นิยาย : ฉันกับเธอ. . .รักนี้จะเป็นอย่างไร

Lessson 14
 
------------------ร้านซเว่นเซ่น อิม พี เรียล------------------
 
“ชั้นบอกนายแล้วว่ารสนี้มันเปรี้ยว” เธอพูดขณะอมช้อนแล้วยิ้ม
 
“ก็. ..ชั้นไม่เคยกินนี่” ผมเกาหัวเล็กน้อย
 
“ห๊ะ !! ไม่เคยกินจริงดิ เฉยชะมัด” เธอว่าผม
 
“จ้า แม่คนทันสมัย แม่คนอินเทรน ” ผมประชด
 
“นี่ว่าชั้นไง. ..เด๋วทุบให้ ” เธอพูดแล้วกำหมัดยกขึ้นเหนือหัว
 
“อาอิ อาอิ (มาดิ มาดิ)” ผมทำแก้มป่อง ๆ ให้เธอ
 
“นายนี่มันกวนชะมัดยาก เก็บปากไว้กินไอติมดีกว่า” เธอบอกผม ผมรู้สึกมีความสุขที่ได้อยู่กับเธอ ทำไมยิ่งดู เธอก็ยิ่งหน้ารัก ยิ่งมองก็ยิ่งหลงเสน่ห์ ในตัวเธอ ผมมองเธออยู่นาน
 
“นี่นาย. ..มองชั้นแบบนั้นอีกแล้วนะ” เธอพูด
 
“แห่ม~ ก็ใครใช้ให้เธอน่ารักกันเล่า ”
 
“นายชักจะมองนายไปแล้วนะ” เธอพูดยิ้ม ๆ
 
“. ..” ผมเงียบแล้วมองเธอต่อไป
 
“นายจะมองหาพระแสง ไง !! ”
 
“ป่าว. ..ชั้นมอง~ ง งงง ” ผมพูดแล้วก้มสายตาต่ำลงมาที่หน้าอกเธอ เธอเอามือมาปิด
 
“ไอ้โรคจิต !! นี่ชั้นมานั่งกินไอติมกับโรคจิตใช่มั้ยเนี่ย ? ” เธอบ่นกับตัวเองแล้วหันหน้าไปทางอื่น แล้วผมก็มองหน้าเธอ
 
“นายเลิกมองชั้นสักทีได้มั้ย ?” เธอเริ่มหงุดหงิด
 
“ไม่ !!”
 
“มองชั้น นาน ๆ ไม่เบื่อหรอ ” เธอทำเสียงหวาน
 
“ไม่เบื่อ” ผมพูดกับเธอ
 
“นายกำลังทำชั้นบ้านะ !!” เธอเริ่มโมโห
 
“...” ผมเงียบ
 
“ชั้นไม่ไหว....” เธอพูดไม่ทันหมดประโยค ผมก็โน้มตัวไปหอมแก้มเธอทีนึง
 
ผู้คนระแวกนั้น หันมามองผม บางคนก็กระซุบกระซิบ บางคนก็ยิ้มให้ ผมหันไปมองยัยปุ๋ย เธอเอามือลูบแก้มแล้วก้มหน้าหน่อย ๆ
 
“นายทำบ้าอะไรเนี่ย ” ยัยปุ๋ยพูด
 
“หอมแก้มเธอไง หรือจะเอาอีกทีอ่ะ” ผมยิ้ม
 
“จะบ้ารึไง นี่มันในห้างนะ”
 
“งั้นแสดงว่า. ..ท่าที่บ้านเธอก็ยอมล่ะสิ ” ผมพูด
 
“. . .” เธอเงียบ ก่อนที่จะพูดว่า
 
“กลับบ้านกันเหอะ ชั้นอิ่มแล้ว” เธอชวนผม
 
“อยากให้ชั้นหอมแก้มเธอไว ๆ อ่ะสิ” ผมพูดแล้วส่งยิ้มให้
 
“นาย~ จะบ้าไง อย่าลงตัวเองให้มากหน่อยเลย” เธอพูดแล้วเดินออกจากร้านไปซึ่งผมก็เดินตามเธอไปติด ๆ
 
“ชั้นขอจับมือเธอได้มั้ย ? ” ผมถามเธอ
 
“มือชั้นไม่ใช่มือนางฟ้า นายรับได้หรอ” เธอดูถูกตัวเอง
 
“แต่เป็นมือของคนที่ชั้นรักนะ” ผมพูดแล้วจับมือเธอ มือเธอเล็กกว่ามือผมนิดนึง แต่นิ่มมากครับ เธอบอกว่าเธอเมื่อยขอนั่งที่เก้าอี้ก่อน ผมจึงพาเธอไปนั่ง เธอบอกกับผม
 
“ที่นายหอมแก้มชั้นเมื่อกี้. ..ชั้นไม่ว่าอะไรหรอกนะ แต่ขอเป็นที่ลับตาคนได้มั้ย ? ” เธอพูด
 
“อ่อ ๆ ได้สิ แต่ชั้นก็ขอโทษเธอด้วยละกัน แล้วก็ชั้นจะไม่จุ๊บเธอแล้ว”
 
“ทำไมหล่ะ ? แก้มชั้นเหม็นหรอ ” เธอพูดแล้วเอามือมาลูบแก้มแล้วดม
 
“ก็ชั้นเคยบอกเธอแล้วหนิ ว่าชั้นจะรอวันที่เธอมาจุ๊บชั้น” ผมพูดแล้วยักคิ้ว ก่อนที่จะพาเธอเดินออกไปข้างนอก  ทันใดนั้นเองก่อนถึงประตูทางออกไม่ไกลนัก ก็มีนักเรียนคู่อริ อีกโรงเรียน นึงของผม เดินเข้ามา โชคดีที่ผมเห็นพอดีจึงพายัยปุ๋ยเดินหลบ ๆ สุดท้ายหลบไม่พ้น เพราะมันดักไว้ทุกทางแล้ว มันเดินเข้ามาหาผม 4-5คน
“เห้ยนาย !! รู้ป่าวที่นี่ถิ่นใคร” โรงเรียนคู่อริผมพูด
 
“ชั้นจะไปรู้ไง ว่านายฉี่ไว้ตรงไหนบ้าง” ยัยปุ๋ยพูดกับหมอนั่น
 
“ไอนี่ปากดี ซ้อมแฟนมันโชซะหน่อย ” ทันใดนั้นเองมันก็เหวี่ยงหมัดมาทางผม โชคดีผมเป้นมวยมาก่อนจึงหลบหมัดมันไว้ทัน แล้วชกสวนกลับไป ก่อนที่ผมจะถีบแหวงทาง หาทางออก ผมรีบจับมือยัยปุ๋ยแล้ววิ่งออกขณะวิ่งออกนั้น ผมโดนหมัดอัดเข้าที่ปลายปากทำให้ปากแตก แต่แค่นี้ไม่เป็นอะไร ผมรีบพาปุ๋ยออกมาหน้าห้างสรพพสินค้า แล้วโบก Taxi ขึ้นไป
 
“เกือบไปแล้วมั้ยหล่ะ ? ” เธอพูดกับผม
 
“ชั้นขอโทษด้วยละกัน ที่ทำให้เธอต้องเหนื่อย ทำให้เดทวันนี้ไม่สนุก”
 
เธออึ้งไปซักพักนึงก่อนตอบ “คิดมากน่า ไม่เป็นไรหรอก ชั้นก็สนุกดี” เธอพูดแล้วยิ้ม ๆ
 
“งั้น ชั้นของีบก่อนละกัน” ผมพูดแล้วทำท่าหลับไป ซักพัก แท็กซี่ชวนยัยปุ๋ย คุย
 
“แฟน น้องหล่อดีนะ”
 
“อ่อ. ..ขอบคุณค่ะ” เธอพูดแล้วยิ้ม ๆ โดยไม่รู้ว่ามีผมแอบมองอยู่
 
“แล้ว~ คบกันนานยังจ๊ะ ” แท็กซี่ถามอีก
 
“ก็  ไม่นานหรอกค่ะ ” เธอตอบ
 
“หนูเรียนอยู่ชั้นไหนแล้วจ๊ะ ? ” คนขับแท็กซี่ชวนยัยปุ๋ยคุยไปเรื่อยคนผมเผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีก็ถึงหน้าบ้านแล้ว
 
“อ่ะนี่~ ค่าแท็กซี่ครับ ไม่ต้องทอนครับ” ผมยืนให้แท็กซี่ ก่อนที่จะลงจากรถ
 
“ชั้นเข้าบ้านละ ฝันดีนะ ” เธอพูดแล้วโบกมือให้ผม
 
“อืม..” ผมตอบเธอแค่นี้ เธอเอาหน้ามาใกล้ ๆ หน้าผม
 
“นายโดนต่อยนี่ ทำไมไม่บอกชั้นหล่ะ ? ”
 
“เธอก็~ ทำเป็นตกใจไปได้ แผลแค่นี้ไกลหัวใจ แต่แผลใจที่เธอทำไว้มันเจ็บกว่านี้อีก”
 
“บ้า >.<// ” เธอยิ้มแล้วเอามือมาทุบหน้าอกผม
 
“ชั้นเข้าบ้านแล้วนะ ” เธอพูดแบบพยายามหุบยิ้มตัวเอง
“อืม ๆ ฝันดีครับ” ผมพูดแล้วโบกมือให้เธอ เธอหันหลังกลับมาแล้วพูดกับผม
 
“เดทวันนี้สนุกมาก  รอปากนายหายชั้นจะ. . .” เธอพูดไม่ทันจบแล้วก็เดินเข้าบ้านไป เธอพูดเหมือนให้ผมคิด ผมจับปากตัวเองแล้วยิ้ม ๆ รู้สึกมันมีความสุข ผมเดินเข้าบ้านไปเจอพ่อกับแม่ แม่ผมทักคนแรก
 
“ไปมีเรื่องมาอีกแล้วใช่มั้ย บอกกี่ทีไม่จำ เจ้าลูกคนนี้” แม่ผมบ่นกับผม
 
“โหแม่ !! เจอหน้าก็ว่ากันเลย กล้ากิวละกินข้าวกันดีกว่า” ผมชวนคนในบ้านกิน ขณะกินข้าวพ่อผมเอ่ยปากขึ้นมา
 
“กล้า~ วันเสาร์นี้ไปกินงานเลี้ยง บ้านลุงฉลองหน่อยนะ ไปแทนพ่อหน่อยพ่อเหนื่อย ” พ่อพูดกับผม ทำให้ผมหาข้ออ้างไม่ได้เพราะ รูปร่างผมเหมือนผู้ใหญ่แล้ว  อีกอย่างพ่อพึ่งกลับมาคงอยากพักผ่อน ผมเป็นคนฟังคำพ่อพูดครับ เพราะพ่อ จะเข้าใจผมทุกเรื่อง
 
“ได้ ครับพ่อ วันเสาร์กี่โมงครับ” ผมรับปากพ่อ
 
“6 โมง ชวนเพื่อนไปก็ได้นะ ชวนไปคนเดียวพอ อยู่ซักพักพอเป็นมารยาทค่อยกลับ ” พ่อพูดแล้วหยิบบัตรเชิญมาให้ผม
 
“ครับ ว่าแต่ลุงฉลองเค้าคือใครอ่ะพ่อ กล้าจำไม่ได้” ผมถาม
 
“ก็คนที่อ้วน ๆ ลูกสาวเค้าชื่อ เมย์ ไง ที่ลูกเคยเล่นตอนเด็ก ๆ เป็นรุ่นน้องลูก ปีนึงไง” พ่อพูดทำให้ผมอึ้ง กลัวว่าจะเป็นเมย์เดียวกับที่ผมรู้จัก ซึ่งเป็นแฟนนายบี งี้ท่าผมพา ปุ๋ยไป เรื่องคงยาว แต่ไหน ๆ ก็รับปากพ่อแล้วก็ต้องไป
 
“ได้ครับพ่อ  กล้าอิ่มแล้วขอตัวขึ้นนอนก่อนนะครับ ” ผมพูดเสร็จก็เดินขึ้นห้องนอน เปลี่ยนเสื้อผ้า อาบน้ำ เตรียมตัวนอนก่อน นอนผมโทรหา ยัยปุ๋ย เพื่อจะชวนเธอ
 
“ฮัลโหล ปุ๋ย วันเสาร์เธอไปเป็นเพื่อนชั้นหน่อยสิ ” ผมชวนเธอ
 
“ไปไหนหล่ะ ? ”
 
“ไปงานเลี้ยงพ่อเพื่อนชั้นหน่ะ ” ผมตอบเธอ
 
“ไม่เอาชั้นไม่ชอบ พวกงานสังคม” เธอปฏิเสธ
 
“ชั้นไม่มีคนไปด้วยจริง ๆ เธอไปกับชั้นนะ นะ นะ นะ” ผมตื้อเธอ
 
“ก็ได้ ๆ เห็นแก่ไอติมวันนี้นะ”
 
“ขอบคุณมากปุ๋ย . . ..” ผมตอบเธอ
 
“ไม่ต้องทำเสียงดีใจขนาดนั้นก็ได้ ” เธอแซวผม
 
“ก็ชั้นดีใจหนิ ว่าแต่เธอกินไรยังหล่ะ” ผมถาม
 
“กินแล้ว นายหล่ะ”
 
“เหมือนกัน แล้วกินกับอะไร ? ”
 
“กระเพราไก่ แล้วก็ แกงจืด”
 
“อ่อ ๆ จะนอนตอนไหนหล่ะ ? ”
 
“ชั้นว่าจะอ่านหนังสือก่อน อ่ะ แล้วค่อยนอน” เธอตอบผม
 
“อืม ๆ งั้นชั้นไม่กวนละ ฝันดี ครับ”
 
“อือ ฝันดี” เธอตอบผมแล้วก็กดวางไป ผมดีใจมากที่เธอไปกับผมเพราะท่าผมไปคนเดียวคงเหงาตายแย่เลยในงานคงจะมีแต่คนแก่ ๆ ที่เดินถือแก้ว วายส์ แกว่งไปแกว่งมา จริง ๆ ผมก็ไม่เป็นคนชอบเข้าสังคมหรอกครับ มันน่าเบื่อแต่ก็ดี จะได้รู้จักญาติผู้ใหญ่บ้าง ผมทิ้งตัวลงนอน ก่อนที่จะมองรูปยัยปุ๋ยในโทรศัพท์ ยิ่งมองก็ยิ่งหลงเสน่ห์เธอ ตอนนี้ผมรู้ใจตัวเองแล้วว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ จากคำที่ว่า ชอบ บัดนี้มันแปลเปลี่ยนเป็นคำว่า รัก ซะแล้วหล่ะ