Oh! Lady รักได้ไงผู้หญิงคนนี้
NEUY
1) สาเหตุของความจน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ1
“ร้านนี้ก็เต็ม ให้มันได้อย่างนี้ซิ” ฉันว่าพลางกำใบประกาศแน่นก่อนจะเดินออกจากร้านขายอาหารฝรั่งเศสด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์เท่าไหร่
หึ! เต็มแล้วทำไมไม่แกะใบประกาศออกกันล่ะ >O<!!!
ให้เดินเล่นอยู่แบบนี้มันเหนื่อยนะโว้ย~ ไม่เห็นใจคนไม่ได้กินข้าวมาสองวันเต็มๆรึไง
และนี่ก็คือเหตุที่ทำให้สาวน้อยผู้น่ารักอย่างพู่กันมีชีวิตเร่ร่อนแบบนี้นี่เอง ต้นเหตุมาจาก...
“ทำไมวันนี้บ้านมันเงียบแปลกๆหว่า” พู่กันน้อยเดินหลับตาลงมาจากบันไดก่อนจะนั่งลงกับโซฟาห้องนั่งเล่น เปิดทีวี และเปิบข้าวที่อยู่บนโต๊ะรับแขกที่แม่เตรียมไว้ให้เช่นเคย
ปี๊บ
ดูเรื่องเล่าเช้านี้ดีกว่า
‘ข้อพิพากษ์พื้นที่ 4.6 ตารางกิโลเมตร...’ มันยังไม่เคลียร์อีกหรอเนี่ย น่าเบื่อ - -
ปี๊บ
ดู One piece
‘ปู่มังกรๆ อย่าพูดแบบนั้นซิ’ หาเกาะมังกรเจอรึยังนะ
ง้ำๆๆๆๆ
‘ทะเลาะกันอีกแล้วหรอเนี่ย’ เฮ้อ! นามิใส่ชุดเหมือนเมื่อวานเลย ทำไงถึงจะสวยเหมือนนามิบ้างอ่า T^T
ปี๊บ!
ปิดดีกว่า
ง้ำๆๆ
ในขณะที่พู่กันน้อยผู้น่ารักกำลังรับประทานอาหารอยู่นั่นเอง จู่ๆก็...
“โน๊ต” สาวน้อยหันไปมองสิ่งที่เธอกล่าวออกมาเบาๆอย่างสนใจก่อนจะวางช้อนข้าวลงแล้วหยิบมันขึ้นมาอ่าน
ลูกที่รักของพ่อ ตอนนี้บ้านเรากำลังจน ลูกก็รู้ แม่กับพ่อจะไปหาเงินมาจ่ายค่าเทอมลูกปีหน้าให้ได้เอง ฝากดูแลบ้านด้วยนะ ส่วนเงินอยู่ใต้จานข้าว เปิดดูเอานะลูก
“พ่อกับแม่เป็นห่วงฉันขนาดนี้เลยหรอเนี่ย”
ฟับ!
พอเปิดออกดู ปรากฎว่ามีเงินมูลค่า...
ยี่สิบบาท
“นี่มันอะไรกันเนี่ย!!!~”
โทรศัพท์ไหนโทรศัพท์ฟระ
ติ๊ด...
ติ๊ด...
(ฮาโหลลูกพู่ของพ่อ) เสียงพ่อทำไมดูเบิกบานเช่นนี้
“พ่อ พ่อจะไปไหนของพ่อเนี่ย”
(ไปทำงานหาเงินให้ลูกเรียนไงจ๊ะ เดี๋ยวพ่อจะขึ้นรถแล้วนะ เงินน่ะซื้อมาม่ากินนะลูก กับข้าวมันแพง)
“อะไรนะพ่อ!! - -*” ทำไมพ่อฉันเป็นคนแบบนี้
“แค่นี้นะ เดี๋ยวขึ้นรถไมทัน”
ติ๊ด
“พ่อ พ่อ! >O<”
ชีวิตของพู่กันน้อยอย่างฉันทำไมมันถึงช่างรันทดเช่นนี้ ฉันเกลียดมาม่าเว้ย!!!
และนี่ก็คือสิ่งที่ทำให้ฉันจนแบบนี้
“ไม่ทงมันทำมันแล้ว~ ><” งานทำไมมันหาไม่ได้เหมือนปลวกที่บ้านนะ
ฉันเดินไปนั่งที่ริมฟุตบาทด้วยความตาลายในความจนของตัวเอง หิวก็หิว ไอ้แค่ไม่กินข้าวสองวันมันอะไรนักหนาเนี่ย
“เอาน้ำหน่อยมั๊ย”
“อ้าว! เฮียฟู” ฉันหันไปมองหาเฮียฟูจิที่ยื่นขวดน้ำเปล่าให้
เสียงกวนๆแบบนี้ไม่มีใครหรอกนอกจากรุ่นพี่ในมหา’ลัยคณะคหกรรม (รู้สึกว่าจะเป็นผู้ชายคนเดียวในคณะด้วยมั้ง) เฮ้อ! สงสัยเป็นเพราะเฮียล่ะมั้งที่มาขว้างทางรวยฉัน T_T
“เฮ้อ! ฉันน่ะเชื่อแกเลยจริงๆ ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไงฮะ”
“ฉันรู้ว่าน้ำในขวดนั่นหมดแล้ว ”
“รู้ทันอีกแล้วหรอเนี่ย” มุกตื้นๆ
“=_=;”
“ดูทำหน้าเข้า -*-“
“เบื่อโว้ย~”
“อะไรของแก ฉันยังไม่ได้ทำอะไรแกเลยนะเฟ้ยพู่กัน มาบงมาเบื่ออะไรกันฟระ ฉันทำอะไรผิด”
ยังมีหน้ามาพูดอีก
“เฮียทำให้ฉันอดข้าว ไม่ต้องเลย เพราะวันนี้ฉันเจอเฮีย ฉันเลยหางานทำไม่ได้เนี่ย เพราะเฮียคนเดียวเลย”
“ยัยพู่แกอย่ามาโทษฉันดิ ฉันเพิ่งมาเจอแกเมื่อกี๊เองนะ”
“นั่นแหละ เพราะเฮีย“
“ยัยพู่กัน~ T_T”
“- -;”
“(- -)(_ _)” อิอิ ได้กินข้าวแล้ว
“ฉันเนี่ยอยากมีพี่ชายแบบเฮียจริงๆเลย อุวะฮะฮ่า” ถึงแม้เฮียเขาจะกวนแค่ไหนก็ยังเทียบกับคนไม่ตอบสนองต่อโลกภายนอกอย่างฉันไม่ได้หรอก
“อะโด่ ดูทำหน้า คิดถึงแม่รึไงฮะรุ่นพี่ :]”
“หน็อย!!~ แก >O<”
………………………………………………………………………………………………………
เชิญติดตามตอนต่อไป
อ่านและวิจารณ์ด้วยนะ
ขอบคุณค่ะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
