นิยาย : ฉันกับเธอ. . .รักนี้จะเป็นอย่างไร

Lessson 11
 
รถสปอร์ตคันหรูจอดหน้าหอพัก ก่อนที่ชายหนุ่มร่างสูงจะลงจากรถแล้วเดินตรงดิ่งไปห้องของเพื่อนชายหนุ่มเขานั่นเอง
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!! เสียงชายหนุ่มร่างสูงเคาะประตูเรียกเพื่อนเขาเอง
 
“มาหากูถึงที่นี่มีอะไรรึเปล่า พ่อมาริโอ้” เสียงไอแมนพูดกับผม
 
“กูจะมาชวนพวกมึงไปเปิดหูเปิดตา ไปเปล่าเด๋วกูเลี้ยงเอง” ผมเชื้อชวนพวกมัน
 
“ไป !!” เสียงไอบอยกับไอแมนตอบพร้อมกัน
 
“เร็ว ๆ หน่อยนี่ก็ จะ 4 ทุ่มละ กว่าจะไปถึงอีก” ผมเร่งพวกมัน 2 คน เนื่องจาก หอพักของพวกมันอยู่ไกลจากร้านประจำพวกเรามาก
 
------------------ผับแห่งหนึ่ง------------------
 
“ไอกล้า มึงคิดจริงจังกับน้องปุ๋ยป่าวว่ะ ? ” ไอบอยถามผมด้วยท่าทีเมา ๆ
 
“อืม. .ทำไมหล่ะ ?” ผมตอบ
 
“ก็. ..กูเห็นตั้งแต่มึงเป็นเพย์บอยมาเนี่ย มึงทำผู้หญิงเสียใจมาหลายคนแล้ว ไม่นึกเลยว่ามึงจะกลับตัวกลับใจมาเป้นคนดี 5 5 5. ” ไอบอยพูดพร้อมหัวเราะกับไอแมน
 
“ไอบอยนี่มึงกำลังดูถูกกูอยู่นะ !! ” ผมเริ่มโมโห
 
“ก็กูดูถูกหนิ กูไม่ได้ดูผิด 5 555.” ไอบอยหัวเราะ
 
“กูไม่คุยกับมึงละ.. . กูไปเข้าห้องน้ำก่อนเด๋วมา”  ผมรีบตัดบทสนทนาก่อนที่จะลุกจากที่นั่งเพื่อไปเข้าห้องน้ำระหว่างทางที่ผมกำลังเดินอยู่นี้ ต้องไปเบียดเสียดกับผู้คนมากมาย ทำให้ผมเดินไม่ค่อยสะดวก ผมรู้สึกว่ามีมือเล็ก ๆนิ่ม ๆ มาสกิดที่หัวไหล่ขางขวาของผม ผมหันกลับไปดู
 
“ใช่. .. นายนี่เองที่ไปต่อย พี่บีของชั้น” เสียงผู้หญิงวัยใส พูดกับผม
 
“เอ่อ. .. ไม่ทราบว่าคุณเป็นใคร ทักคนผิดแล้วหล่ะครับ” ผมพูดเพื่อให้เธอไม่ต้องตกใจ
 
“ก็นายไง ที่ไปต่อยพี่บีที่สวนสนุกวันนั้น ชั้นเห็นต่อหน้าต่อตา” เธอแย้งขึ้นมา
 
“อ่อ. ..วันนั้นผมขอโทษด้วยละกัน ผมขอตัวก่อนละ” พอผมพูดจบก็เดินไปเข้าห้องน้ำทันที เพื่อทำธุระส่วนตัวเมื่อทำเสร็จผมเดินออกมาจากห้องน้ำก็เจอยัยนี่ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ
 
“เอ่อ. ..โทษทีนะค่ะที่เมื่อกี้ เมย์เสียมารยาท ^^/” เธอส่งยิ้มบาง ๆ ให้ผมเล็กน้อย
 
“ไม่เป็นไรครับ เมื่อกี้ผมก็เสียมารยาทเหมือนกัน”
 
“หนูขอแนะนำตัวนะค่ะ หนูชื่อเมย์ ค่ะอายุน้อยกว่าพี่บี 1 ปี ไม่ทราบว่าพี่ชื่ออะไรค่ะ ?” เธอถามผมด้วยท่าทางอันสดใส
 
“อ่อ. ..พี่ชื่อกล้าครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับน้องเมย์” ผมยิ้มให้เธอก่อนที่จะยื่นมือให้เธอจับ
 
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ วันนี้หนูมาคนเดียวให้หนูไปนั่งกับพี่ได้ไหม ?” เธอถาม
 
“เอ่อ. ..พอดีวันนี้พี่มากับเพื่อนหน่ะ เมย์จะไม่รังเกียจหรอ ?”
 
“ไม่หรอกค่ะ ให้หนูไปนั่งด้วยนะค่ะ”
 
“ไปก็ไปจ่ะ”  ผมพูดก่อนที่จะพาเธอไปที่โต๊ะที่พวกผมนั่งโดยมีไอแมนกับไอบอยนั่งอยู่ เมื่อผมพาเมย์ไปถึงไอบอยกับไอแมนทำท่าทีตกใจกันใหญ่
 
“พี่ ๆค่ะ สวัสดีค่ะ” เมย์สวัสดีอย่างมีมารยาท
 
“เอ่อ. ..สวัสดีครับ น้องรู้จักกับไอกล้าด้วยหรอครับ ? ” ไอแมนถาม
 
“เพิ่งรู้จักเมื่อกี้เองค่ะ. ..แต่หนูเคยเห็นเค้าต่อยคู่หมั้นหนูอ่ะค่ะ” เธอพูดแล้วทำหน้าตาเศร้า
 
“โห !! น่ารักอย่างนี้มีแฟนแล้ว พี่ละเสียดายจริง ๆ ” ไอบอยเริ่มม่อ
 
“เห้ย~ ไอบอยน้องเค้ามีแฟนแล้วมึงยังจะม่ออีกหรอ” ผมเบรคไอบอยอย่างกระทันหัน ไอบอยทำสีหน้าไม่พอใจผมก่อนที่จะให้เต้นกับไอแมนสองคนที่ฟรอ
 
“พี่กล้าค่ะ เมย์ไม่น่ารักตรงไหนหรอ พี่บีถึงได้ไม่ใส่ใจหนูเลย” เธอถามผมด้วยน้ำเสียงที่เศร้าไปกว่าเดิม
 
“เมย์ก็น่ารักอ่าจ่ะ น่ารักมากด้วยแต่พี่ว่า บีเค้าคงไม่เห็นความสำคัญของเมย์แหละ ” ผมปรอบใจน้องเมย์
 
“ค่ะ~ พี่กล้า ” เธอพูดแล้วชงเหล้าให้ผมเรื่อย ๆ จนผมกับเธอเริ่มเมาอย่างหนัก เรานั่งคุยกันไปกันมาจนกระทั่งได้รู้ว่าเธอก็เป็นลูกสาวของเพื่อนพ่อผม เราคุยกันอย่างสนิทสนมไวมากเนื่องจากเธอเป็นคนอัธยาสัยดี ดูน่าเอ็นดู
เมื่อถึงเวลาผับปิด ผมจึงชวนไอบอยกับไอแมนกลับและชวนน้องเมย์กลับด้วย แต่น้องเมย์บอกขอกลับแท็กซี่เนื่องจากเธอบอกพ่อเธอบอกเธอไปทำรายงานบ้านเพื่อน ผมจึงไม่ว่าอะไร เมื่อผมส่งไอบอยกับไอแมนกลับบ้านแล้ว ผมก็ขับรถมาที่บ้านผมต่อ เห็นไฟห้องยัยปุ๋ยยังเปิดอยู่ ผมจึงโทรไปหาเธอ
 
“ฮาโหล ” เธอพูด
 
“ทำไมนอนดึกจังอ่ะ เด๋วก็กลายเป็นหมีแพนด้าหรอก” ผมถามเธอ
 
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีหรอก เสียงนายเหมือนคนเมาเลย แหวะ !! ” เธอพูดเหมือนรังเกียจผมแล้วเธอกํโผล่หน้าออกมาทางหน้าต่างเพื่อดูอาการผม
 
“ใช่ชั้นเมา เมามากด้วย เมาเหล้ามันดีกว่าเมารัก เพราะอาการ ‘แฮงค์’มันฟื้นตัวเร็วกว่า ‘เฮริท์’ นะ” ผมพูดแล้วยิ้มให้เธอทางหน้าต่างห้อง
 
“เสี่ยวมาก !!!” เธอด่าผม
 
“ชั้นเมามากละขอตัวไปนอนก่อน” ผมพูด
 
“เด๋วสิ !! กินข้ามต้มก่อนมั้ย เด๋วชั้นทำให้กิน ”
 
“ก็ดี ว่าแต่ทำไมเธอดูแลชั้นดีจังเลยหล่ะ หรือว่าเธอหลงเสน่ห์ชั้นแล้ว” ผมแซวเธอ
 
“จะบ้าไง !! อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย ไอหน้าลิง ” เธอด่าผมกลับมาก่อนที่จะลงมาเปิดประตูบ้านให้ผมเข้าไปในบ้านของเธอ
 
“นั่งรอตรงนี้แหละ เด๋วชั้นไปทำให้” เธอพูดก่อนจะเดินเข้าครัวไปทำข้าวต้มให้ผมกิน
 
“ทำไมคืนนี้เธอนอนดึกจังหล่ะ ??? ” ผมถามเธอ
 
“เรื่องของชั้น มันเกี่ยวอะไรกับนายด้วยหล่ะ !! ”
 
“โอเค ๆ ชั้นไม่ถามเธอล่ะ ชั้นรู้ว่าชั้นไม่มีสิทธิ์ที่จะรับรู้เรื่องราวในชีวิตเธอ ” ผมพูดอย่างน้อยใจ
 
“มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ นายเมาแล้วพูดมากอ่ะ !! เด๋วชั้นไปเอาข้าวต้มมาให้ ” เธอพูดเสียงสั่น ๆ ก่อนที่เธอจะเดินไปที่ครัวหยิบถ้วยขามต้มร้อนมาให้ผมกิน
 
“นี่นายจะกินข้าว หรือ จะมองหน้าชั้น ห๊ะ !! ”
 
“. . .” ผมเงียบ
“อย่ามองมากนักจะได้มั้ย ?” เธอตะคอกใส่หน้าผม
 
“. ..” ผมเงียบอีก
 
“ทำไมนายต้องมองหน้าชั้นด้วยชั้นไม่เข้าใจจริง ๆ เลย มันมีอะไรพิเศษตรงไหนเนี่ย ห๊ะ !!”
 
“ก็ชั้นมองที่เธอน่ารักไง”
 
“แต่ชั้นไม่ให้นายมอง มีอะไรมั้ย ?”
 
“ก็ชั้นจะมองอ่ะ !! ”ผมเถียงเธอ
 
“ชั้นไม่คุยกับนายล่ะ กินข้าวเสร็จเอาจานไปแช่ไว้ด้วยชั้นขึ้นไปนอนละ” เธอพูดจบเธอก็วิ่งขึ้นไปบนห้องของเธอเลย ทิ้งให้ผมนั่งกินข้าวคนเดียวเมื่อผมกินข้าวเสร็จก็เดินออกจากบ้านของเธอโดยที่ใจของผมยังอยู่ในบ้านหลังนั้น ทุกครั้งที่ผมหลับตาก็มีภาพใบหน้าของยัยปุ๋ยแว๊บมาให้เห็นอยู่ตลอด ผมได้แต่สงสัยตัวเองว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ สงสัยผมคง ‘ชอบ’ ยัยปุ๋ย จริง ๆ ซะแล้วหล่ะ