นิยาย : ฉันกับเธอ. . .รักนี้จะเป็นอย่างไร

Lessson 13
 
“นี่นาย. . ..ขอบคุณนะ” เสียงยัยปุ๋ยพูดกับผม
 
“ห๊ะ. ..ขอบคุณอะไร ??” ผมทำหน้า งง
 
“ก็ที่นายมาดูแลชั้นเมื่อวานไง. ..ขอบคุณนะ” เธอขอบคุณผมอีกที
 
“อืม. ..แค่ชั้นเห็นเธอสบายดี ชั้นก็มีความสุขแล้ว” ผมยิ้มให้กับเธอ
 
“. . .” เธอเงียบก่อนที่ ผมจะโบกรถเมล์ ขึ้น รถที่เราขึ้นนี้เป็นรถแอร์ บรรยากาศข้างนอกก็หนาวอยู่แล้ว เข้ามาข้างในยังหนาวอีกส่วนที่นั่งเราทั้งสองคน อยู่ตรงที่แอร์ลงพอดี เธอนั่งข้างในส่วนผมนั่งข้างนอก ขณะนั้นรถว่างครับ คนไม่เยอะเท่าไหร่ ผมมองไปทางเธอ สายตาเธอจับจ้องชายที่อยู่เบื้องหน้า
 
“ เธอ. ..หึงเค้าหรอ ? ” ผมถามเธอขณะที่เธอมองนายบีนั่งอยู่กับยัยเมย์
 
“ป่าว. ..ชั้นแค่มองผ่าน ๆ” เธอพูดผมกับ
 
“เธอจะหึงทำไม. ..ในเมื่อเธอมีชั้นอยู่แล้วหนิ” ผมพูดกับเธอ
 
“. ..” เธอเงียบอีกแล้ว ขณะนี้เธอเอามือมากุมแล้วเบา เหมือนเธอจะรู้สึกหนาว ผมถอดเสื้อช็อปสีกรมท่า ออกมาให้เธอให้ เพื่อไม่ให้เธอหนาว ผมยื่นเสื้อช็อปให้เธอ
 
“ขอบคุณนะ” เธอพูดกับผมแล้ว หันไปมองสองคนนั้นต่อ ผมรู้สึกไม่ดีเลยที่เธอเอาแต่มองสองคนนั้น โดยที่ไม่สนใจผม ทำไมบางทีเธอทำเหมือนมีใจให้ผม บางทีเธอก็แสนจะเย็นชากับผม เธอชอบชั้นรึเปล่านะ ปุ๋ย
 
อ๊อด . . . !!! กด กริ่งรถเมล์
 
“ชั้นไปก่อนนะ. ..เที่ยง ๆ โทรหาชั้นด้วย” ยัยปุ๋ยพูดก่อนจะส่งเสื้อช็อปคืนให้ผม แล้วเธอก็ลงจากรถไป ถึงหน้าวิทยาลัยผมรีบเข้าโรงเรียนให้ไวที่สุด เพื่อไม่ให้ไอบอยกับไอแมนเห็นว่าผมแอบมาก่อน
 
 
------------------ในห้องเรียน------------------
 
“ไอกล้า~ เมื่อเช้ามึงมาโรงเรียนยังไงว่ะ” ไอแมนถามผม
 
“อ้อ. ..แม่ยัยปุ๋ยมาส่งกูว่ะ กูเลยต้องมา” ผมพูดแล้วหันหน้ากลับไปเรียน
 
“นี่มึงคง จริงจังกับน้องปุ๋ยล่ะสิ ?” ไอบอยเสริม
 
“เออ สิวะ กูไม่เหมือนคนก่อนแล้วนะ” ผมสวนกลับไป
 
“ทำไมวันนั้นที่ผับ. ..น้องเมย์เค้าเหมือนมีใจให้มึงเลยว่ะ ทำไมมึงไม่เอาอ่ะ กูว่าเค้าก็น่ารักดีนะเว่ย” ไอบอยถามผมอีก
 
“กูไม่ชอบผู้หญิงอย่างนั้นมีแฟนอยู่แล้ว แต่มาสุงสิง กับคนอื่นไปเรื่อยแถมเที่ยวกลางคืนอีก ” ผมตอบไอบอยอย่างน่าเบื่อ
 
“แล้วทำไมมึง . ..”
 
“หยุดเลยไอบอย กูขี้เกียจตอบคำถามมึงละ” ผมบอกมัน
 
อ๊อด ดด ดดดดดด !!!!  เสียงหมดคาบเรียน 
 
“นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ ”
 
“ขอบคุณครับ คุณครู” พวกผม 3 คน เดินไปที่โรงอาหาร ระหว่างทางเดินผมโทรไปหายัยปุ๋ย เพื่อไม่ให้เธอเหงา
 
“ฮาโหล เธออยู่ไหนเนี่ย” ผมถามเธอ
 
“อยู่โรงเรียนสิ ต้าบ้า จะให้ชั้นไปอยู่ไหนหล่ะ”
 
“อยู่ในใจชั้นไงหล่ะ นั่งเรียนก็คิดถึงเธอ กินข้าวก็คิดถึงเธอ ทำอะไร ๆ ก็คิดถึงเธอหมดหล่ะ” ผมพูดแล้วยิ้มคนเดียว ไอบอย กับไอแมน มองมาทางผมแปลก ๆ
 
“เธอกินไรยังหล่ะ ? ” ผมถามเธอ
 
“ชั้นไม่หิวอ่ะ ”
 
“ทำไมไม่กินหล่ะ ? ชั้นอยากให้เธอกินหนิ” ผมบอกเธอ
 
“ชั้นไม่หิว หูแตกไงห๊ะ !! ” เธอตะคอกกลับมา
 
“งั้นเด๋วชั้นพาเธอไปเลี้ยง ซเว่นเซ่น ไปป่ะ ? ” ผมชวนเธอ
 
“ไปสิ !!” เธอตอบอย่างเร็ว
 
“แต่เธอต้องกินข้าวก่อนนะ ” ผมยื่นข้อเสนอ
 
“โห !! อะไรของนายเนี่ย โอเค ๆ ชั้นตกลง มารับชั้นหน้าโรงเรียนละกัน แค่นี้นะ” เธอพูดแล้วก็วางสายไป ผมดีใจสุดดิ้น ที่ผมจะได้ไปเที่ยวกับเธออีกแล้ว  ผมดีจนไอบอยกับไอแมนหันมามองผม
 
“มึง~ เป็นอะไรของมึงไอกล้า” ไอบอยถามผม
 
“กู จะไปกินซเว่นเว่นกับ ปุ๋ย ว่ะ” ผมพูดแล้วยักคิ้วให้
 
“เห้ย !! ดีใจด้วย ว่าแต่ที่ไหนว่ะ ” ไอบอยพูดแล้วตบไหล่ผม
 
“กูยังไม่รู้เลยว่ะ กะว่าจะพาไปที่ อิมพีเรียล”
 
“เห้ย !! แต่ที่นั่นมันไม่ใช่ถิ่นเราแล้วนะ ” ไอบอยเตือนผม
 
“เอาน่าไม่มีไรหรอกเชื่อกุสิ ” ผมบอกกับไอบอยไอแมน
 
“เออ ๆ ระวังตัวไว้นะเว่ย ” เสียงพวกมันบอกผมก่อนที่ ผมจะนั่งกินข้าวในโรงอาหารแล้วก็ขึ้นเรียนตามปรกติ ระหว่างเรียน ผมคิดถึงแต่เธอ เรียนไม่รู้เรื่องเลย ในใจผมคิดถึงแต่เธอ หายใจเข้าหายใจออก ก็มีแต่เธอคนเดียว ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ผู้หญิงคนนี้มีอะไรพิเศษ ผมถึงชอบเธอขนาดนี้ จนเลิกเรียน
 
------------------ป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน ปุ๋ย------------------
 
“นายมาช้า. ..” เธอบอกผม
 
“ชั้น~ ขอโทษรถมันติดหน่ะ ว่าแต่ไปได้ยัง” ผมชวนเธอ
 
“อืม. . .ก็ไปโบกรถเมล์สิ !!! ” เธอพูดแล้วใช้ให้ผมโบกรถเมล์
 
“ค๊าบ องค์หญิง” ผมพูดแล้วยิ้มให้เธอแบบกวน ๆ ก่อนที่จะโบกรถเมล์