sunnyboy แกล้งป่วนเพราะแอบรัก
7.2
9) ...คนอะไรน่ารักอย่างนี้!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ไปก่อนนะครับ"ผมกรอกเสียงใส่หูพี่ชายของผมอย่างไม่บันยะบันยัง
"ไปก็ไป แล้วทำไมต้องตะคอกใส่หูฉันเนี้ย"พี่ชายของผมทำท่าเอามือกุมหูแล้วเดินมาหาผม
"คำเดียวสั้นๆ...อยาก"ผมพูดพร้อมหันมาจ้องเขม่งพี่ของผม
"เออๆ ไปซะ"พี่ชายผมทำท่าปัดมือ
"ไปอยู่แล้วไม่ต้องบอก"
แอ้ดดดดด ผมเปิดประตูแล้วก้าวเท้าอันยาวเหยียดของผมขึ้นรถบัสที่มารอก่อนแล้ว
"สายฟ้าครับ"
"ทางนั้นเลยครับ" พนักงานพูดพร้อมชี้ไปตรงหลังสุด
"ค...ครับ"ผมช็อคนิดหน่อยเพราะตั้งแต่ผมขึ้นรถนี้มายังไม่เคยนั่งข้างหลังเลย แล้ววันนี้มี
สิทธิ์อะไรมาให้ลูกเจ้าของทัวร์มานั่งหลังสุด(ที่ไม่ชอบเพราะตอนเด็กๆเคยนั่งแล้วทางไปโรงเรียนมัน
ขรุขระเด้งไปเ้ด้งมาจนตกเบาะหัวเเตก)
"ขอเปลี่ยนได้ปะครับ"ผมพูดพร้อมยักไหล่
"อะ...ขอโทษครับดูชื่อผิด ทางนู้นเลยครับ หนูสายฟ้า"พนักงานพูดพร้อมยิ้มให้ผม
"เอ่อ...อย่าเรียกชื่อผมว่าหนูสายฟ้าอีกได้ไหมครับ"ผมกระซิบข้างหูพนักงานก่อนที่จะเดิน
ไปทีี่นั่งของตัวเอง
บรื้นนนนน~
เสียงรถออกตัวไปอย่างเชื่องช้าทำให้ผมคิดอะไรไปเลรื่อยเปื่อย
ซูม!!!
เสียงประตูรถบัสเปิดออก ผู้คนมากมายเดินลงจากรสบัสรวมทั้งผมด้วย
ตอนนี้มาถึงโรงเรียนแล้วแต่หัวผมยังคิดเรื่องตอนเด็กอยู่ ผมคิดไปเอามือลูบตรงที่แตกไป
จนเดินมาถึงโรงอาหาร
"กินโออิชิก่อนล่ะกัน"ผมพูดพร้อมเดินเข้าไปในโรงอาหารทุกคนที่อยู่ในระแวกนั้นหันมามอง
ผมเป็นสายตาเดียว อะไรกันเนี้ย สายตาพวกนี้มันน่าขนลุกเสียจริง
ฟิ้วววว~ แปะ เสียงกระดาษปลิวมากระทบที่หน้าของผม
"หืม..."ผมยืนดูรูปในกระดาษ
เอ่อ... ใครนะมาทิ้งให้กระดาษปลิวว่อน(รูปสวยซะด้วยน่าเก็บไปนอนกอด)
"ขอโทษค่ะ ขอกระดาษคืนด้วยค่ะ"ทันใดนั้นหญิงคนหนึ่งก็วิ่งมาหาแล้วพูดกับผมพร้อมก้ม
หน้า
"อะ...ป่าน"ผมพูดเมื่อหญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้น
"สายฟ้า"ป่านทำท่าตกใจ
"เอาไป"ผมพูดพร้อมยื่นกระดาษใบนั้นให้
"หึ..."ป่านทำหน้างอน
"งอนเหมือนเป็นแฟนชั้นเลยนะ"
"ใครว่าล่ะ-///-"
"น่ารักโดนใจ คริๆ"
"ไปดีกว่า"
ป่านพูดพร้อมเดินจากไปผมไม่ลืมโปรยรอยยิ้มใส่เธอ....
"ไปก็ไป แล้วทำไมต้องตะคอกใส่หูฉันเนี้ย"พี่ชายของผมทำท่าเอามือกุมหูแล้วเดินมาหาผม
"คำเดียวสั้นๆ...อยาก"ผมพูดพร้อมหันมาจ้องเขม่งพี่ของผม
"เออๆ ไปซะ"พี่ชายผมทำท่าปัดมือ
"ไปอยู่แล้วไม่ต้องบอก"
แอ้ดดดดด ผมเปิดประตูแล้วก้าวเท้าอันยาวเหยียดของผมขึ้นรถบัสที่มารอก่อนแล้ว
"สายฟ้าครับ"
"ทางนั้นเลยครับ" พนักงานพูดพร้อมชี้ไปตรงหลังสุด
"ค...ครับ"ผมช็อคนิดหน่อยเพราะตั้งแต่ผมขึ้นรถนี้มายังไม่เคยนั่งข้างหลังเลย แล้ววันนี้มี
สิทธิ์อะไรมาให้ลูกเจ้าของทัวร์มานั่งหลังสุด(ที่ไม่ชอบเพราะตอนเด็กๆเคยนั่งแล้วทางไปโรงเรียนมัน
ขรุขระเด้งไปเ้ด้งมาจนตกเบาะหัวเเตก)
"ขอเปลี่ยนได้ปะครับ"ผมพูดพร้อมยักไหล่
"อะ...ขอโทษครับดูชื่อผิด ทางนู้นเลยครับ หนูสายฟ้า"พนักงานพูดพร้อมยิ้มให้ผม
"เอ่อ...อย่าเรียกชื่อผมว่าหนูสายฟ้าอีกได้ไหมครับ"ผมกระซิบข้างหูพนักงานก่อนที่จะเดิน
ไปทีี่นั่งของตัวเอง
บรื้นนนนน~
เสียงรถออกตัวไปอย่างเชื่องช้าทำให้ผมคิดอะไรไปเลรื่อยเปื่อย
ซูม!!!
เสียงประตูรถบัสเปิดออก ผู้คนมากมายเดินลงจากรสบัสรวมทั้งผมด้วย
ตอนนี้มาถึงโรงเรียนแล้วแต่หัวผมยังคิดเรื่องตอนเด็กอยู่ ผมคิดไปเอามือลูบตรงที่แตกไป
จนเดินมาถึงโรงอาหาร
"กินโออิชิก่อนล่ะกัน"ผมพูดพร้อมเดินเข้าไปในโรงอาหารทุกคนที่อยู่ในระแวกนั้นหันมามอง
ผมเป็นสายตาเดียว อะไรกันเนี้ย สายตาพวกนี้มันน่าขนลุกเสียจริง
ฟิ้วววว~ แปะ เสียงกระดาษปลิวมากระทบที่หน้าของผม
"หืม..."ผมยืนดูรูปในกระดาษ
เอ่อ... ใครนะมาทิ้งให้กระดาษปลิวว่อน(รูปสวยซะด้วยน่าเก็บไปนอนกอด)
"ขอโทษค่ะ ขอกระดาษคืนด้วยค่ะ"ทันใดนั้นหญิงคนหนึ่งก็วิ่งมาหาแล้วพูดกับผมพร้อมก้ม
หน้า
"อะ...ป่าน"ผมพูดเมื่อหญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้น
"สายฟ้า"ป่านทำท่าตกใจ
"เอาไป"ผมพูดพร้อมยื่นกระดาษใบนั้นให้
"หึ..."ป่านทำหน้างอน
"งอนเหมือนเป็นแฟนชั้นเลยนะ"
"ใครว่าล่ะ-///-"
"น่ารักโดนใจ คริๆ"
"ไปดีกว่า"
ป่านพูดพร้อมเดินจากไปผมไม่ลืมโปรยรอยยิ้มใส่เธอ....
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ