Love Plus [ The Predestination Love ]

ลำนำแห่งฤดูใบไม้ร่วง ตอนที่ 6 เทศกาลชมรม II

ภายใต้ท้องฟ้าสีครามที่สดใสของโรงเรียนฮาคุโอ นี่ก็เป็นอีกวันนึงที่อากาศปลอดโปร่งเหมือนกับจะเตรียมต้อนรับเทศกาลแรกของโรงเรียนฮาคุโอที่ถูกจัดขึ้นทั้งโรงเรียน เทศกาลชมรมนั้น ถือได้ว่าเป็นเทศกาลใหญ่ที่ถูกจัดขึ้นภายในเขตของส่วนต่างๆตามชั้นปีโดยไม่ยุ่งเกี่ยวกับชั้นปีอื่นๆ และบางครั้งการกระทำของพวกเขาก็ดูเหมือนจะเกินเลยไปหน่อย อันเนื่องจากจำนวนสมาชิกที่เพิ่มขึ้น ( มันหมายถึงงบชมรม ) แถมยังมีการเก็บคะแนนรวมของสมาชิกใหม่ที่รับได้ในปีนั้นมาจัดอันดับเพื่อรางวัลพิเศษอีก จึงจำเป็นต้องมีชมรมกิตติมศักดิ์ถูกรับเชิญให้มาตัดสินในทุกๆปี และชมรมดังกล่าวก็คือชมรมหนังสือพิมพ์นั่นเอง

" เอาล่ะค่ะพ่อแม่พี่น้องทุกๆคนที่มีชมรมแล้วหรือคนที่ยังไม่มีชมรม หรือว่าที่กำลังหลบซ่อนอยุ่ทั้งหลาย เสียงนี้คือเสียงจากชมรมหนังสือพิมพ์และชมรมภาพยนต์ที่กำลังร่วมมือกันถ่ายทอดความเป็นไปของเทศกาลชมรมของส่วนมัธยมปลายผ่านทางโทรทัศน์ที่ติดตั้งทั่วไปภายในโรงเรียนฮาคุโอค๊า "

เสียงเจื้อยแจ้วของทานาบาตะดังผ่านลำโพงที่ติดอยู่ตามส่วนต่างๆของโรงเรียนฮาคุโออย่างชัดเจน พร้อมๆกับภาพที่ขึ้นหน้าโทรทัศนที่มีอยู่ทั่วไป ถึงแม้คนทั่วไปจะไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่กับการรายงานข่าว แต่ทุกคนก็ยังเงียหูฟังอยู่ตลอดเพราะบางครั้งการรายงานข่าวนี้มันอาจจะทำให้รู้ถึงคะแนนอันดับสมาชิก หรือแม้กระทั่งคนที่ยังไม่มีชมรมหลงเหลืออยู่ที่ไหนกันบ้าง

" เอาล่ะค่ะวันนี้เราจะพาทุกท่านบินไปดูยังสถานที่หนึ่ง ที่นับได้ว่าเคยเป็นถึง 1 ใน 7 สิ่งมหัศจรรย์ของโรงเรียนฮาคุโอกัน แล้วก็ โอ้โห "

ทานาบาตะตกใจเล็กน้อยเมื่อมองเห็นกลุ่มคนมากมาย กำลังเคลื่อนไหวอยู่ในป่ารอบๆคฤหาสน์ทรงที่ตั้งอยู่ริมหน้าผาตรงเนินของทะเลสาบฮาคุโอ แต่ละคนดุหน้าตาขึงขังอย่างไม่เคยเห็นมาก่อนแต่ละคนต่างเตรียมอาวุธของตนเองมาด้วยซึ่งถ้าเห็นก็สามารถรู้ได้ทันที ว่าคนๆนั้นอยู่ชมรมอะไร เพราะมีตั้งแต่ไม้เบสบอล ลูกวอลเล่ย์ ไม้ฮอคกี้ ไปจนกระทั่งลูกเทนนิส ทานาบาตะซึ่งทำหน้าที่พิธีกรก็อดไม่ได้ที่จะปล่อยเชือกลงไปจากคอปเตอร์รายงานข่าว แล้วโหนลงไปสัมภาษณ์พร้อมๆช่างกล้องที่เป็นหญิงสาวอีกคน เมื่อลงถึงพื้น ทานาบาตะก็ตรงรี่เข้าไปหาคนที่ดูน่าสนใจที่สุดและลงมือสัมภาษณ์สดทันที

" ไม่ทราบว่ากองกำลังที่ล้อมที่นี่เอาไว้มีจุดประสงค์อะไรเหรอค่ะ " ทานาบาตะถาม

" เอ่อ คือว่า เราได้ยินข่าวว่าชมรมวิจัยคอมพิวเตอร์ไอดอลเริ่มเคลื่อนไหว แล้วเราก็ได้ยินมาอีกว่าเหยื่อในคราวนี้มีความสามารถในด้านกีฬาสูง พวกเราชมรมสายกีฬาเลยรวมตัวกันเพื่อจะเอานักเรียนคนนั้นมะ….เปรี้ยง

เสียงปืนดังลั่นขึ้น 1 นัดเป็นสัญญาณเริ่มการโจมตี สมาชิกชมรมผู้โชคร้ายที่กำลังให้สัมภาษณ์อยู่ล้มตัวลงไปในแทบจะทันที ก่อนที่ตัวคฤหาสน์จะเปิดฉากโจมตีด้วยอาวุธต่างๆนาๆที่ยิงออกมาต่อต้านเหล่าชมรมกีฬาที่ดักซุ่มอยู่รอบๆ เมื่อทานาบาตะเห็นผู้ถูกสัมภาษณ์ล้มลงต่อหน้าต่อตา เธอจึงกระโดดกลับไปด้านหลังแล้วกระตุกเชือกเพื่อให้คนข้างบนได้รับรู้ ร่างของเธอกับช่างกล้องที่ตามลงมาก็พุ่งกลับขึ้นไปตามเส้นเชือกที่ห้อยลงมาจากคอปเตอร์ที่รอท่าอยู่ด้านบน

" เอาล่ะค่ะ ตอนนี้ทั้งสองฝ่ายต่างเปิดฉากยิงกันกระจุยแล้วค๊า "

การประกาศข่าวของทานาบาตะนั้น ไม่ได้เกินจริงแต่อย่างได้ เหล่าผู้ชมที่อยู่นอกสมรภูมิรบก็แอบส่งเสียงเชียร์ชมรมของตนอย่างลับๆ สำหรับเทศกาลชมรมของโรงเรียนฮาคุโอนั้น นี่ถือเป็นเหตุการณ์ปกติที่มีให้เห็นอยู่ทั่วไปเกือบทุกส่วนของโรงเรียน และถึงแม้มันจะดุรุนแรงไปบ้างแต่ก็มีความปลอดภัยสูง เนื่องจากกระสุนที่ใช้นั้นเป็นกระสุนสีหรือกระสุนกาวนั่นเอง

" อ้าว โซระจัง "

ทานาบาตะหยุดรายงานข่าวชั่วคราวแล้วมองไปที่นกอินทรีตัวหนึ่งที่บินโฉบเข้ามาไกล้ ขาของนกอินทรีตัวนั้นมีกระดาษม้วนเล็กๆพันเอาไว้ด้วย " โซระ " หรือนกอินทรีตัวนี้ เป็นสัตว์เลี้ยงของชมรมหนังสือพิมพ์ที่ใช้ส่งข่าวสื่อสารกันในกรณีที่โทรศัพท์ของฝ่ายตรงข้ามติดต่อไม่ได้ แถมยังใช้ประโยชน์ได้อีกหลายๆอย่างตั้งแต่การติดกล้องเพื่อสำรวจข่าวประจำวัน ติดต่อสื่อสารยามจำเป็น ซื้อของ ? หรือบางครั้งก็มีการขอความช่วยเหลือมาจากชมรมเดินเล่นอยู่เนืองๆเหมือนกัน เมื่อทานาบาตะได้รับข้อความที่ฝากมากับโซระแล้ว ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้นมา

" ไปที่ชมรมสตรีทบาสเร็ว " ทานาบาตะบอกกับคนขับฮอ

" มีอะไรเหรอ ทานาบาตะจัง ทำไมดูรีบจังเลย " ช่างกล้องถามทานาบาตะ

" ไม่มีอะไรหรอกฟุมิโนะจัง ก็แค่… ชมรมสตรีทบาสโดนท้าทายเท่านั้นเอง "

เมื่อฟุมิโนะช่างกล้องได้ยินดังนั้นก็ตกใจจนตาค้าง ชมรมสตรีทบาสถูกท้าทาย? เธอเองก็คิดเหมือนกับทานาบาตะว่าถ้านี่เป็นเรื่องจริงมันจะต้องเป็นข่าวใหญ่แน่ๆ เพราะอะไรน่ะรึ นั่นก็เพราะชมรมสตรีทบาสนั้น มีผลงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโรงเรียนฮาคุโออยู่ในมือน่ะสิ ผลงานชิ้นดังกล่าวก็คือถ้วยของแชมป์โลกนั่นเอง และนั่นก็นับเป็นจุดสูงสุดของสตรีทบาสอีกด้วย อีกทั้งผู้ก่อตั้งชมรมสตรีทบาสเองก็ยังไม่ได้ไปไหน ทั้งสามเองก็ยังเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลายปีสุดท้ายอีกต่างหาก เพราะฉะนั้นการท้าทายชมรมบาสในตอนนี้ นั่นก็หมายถึงท้าทายกับแชมป์โลกนั่นเอง

" ไปชมรมสตรีทบาสกันเลย " และแล้วคอปเตอร์ของนักข่าวหัวเห็ด(เฉพาะกิจ) ทานาบาตะกับช่างกล้องมืออาชีพ( มืออาชีพจริงๆนะ ) ฟุมิเนะ ก็เบนเป้าหมายไปยังชมรมสตรีทบาส

12000 ฟิตเหนือน่านฟ้าชมรมสตรีทบาส ในที่สุดคอปเตอร์รายงานข่าวเฉพาะกิจของชมรมหนังสือพิมพ์กับชมรมภาพยนต์ก็มาถึงจุดหมายโดยสวัสดิภาพ แม้จะโดนโจมตีบ้างจากชมรมวิจัยสงครามก็เถอะ และบัดนี้นักข่าวปี 3 กับช่างภาพปีเดียวกันก็ได้กระโดดลงจากฮอเพื่อรายงานข่าวอย่างไกล้ชิดเรียบร้อยแล้ว

" ตึงงงง

เสียงเท้าของสาวร่างเล็กอย่างทานาบาตะลงกระทบสู่พื้นพร้อมๆกับช่างกล้องฟุมิโนะที่โดดตามลงมาติดๆ ( ใครนึกภาพเสียงลงถึงพื้นไม่ออกก็นึกถึงไอร่อนแมนที่ลงยืนพื้นดูนะจ๊ะ ) จากความสูงกว่า 10000 ฟิต ด้วยรองเท้าต้านแรงดึงดูดที่ชมรมวิศกรรมของส่วนมหาวิทยาลัยสร้างขึ้น เพื่อให้ความร่วมมือกับการรายงานข่าว ทำให้ทั้งคู่ไม่เป็นอันตรายมากมายจากการกระโดษจากที่สูง นอกเสียจากปวดขาหน่อยๆเนื่องจากแรงกระแทกที่ไม่เคยชิน แต่ด้วยจิตวิญญาณอันสูงล้ำของนักข่าว ( เฉพาะกิจ ) ทั้งคู่จึงรีบตั้งตัวโดยพลัน แล้วตั้งหน้าวิ่งต่อไปยังสนามสตรีทบาสที่ตั้งอยู่กลางแจ้งด้านหน้าห้องชมรมสตรีทบาส ซึ่งบัดนี้มีผู้คนรายล้อมเต็มไปหมดทั้งสมาชิกชมรมสตรีทบาสและชมรมอื่นๆ

" เอาล่ะค่ะ ในที่สุดเราก็มาถึงชมรมสตรีทบาสซะที เรามาดุกันเลยค่ะว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ "

ฟุมิโนะเบนกล้องไปทางสนามบาสหลังจากที่ทานาบาตะ เกริ่นนำเรื่องไปแล้ว และที่สนามบาสที่ล้อมรอบไปด้วยรั้วตาข่ายเหล็กสูงนั่นเองชายหนุ่ม 2 คนกำลังยืนจ้องหน้ากันอยู่กลางสนาม จากเท่าที่เห็นนั้น ดุเหมือนว่ามันจะเป็นการท้าทายกันตัวต่อตัวเพราะมีแค่ 2 คนเท่านั้น และทั้งคู่กำลังผลัดกันยื้อแย่งลูกบาสเพื่อส่งมันลงตาข่ายอย่างไม่มีใครยอมใคร

" ไม่เบานี่ แชมป์ ฝีมือไม่ตกเลยนะ " ชายหนุ่มผิวขาว ผอมสูง รูปร่างได้สัดส่วน สูงประมาณ 180 ซม.กว่าๆ ผมดำสนิดซอยสั้นยุ่งๆ ใบหน้าค่อนข้างเรียวเล็ก นัยตาสีฟ้า บอกกับชายหนุ่มอีกคนที่เป้นคู่ต่อสุ้ของเขาในขณะที่ตัวเขาได้ครองลูก

" หึ นายก็เหมือนกัน 2 ปีแล้วสินะ ตอนนั้นนึกว่าพูดเล่น ไม่คิดเลยว่าจะมาหาพวกชั้นจริงๆ "

หลังจากที่พูดกันพอหอมปากหอมคอ ทั้งคู่เริ่มพุ่งเข้าหาแป้นบาสเพื่อส่งลูกในมือเข้าไปในห่วงทันที และแน่นอนว่าอีกคนย่อมไม่ยอมแน่ แต่มันก็ช้าไปเมื่อชายคนที่สมควรจะสกัดกั้นการบุกและแย่งชิงลุกบาสให้มาอยู่ในมือนั้น ชายตามองเห็นทานาบาตะและฟุมิโนะที่กำลังรายงานข่าวอยู่นอกสนาม ทำให้ความรู้สึกของเขาช้าไปหลายวินาทีเพราะสมาธิที่พุ่งไปที่คนทั้งสอง

" จบแล้วแชมป์ ขอคะแนนไปก่อนล่ะนะ "

ชายผมดำบอกแล้วเอียวตัวหลบ ก่อนที่จะพาลูกบาสกระโดดเข้าหาแป้นบาสเพื่อดั้ง พร้อมๆกับรอยยิ้มในชัยชนะ แต่เหตุการณ์ก็ไม่เป็นไปตามที่เขาคาด เมื่อลูกบาสที่ลอยมาจากไหนก็ไม่อาจทราบได้ พุ่งมายังลูกบาสที่เขากำลังจะจับยัดลงห่วงถึง 2 ลูก และลูกบาสทั้ง 2 ลูกก็กระแทกเข้าไปเต็มๆลูกบาสที่อยู่ในมือเขาจนหลุดมือ แต่เป็นที่น่าประหลาดใจเพราะลูกบาสทั้งสองลูกที่พุ่งชนนั้น กลับลอยลงตาขายหมดทั้ง 2 ลูก

" ใคร !! " ชายหนุ่มร้องเสียงดังด้วยความโมโห

" พอเห็นชั้นไม่อยู่ล่ะเอาใหญ่เลยนะ พวกนายน่ะ "

เสียงห้าวๆของหญิงสาวดังออกมาจากกลุ่มคนที่อยุ่นอกสนาม เหล่าคนดูค่อยๆแหวกทางออกเผยให้เห็นหญิงสาวร่างเล็กผมสีทองยาว ยืนถือลุกบาสยืนอยู่กลางกลุ่มคน เข็มกลัดรูปบาส3ลูกที่กลางหน้าอก และเข็มกลัดรูปถ้วยสีดำ เปล่งประกายต้องแสงอาทิตย์จนต้องหรี่ตาดู ถ้าคนอื่นๆมองเห็นอาจจะคิดว่าเธอเป็นเด็กกะโปโลคนนึงเป็นแน่ หากแต่โรงเรียนฮาคุโอนั้นคงไม่มีใครไม่รู้จักหญิงสาวคนนี้ เพราะเข็มกลัดสีดำรูปถ้วยที่อยู่บนหน้าอกนั้น มันหมายถึงสมาชิกชมรมลับที่ไม่มีใครรู้ถึงกิจกรรมที่แน่นอนของชมรม ( หรือที่พวกวิจัยไอดอลเรียกว่า ไนท์ออฟราวด์ ) และเข็มกลัดรูปลูกบาส 3 ลูกก็หมายถึงหญิงสาวผู้นี้ก็อยู่ในชมรมสตรีทบาสด้วย

" โฮะ นึกว่าใคร ที่แท้ก็เธอนี่เอง "

ชายหนุ่มทักทาย แน่นอนว่าเขาไม่มีทางลืมเธอได้แน่ๆ เพราะเมื่อ2 ปีก่อนหน้านี้ เขาได้เคยพบกับเธอคนนี้มาก่อนแล้ว ที่สำคัญเธอยังเป็นหัวหน้าทีมสตรีทบาสของโรงเรียนฮาคุโอที่พาทีมคว้าชัยตามเงื่อนไข จนสามารถเปิดชมรมสตรีทบาสในโรงเรียนฮาคุโอได้ ซึ่งนั่นก็หมายความว่า หญิงสาวผู้นี้เป็น 1 ใน 3 ผู้ก่อตั้งชมรมสตรีทบาสนั่นเอง

" แล้วนายเป็นใครกันล่ะ? " หญิงสาวขมวดคิ้วถาม

เมื่อได้ยินหญิงสาวถาม ชายหนุ่มผมดำก็เกิดอาการใบ้ขึ้นมาในทันที แต่หญิงสาวก็ไม่ได้สนใจในท่าทีของเขาเลยสักนิด เธอกลับเดินไปหาชายอีกคนที่ยืนอยู่ในสนามก่อนจะยื่นมือไปล็อคคอเขา แล้วโน้มหูของชายคนดังกล่าวเข้ามาใกล้ๆ

" นายเนี๊ยน้า กะอีแค่ทาจิบานะมาดูแค่นั้น ถึงกับเสียสมาธิเลยเหรอ แถมเค้าก็มาทำข่าวนะ ไม่ได้มาดูนายซะหน่อย " หญิงสาวกระซิบ

จากนั้น หญิงสาวก็ยกขาชายคนดังกล่าวขึ้น แล้วออกแรงลากชายคนนั้นไปที่ห้องชมรมที่อยู่อีกฟากของสนาม มันเป็นภาพที่ดูตลกนิดหน่อยที่หญิงสาวตัวเล็กสูกแค่ 160 กว่าๆ ลากขาผุ้ชายตัวใหญ่สูงกว่า 175 เซน ไปตามพื้นได้สบายๆ แต่ก่อนที่ทั้งคู่จะทันได้เข้าไปในห้องชมรม ลูกบาสลูกหนึ่งก็พุ่งเข้ามาใส่หน้าหญิงสาวอย่างแรง แต่หญิงสาวก็รู้สึกได้และกลับตัวหันไปมอง

" ทำอะไรมิทราบ "

หญิงสาวถาม เมื่อเธอใช้มือข้างที่ว่างของเธอรับลูกบาสเอาไว้ได้ทันก่อนที่มันจะกระทบหน้าของเธอ หญิงสาวกำลูกบาสเอาไว้ไม่ให้หล่นและจ้องมองไปทางชายหนุ่มผมดำที่เป็นคนขว้างลูกบาสใส่เธอ

" มาสู้กัน ชั้นจะล้างอายให้กับทีมของชั้นเมื่อ 2 ปีก่อน " ชายหนุ่มกล่าว หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้วจนแทบจะติดกันแล้วถอนหายใจเบาๆ

" ชั้นจำคู่ต่อสู้ทุกคนของชั้นในศึกชิคาโก้สตรีทได้ แต่ชั้นจำนายไม่ได้แม้แต่ตัวสำรองที่นั่งอยุ่ข้างสนาม " หญิงสาวบอกกับชายคนนั้น แล้วเธอก็ขว้างบอลกลับคืนไปหาเขา

" ฟลุ๊บ

ชายหนุ่มผมดำถึงกับตะลึง ไม่เพียงเขาเท่านั้น ทั้งสนามเองยังต้องตกใจถึงจะเคยได้ยินข่าวลือมาหน่อยๆแล้วก็เถอะ เพราะลูกในมือหญิงสาวที่เธอเพิ่งจะขว้างคืนมาเมื่อครู่นี้นั้น ลงห่วงบาสที่อยู่ด้านหลังเขาไปเรียบร้อยแล้ว

มันไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับคนในชมรมสตรีทบาสหรือชมรมอื่นๆที่มาแวะเวียนเป็นประจำ แต่สำหรับชายหนุ่มและคนอื่นๆที่ไม่ค่อยจะได้โผล่มาชมรมสตรีทบาสนั้น มันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมากๆ เพราะตัวหญิงสาวยืนอยุ่นอกสนามอีกฟากหนึ่ง ส่วนตัวเขาก็ยืนเลยเส้นกลางสนามมาเพียงนิดเดียวเท่านั้นเอง นั่นก็เท่ากับว่า หญิงสาวชูตลูกบาสจากใต้แป้นอีกฟากแล้วลงห่วงของอีกฟากนั่นเอง

" 3 คะแนน " หญิงสาวร้องบอก แล้วเธอก็ลากชายอีกคนเข้าไปในห้องชมรมสตรีทบาส

เมื่อทั้งคู่หายลับไปในห้องชมรมแล้ว ชายหนุ่มผมดำก็ทรุดลงไปคุกเข่าอยู่กลางสนาม ร่างกายของเขาสั่นเทิ่มหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ มันไม่ใช่เพราะความกลัวที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ หากแต่เป็นความดีใจที่เขาได้เห็นภาพนี้อีกครั้งหลังจากที่ได้เห็นมาแล้วในศึกชิงชนะเลิศของชิคาโก้สตรีทเมื่อ 2 ปีก่อน ลูกชูตที่ทำให้ทีม NOBLE FANTASM ( ทีมของโรงเรียนฮาคุโอ ) ได้รับชัยชนะ " BlackRockShooter "

" ช่วยไม่ได้แฮะ แต่แพ้ก็คือแพ้ล่ะนะ "

ชายหนุ่มเพ้อเบาๆ แล้วพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น ชายหนุ่มกางมือขึ้นไปบนท้องฟ้า และจ้องมองมือของตนที่กำลังสั่นเล็กน้อยก่อนที่จะกำมือของตนราวกับจะคว้าจับบางอย่างที่ตนเอื้อมไม่ถึง รอยยิ้มบางๆเกิดขึ้นบนหน้าเขาสักครู่ก่อนที่เขาจะพาร่างกายของเขาหายไปจากชมรมสตรีทบาสท่ามกลางเสียงปรมมือของผู้ชมที่นึกชื่นชมความกล้าของเขา ถึงจะพ่ายแพ้ก็ตาม

" และนี่ก็เป็นการรายงานข่าวของเรานะค่ะ แล้วก็เป็นอีกครั้งที่ประธานชมรมสตรีทบาสเก็ตบอล มาริ ไอซ์เบิร์น สามารถปกป้องชมรมไว้ได้อีกครั้งแล้วค่า " ทานาบาตะร้องลั่น แล้วคว้าซองข้อมูลที่โซระนำมาส่งให้เมื่อครู่ออกมาดู

" คิริว โคบายาชิ เหรอ? "

เมื่อทานาบาตะได้ทราบถึงชื่อของผุ้ที่มาท้าทายชมรมเรียบร้อยแล้ว ทานาบาตะกับฟุมิโนะก็ดึงเชือกที่แขวนอยู่กับคอปเตอร์เพื่อดีดตัวกลับไปยังคอปเตอร์รายงานข่าว และเตรียมตัวออกเดินทางไปยังที่หมายถัดไปที่ได้รับรายงานมา

" มีอะไรเหรอ ทานาบาตะจัง เห็นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว "

ฟุมิโนะถามเมื่อเห็นท่าทีที่แปลกไปของทานาบาตะ ซึ่งมันทำให้เจ้าตัวนึกถึงเรื่องเมื่อวานที่ ชิกะบอกเธอตอนที่เธอกำลังนั่งปั่นงานอยู่ มันก็เป็นก่อนหน้าที่โอโมเอะจะเข้ามาหาเธอ แต่ตอนนั้นทานาบาตะกำลังง่วนอยู่กับงาน จึงไม่ค่อยจะสนใจที่ชิกะพุดสักเท่าไหร่

" ท่าทาง ปีนี้จะสนุกอย่างที่ว่าจริงๆนั่นแหละ "

ทานาบาตะยิ้ม แล้วคอปเตอร์ของเธอจะเบนหัวไปทางชมรมต่อไปตามที่ได้รับข่าวมา