นิยาย : ฉันกับเธอ. . .รักนี้จะเป็นอย่างไร

Lessson 13

“นี่นาย. . ..ขอบคุณนะ” เสียงยัยปุ๋ยพูดกับผม

“ห๊ะ. ..ขอบคุณอะไร ??” ผมทำหน้า งง

“ก็ที่นายมาดูแลชั้นเมื่อวานไง. ..ขอบคุณนะ” เธอขอบคุณผมอีกที

“อืม. ..แค่ชั้นเห็นเธอสบายดี ชั้นก็มีความสุขแล้ว” ผมยิ้มให้กับเธอ

“. . .” เธอเงียบก่อนที่ ผมจะโบกรถเมล์ ขึ้น รถที่เราขึ้นนี้เป็นรถแอร์ บรรยากาศข้างนอกก็หนาวอยู่แล้ว เข้ามาข้างในยังหนาวอีกส่วนที่นั่งเราทั้งสองคน อยู่ตรงที่แอร์ลงพอดี เธอนั่งข้างในส่วนผมนั่งข้างนอก ขณะนั้นรถว่างครับ คนไม่เยอะเท่าไหร่ ผมมองไปทางเธอ สายตาเธอจับจ้องชายที่อยู่เบื้องหน้า

“ เธอ. ..หึงเค้าหรอ ? ” ผมถามเธอขณะที่เธอมองนายบีนั่งอยู่กับยัยเมย์

“ป่าว. ..ชั้นแค่มองผ่าน ๆ” เธอพูดผมกับ

“เธอจะหึงทำไม. ..ในเมื่อเธอมีชั้นอยู่แล้วหนิ” ผมพูดกับเธอ

“. ..” เธอเงียบอีกแล้ว ขณะนี้เธอเอามือมากุมแล้วเบา เหมือนเธอจะรู้สึกหนาว ผมถอดเสื้อช็อปสีกรมท่า ออกมาให้เธอให้ เพื่อไม่ให้เธอหนาว ผมยื่นเสื้อช็อปให้เธอ

“ขอบคุณนะ” เธอพูดกับผมแล้ว หันไปมองสองคนนั้นต่อ ผมรู้สึกไม่ดีเลยที่เธอเอาแต่มองสองคนนั้น โดยที่ไม่สนใจผม ทำไมบางทีเธอทำเหมือนมีใจให้ผม บางทีเธอก็แสนจะเย็นชากับผม เธอชอบชั้นรึเปล่านะ ปุ๋ย

อ๊อด . . . !!! กด กริ่งรถเมล์

“ชั้นไปก่อนนะ. ..เที่ยง ๆ โทรหาชั้นด้วย” ยัยปุ๋ยพูดก่อนจะส่งเสื้อช็อปคืนให้ผม แล้วเธอก็ลงจากรถไป ถึงหน้าวิทยาลัยผมรีบเข้าโรงเรียนให้ไวที่สุด เพื่อไม่ให้ไอบอยกับไอแมนเห็นว่าผมแอบมาก่อน

------------------ในห้องเรียน------------------

“ไอกล้า~ เมื่อเช้ามึงมาโรงเรียนยังไงว่ะ” ไอแมนถามผม

“อ้อ. ..แม่ยัยปุ๋ยมาส่งกูว่ะ กูเลยต้องมา” ผมพูดแล้วหันหน้ากลับไปเรียน

“นี่มึงคง จริงจังกับน้องปุ๋ยล่ะสิ ?” ไอบอยเสริม

“เออ สิวะ กูไม่เหมือนคนก่อนแล้วนะ” ผมสวนกลับไป

“ทำไมวันนั้นที่ผับ. ..น้องเมย์เค้าเหมือนมีใจให้มึงเลยว่ะ ทำไมมึงไม่เอาอ่ะ กูว่าเค้าก็น่ารักดีนะเว่ย” ไอบอยถามผมอีก

“กูไม่ชอบผู้หญิงอย่างนั้นมีแฟนอยู่แล้ว แต่มาสุงสิง กับคนอื่นไปเรื่อยแถมเที่ยวกลางคืนอีก ” ผมตอบไอบอยอย่างน่าเบื่อ

“แล้วทำไมมึง . ..”

“หยุดเลยไอบอย กูขี้เกียจตอบคำถามมึงละ” ผมบอกมัน

อ๊อด ดด ดดดดดด !!!!  เสียงหมดคาบเรียน 

“นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ ”

“ขอบคุณครับ คุณครู” พวกผม 3 คน เดินไปที่โรงอาหาร ระหว่างทางเดินผมโทรไปหายัยปุ๋ย เพื่อไม่ให้เธอเหงา

“ฮาโหล เธออยู่ไหนเนี่ย” ผมถามเธอ

“อยู่โรงเรียนสิ ต้าบ้า จะให้ชั้นไปอยู่ไหนหล่ะ”

“อยู่ในใจชั้นไงหล่ะ นั่งเรียนก็คิดถึงเธอ กินข้าวก็คิดถึงเธอ ทำอะไร ๆ ก็คิดถึงเธอหมดหล่ะ” ผมพูดแล้วยิ้มคนเดียว ไอบอย กับไอแมน มองมาทางผมแปลก ๆ

“เธอกินไรยังหล่ะ ? ” ผมถามเธอ

“ชั้นไม่หิวอ่ะ ”

“ทำไมไม่กินหล่ะ ? ชั้นอยากให้เธอกินหนิ” ผมบอกเธอ

“ชั้นไม่หิว หูแตกไงห๊ะ !! ” เธอตะคอกกลับมา

“งั้นเด๋วชั้นพาเธอไปเลี้ยง ซเว่นเซ่น ไปป่ะ ? ” ผมชวนเธอ

“ไปสิ !!” เธอตอบอย่างเร็ว

“แต่เธอต้องกินข้าวก่อนนะ ” ผมยื่นข้อเสนอ

“โห !! อะไรของนายเนี่ย โอเค ๆ ชั้นตกลง มารับชั้นหน้าโรงเรียนละกัน แค่นี้นะ” เธอพูดแล้วก็วางสายไป ผมดีใจสุดดิ้น ที่ผมจะได้ไปเที่ยวกับเธออีกแล้ว  ผมดีจนไอบอยกับไอแมนหันมามองผม

“มึง~ เป็นอะไรของมึงไอกล้า” ไอบอยถามผม

“กู จะไปกินซเว่นเว่นกับ ปุ๋ย ว่ะ” ผมพูดแล้วยักคิ้วให้

“เห้ย !! ดีใจด้วย ว่าแต่ที่ไหนว่ะ ” ไอบอยพูดแล้วตบไหล่ผม

“กูยังไม่รู้เลยว่ะ กะว่าจะพาไปที่ อิมพีเรียล”

“เห้ย !! แต่ที่นั่นมันไม่ใช่ถิ่นเราแล้วนะ ” ไอบอยเตือนผม

“เอาน่าไม่มีไรหรอกเชื่อกุสิ ” ผมบอกกับไอบอยไอแมน

“เออ ๆ ระวังตัวไว้นะเว่ย ” เสียงพวกมันบอกผมก่อนที่ ผมจะนั่งกินข้าวในโรงอาหารแล้วก็ขึ้นเรียนตามปรกติ ระหว่างเรียน ผมคิดถึงแต่เธอ เรียนไม่รู้เรื่องเลย ในใจผมคิดถึงแต่เธอ หายใจเข้าหายใจออก ก็มีแต่เธอคนเดียว ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ผู้หญิงคนนี้มีอะไรพิเศษ ผมถึงชอบเธอขนาดนี้ จนเลิกเรียน

------------------ป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน ปุ๋ย------------------

“นายมาช้า. ..” เธอบอกผม

“ชั้น~ ขอโทษรถมันติดหน่ะ ว่าแต่ไปได้ยัง” ผมชวนเธอ

“อืม. . .ก็ไปโบกรถเมล์สิ !!! ” เธอพูดแล้วใช้ให้ผมโบกรถเมล์

“ค๊าบ องค์หญิง” ผมพูดแล้วยิ้มให้เธอแบบกวน ๆ ก่อนที่จะโบกรถเมล์