามาได้ยังไง ?  แล้วเข้ามาทำไม ? ” ฉันทำหน้าสับสน
 
“บีเห็นไม่มีคนอยู่เลยปีนเข้ามา ปุ๋ยกลับมาคบกับบีนะ บีขาดปุ๋ยไม่ได้จริง ๆ” บีพูดพรางเดินเข้ามาใกล้ ๆชั้น
 
“นี่บีจะทำอะไร ? ”
 
ฉันถามเขา แต่มันไม่ทันแล้วเขาเข้ามากอดรัดตัวชั้นอย่างแรงทำให้ชั้นไม่สามารถดิ้นหลุดออกจากอ้อมแขนของเขาได้ เขาเอาจมูกของเขามาถูไถ่ซอกคอของชั้น มันทำให้ชั้นทนไม่ไหว
 
“บี ปล่อยเด๋วนี้ !! ” ฉันตะคอกเขา แต่เขากลับทำเฉย ความรู้สึกของฉันตอนนี้มันไม่เหมือนเมื่อตอนเย็น ตอนที่นายกล้าทำกับชั้น ตอนนี้น้ำตาของฉันไหลพรากมาอาบแก้มของฉัน ฉันเริ่มหมดแรงที่จะขยับตัว ฉันภาวนาในใจเหมือนให้นายกล้าได้ยิน ‘กล้า~ ชั้นขอโทษ’ ชั้นรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายสู้กับเขา
 
“บี ท่าบีไม่หยุด ปุ๋ยจะไม่คุยไม่ยุ่งกับบี จะไม่ให้บีเห็นหน้าปุ๋ยอีกเลย ” สิ้นน้ำเสียงของฉัน ฉันสบัดตัวหลุดพ้นออกมา
 
“ปุ๋ย~ เมื่อกี้บีขอโทษ บีไม่ได้ตั้งใจ บีขออย่างเดียว ปุ๋ยอย่าทำเป็นเฉื่อยชากับบีได้มั้ย ?” เขาทำเสียงเศร้า ๆทำให้ฉันใจอ่อน
 
“ปุ๋ยไม่ว่าอะไรบีหรอก เพียงแต่วันหลังอย่าทำอย่างนี้อีกหล่ะ ” ชั้นยิ้ม ๆให้เขา  รู้สึกเหมือนเขาจะดีใจที่ชั้นพูดกับเขาแบบนี้
 
“งั้น~ บียังเป็นเพื่อนปุ๋ยได้ใช่มั้ย ? ”
 
บีทำหน้าแบบมีความหวัง
 
“ได้สิ !! ท่าบีสัญญาว่าจะไม่รบกวนปุ๋ยมากเกินไป ^^/ ”
 
“เอ๋ !! รบกวน ?” บีทำหน้าสงสัย
 
“เอาน่า ๆ หมายความว่ายั่งงั้นแหละ บีกินข้าวยังหล่ะ ?” ฉันรีบบ่ายเบี่ยงคำถามของเขา
 
“เอ่อ. ..บีว่าจะไปกินข้าวข้างนอกอ่ะ ปุ๋ยไปด้วยกันมั้ย ?” บีชวนฉัน ฉันคิดว่าออกไปแล้วท่าเกิดมีคนเห็นฉันกับบีอยู่ด้วยกันเรื่องยาวแน่ จึงปฏิเสธเขาไป
 
“แค่นี้ก็ไปกินข้าวด้วยกันไม่ได้ โห่ว ว วว ๆ”
 
“เด๋วมีคนเข้าใจผิด ปุ๋ยไม่อยากมีปัญหาอ่า ” ฉันสวนเขากลับไป
 
“ก็แล้วไงหล่ะ ไปกินข้าวกับบีแค่นี้ ”
 
บีทำหน้าแบบไม่แคร์สื่อ
 
“นี่~ บี เราพึ่งสัญญาเมื่อกี้เองนะ ” ฉันทวงสัญญา
 
“อืม ๆ. ..บีเข้าใจล่ะ งั้นบีไม่รบกวนก็แล้วกัน”
 
สิ้นเสียงของบี บีเดินออกจากบ้านของฉันไป ฉันตามไปดูที่หน้าต่างเขาเดินออกจากประตูใหญ่ออกไปแล้ว ฉันจึงสบายใจ จึงล๊อคประตู-หน้าต่างบ้านทั้งหมดรีบขึ้นห้องอาบน้ำเพื่อรอโทรศัพท์ จากนายกล้า ~
 
เวลา 23 : 50 น.
 
นี่นายกล้ายังไม่โทรหาฉันอีก ทำไมเขาไม่โทรมานะหรือว่าเขาลืมคำที่เขาพูดเอาไว้ ฉันนั่งทำใจแล้วหล่ะท่าเขาโทรมาฉันจะด่าเขาให้น้ำไหลไฟดับเลย ฉันเริ่มรู้สึกไม่ดีเลยที่เหมือนกันนายกล้าให้ฉันรอ เป็นการรออย่างที่ไม่มีจุดหมาย.
 
RRRrrr !!
 
“นี่นาย~ ทำไม่ถึงโทรมาป่านนี้ !! ” ฉันตะคอกใส่เขา
 
“เอ้า !! นี่เธอยังไม่นอนรึเนี่ย ? ทำไมนอนดึกจังหล่ะ ? ” เขาถามฉันแบบซื่อ ๆ
 
“มันเรื่องของชั้น  นายนั่นแหละทำไมนอนดึก”
 
ฉันถามเขากลับ
 
“ก็กว่าชั้นจะออกมาได้นะสิแทบแย่ ”
“ห๊ะ !! ออกมาได้ นี่หมายความว่ายังไง ” ฉันตกใจในคำพูดของเขา
 
“เธอลองมามองที่หน้าต่างดูสิ”
 
เขาบอกฉัน ฉันเดินไปดูที่หน้าต่าง เห็นเขาอยู่ที่หน้าบ้านฉันพรันยกถุงน้ำเต้าหู้ให้ฉันดูแล้วยิ้ม ๆให้ฉันเล็กน้อย
 
“นี่นายออกมาได้ไงเนี่ย ?. ..ไหนนายบอกว่าออกพรุ่งนี้ไงหล่ะ ? ” ฉันถามเขาทางโทรศัพท์
 
“ก็ชั้นอยากอยู่ใกล้ ๆเธอหนิ ว่าแต่เธอช่วยลงมาเปิดประตูให้ชั้นก่อนได้มั้ย ?” เขายิ้มให้ฉัน
 
“คนบ้า ! >.</ ”
 
ฉันเดินลงไปเปิดประตูบ้านให้กับเขา ดูท่าทางเขาเดินเหมือนคนปรกติแล้วไม่ได้เจ็บปวดอะไรระหว่างเขาเดินเข้าประตูหน้าบ้านฉันอยู่ดี ๆเขาเกิดทรุดตัวลง.
 
“นี่นาย !! ” ฉันเข้าไปประคองเขา
 
“ชะ. ..ชะ~ ชั้นไม่เป็นไรแค่หน้ามือหน่ะ. ..” เขาตอบแต่ริ้มฝีปากของเขาซีดมาก
 
“นายโอเคนะ ? ”
 
“อืม. ..^^’ ”
 
เขาตอบก่อนที่จะไปนั่งบนเก้าอี้รับประทานอาหาร ฉันเดินเอาแก้วมาเพื่อใส่น้ำเต้าหู้ที่เขาเอามาฝาก
 
“นี่~ ชั้นถามจริง ๆทำไมเธอนอนดึกจังหล่ะ ”
 
เขาถามพรันมองหน้าฉัน แต่ฉันไม่ตอบคำถามเขา
 
“เธอรอชั้นโทรไปหาเธอใช่มั้ยหล่ะ ” เขายิ้มแกมโกง
 
“จะบ้าหรอ !! ใครเขาจะไปนั่งรอให้นายโทรมาเล่า ” ฉันรีบตอบเขากลับไป
 
“ ท่าเธอไม่ได้รอชั้นโทรไปหาเธอจริง ทำไมหน้าเธอแดงแบบนั้นหละ ? ” เขาเอามือชี้มาที่หน้าชั้น ชั้นก้มหน้าลง
 
“ ชั้นง่วงแล้วหล่ะ ขอตัวก่อนนะ ” ฉันพูดพรางเดินขึ้นไปข้างบนห้อง
 
“ชั้นเดินทางมาไกล เหนื่อยก็เหนื่อย ขอให้ชั้นนอนที่นี่จะได้มั้ย ? ”
 
“ ไม่ !!! ”
 
ฉันตอบอย่างเด็ดขาด
“ขอบคุณ. ..”
 
เขาตอบสั้น ๆแล้วยิ้มให้ฉันก่อนที่จะเดินขึ้นห้องของฉันไปอย่างง่ายดาย
 
“เฮ้ย !! จะบ้าหรอนายจะนอนกับชั้นได้ไง ?? ” ฉันแย้งเขา
 
 
ดูเหมือนเขาไม่ฟังคำที่ชั้นพูด เขาเดินไปเปิดประตูห้องชั้น แล้วก็ทิ้งตัวลงนอน
 
“นี่นาย !! ลุกขึ้นเด๋วนี้ นี่ที่นอนชั้นนะ” ฉันดึงเขาขึ้น
 
“โห๊ย ! อะไรของเธอเนี่ย ? ชั้นเหนื่อยขอนอนก่อนได้มั้ย ? ”
 
“แต่นี่มันที่นอนชั้นนะ”
 
“แล้วไง !”
 
เขาตอบง่าย ๆแล้วทำท่าทางกวน ๆ