รักของฉันและเธอ

วันอากาดแจ่มใส.............. 
          ผมโทโมะ วิศวะ  ไทยานนท์  เพิ่งจะกลับมาจากญี่ปุ่นตอนนี้ผมอยู่ที่สนามบินว่าแต่.........ผมจะกลับบ้านยังไงเนี่ยผมเปนถึงคุนหนูของบ้านเชียวนะไม่มีใครมารับผมบ้างหรือไง
"โอ้ย!!!  หายากจิงโว้ยคุนนงคุนหนูของบ้านไทยานนท์อะไรเนี่ย"
ปั๊ก!!  ฉันเดินชนใครก้อไม่รูหล่อซะด้วย เฮ้ยไม่ใช่
"ขอโทษคะไม่ได้ตั้งใจ พอดีตามหาคนอยู่คะ บลาๆๆๆๆ""พอๆ ครับผมก้อยังไม่ได้ว่าอะไรนี่คุนเอ่ออ......""แก้วคะ"  น่ารักชะมัด"ครับคุนแก้ว   อ้าวคุนมีรูปผมได้ไงเนี่ย""เอ่อ หรือว่าคุนคือ..""ครับ ผมโทโมะ วิศวะ ไทยานนท์""เห้อ  ในที่สุดก้อเจอป่ะกลับบ้านกันคะคุนหนู""เธอเปนคนรับใช้ของบ้านฉันหรอ""ป่าวคะ เปนพี่เลี้ยงคะ""ครับๆ"
แล้วยัยน่ารักก้อพาผมขึ้นรถแล้วไปบ้าน"แม่คร้าบบบบบบบบ  คิดถึงจังเลย"  หอมแก้มซ้าย แก้มขวา"จ้า แม่ก้อคิดถึงเหมือนกันลูก""แม่ครับ นั่นอะพี่เลี้ยงผมหรอครับ"  กระซิบ แล้วชี้ไปทางแก้ว"อ๋อ ใช่จ่ะ เขาชื่อหนูแก้วเปนไง""คนนี้ถูกใจ เป๊ะใช่เลยครับแม่""แหนะ แม่รู้นะว่าคิดอะไร      หนูแก้ว""คะ""มาแนะนำตัวแล้วพาลูกชายฉันไปเก็บของในห้องด้วยนะ""คะ เอ่อ ฉันชื่อแก้ว จริญญา  ศิริมงคลสกุล จะมาเปนพี่เลี้ยงให้คุนหนู เรียนอยู่โรงเรียน 227 ชั้นม.6/2 หรือพูดง่ายๆว่าอยู่ห้องเดียวกับคุนหนูนั่นแหล่ะคะ""เข้าใจแล้วแต่ว่าเรียกโทโมะนะไม่ต้องเรียกคุนหนูเราอ่ะรุ่นเดียวกัน  ป่ะเอากระเป๋าไปเก็บกัน" พูดแล้วเดินไปกอดคอแก้วหน้าตาเฉย
เอ๊ะ !!! หมอนี่ อะไรจะสนิทกันเรวขนาดนั่น"เอ่อ คะ"
ห้องนอน"แก้ว เธอนอนไหนหรอ""นอนห้องนี้แหละคะแต่ว่าไม่ได้นอนเตียงเดียวกับคุนหนู""บอกแล้วไงว่าห้ามเรียกคุนหนูให้เรียกโทโมะแล้วก้อไม่ต้องพูดคะพูดขาด้วยมันดูสยิวอะ""อืม คะ""แหนะ""เออ เข้าใจแล้ว""ปรับตัวเรวจังนะ  ว่าแต่นอนเตียงเดียวกันก้อได้"  พูดพร้อมเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆ"ไม่ดีกว่าคะ นอนดีกว่าดึกแล้ว""อืมงั้นก้อได้ จุ๊บ" หอมแก้มแก้ว 1 ที"นี่นาย""ฝันดีนะไปนอนก่อน""ตาบ้า""ว่าใคร เดี๋ยวโดนอีกรอบหรอก ว่าแต่....ไม่คิดจะบอกฝันดีกับฉันหน่อยหรอ""เอ่อ ฝันดีคะ""บาย"
เจอกันวันแรกก้อทะลึ่งแล้ว วันต่อๆไปจะเปนยังไงเนี่ยโหยไม่อยากคิดนอนดีก่า