sunnyboy แกล้งป่วนเพราะแอบรัก
bosoandbiew
8) นายบ้า!(ที่ทำให้ฉันรัก)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"สวัสดีค่าาา~"ฉันกล่าวสวัสดีพ่อที่เพิ่งกลับจากต่างประเทศมาหมาดๆ
"อืม..."พ่อพูดด้วยน้ำเสียงอันเย็นชาทำให้ฉันต้องรีบเดินหนีทำที ที่ต้องเดินหนีเพราะพ่อของ
ฉันเป็นคนใจดีขี้เล่นถ้าพูดด้วยน้ำเสียงอย่างนี้แสดงว่าโกธรชัวร์
ตึงงงงงๆๆๆ
แอ้ดดดดด ฉันเปิดประตูห้องนอนด้วยความเมื่อยล้า ตอนนี้ฉันไม่มีสมาธิอะไรเลยเพราะเรื่องนั้น
พอคิดทีไรใจเต้นรัวทุกที
___________________________________________________
ตอนพักกลางวัน
"นี้ยัยฝนกินอะไรดี"ฉันถามพร้อมมองซ้ายมองขวาอย่างวอกแวก
"กินพัดกระเพราดีไหม แต่ทำไมแกต้องมองซ้ายมองขวาด้วยอะ"ยัยฝนพูดพร้อมมองมาที่ฉัน
"ก...ก็ ไอ้สายฟ้ามันจะมารังควาญฉันนะสิ"
"ก็ดีอะดิ อยากเห็นหน้า"
"ยายบ้าผู้ชาย"
ทันใดนั้นสายฟ้าก็เดินเข้ามา
"คุยอะไรกันอยู่หรอค้าบบบ~"
"อย่ามายุ่ง
"
"กรี๊ดดดดดดดด เชิญเลยค่าาาาาาา~"
"ขอบคุนครับ^^"
"ได้ยินฉันมั้ยเนี้ย บอกว่าไม่ๆๆ ไง"ฉันเดือดดาล แต่สองคนนั้นก็คุยกันไม่เลิก
"งั้นฉันไปนะ"ฉันพูดพร้อมเดินหนีไป ปล่อยให้สองคนนั้นคุยกันอย่างสนุกสนาน
พรวดดดดดด
"อึก...!"
ตอนนี้ริมฝีปากของฉันกำลังประกบกับริมฝีปากของคนอีกคนหนึ่ง
"?!!!"ฉันดิ้นทำให้ริมฝีปากของฉันกับชายคนนั้นหลุดออกจากกัน
"อ่าห์..."
"นายทำบ้าอะไรไปเนี้ย"ตอนนี้ใบหน้าฉันร้อนผ่าวน้ำตาเม็ดเล็กๆไหลรินอาบแก้มของฉัน
"..."สายฟ้าไม่ตอบได้แต่ก้มหน้า
"จากนี้ อย่ามาเจอหน้าฉันอีก! อึกๆ..."ฉันร้องไห้อย่างไม่อายใครก่อนที่จะเดินหนีไป
ยัยฝนไม่รอช้าเดินตามฉันไปติดๆ
________________________________________________
"อย่าไปคิด...เฮ้อไม่ไหวแหะ"สติกลับมาที่ห้องของฉันอีกครั้ง
ตอนนี้หัวใจของฉันไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ฟุ้งซ่าน เพราะเรื่องนั้นเรื่องเดียว
แอ้ดดดดด ประตูเปิดพรวดทำให้ฉันต้องหันไปมอง
"พี่มีน"ฉันพูดเมื่อเห็นหน้าคนคนนั้น
"ทำอะไรอยู่หรอ...ได้เวลาไปกินข้าวแล้วนะ"พี่มืนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม
"ป...ป่าวค่ะ งั้นไปกินก่อนนะค่ะ~"ฉันพูดพร้อมเดินไปบิดลูกบิดประตู
"อืม...ไปก่อนเลย เดี๋ยวพี่จัดห้องให้"พี่มีนพูดพร้อมก้มหน้าก้มตาปัดกวาดโต๊ะทำการบ้าน
ของฉัน
"ขอบคุณค่าาาาาา!"
ฉันเดินลงบันไดมาเสียงฝีเท้ากระแทกกับชั้นบันไดดัง
ตึงๆๆ
"มาแล้วหรอ"พี่เนสถามฉันเมื่อเดินลงมาถึงชั้นล่าง
"ค่ะ"
"มา...มากินข้าว"พ่อชวนให้ฉันมากินข้าว
"ค่ะ"
"มีแต่ของน่ากิน"ฉันพูดพร้อมเดินไปประจำเก้าอี้ที่นั่ง
"ทานเลยนะค่าาาาาา"
หลังจากกินข้าวเสร็จฉันก็ขึ้นห้องไปเล่นคอม
ฉันเล่นถึงกี่ทุ่มไม่รู้แต่ตอนนี้ฉันหลับพร้อมกับความเนื่อยล้า(สุดๆ)
อย่าให้เจอนายคนนั้นเล้ย นายบ้า!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
